ဒါေပမဲ့... National Day မတိုုင္ခင္ ရုုံးကလူေတြ ခြင့္ယူမွာမိုု႔ ေသာ့အဖြင့္၊အပိတ္လုုပ္ဖိုု႕ မန္ေနဂ်ာမက ၿပံဳးစိစိနဲ႔ လာေျပာသြားမွ (၂)ကိုုေရးခ်င္စိတ္ ေပၚလာပါတယ္။
ျဖစ္ထားတာက သိပ္မၾကာေသးပါဘူး။ ဇြန္(၂၈)ရက္ေန႔က ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း ေရးခ်င္စိတ္ ေပါက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညီမ.. မဂၤလာေဆာင္သြားဖိုု႔အတြက္ အလုုပ္ရႈပ္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ အလုုပ္မွာလည္း issue ေတြ အရမ္းတက္ေနတဲ့အျပင္ ခရီးမသြားခင္ အလုုပ္ေတြျဖတ္ေနရ.. လႊဲေနရနဲ႔ မေရးႏိုုင္ခဲ့ပါဘူး။ ခရီးက ျပန္လာေတာ့လည္း အလုုပ္မွာ ရႈပ္ေနၿပီး၊ မနက္..ညမွားေနတာနဲ႔ပဲ ၾကန္႔ၾကာေနခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမ့သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့... အၿမဲစူပုုတ္ၿပီး ကိုုယ့္ကိုု အေကာင္းမျမင္တတ္တဲ့ မန္ေနဂ်ာမက "ေမ.. ေသာၾကာေန႔ ဘယ္သူမွ မလာဘူး။ နင္နဲ႔ မန္ေနဂ်ာအသစ္ပဲ ရွိမယ္။ အဲ့ဒါ ရံုုးေသာ့ပိတ္ရင္ သူျပန္ၿပီးမွ ပိတ္ေနာ္"လိုု႔ ၿပံဳးစိစိနဲ႔ေျပာသြားေတာ့မွ ဒီအေၾကာင္း အရမ္းေရးခ်င္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မနက္ျဖန္ မနက္အေစာႀကီးထၿပီး ခရီးသြားစရာရွိေပမဲ့ ဒီပိုု႔(စ္)ကိုု ေရးျဖစ္ေအာင္ ေရးလိုုက္ပါတယ္။
ျဖစ္ပံုုက ဒီလိုုပါ။ ။
အဲ့ေန႔က GM မလာပါဘူး။ ခရီးသြားေနပါတယ္။ သူလာရင္လည္း အဲ့လိုု ျဖစ္မယ္မထင္ပါဘူး။ Project တစ္ခုု အတြက္ စမ္းစရာရွိတာေတြ စမ္းၿပီးသြားလိုု႔ customerဆီ emailပိုု႔ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၆း၃၀ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ ရံုုးမွာ ကိုုယ္နဲ႔ မန္ေနဂ်ာမပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ emailပိုု႔ၿပီးၿပီးသြားေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာကိုု shut down လုုပ္ၿပီး အိမ္သာသြားပါတယ္။ အိမ္သာကေနျပန္လာေတာ့ ရံုုးတစ္ခုုလံုုး ေမွာင္ေနတဲ့အျပင္.. Reception ကေန ရံုုးထဲဝင္တဲ့တစ္ခါး ပိတ္ထားပါတယ္။ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားပါတယ္။ Access cardကိုု tapလုုပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေသခ်ာသြားပါတယ္။ ရံုုးတံခါး ေလာ့က်သြားပါၿပီ။ မန္ေနဂ်ာမ အိမ္ျပန္သြားပါၿပီ။ ရုုတ္တစ္ရက္ ဘာလုုပ္ရမွန္း မသိ ျဖစ္သြားပါတယ္။ အိမ္သာကေန ကိုုယ့္ရုုံးကိုုအသြားအျပန္ (၅)မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ၾကာပါတယ္။ အလြန္အကြ်ံ႔ ရွိလွ (၁၀)မိနစ္ပါ။ ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ သူျပန္သြားပါတယ္။ မီမလားဆိုုၿပီး ေအာက္ထပ္ေျပးလိုုက္ဆင္းေပမဲ့ မေတြ႕ေတာ့ပါဘူး။
Handbag,ထမင္းဘူး, ဟမ္းဖုုန္း, ရံုုးေသာ့, အိမ္ေသာ့, ယုုတ္စြအဆံုုး I-bankingထဲဝင္တဲ့ security tokenေတာင္ စားပြဲေပၚမွာပါ။ ကိုုယ့္ဆီမွာရွိေနတာဆိုုလိုု႔ ရံုုးထဲဝင္တဲ့ ကဒ္တစ္ခုုပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒါကလည္