" Do not believe in anything simply because you have heard it. Do not believe in traditions because they have been handed down for many generations. Do not believe anything because it is spoken and rumored by many. Do not believe in anything because it is written in your religious books. Do not believe in anything merely on the authority of your teachers and elders.
But after observation and analysis, when you find that anything agrees with reason and is conducive to the good and the benefit of one and all, then accept it and live up to it."
--- BUDDHA

ခြန္းဆက္

~~ မဂၤလာပါ။
~~ အခ်ိန္ေပးၿပီး စာလာဖတ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
~~ ဒီဘေလာ့က post ေတြကို ျပန္လည္ေဝမွ်မယ္ဆိုရင္ witch83 ဆိုတဲ့အမည္ကို credit ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုုင္မယ္ဆိုုရင္ေတာ့ က်မေရးထားတဲ့ postကိုု ဘယ္ေနရာမွာ ျပန္ share မယ္ဆိုုတာ အသိေလးေပးသြားေစခ်င္ပါတယ္။ ~~ ဒီဘေလာ့မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ တျခားသူေတြ ေရးထားတဲ့ post ေတြကို ေဝမွ်မယ္ဆိုရင္လည္း original writer ေတြကို credit ေပးၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ :)
~~ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
witch83
မဂၤလာပါ... Warmly welcome to my small own world... =)

October 25, 2012

Story of Appreciation

One young academically excellent person went to apply for a managerial position in a big company.
He passed the first interview, the director did the last interview, made the last decision.
The director discovered from the CV that the youth's academic achievements were excellent all the way, from the secondary school until the postgraduate research, Never had a year when he did not score.
The director asked,
"Did you obtain any scholarships in school?"
The youth answered "none".

The director asked,
" Was it your father who paid for your school fees?"
The youth answered,
"My father passed away when I was one year old, it was my mother who paid for my school fees."

The director asked,
" Where did your mother work?"
The youth answered,
"My mother worked as clothes cleaner."
The director requested the youth to show his hands.
The youth showed a pair of hands that were smooth and perfect.

The director asked,
" Have you ever helped your mother wash the clothes before?"
The youth answered,
"Never, my mother always wanted me to study and read more books.
Furthermore, my mother can wash clothes faster than me."

The director said,
"I have a request. When you go back today, go and clean your mother's hands, and then see me tomorrow morning."

The youth felt that his chance of landing the job was high. When he went back, he happily requested his mother to let him clean her hands. His mother felt strange, happy but with mixed feelings, she showed her hands to the kid.

The youth cleaned his mother's hands slowly. His tear fell as he did that. It was the first time he noticed that his mother's hands were so wrinkled, and there were so many bruises in her hands. Some bruises were so painful that his mother shivered when they were cleaned with water.

This was the first time the youth realized that it was this pair of hands that washed the clothes everyday to enable him to pay the school fee. The bruises in the mother's hands were the price that the mother had to pay for his graduation, academic excellence and his future.

After finishing the cleaning of his mother's hands, the youth quietly washed all the remaining clothes for his mother.

That night, mother and son talked for a very long time.

Next morning, the youth went to the director's office.

The Director noticed the tears in the youth's eyes, asked:
" Can you tell me what have you done and learned yesterday in your house?"

The youth answered,
" I cleaned my mother's hand, and also finished cleaning all the remaining clothes'

The Director asked,
" please tell me your feelings."

The youth said,
Number 1,
I know now what is appreciation. Without my mother, there would not the successful me today.
Number 2,
By working together and helping my mother, only I now realize how difficult and tough it is to get something done.
Number 3,
I have come to appreciate the importance and value of family relationship.

The director said,
" This is what I am looking for to be my manager. I want to recruit a person who can appreciate the help of others, a person who knows the sufferings of others to get things done, and a person who would not put money as his only goal in life. You are hired.

Later on, this young person worked very hard, and received the respect of his subordinates. Every employee worked diligently and as a team. The company's performance improved tremendously.

A child, who has been protected and habitually given whatever he wanted, would develop "entitlement mentality"and would always put himself first. He would be ignorant of his parent's efforts.
When he starts work, he assumes that every person must listen to him, and when he becomes a manager, he would never know the sufferings of his employees and would always blame others.
For this kind of people, who may be good academically, may be successful for a while, but eventually would not feel sense of achievement.
He will grumble and be full of hatred and fight for more. If we are this kind of protective parents, are we really showing love or are we destroying the kid instead?*

You can let your kid live in a big house, give him a Driver & Car for going around, Eat a Good Meal, learn Piano, Watch a Big Screen TV. But when you are Cutting Grass, please let them experience it. After a Meal, let them Wash their Plates and Bowls togethern o with their Brothers and Sisters. Tell them to Travel in Public Bus, It is not because you do not have Money for Car or to Hire a Maid, but it is because you want to Love them in a right way. You want them to understand, no matter how rich their parents are, one day their hair will Grow Grey, same as the Mother of that young person. The most important thing is your kid learns how to appreciate the effort and experience the difficulty and learns the ability to work with others to get things done.

Source; http://editorawais.hubpages.com/hub/Story-Of-Appreciation


My Piece of Thought on this Article 

My main objective on sharing this story is to point out the fact that appreciation is very important in any kind of relationship and society. We, human beings, by nature, slip the view when people are too close to us. Knowing the value after someone had already left and feeling sorry for that won't help you get that someone back or the things and love that person has given to you and hence, to live on without regrets, we need to appreciate 

  • the help
  • the effort
  • the sacrifice and
  • the sufferings   
of others for us to succeed in life or to get things done. I know that someone already translated this story into Burmese ( I think, it's Ma 99snany). Anyway, I want to share this original story, at least for me to remind myself not to develop this kind of "entitlement mentality" problems.
And, for those who are having such mentality in life, he/she may be good in academic scores; may acheive a high position/ success at work. But, he/she will always be LONELY in their life. 

~*~*~Thank you for reading this post ~*~*~

with best wishes and warmest regards,

witch83
25/10/2012; 11:15AM; GMT+8
To Continue Reading

October 23, 2012

~.~.~ လြမ္းလို႔က်န္ရစ္ခဲ့ပါရေစ ~.~.~


ေမ့လိုက္ပါေနာ္....
ေတြေဝတတ္သူမို႔
စြန္႔စားခြင့္ရွိရင္ေတာင္ မစြန္႔စားရဲခဲ့ပါဘူး။

ထားခဲ့ပါေနာ္...
အရင္ဦးသူ ရွိၿပီးသားမို႔
အခြင့္ရွိမယ္ဆိုရင္ေတာင္ မေပါင္းစပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္....
မေစာင့္စားႏိုင္သူမို႔
ေစာင့္စားခြင့္ရွိမယ္ဆိုရင္ေတာင္ မေစာင့္စားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

မိန္းမသားတစ္ေယာက္ရဲ့ မာနနဲ႔သိကၡာ၊
ဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလံုးသား
ဒါေတြရဲ့ လြန္ဆြဲပြဲအၿပီးမွာေတာ့
"စြန္႔လႊတ္ျခင္းဟာလည္း အႏုပညာပါပဲ"လို႔ ေျဖေတြးရင္း....
လြမ္းလို႔ က်န္ရစ္ခဲ့မွာကို ဝမ္းသာပါတယ္ေလ။
ခ်န္ရစ္သာ ထားခဲ့ပါေတာ့။
မခ်စ္တတ္သူလို႔ စြပ္စြဲမွာကိုေတာ့ စိုးေၾကာက္မိတယ္ေလး။        ။
witch83
23/10/2012 ( 12:25PM; GMT+8)
To Continue Reading

October 18, 2012

For the rest of My Life

chocothazin ေရးထားတဲ့ For the rest of my life ဆိုတဲ့ ပို႔(စ္)ကို ဖတ္ၿပီး ေရးျဖစ္ပါတယ္။ Tagged post ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ ေရးထားတဲ့ပို႔(စ္)မွာ comment ေပးၿပီး ေရးခ်င္သြားလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ ေရးမယ္ဆိုေတာ့လည္း နည္းနည္း ခက္ပါတယ္။ သူေရးၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ေရးလို႔ၿပီးတယ္။ ေရးမဲ့ေရးလိုက္ေတာ့လည္း မရည္ရြယ္ဘဲ ေတာ္ေတာ္.. ရွည္သြားပါတယ္။ :)

****************************** 
(၁) For the rest of my life ( က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ကိုယ့္္ရဲ့ဘဝအတြက္) 

အခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာ Stable life တစ္ခုရဖို႔ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ေနေပမဲ့ for the rest of my life ဆိုတာ သိပ္ မေတြးမိပါဘူး။

ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ အလုပ္ရ... အလုပ္မွာ အသားက်ေအာင္ ႀကိဳးစား.... ေၾကြးေဟာင္းေတြဆပ္။ ေၾကြးသစ္ကေတာ့ ~~~~~~!

ရုန္းရင္း၊ ကန္ရင္းနဲ႔ အလုပ္မွာ အသားက်လာ။ ေနာက္ႏွစ္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ အေျခက်ေလာက္ပါၿပီလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့။ အဲ့ဒီေနာက္.. ထပ္ေမွ်ာ္လင့္တာက လခတိုးရဖို႔၊ permanent stay ေလးရဖို႔၊ ရာထူးတို႔ဖို႔ဆိုတာက ဒီကုမၸဏီမွာ သိပ္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ ဒီထက္ တက္လမ္းရွိတဲ့ ကုမၸဏီကို ႏွစ္နည္းနည္းၾကာတဲ့အခါ ေျပာင္းဖို႔၊  ............. ၊ တစ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ဖို႔.....။        ။

ေရတို၊ ေရရွည္ရည္မွန္းခ်က္ေတြရွိေနေပမဲ့...  အဲ့ဒါေတြက ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့ ရုပ္ဝတၳဳ ခပ္ဆန္ဆန္ရယ္။ ၿပီးေတာ့..  နည္းနည္းလည္း ေလာဘႀကီးေနသလားလို႔။ :)

ေနာက္ၿပီး... က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ဘဝဆိုတာကို ေသခ်ာ ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့.... ဘယ္အရာကမွ မေသခ်ာေတာ့သလိုလို။  ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ လူဆိုတာက မနက္ျဖန္ ကိုယ္... ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာေတာင္ သိႏိုင္ၾကတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္က်န္မွန္းလဲ မသိႏိုင္ဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ (၃)ႏွစ္ေက်ာ္က ေမွာ္ဘီမွာ တရားစခန္းဝင္တုန္းက သတၱမရံသီဘုန္းဘုန္းေဟာသလိုေပါ့ ... လူဆိုတာ ကိုယ္ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္ေရာဂါ၊ ဘယ္ပံုစံနဲ႔ေသရမယ္မွန္းမသိႏိုင္ပါဘူးတဲ့။
(စကားခ်ပ္။        ။ ဘုန္းဘုန္းေဟာတာကေတာ့ မသိႏိုင္ျခင္း (၅)မ်ိဳးပါ။ ဘယ္ဘဝကို ေရာက္မယ္ဆိုတာလည္း မသိႏိုင္ဘူးတဲ့။ ဒီ ပို႔(စ္)နဲ႔ မဆိုင္ဘူးထင္လို႔ အေပၚက စာေၾကာင္းမွာ မထည့္ထားပါဘူး။)

ဒါေပမဲ့လည္း ဘဝဆိုတာ မေသခ်ာပါဘူး။ ဘယ္အခ်ိန္ေသမယ္မွန္း မသိႏိုင္ဘူး။ ေကြးေသာလက္မဆန္ ႔မီ... ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီဆိုသလို.. တရားသြားအားထုတ္မယ္၊ ေလာကီကိုစြန္႔ၿပီး ေလာကတၱရာပဲလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း မလုပ္ႏိုင္ေသးတဲ့အတြက္ မနက္ျဖန္ဆိုတာ ရိွေနသေရြ ႔ေတာ့ လက္က်န္ဘဝကို ဘယ္လို ရွင္သန္ေနထိုင္သြားမယ္ဆိုတာကို ေတြးၾကည့္လိုက္ပါဦးမယ္။

(၂) က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ဘဝကို ဘယ္လို ရွင္သန္ေနထိုင္သြားခ်င္သလဲ??

ဘဝတေလွ်ာက္လံုးမွာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကေတာ့ Soical, family, personal နဲ႔ working life ကို မွ်မွ်တတ၊ ဟန္ခ်က္ညီညီနဲ႔ ျဖတ္သန္းၿပီး ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာပါ။ အဲ့ဒီေတာ့ လက္က်န္ဘဝမွာ ျဖစ္ခ်င္တာကလည္း ဒါပါပဲလို႔ အလြယ္ကူဆံုး ေျပာရင္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဒီလိုဘဝကိုရဖို႔ ဘယ္လို ေနထိုင္သြားရင္ ေကာင္းမလဲ။ ေအာက္ကနည္းေလးေတြဆိုရင္ေတာ့ အဆင္ေျပႏိုင္မလားပဲ။
  1. Grow Up
    အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔အမွ် စိတ္ဓါတ္ ရင့္က်က္ခ်င္ပါတယ္။ grow old မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ grow up ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူႀကီးႀကီးလို တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္တဲ့ပံုစံႀကီးနဲ႔ေတာ့ မေနခ်င္ပါဘူး။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးပဲ ျပဳမူေျပာဆိုေနထိုင္ၿပီး အေတြးအေခၚပိုင္းမွာ ရင့္က်က္ခ်င္ပါတယ္။ ျပႆနာေတြကိုလည္း ရင့္ရင့္က်က္က်က္၊ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။

  2. Sleep without regrets & bad feelings
    "Never go to sleep angry because you never know if the person you're mad at will not wake up the next day." တဲ့...
    မၾကာေသးခင္ကမွ စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ ဖတ္ဖူးတာပါ။ က်မကေတာ့ ဒီစာေၾကာင္းကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ျပင္လိုက္ပါတယ္။ "Never go to sleep with regrets & bad feelings because you are not sure if you will wake up the next day. Have a sound sleep." လို႔... ဟုတ္တယ္ေလ.. မနက္ျဖန္ဆိုတာ မေသခ်ာတဲ့ဘဝမွာ အိပ္ခါနီးႀကီးကို ဘာလို႔ စိတ္တိုေဒါသထြက္ေနမလဲ။ ေနာက္ၿပီး အိပ္ခါနီးမွာ ဘာကိုမွ မေတြးတာ ေကာင္းပါတယ္။ အဲ့လိုဆိုရင္ sound sleep ဆိုတာကို 80%ေလာက္ေတာ့ ရပါလိမ့္မယ္။ေနာက္ၿပီး ေနာက္ေန႔ မနက္အိပ္ရာက ႏိုးမထႏိုင္ေတာ့ရင္ေတာင္မွ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေလးနဲ႔ ဘဝကို အိပ္စက္ခြင့္ရမွာေပါ့။

  3. Work to Learn first; Work to Earn comes later

    "When you are young, work to learn, not to earn" လို႔ Robert Kyiosaki ကဆိုပါတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့.... က်မ မငယ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ က်မကိုယ္က်မ သိပါတယ္။  ဒါေပမဲ့ နည္းပညာပိုင္းကို ကၽြမ္းက်င္သိရွိမႈနည္းေသးတဲ့အတြက္ က်ည္ေပြ႔အတက္ေပါက္ခ်င္တယ္ဆိုဆို ... အခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာ work to learn ပဲ လုပ္ခ်င္ပါတယ္။
    ဒီကုမၸဏီမွာ ရာထူးတက္ဖို႔ ခက္ပါတယ္ဆိုတာကို အေရွ႔မွာ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ က်မတို႔ ကုမၸဏီရဲ့ policy ေၾကာင့္ပါ။ သူတို႔က လူကို ခန္႔မယ္ဆို ဘြဲ႔နဲ႔ လုပ္သက္ကို ၾကည့္ပါတယ္။ က်န္တာေတြ မၾကည့္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ management style က flat triangle ဆိုေပမဲ့ ႀတိဂံႀကီးက ေျပာင္းျပန္ႀကီးပါ။ မန္ေနဂ်ာမ်ားၿပီး executive နည္းတဲ့ ကုမၸဏီပါ။ စကၤာပူ၊ မေလးရွားနဲ႔ ဗီယက္နမ္ (၃)ေနရာေပါင္းရင္ေတာင္ Executive level staff နည္းနည္းေလးပဲ ရွိပါတယ္။ ( HQ မွာေတာ့ အဲ့လို မဟုတ္ပါဘူး။) အဲ့ဒီေတာ့ စကၤာပူမွာ ကိုယ့္မန္ေနဂ်ာထြက္သြားရင္ေတာင္ ရာထူးတိုးဖို႔က လုပ္သက္အရ တိုးဖို႔မလြယ္ပါဘူး။  
    ဒါေပမဲ့ ပညာအရမ္းရတဲ့အတြက္ လုပ္ေနတာပါ။ "Work to Learn" အတြက္ပါ။ "Work to Earn" နဲ႔ "Work to get a position" ကေတာ့ ေနာက္မွ လာပါမယ္။ :)

  4. Balance
    လူမႈေရး၊ မိသားစုအေရး၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းအေရး၊ ကိုယ္ပိုင္ဝါသနာ၊ personal life နဲ႔ professional life အာလံုး balance ညီေအာင္ ညိွၿပီးလုပ္ႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ျဖစ္လာေအာင္လည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ႀကိဳးစားရပါဦးမယ္။

  5. Try to look things from optimistic angle
    ေနာက္တစ္ခုျဖစ္ခ်င္တာကေတာ့ အေကာင္းဘက္ကၾကည့္တတ္တဲ့ စိတ္ကေလး တစ္ခု ရွိခ်င္တာပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ဘဝအေၾကာင္းကို သိပ္မသိပါဘူး။ စိတ္က ျဖဴစင္ပါတယ္။ အရာအားလံုးကို၊ လူေတြအားလံုးကို အေကာင္းျမင္ပါတယ္။ ခုေတာ့ စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း အေရာင္ေျပာင္းလဲလာတာ... တစ္ခုခုဆို မေကာင္းတဲ့ဘက္က ျမင္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုယ့္ကို သူ...အသံုးခ်ေနၿပီ။ ခိုင္းစားေတာ့မယ္။ အက်ိဳးလိုလို႔ ေညာင္ေရလာေလာင္းေနၿပီ။ ကိုယ့္ဆီက အခြင့္အေရး ယူေနၿပီ။ ကိုယ့္အခြင့္အေရးေတြ သူ လုယူေနၿပီ.... စသျဖင့္ေပါ့။
    လူေတြကိုလည္း သံသယ အရမ္း ထားတတ္လာပါတယ္။
    အဓိကကေတာ့ အေကာင္းျမင္တတ္ဖို႔ပါပဲ။ ျပႆနာတစ္ခုကို တျခား ေကာင္းတဲ့ ရႈေထာင့္ကေန ၾကည့္တတ္ဖို႔ပါပဲ။ အဲ့လိုဆိုရင္ ေလာကႀကီးက ပိုေနခ်င္္စရာေကာင္းလာၿပီး ကိုယ္ေတြရဲ့စိတ္လည္း ပိုၿငိမ္းခ်မ္းလာမယ္ ထင္ပါတယ္။

  6. Gain self-confidence
    ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဝန္ခံရရင္ .. ငယ္ငယ္တုန္းက က်မဟာ over-confident ပါ။ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းကို... :) ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့တေလွ်ာက္မွာ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလို ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတာမို႔... အတန္းေဖာ္ေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ မ်က္ႏွာသာေပးမႈနဲ႔ ဆရာေတြရဲ့ ခ်ီးက်ဴးမႈ ၊ မိသားစုရဲ့ ေျမွာက္စားမႈေတြကို ရခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါေတြအေပၚမွာလည္း သာယာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဝီရိယလည္း ေလွ်ာ့ေပါ့ခဲ့ပါတယ္။ ( ပ်င္းတတ္တာလည္း ပါတာေပါ့ေလ။) ျဖစ္သင့္သေလာက္လည္း မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။  မူလတန္းေက်ာင္းေသးေသးေလးမွာတက္တုန္းကေတာင္ တစ္ခါမွ ပထမ မရဘူးပါဘူး။ ဒုတိယ၊ တတိယနဲ႔ပဲ လည္ပတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မေမေမနဲ႔ အေဒၚေတြဟာ ပထမ..မရ.ရေကာင္းလားလို႔ အျပစ္မတင္ဘဲ က်မကို ခ်ီးေျမွာက္ေလ့ရွိပါတယ္ (ခ်ီးေျမွာက္သင့္တာထက္ ပိုပါတယ္)။ မူလတန္းေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေျပာတဲ့စကားကို ခုခ်ိန္ထိ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ " xxxxx အိမ္က... ေတာ္ေတာ္ လုပ္ေပးတယ္ေနာ္။ ပထမရရင္ ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ေပးမလဲမသိဘူး။ နင္.. ပထမရေအာင္လုပ္ပါလား" တဲ့။
    အထက္တန္းေက်ာင္းေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ (၇)တန္းေလာက္ထိက စာသိပ္မႀကိဳးစားတဲ့သူ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့... အိမ္ကလူႀကီးေတြက သိပ္.. အျပစ္မတင္ခဲ့ပါဘူး။  (၈)တန္း၊ (၉)တန္းေလာက္မွသာ စာျပန္လုပ္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အဆင့္(၁)ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ေလမွသာ ခ်ိတ္သလို ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တကၠသိုလ္မွာ အဆင့္ေတြနဲ႔ roll ခြဲေတာ့လည္း roll-1 ဆိုတာ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်မရတဲ့ ဒီ (3) (4) ဆိုတဲ့ေနရာကိုပဲ က်မ မိသားစုက ဂုဏ္ယူခဲ့ပါတယ္။ ( ဒီေနရာမွာ ေက်းဇူးတင္ခ်င္တာက က်မကို ဘယ္ေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး အျပစ္မတင္ခဲ့တာကိုပါ။ တကယ္ဆို က်မရဲ့ ဘဝတေလွ်ာက္လံုးမွာ အဆင့္ (၁) ရခဲ့တဲ့သူေတြဟာ က်မရဲ့ သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ေတြပါ။ )
    နည္းနည္းေလးအဆင့္ေကာင္းရင္ကို ဂုဏ္ယူတတ္တဲ့ က်မ မိသားစုေၾကာင့္ က်မဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စြတ္အထင္ႀကီးတတ္တာ သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းဘူးထင္ပါတယ္။ ကိုယ္ႀကိဳးစားရင္ ႀကိဳးစားသေလာက္လည္း ရတတ္တာမို႔ ဘယ္အရာမဆို ကိုယ္... လုပ္ႏိုင္တယ္ ထင္ခဲ့ပါတယ္။  ဒါေပမဲ့ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ထဲဝင္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈေတြ ေလ်ာ့က်ခဲ့ပါတယ္။ အလုပ္ဝင္ခါစမွာ ကိုယ္သိခဲ့တာ၊ သင္ယူခဲ့တာေတြနဲ႔ ... ကိုယ္လုပ္ေနရတာ မတူတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွသာ အဆင္ေျပသြားတာပါ။ အလုပ္ထဲဝင္ခ်ိန္ေရာက္မွသာ ... သီအိုရီသမားနဲ႔ လက္ေတြ႕သမား ဘယ္လိုကြာတယ္။ working experinece ဆိုတာ ဘာဆိုတာကို သေဘာေပါက္ခဲ့မိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္ေရွ ႔က senior ေတြနဲ ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေတြက ေတာ္ေတာ္ၾကီး... ေတာ္ၾက၊ သိၾက၊ တတ္ၾကတာကို ျမင္ေတာ့ ... ေၾသာ္... ငါ...အမ်ားႀကီး လိုေသးတာပါလားဆိုတာကို သိလာရပါတယ္။
    အဲ့ဒီမွာ အားငယ္စိတ္ေတြ ဝင္..ဝင္လာတာပါပဲ။
    ဒီမွာ အလုပ္ဝင္ေတာ့ ပိုဆိုးပါတယ္။ HQ ကလူေတြက exp ရွိတဲ့အျပင္ well-trained ေတြမို႔ ေတာ္ေတာ္ သိၾက၊ တတ္ၾကပါတယ္။ training သြားတက္ရင္လည္း ေအာ္စီ၊ ရုရွား၊ ေတာင္အာဖရိက ကလူေတြဆို ေတာ္ေတာ္ ေတာ္ၾကပါတယ္။ က်မနဲ႔ တြဲရတဲ့ဗီယက္နမ္ေလးဆိုလည္း အရမ္း ေတာ္ပါတယ္။ ဖိလစ္ပိုင္လူမ်ိဳးတစ္ခ်ိဳ ႔ဆိုလည္း ေတာ္ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္လည္း တစ္ခါတစ္ခါ အားငယ္စိတ္ေတြ ဝင္လာတတ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈေတြ ေလ်ာ့လာတတ္ပါတယ္။
    ဒါေၾကာင့္ "work to learn" လုပ္ၿပီး ကိုယ့္ရဲ့ self-confidence ကို ျပန္တင္ရပါဦးမယ္။ Self-Confidence is your beauty တဲ့ ... ဒါေပမဲ့... မ်ားလြန္းရင္ အထိနာတတ္သလို.. နည္းလြန္းရင္လည္း မလိုအပ္ဘဲ ဆံုးရႈံးတတ္ပါတယ္။

  7. To be frank
    က်မဟာ ပံုမွန္အားျဖင့္ေတာ့ သိပ္မခင္တဲ့သူေတြနဲ႔ဆိုရင္ ပြင့္လင္းတဲ့သူ၊ ရိုးသားတဲ့သူလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယူဆပါတယ္။ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္တဲ့အခါ ကိုယ့္အမွားကိုဖံုးၿပီး သူမ်ားကို စြတ္.. အျပစ္မတင္တတ္ပါဘုူး။ ကိုယ္မရွိတာကို မရွိဘူး၊ မသိတာကို မသိဘူးလို႔ ထုတ္ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါကို က်မနဲ႔ တကယ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးတြဲေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ သိၾကပါတယ္။
    ဒါေပမဲ့ .. တျခားတစ္ဖက္မွာလည္း က်မဟာ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္လာရင္၊ ရင္းႏွီးတဲ့သူေတြနဲ႔ ပတ္သတ္လာရင္... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လိမ္တတ္ပါတယ္။ ၿမိဳသိပ္တတ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဂရုမစိုက္ပဲေနလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္တိုေအာင္.. ဝမ္းနည္းေအာင္ လုပ္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ဝမ္းနည္းတာကို ထုတ္မျပဘဲ ဘာမထီပံု လုပ္ျပတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္မႀကိဳက္တာကိုလုပ္ရင္လည္း ထုတ္မေျပာဘဲ မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔ ျပတတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ ႔ ကိစၥေတြဆို ထုတ္မေျပာဘဲ ရင္ထဲမွာပဲ သိမ္းထားတတ္ပါတယ္။ ၾကာလာေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိဘဲ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ပင္ပန္းလာပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ရင္းႏွီးတဲ့သူေတြနဲ႔ ပတ္သတ္လာရင္ က်မ... ဒီထက္ပိုၿပီး ပြင့္လင္းဖို႔ လိုပါတယ္။ ပြင့္လင္းႏိုင္ဖို႔လည္း ႀကိဳးစားရပါဦးမယ္။ People slip the view when you are closer to them တဲ့။ နီးလြန္းရင္ မျမင္တတ္တာ မဆန္းပါဘူး။ ျမင္ေအာင္၊ သိေအာင္ positive wayနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ထုတ္ေျပာရမွာကေတာ့ က်မတာဝန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။  
အင္း.... short to the point ေရးဖို႔ စဥ္းစားထားေပမဲ့ ေရးလိုက္ေတာ့ moodဝင္သြားၿပီး စကားမ်ားသူတို႔ရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း ပို႔(စ္) ရွည္သြားပါတယ္။ ျမန္ျမန္ေလး အဆံုးသတ္ရပါေစ။ :P
ဒီအေပၚကအခ်က္ေလးေတြကို လိုက္နာၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ရႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ႏိုင္ငံအက်ိဳး၊ ျပည္သူ႔အက်ိဳးလို႔ ေအာ္မေနဘဲ ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္အက်ိဳးရွိေအာင္ ေနထိုင္သြားခ်င္ပါတယ္။ အားလံုးကလည္း သူ႔အက်ိဳး၊ ကိုယ့္အက်ိဳးကို မွ်မွ်တတလုပ္ေဆာင္သြားၾကမယ္ဆိုရင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာထိ ေရာက္သြားမယ္ ထင္ပါတယ္။ ေရးရင္းေရးရင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္လည္း ရွည္သြားၿပီမို႔ ဒီပို႔(စ္)ေလးကို ဒီေနရမွာ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါရေစ။   း)

ဖတ္ရႈေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။



(18/10/2012; 12:05 PM; GMT+8)
To Continue Reading

October 09, 2012

တကယ္ေတာ့ ပန္းတိုင္က မေဝးေတာ့ပါဘူး။


ဒီကာတြန္းရုပ္ပံုေလးကို ျမင္မိတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။ သေဘာက်လို႔ သိမ္းထားမိပါတယ္။ ေဖ႔ဘြတ္ေပၚမွာလည္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေဝမွ်ထားတာကို ခဏခဏ ေတြ ႔ရတတ္ပါတယ္။
ပံုေအာက္က စာသားေလးက "သင့္ပန္းတိုင္နဲ႔ သင္ေရာက္ေနတဲ့ေနရာ ဘယ္ေလာက္ နီးကပ္ေနၿပီဆိုတာ သင္.. ဘယ္ေတာ့မွ မသိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လြယ္လြယ္နဲ႔ အေလွ်ာ့မေပးလိုက္ပါနဲ႔" တဲ့။ 
(စကားခ်ပ္။         ။ ဒီပို႔(စ္)ကို ဖတ္လိုက္ရင္  ဓါတ္ပံုေဘးက စာသားနဲ႔ ေအာက္ကဆက္ေရးထားတဲ့စာ ရုတ္တရက္ မဆိုင္သလိုပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းဆိုင္ပါတယ္။ သည္းခံၿပီး ဖတ္ေပးၾကပါ။ :P)

******************************

အခုလက္ရွိ က်မေနေနတဲ့အိမ္ေလးက ေတာ္ေတာ္ကို အဆင္ေျပပါတယ္။ ၿမိဳ ႔ထဲနဲ ႔လည္း နီးတဲ့အျပင္ အလုပ္ကိုလည္း (၁၀)မိနစ္ေလာက္ပဲ bus ကား စီးရတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး 3+1 HDB အခန္းမွာ လူက (၅)ေယာက္ပဲ ရွိတာမို႔ ကိုယ္ေနရတဲ့အခန္းက က်ဥ္းေပမဲ့ အတူေနတဲ့သူက ကိုယ့္ညီမျဖစ္တာေၾကာင့္ အဆင္ေျပပါတယ္။ အားလံုးက ကိုယ့္စည္းကမ္းနဲ့ကိုယ္ေန... ၿပီးေတာ့ တစ္ပတ္တစ္ခါ ဘာလုပ္ရမယ္၊ ညာလုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းမ်ိဳး မထားဘဲနဲ႔ကို အိမ္က အၿမဲ သန္႔ေနပါတယ္။ air con ကိုလည္း control မလုပ္ထားဘဲ ၾကားရက္ (၈)နာရီ၊ weekends (၁၀)နာရီ ကိုယ္ အဆင္ေျပတဲ့အခ်ိန္ဖြင့္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္။ bill တက္လာရင္လည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ complain မတက္ဘဲ ေဆာင္ပါတယ္။ အားလံုးက စည္းကမ္းနဲ႔သံုးၾကလို႔ bill လည္း အလြန္အကၽြံ မေဆာင္ရပါဘူး။ (၅)ေယာက္လံုးက လူငယ္ေတြခ်ည္းမို႔ ေနရတာလည္း သက္ေတာင့္သက္တာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခန္းအတြက္ ကုန္က်စရိတ္က.. သူမ်ားေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ နည္းနည္းပိုေနေပမဲ့ ေက်နပ္ပါတယ္။ ဒီစလံုးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး နားခိုလို႔ရတာဆိုလို႔ ကိုယ္ေနတဲ့အိမ္ပဲ ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ အဲ့လိုနဲ႔ ဒီအိမ္မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေနၿပီးသကာလ... ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ စေနေန႔ညဘက္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတုန္း ေဘးခန္းကေကာင္မေလးက အခန္းတံခါးလာေခါက္ပါတယ္။ စကားေျပာစရာရွိလို႔တဲ့။
သူတို႔ အဲ့လို တံခါးလာေခါက္ရင္ တိုင္ပင္စရာ တစ္ခုခု ရွိလို႔ပါ။ သူက ေျပာတာက အိမ္ရွင္က အိမ္လခကို (၄၀၀) ပိုေတာင္းပါသတဲ့။ သူတို႔အေနနဲ႔က ေက်ာင္းသူေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးခါစ အလုပ္ရွာေနတုန္းမို႔ အမ်ားႀကီး မေပးႏိုင္လို႔ ဘယ္လို လုုပ္ၾကမလဲ ေမးပါတယ္။ ထပ္တိုးေပးဖို႔အဆင္မေျပလို႔ ေဘးခန္းမွာ လူထပ္တိုးမလားဆိုေတာ့လည္း တျခားအခန္းက ေကာင္မေလးက night shift/ morning shift လုပ္ရတဲ့သူမို႔ သိပ္.. အဆင္မေျပပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူကိုယ္တုိင္က ပစၥည္းမ်ားတဲ့အျပင္ အခန္းကလည္း က်ဥ္းတာေၾကာင့္ အျပင္လူကို တင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတြက ပိုက္ဆံ ထပ္တိုးေပးဖို႔ဆိုတာကလည္း ဒီ area ေပါက္ေစ်းနဲ႔ဆို  ေတာ္ေတာ္ ကြာေနၿပီမို႔ အဆင္မေျပပါဘူး ( အရင္ကတည္းကေတာင္ နည္းနည္းကြာပါတယ္)။ ဒီေစ်းနဲ႔႔ဆို အနီလိုင္းမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ေနလို႔ရေနၿပီ မဟုတ္လား။
ဒီလိုနဲ႔ ... ေအာက္တိုဘာလကုန္ရင္ အိမ္ျပန္အပ္မယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္သြားပါတယ္။ အိမ္ေျပာင္းမဲ့ကိစၥ ညီမနဲ႔ တိုင္ပင္ၾကည့္ေတာ့ အနီလိုင္းမွာ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီပဲ ေနမယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ၾကပါတယ္။ သူက သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ common room ကို တစ္ေယာက္တည္းေပးေနၿပီး  ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ရသြားပါတယ္။  ဒါနဲ႔ပဲ တစ္ကိုယ္ေတာ္ အိမ္ရွာတဲ့အလုပ္ကို စလုပ္ရပါေတာ့တယ္။ ေၾကာ္ျငာၾကည့္၊ ဖုန္းဆက္၊ ဟိုေမးဒီေမး... အဆင္ေျပမယ္ထင္ၿပီး ရံုးဆင္းရင္ သြားၾကည့္၊ သြားၾကည့္ရင္ အဆင္မေျပနဲ႔ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းကလည္းေနခ်င္၊ ေစ်းကလည္း အမ်ားႀကီး မတတ္ႏိုင္၊  ေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔လည္း bath room မရွဲခ်င္၊ ညစ္ပတ္ရင္လည္း မႀကိဳက္... light cooking only/ no cooking ဆိုလည္း အဆင္မေျပ.... ရွာရင္းရွာရင္းနဲ႔ ... ေသာၾကာေန႔ညေနမွာ CCK က အိမ္တစ္လံုးမွာ ေစ်းေပးေပ်ာ္တဲ့ အခန္းႏွစ္ခန္းသြားေတြ႔ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေဘးခန္းက ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ကတစ္ခန္း၊ ကိုယ္က တစ္ခန္းေနမယ္ဆိုၿပီး အိမ္အျပန္လမ္းမွာတိုင္ပင္ ဖုန္းျပန္ဆက္ေတာ့(၂)ေယာက္ေနလို႔ရတဲ့အခန္းက full deposit ကို cash down ေပးသြားပါၿပီတဲ့။ ( ျမန္လိုက္တာ။ ေအးေပ့ါေလ.. (၅) ရက္ေန႔ ရွိေနၿပီကိုး။ ) ဒါနဲ႔ ေဘးခန္းကို တစ္ေယာက္တည္းရေသးလို႔ေမးေတာ့ ရပါတယ္တဲ့။ အဲ့ဒါဆို bank account ေလး sms ပို႔လိုက္ပါ။ ပိုက္ဆံလႊဲလိုက္မယ္ဆိုေတာ့ ဟုတ္ကဲ့၊ ပို႔ေပးလိုက္မယ္ဆိုၿပီး ဖုန္းခ်သြားပါတယ္။ အဲ့အခ်ိန္ဟာ (၁၁)နာရီ ထိုးခါနီးၿပီမို႔ ေနာက္နာရီဝက္ေလာက္ေနတဲ့အထိ sms ပို႔မလာတာနဲ႔ ပို႔ေပးဖို႔ text လွမ္းလုပ္တာ reply မျပန္ပါဘူး။ မနက္မိုးလင္းေတာ့လည္း ဘာ sms မွ မလာပါဘူး။ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ "ငွားမွာလား၊ ငွားမယ္ဆို ဘဏ္အေကာင့္နံပါတ္ေပး.... မငွားဘူးဆို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာဆိုၿပီး" ေျပာလိုက္မွ အိမ္ရွင္က သူ.. ေသခ်ာစဥ္းစားေတာ့ သူ႕လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ မကိုက္ဘူး။ (၁၀၀)ပိုေပးမလားေမးပါတယ္။ ၁၀၀ ပိုေပးရင္ အဲ့ေလွ်ာက္လမ္းဘက္ကအခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို ႏွစ္ေယာက္ေနတဲ့ေစ်း ျဖစ္သြားမွာ။ တျခားလူပဲရွာလို္က္ပါလို႔ ေျပာလိုက္ရပါေတာ့တယ္။  CCK ဘယ္ေစ်းရွိလဲဆိုတာ မသိဘူးမ်ားထင္ေနလား မသိပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ စိတ္တိုဖိ္ု႔ ေကာင္းပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ စေနေန႔ ထပ္ရွာေတာ့  CCK ကအခန္းတစ္ခန္းကို နည္းနည္း သေဘာက်ပါတယ္။ ပိုက္ဆံ ( ၅၀) ေလာက္ပို ေတာင္းတာရယ္၊ light cooking ပဲရတာရယ္၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္ရွိတာကလြဲရင္... ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္။  တကယ္လို႔ ေနာက္ဆံုး.. ဘယ္လိုမွ မရရင္ေတာ့ ဒီအိမ္မွာ ေနမယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ တနဂၤေႏြညေနက်ရင္ အေၾကာင္းျပန္မယ္လို႔ အိမ္ရွင္အစ္မကို ေျပာခဲ့လိုက္ပါတယ္။ တနဂၤေႏြမနက္အေစာႀကီးထရွာေတာ့ clementi မွာ တစ္ေယာက္တည္းေနလို႔ရမဲ့ အခန္းတစ္ခန္းကို ေစ်းတူတူနဲ႔ရေပမဲ့ အခန္းက နည္းနည္း ညစ္ပတ္ပါတယ္။ မနက္ အလုပ္သြားရင္ တိုက္မဲ့သူေတြ မ်ားပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ဘယ္အခန္းယူရင္ေကာင္းမလဲ တိုင္ပင္ဖို႔ သူငယ္ခ်င္း black rose queen ( သူ႔ နစ္(ခ္)ကို ယူသံုးတာပါ။ ဘေဘာ့ေရးတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။) ကို ဖုန္းလွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ သူက သူလည္း ရွာေနတယ္။ တူတူေနမလား။ ၿပီးရင္ ဇန္နဝါရီလကုန္ဆို တျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူအိမ္ငွားထားတာ ျပည့္ၿပီမို႔ (၃)ေယာက္ေပါင္းၿပီး တစ္အိမ္လံုးေပါင္းေနမယ္ ဆိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ႏွစ္ေယာက္သား တေနကုန္... အိမ္ လိုက္ၾကည့္ၾကတာ... တစ္ခန္းမွ အဆင္မေျပပါဘူး။ (၇)ရက္ေန႔လည္း ရွိၿပီမို႔ သူလည္း သူေတြ႔ထားတဲ့ တစ္ေယာက္တည္းလြတ္တဲ့ အခန္းမွာေန.. ကိုယ္လည္း CCK က light cooking only အခန္းမွာ (၃)လေနမယ္ဆိုၿပီး အိမ္ျပန္လာပါတယ္။
တစ္ပတ္ေက်ာ္လံုး ေျခတိုေအာင္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီး အိမ္ရွာရလို႔ လူကေမာလည္းေမာ... စိတ္လည္းရႈပ္...
တကယ္ပါ။ ေနစရာအိမ္မရွိတဲ့ဘဝကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္ကုန္မိပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ရန္ကုန္ျပန္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း CCK က အိမ္ကို confirm လုပ္မယ္ဆိုေတာ့လည္းCCK mrt ကို 3 Bus stops ရွိတဲ့၊ ဟင္းခ်က္လို႔မရတဲ့ေနရာမွာ (၇၀၀) ေပးေနရမယ္ဆိုတာက ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို စဥ္းစားရပါေတာ့တယ္။ ေပးရမဲ့ အိမ္လခနဲ႔ တစ္လစာ deposit, အျပင္မွာစားလို႔ ကုန္တဲ့စရိတ္.. ဒါေတြကို ထည့္စဥ္းစားရပါတယ္။ ညိွၾကည့္တာ့ သူတို႔ကိုယ္တုိင္ကလည္း ခ်က္မစားဘူး.. ဒါေပမဲ့ အႀကီးအက်ယ္ ခ်က္မစားရင္ေတာ့ ခ်က္လို႔ရပါတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ရွိတဲ့၊ သူတို႕ကိုယ္တိုင္ခ်က္မစားတဲ့အိမ္မွာ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ခ်က္လို႔ရပါတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ဘက္က အမ်ားႀကီး စဥ္းစားရပါတယ္။ ေန႔တိုင္း ဟင္းခ်က္ေနတာ မဟုတ္ေပမဲ့... ဗမာဟင္းခ်က္ရင္ေတာင္ ဆီသတ္ရတယ္ မဟုတ္လား။
 

အဲ့အခ်ိန္မွာ ရုတ္တရက္ ဒီကာတြန္းပံုေလး စိတ္ထဲ ဝင္လာပါတယ္။ မနက္ျဖန္ရခ်င္ရမွာေပါ့ (၇)ရက္နဲ႔ (၈)ရက္... သိပ္.. မကြာပါဘူး။ တနလာၤေန႔မွာ ဒီထက္ ေကာင္းတဲ့ အခန္း မေတြ ႔ႏိုင္ဘူး ဘယ္သူေျပာလဲဆိုၿပီး အေတြး ဝင္လာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ .. ကိုယ္ေတာင္.. ဒီအိမ္ကို အမ်ားႀကီး စဥ္းစားတာ၊ သူမ်ားလည္း စဥ္းစားမွာပဲ။  အဂါၤေန႔ေလာက္အထိေတာ့ ရွာၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။  အဲ့မွာ woodland က အိမ္ခန္းတစ္ခန္း သြားေတြ႔ပါတယ္။ ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ အိမ္ရွင္က ဝမ္းသာအားရနဲ႔ လာၾကည့္ခိုင္းပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ ေန..ေနလဲေမးေတာ့ တျခား common room မွာ couple နဲ ႔ကေလးတစ္ေယာက္ေနတယ္ဆိုေတာ့ တြန္္႔သြားပါတယ္။ သူက ခ်က္ခ်င္းႀကီးကို လာၾကည့္ေစခ်င္ပံုပါပဲ။ "လာၾကည့္လိုက္ပါ။ ႀကိဳက္မွာပါ" ဆိုၿပီး အတင္း ေခၚပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔... အစ္မေရ..ညီမအခုေနရာနဲ႔က ေဝးတယ္။ ၿပီးေတာ့ (၁၀)နာရီလည္း ေက်ာ္ေနၿပီ။ မနက္ျဖန္ညေန အလုပ္ဆင္းမွ လာၾကည့္မယ္ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္ပါတယ္။ သူေပးလိုက္တဲ့ လိ္ပ္စာကို ေျမပံုမွာ ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ mrt နဲ႔ (၃)မွတ္တိုင္ ေဝးေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး available date က ေအာက္တိုဘာ(၁)ရက္ေန႔ဆိုေတာ့ အခန္းၾကည့္ခ်င္စိတ္ ကုန္သြားပါတယ္။ ဒီမွာက အခန္းေၾကာ္ျငာကို ႀကိဳက္လို႔ သြားၾကည့္ေပမဲ့ အိမ္ကိုတကယ္ေရာက္ရင္ မေကာင္းတတ္တာ မ်ားပါတယ္။ ေအာက္တိုဘာ (၁)ရက္ေန႔ကတည္းက အားတဲ့အခန္း၊ (၇)ရက္ေန႔အထိလူမရေသးေတာ့ စိတ္ထဲ သိပ္မၾကိုက္ပါဘူး။ အခ်ိန္ကုန္၊လူပမ္းမွာ ေၾကာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တနၤလာေန႔မနက္ အခန္းေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ Admirality မွာတစ္ခန္း၊ Sembawang မွာတစ္ခန္း အသစ္ထပ္တက္လာတာနဲ႔ တစ္လမ္းထဲပဲ လမ္းသင့္ပါတယ္ဆိုၿပီး သြားၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။
အဲ့အိမ္ေရာက္ေတာ့ ျမင္တာနဲ႔ကို ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳက္သြားပါတယ္။ အိမ္ေလးကက်ယ္လည္းက်ယ္၊ သန္႔လည္းသန္႔၊ အိမ္သာကလည္း ေရခ်ိဳးခန္းန႔ဲ သတ္သတ္ခြဲထားၿပီး သန္ ႔လည္းသန္႔ ၊ က်ယ္လည္းက်ယ္ပါတယ္။ ကေလးေလးကလည္း ခ်စ္စရာ အရမ္း ေကာင္းပါတယ္။ အိမ္ရွင္အစ္မနဲ႔ စကားေျပာၾကည့္ေတာ့လည္း အဆင္ေျပ၊ mrt ကို ျဖတ္လမ္းကေလွ်ာက္ရင္လည္း (၁၀)မိနစ္ေလာက္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ရတာမို႔ ေစ်းသင့္တဲ့၊ ဟင္းခ်က္လို႔ရတဲ့အခန္းေလးကို က်န္တဲ့ႏွစ္ခန္းကို သြားမၾကည့္ေတာ့ဘဲ တစ္ခါတည္း စေပၚေပးခဲ့လိုက္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီပို႔(စ္)ေလးကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ေရးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ :P


*****************************
သင့္ပန္းတိုင္နဲ႔ သင္ေရာက္ေနတဲ့ေနရာ ဘယ္ေလာက္ နီးကပ္ေနၿပီဆိုတာ သင္.. ဘယ္ေတာ့မွ မသိႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ပန္းတိုင္က တကယ္ မေဝးေတာ့ပါဘူး။လြယ္လြယ္နဲ႔ လက္မေလ်ာ့လိုက္ပါနဲ႔ ။ 









09/10/2012; 2:33PM; GMT+8
To Continue Reading

October 05, 2012

Gender & Responsiblilty

FB ေပၚမွာ share ထားတဲ့ scanned photo ေလးကေနတဆင့္ စိတ္ဝင္စားလို႔ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ရွာရင္းနဲ႔ ဒီပို႔(စ္)ကို ေရးျဖစ္ပါတယ္။ draft ထဲမွာၾကာေနတာ အခုမွ ေရးၿပီးပါတယ္။ဆရာႀကီးပံုစံနဲ႔ ေရးသလိုျဖစ္ေနရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။ :)
*****************

(၁) American Psychological Association (APA) က ေဆာင္းပါးတစ္ခုမွာ ဖတ္မိတာကေတာ့ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ စိတ္ဖိစီးမႈရွိတာျခင္းအတူတူေပမဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈကို ေျဖေလွ်ာ့တဲ့ပံုစံျခင္းမတူၾကပါဘူး ... အမ်ိဳးသမီးေတြက သူတို႔ရဲ့ stress ေတြကို ပိုၿပီးထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုတတ္ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ အမ်ိဴးသမီးေတြဟာ စိတ္ဖိစီးမႈေတြရွိေနေပမဲ့ ကိုယ္လုပ္ေနက်အလုပ္ေတြကို  ေကာင္းမြန္စြာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲ့ဒီေဆာင္းပါးမွာပဲ ေရးထားတာကေတာ့... ၂၃% ေသာအမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ၄%ေသာအမ်ိဳးသားေတြဟာ ( ၆း၁) အိမ္မႈကိစၥေတြမွာ အကူအညီရယူ/ေပးျခင္းျဖင့္ stress ေတြ ေျပေပ်ာက္ၿပီး ယံုၾကည္မႈစြမ္းအင္ေတြတိုးတယ္လို႔ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုၾကပါတယ္။
(၂) ထို႕အတူဆြီဒင္ႏိုင္ငံ၊ ယူမီယာတကၠသိုလ္ (Umeå University, Sweden) မွ စိတ္ပညာရွင္ သုေတသီမ်ားက "အမ်ိဳးသားမ်ား အိမ္မႈကိစၥလုပ္ကိုင္ပါက စိတ္ေဝဒနာျဖစ္ပြားမႈ ေလ်ာ့က်ႏိုင္" ဆိုတဲ့ သတင္းအတို scanned  photoေလးကိုလည္း ဟိုတေလာက FB ေပၚမွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။

FB ေပၚမွာ ေဝမွ်ထား၍ ေတြ႔ရေသာ သတင္းဓါတ္ပံု
ဒါေပမဲ့... တကယ့္မူရင္းေဆာင္းပါးမွာေရးထားတာကတာ့ အမ်ိဳးသားမ်ား အိမ္အလုပ္ရဲ့တစ္ဝက္ကို လုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ စိတ္ေဝဒနာျဖစ္ပြားမႈ ေလ်ာ့က်ႏိုင္လို႔ ေရးထားတာပါ။ ဘယ္ေလာက္ ရာခိုင္ႏႈန္းေလ်ာ့တယ္ဆိုတာေတာ့ မေျပာထားပါဘူး။ အသက္ (၂၁) ႏွစ္အရြယ္မွ (၄၂) ႏွစ္ၾကား ေယာက်ၤား စုစုပါင္း အေယာက္တစ္ေထာင္ကို ေတြ႕ဆံုေမးျမန္း၊ ေလ့လာစမ္းစစ္ၿပီးမွ ေတြ႔ရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။  စိတ္တိုလြယ္ျခင္း၊စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း၊  ေသာကျဖစ္ျခင္း၊ ႏွလံုးခုန္ျမန္ျခင္းစသည့္ ေရာဂါျဖစ္ပြားႏိုင္မႈမ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။  အဲ့ဒီအရင္က ေလ့လာေတြ႔ရွိခဲ့တာကေတာ့ အမ်ိဳးသားမ်ားက ၄င္းတို႔ရဲ့အမ်ိဳးသမီးကို အိမ္မႈကိစၥၥၥဝိုင္းကူညီလုပ္ေပးလွ်င္ ထိုဇနီးသည္၏ ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ပြားႏိုင္ေခ်ကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏိုင္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
"ေယဘူယ်အားျဖင့္ေတာ့ ... ဆီြဒင္ႏိုင္ငံမွာ အိမ္မႈကိစၥမ်ားကို အမ်ိဳးသမီးမ်ားက လုပ္ကိုင္ေနၾကတုန္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့..  အမ်ိဳးသားမ်ားဟာ ၄င္းတို႔အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ  ့ အိမ္မႈကိစၥ တစ္ဝက္ေလာက္ကို ဝိုင္းကူလုပ္ေပးတာဟာ ၄င္းတို႔ကိုယ္တိုင္အတြက္ ပိုေကာင္းပါတယ္" လို႔ သုတသနပညာရွင္ လီဆာ ဟယ္ရီဆင္က ဆိုပါတယ္။ သူမက ဒီသုေတသန စမ္းသပ္မႈကို ျပဳလုပ္ေနစဥ္မွာ " ေရွးထံုးစံအရ အိမ္အလုပ္ဆိုတာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားပဲ လုပ္သင့္တယ္" လို႔ ေယာက်ၤားတစ္ခ်ိဳ ႔က ယူဆတာေနဆဲ ဆိုတာကိုလည္း ေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမ..အင္တာဗ်ဴးလုပ္တဲ့ တျခား ေယာက်ာၤးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ၄င္းတို႔ဟာ gender role အရ သူတို႔ လက္ရွိလုပ္ေနရတဲ့ ျမက္ရိတ္ျခင္း၊ ကားျပင္ျခင္း၊ ေငြရွာရျခင္းစသည့္ ပံုစံခြက္ထဲမွာ ပိတ္မိေနသည္ဟု ယူဆၾကေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရျပန္ပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သူမက... စံုတြဲေတြၾကားမွာ တစ္ခါတစ္ရံ တာဝန္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေျပာင္းလြဲယူဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
(၃) ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။ တခါတရံေတာ့ က်မတို႔ေတြဟာ အေျပာင္းအလြဲအေနနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ေနက် အလုပ္ကိုမလုပ္ဘဲ တျခားအလုပ္ကို ေျပာင္းလဲလုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေယာက်ာၤးနဲ႔မိန္းမတို႔ဟာ သဘာဝအရ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ခြန္အား မတူၾကလို႔ ေနရာတကာေတာ့ အလုပ္တာဝန္ကို လံုးဝ ေျပာင္းလဲဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ အရာအခ်ိဳ႔ကိုေတာ့ ဒါဟာျဖင့္ ေယာက်ာၤးအလုပ္၊ မိန္းမအလုပ္ရယ္လို႔ မခြဲျခားဘဲ လုပ္ေပးဖို႔ လိုတယ္ထင္ပါတယ္။ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္တည္းဘဲ ပိုက္ဆံရွာလို႔မရသလို မိန္းမကလည္း ရွာရပါမယ္။ မိန္းကေလးေတြ...  ေယာက်ာၤးယူလိုက္လို႔ အျပင္အလုပ္ မလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ က်မအျမင္အရကေတာ့ သိပ္ေတာ့ မနိပ္ပါဘူး။ ကိုယ္ယူတဲ့သူက သိပ္ခ်မ္းသာ၊ ဝင္ေငြ သိပ္ေကာင္းဆိုရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒါလည္းပဲ ကိုယ့္အစြမ္းအစကို ကိုယ္ကိုတိုင္ တံုးေအာင္လုပ္လိုက္သလိုပါပဲ။ အဲ့လိုပဲ ... မီးျပင္၊ ေရပိုက္အေသးစားျပင္တာမ်ိဳးဆိုရင္လည္း ကိုယ္.. လုပ္ႏိုင္ရင္ ေယာက်ာၤးကိုမေစာင့္ဘဲ ကိုယ္တိုင္လုပ္လိုက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ မလုပ္တတ္ရင္လည္း ေလ့လာၿပီး လုပ္တတ္ေအာင္ သင္ယူသင့္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီးေတြဘက္က အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္ၾကၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ အျပင္မွာ ဘယ္လို ရုန္းကန္ရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ကိုတိုင္လည္း
သိလာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေယာက်ာၤးျဖစ္သူရ့ဲ စိတ္ဒုကၡေတြကို နားလည္းေပးဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ အဲ့လိုပဲ အမ်ိဳးသမီးေတြ အျပင္ထြက္အလုပ္လုပ္တဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသားေတြ ဘက္ကလည္း တျခားကိစၥေတြမွာ ကူညီသင့္တာ ကူညီရပါမယ္။ ကေလးထိန္း၊ ဟင္းခ်က္၊ ပန္းကန္ေဆး၊ အဝတ္ေလွ်ာ္စတဲ့ေနရာေတြမွာ ဒါေတြဟာ မိန္းမအလုပ္လို႔ ယူဆမေနသင့္ပါဘူး။ ေမာင္တစ္ထမ္း မယ္တစ္ရြက္ေခတ္ႀကီးမွာ မိန္းမလုပ္သူက ဟင္းခ်က္ၿပီးရင္ ပန္းကန္ေဆးတာေလာက္ေတာ့ ကူညီသင့္ပါတယ္။ မိန္းမလုပ္သူ အလုပ္ေနာက္က်တဲ့ေန႔မွာ လြယ္ကူတဲ့ဟင္းျဖစ္ျဖစ္ ခ်က္ထားသင့္ပါတယ္။ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ အဝတ္ေလွ်ာ္တယ္ဆိုတာလည္း စက္ေလးလွည့္လိုက္ရံုပါပဲ။
Image source; http://www.buzzle.com
(၄) ေနာက္ၿပီး ...  ဒီပို႔ (စ္)အတြက္ google လုပ္ရာက အဲ့လို gender role ကို fix မထားဖို႔ ေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ခုကိုလည္း ရွာေတြ ႔မိပါတယ္။ လူေတြ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ အရည္အခ်င္္းေတြကို လူမႈဘဝတိုးတက္မႈအတြက္ အသံုးခ်ဖို႔လိုအပ္တဲ့အခါမွာ gender role ကို ေျပာင္းလဲသင့္ရင္ ေျပာင္းလဲရပါမယ္လို႔   Stephen S. က Buzz website ေပၚက " Gender Roles in Marriage"ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးမွာ ေရးသားထားပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္မိသားစုနဲ႔ ႏိုင္ငံအတြက္ တကယ္ ေကာင္းမြန္မဲ့အရာလို႔ သူကဆိုပါတယ္။ အဲ့ဒီေဆာင္းပါးထဲမွာပဲ သူက ဘာေၾကာင့္ေျပာင္းသင့္တယ္၊ ေျပာင္းရင္ ျဖစ္ေပၚလာမဲ့ ေကာင္းက်ိဳး၊ဆိုးက်ိဳး၊ အစိုးရအေနနဲ႔ လုပ္ေပးသင့္တဲ့အခ်က္ေတြကို ေျပာထားပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီပို႔(၀္)ရဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က gender role ေျပာင္းဖို႔မဟုတ္တဲ့အတြက္ အဲ့ဒါေတြ မေျပာေတာ့ပါဘူး။
နိဂံုးအေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ...ဒီပို႔(စ္)ဟာ ေယာက်ာၤးေလးေတြ အိ္မ္အလုပ္ ၅၀%ကို ကူလုပ္ရမယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ gender role ေျပာင္းဖို႔ ေျပာခ်င္တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေယာက်ာၤး အလုပ္၊ မိန္းမအလုပ္ဆိုၿပီး မခြဲျခားဘဲ ကိုယ္လုပ္ေပးႏိုင္တာဆိုရင္ လုပ္ေပးလိုက္ဖို႔ကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲ့ ဓါတ္ပံုကို ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာ ျမင္လို႔ share မိေတာ့ ကိုယ့္ဆီက ျပန္ share သူ ( ဆင့္ပြား ေဝမွ်သူမ်ား အပါအဝင္) ၂၂ဦး ရွိပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မိန္းကေလးေတြ ျဖစ္ၿပီး အိမ္ေထာင္သည္ေတြပါ။ အိမ္ေထာင္သည္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ သူတို႔ ခင္ပြန္းသည္ေတြ အိမ္အလုပ္ ကူလုပ္ေစခ်င္လဲဆိုတာ အဲ့မွာသာ ၾကည္႔ပါေတာ့။  ေနာက္ၿပီး အဲ့ပံုကို စျမင္ေတာ့ က်မနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ေယာက်ာ္းေလးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာတာကို ျပန္သတိရပါတယ္။ သူေျပာတာကေတာ့ သူ႔ကို အဲ့လို အိ္မ္အလုပ္ေတြ လုပ္ခိုင္းတယ္ဆိုတာ သူ႕ကို သတ္တာပါပဲတဲ့။ ( အဲ့တုန္းကလည္း ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ျငင္းလိုက္ရေသးတယ္။ :P အိမ္မႈကိစၥဆို မိန္းကေလးပဲ လုပ္ရမယ္လို႔ တရားေသသေဘာ ထားလို႔မရတဲ့အေၾကာင္းကို)... ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ မိန္းကေလးေတြ အိမ္ထဲေန၊ ေသစာရွင္စာေလးပဲ တတ္၊ အိမ္မႈကိစၥအားလံုးလုပ္ေနလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေနလည္း မေနၾကေတာ့ပါဘူး။ သူရွာ ကိုယ္ရွာ... ႏွစ္ဦးစလံုးရွာေနတဲ့ေခတ္မွာ ဒါ..မိန္းမအလုပ္၊ မိန္းမတာဝန္... ေယာက်ာၤးအလုပ္၊ ေယာက်ာၤးတာဝန္ဆိုၿပီး ခြဲျခားလို႔ မသင့္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။  ရွာရင္လည္း အတူရွာ၊ လုပ္စရာရွိရင္လည္း အတူလုပ္သင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္လို႔ေျပာရင္း ဒီပို႔(စ္)ေလးကို အဆံုးသတ္ပါရေစ။ 


Thank you for reading this post.
 

witch83 ( 05/10/2012;11:53PM;GMT+8)

Reference:

  1. "Men Who Dodge Chores Are More Likely to Have Mental Issues", http://www.medicaldaily.com/articles/12268/20120921/men-who-dodge-chores-more-mental-issues.htm. 
  2. "Gender Roles in Marriage", http://www.buzzle.com/articles/gender-roles-in-marriage.html
  3. "Gender & Stress", http://www.apa.org/news/press/releases/stress/gender-stress.aspx
  4. Mandalar Singapore FB page. ( ေၾကာ္ျငာေပးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဓါတ္ပံုတင္ထားေပးတဲ့သူမို႔ credit ေပးတာပါ။ သူဘာစီးပြားလုပ္မွန္းလည္း မသိပါဘူး။)
To Continue Reading

October 01, 2012

ဟင္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ ေသာၾကာေန႔ည (28-09-2012)

မဂၤလာ တနလာၤေန႔ပါ။  " ဟင္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ ေသာၾကာေန႔ည " post ေလးတင္ခ်င္ပါတယ္။ ဖတ္ေပးၾကပါဦး။ :)
**********

စကၤာပူေရာက္ၿပီး full-time စလုုပ္ကတည္းက အီေဖကိုုယ္အတြက္ေတာ့  ေသာၾကာေန႔ညေနဆိုုတာ တန္ဖိုုးထားစရာတစ္ခုုလိုု အလိုုလိုု ျဖစ္သြားပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ရုုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္ၾကည့္၊ shopping ထြက္ရင္ထြက္၊ အျပင္မွာ မုုန္႔ထြက္စားရင္စား၊ အဲ... အျပင္မထြက္ျဖစ္ရင္ေတာ့ take away food ဝယ္လာၿပီးစား၊ ဟင္းခ်က္ရင္လည္း လြယ္ၿပီးျမန္ျမန္က်က္တဲ့ ရႈးရွဲ soup ခ်က္စားတတ္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္၊ သီခ်င္းနားေထာင္..အဲ.. ခုု..ေနာက္ပိုုင္းေတာ့ NTUC က punch အခ်ိဳရည္ေလးလည္း ေသာက္တတ္လာပါတယ္။ ဟဲ.. ဟဲ...
 ေသာၾကာေန႔ဆိုု ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အိမ္မွာ ဘာဆိုုဘာမွမလုုပ္ဘဲ သက္ေတာင့္သက္တာေနခ်င္တာ  အက်င့္လိုု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေသာၾကာေန႔၊ စေနေန႔ညေနဟာ ညီမျဖစ္သူ အျပင္ထြက္ေနက်မိုု႔ က်မအတြက္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း နားေအးပါးေအး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနရတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ... က်မရဲ့ ညီမျဖစ္သူဟာ အင္မတိအင္မတန္ အေပ်ာ္ႀကိဳက္ေသာသုူ၊ ေပ်ာ္ဖိုု႔အတြက္ဆိုုရင္ အၿမဲ up ျဖစ္ေနေသာသူ၊ အိမ္မွာရွိေနရင္ အင္မတန္ အသံထုုတ္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုုယ့္လိုု သူက စကားမမ်ားေပမဲ့၊ မေပ်ာ္တဲ့.. အလုုပ္နဲ႔ အျပင္မွာ အဆင္မေျပခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကိုု ထုုတ္မေျပာဘဲ ၿမိဳသိပ္ထားတတ္ပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ သူက ထြက္ေပါက္အေနနဲ႔ အသံ ျပန္ထုုတ္တယ္ထင္ပါတယ္။ သီခ်င္းအက်ယ္ႀကီးဖြင့္ၿပီးကရင္က၊ ဒါမွမဟုုတ္ရင္ ကာရာအိုုေကဆိုု... အဲ.. အဲ့လိုုမွ မဟုုတ္ရင္ေတာ့ ရုုပ္ရွင္ကိုု ၾကည့္ၾကည့္မၾကည့္ၾကည့္ အက်ယ္ႀကီးဖြင့္ထားတတ္ပါတယ္။ ဗမာကားတစ္ခ်ိဳ႔ဆိုု သူ.. ဖြင့္သာဖြင့္ထားတာ ေသခ်ာ မၾကည့္ပါဘူး။
သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ကိုုယ္ကေတာ့ မေက်နပ္တာ၊ စိတ္တိုုလာတာတစ္ခုုရွိၿပီဆိုု တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုု ေျပာျပလိုုက္ရမွ။  အိမ္က အေမနဲ႔ အေဒၚေတြဆိုု ေတာ္ေတာ္ နားျငီးတာ။ အင္း... အေဒၚေတြက ပိုု... နားၿငီးမယ္ ထင္ပါတယ္။ အေမလုုပ္တဲ့သူကိုုေတာ့ သူ. စိတ္ရႈပ္မွာစိုုးလိုု႔ တခ်ိဳ႔ ဟာေတြကိုု မေျပာပါဘူး။( ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ဖိုု႔ေကာင္းတဲ့တူမေနာ္။) အဲ့လိုု အျပင္က မေက်နပ္တာေတြကိုု အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္အၿမဲ ဖြင့္ထုုတ္ေျပာေလ့ရွိတဲ့ က်မဟာ ေျပာၿပီးသြားရင္ေတာ့ အိမ္မွာ နားေအးပါးေအးေနခ်င္ပါတယ္။ အဲ..အဲ.. အတင္း ေျပာရင္း ေျပာရင္းနဲ ႔  ေခါင္းစဥ္လြဲေတာ့မယ္။ ေသာၾကာေန႔အေၾကာင္း ျပန္ဆက္ပါ့မယ္။
ေအးေအးေဆးေဆးေနရတဲ့ ရက္သတၱပတ္ရဲ့ အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ေနာက္ဆံုးေန႔.. ေသာၾကာေန႔ညေနဟာ က်မအတြက္ေတာ့ ဘာမွ မလုပ္တဲ့ေန႔ပါ။  း) ဒါေပမဲ့ ရုံးအျပန္မွာေတာ့ NTUC မွာ ေစ်းဝင္ဝယ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အစားအေသာက္ႀကိဳက္တဲ့ က်မဟာ ၾကားရက္ေတြဆိုု မခ်က္တာမ်ားေပမဲ့ အျပင္မထြက္ျဖစ္တဲ့ စေန၊တနဂၤေႏြေတြဆိုုရင္ တစ္ခုုခုု လုုပ္စားတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခုတစ္ေလာ ဆက္တိုုက္ ခ်က္သလိုုျဖစ္ေနလိုု႔ ... တနဂၤေႏြေန႔မနက္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ ႔ ေမြးေန႔ပြဲလည္းရွိ၊ ညေနမွာ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေျပာင္းတာကူဖိုု႕လည္းရွိ၊ ၿပီးေတာ့ ဖရီဇာအေပၚခန္းမွာ ခဲထားတဲ့ မုုန္႔ဟင္းခါးလည္းရွိတာေၾကာင့္ ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ မခ်က္ေတာ့ဘုူးလိုု႔ စဥ္းစားထားပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔ညေနမွာ ဟင္းခ်က္ဖို႔ဆိုတာ ပို.. ေဝးေပါ့။ သိုု႔ေသာ္လည္း .. :P
ဒီတစ္ပတ္ ေသာၾကာေန႔ညေန... ေစ်းဝင္ဝယ္တာ ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ေဖ်ာ္ရည္္၊ ဘုရားပန္းနဲ႔ အသီးဝယ္ဖို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ Friday evening နဲ႔ Saturday morning ေတြမွာ ပံုမွန္ဆိုမက်န္တတ္တဲ့ ဝက္လက္အသားေကာင္းေကာင္း၊ ႏွလံုး၊ အသည္းနဲ႔ တျခားဝက္ကလီဇာေတြကို ထူးထူးျခားျခား သြားေတြ႔ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ Friday evening ေပမဲ့ ဟင္းခ်က္ဖို႔စိတ္ကူး ရသြားပါတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ... ဝက္လက္တစ္ေခ်ာင္း၊ ဝက္ႏွလံုးတစ္ခု ဝယ္လိုက္မိပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔အတူ ပဲဲျပား၊ pork stwed powder, နာနတ္ပြင့္၊ ၾကက္ဥ၊ baby kailan တို႔ကို ဝယ္ရပါေတာ့တယ္။ ၾကံမဆိုင္ကေတာ့ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ က်န္ေသးတာမို႔ မဝယ္ခဲ့ပါဘူး။ နားခ်င္တဲ့ ေသာၾကာေန႔ညေနမွာ ဟင္းခ်က္ရမွာဆိုေပမဲ့ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ အရင္ေသာၾကာေန႔ေတြနဲ႔မတူ ေျခလွမ္းေတြ ေပါ့ပါးေနပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ (၈)နာရီစြန္းစြန္းရွိေနပါၿပီ။ ဗိုက္ကလည္း ဆာတာတာမို႔ ဒိန္ခ်ဥ္ေဖ်ာ္ရည္ တစ္ခြက္ေသာက္... ၿပီးေတာ့.... အက်ီ ၤလဲ၊ ၾကက္ဥျပဳတ္၊ အသားေတြေဆးၿပီးေတာ့ ဝက္ႏွလံုးကိုေတာ့ အလံုးအတိုင္း၊ ဝက္လက္ကိုေတာ့ အတံုးအေသးျပန္တံုး... ဆား၊ခ်င္းမႈန္႔၊ စတူးေပါင္ဒါမႈန္႔၊ ပဲငံျပာရည္ႏွစ္ဇြန္း၊ ၾကက္သြန္ျဖဴအစိတ္ေသးေသးလွီးထားတာေလးေတြနဲ႔နယ္ၿပီးႏွပ္၊ ဆန္ေဆးၿပီး ထမင္းခ်က္... အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ (၈)နာရီခြဲ ေက်ာ္ပါၿပီ။
ဟင္းမခ်က္မီွ....
ထမင္းအိုးခလုတ္ႏွိပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ unknown call တစ္ခု ဝင္လာပါတယ္။ အိမ္ကထင္ၿပီး ကိုင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနပါတယ္။
သူနဲ႔ေျပာၿပီးေတာ့ ထမင္းက်က္ေနပါၿပီ။ ထမင္းေတြကို ပန္းကန္လံုးထဲေျပာင္းထည့္၊ ထမင္းအိုးကို ေရစိမ္၊ ၾကက္ဥကို အခြံခြာ၊ ပဲျပားကို တစ္တံုး ရွစ္စိတ္လွီး၊ rice cooker ကိုေဆး၊ အိုးေဆးၿပီးေတာ့ မီးဖိုေပၚတင္အပူေပး၊ ဆီ ထမင္းစားဇြန္း တစ္ဇြန္းခြဲထည့္၊ ဆီပူလာေတာ့ သၾကားထည့္ၿပီးေမႊ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴတစ္ျပားရိုက္ထည့္ဆီသတ္၊ နာနတ္ပြင့္ ေလး၊ငါးပြင့္ထည့္၊ ႏွပ္ထားတဲ့အသားနဲ႔လွိမ့္္ၿပီး အသားေလးေတြတင္းလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေရထည့္ၿပီး ricer cooker အခြံထဲ ေျပာင္းထည့္လိုက္ပါတယ္။
rice cooker ခလုတ္ႏွိပ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ၾကံမဆိုင္ကိုလွီး၊ ခဏေနေတာ့ ၾကက္ဥျပဳတ္ေတြ ဟင္းအိုးထဲထည့္၊

လွီးထားတဲ့ ၾကံမဆိုင္နဲ႔ ပဲျပား

ဟင္းန႔ံကလည္း ေမႊးလာ...( ၉)နာရီကလည္း ေက်ာ္ၿပီ... ဗိုက္ကလည္း အရမ္းဆာလာတာနဲ႔ ႏြားနို႔တစ္ခြက္ေသာက္၊ ဟင္းက်က္ခါနီးေတာ့ လွီးထားတဲ့ ၾကံမဆိုင္နဲ႔ ပဲျပားထည္႔၊ (၉း၃၀)ေလာက္မွာေတာ့ ဟင္းက်က္ပါၿပီ။ ဗိုက္လည္း အရမ္းဆာေနၿပီမို႔ ကိုက္လန္လည္း မေၾကာ္ေတာ့ပါဘူး။
ဟင္းက်က္ၿပီ။

ထမင္းဟင္းခူး .... ထံုးစံအတိုင္း မစားခင္ ဓါတ္ပံုရိုက္၊ စားေနရင္း FB ေပၚ ဓါတ္ပံုတင္.. စားၿပီး အိုးခြက္ေဆး။ FB ေပၚတက္... Reply ျပန္... သူငယ္ခ်င္းဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး အတင္းေျပာၿပီး (၁)နာရီေလာက္မွာေတာ့ အိပ္ရာဝင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ထမင္းခူးၿပီးၿပီ


စေန ေန႔လယ္ခင္းတုန္းက ရိုက္ထားတာ... :)
 ေနာက္ေန႔ စေနေန႔ အျပင္ မထြက္ျဖစ္တာမို႔ ခ်က္ထားတဲ့ ဝက္လက္ဟင္းခ်ိဳကို တေနကုန္ ခဏခဏ စားျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာေတာ့ အထူး ေျပာျပဖို႔ လိုမယ္မထင္ပါဘူး ရွင္။

ဖတ္ရႈေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

WITCH 83 ( 01/10/2012; 12:32PM; GMT+8)
To Continue Reading

အားေပးမႈအမ်ားဆံုး ပို႔(စ္)ေလးေတြ..

Followers

အားေဆးေလးေတြ...

Cool Blue Outer Glow Pointer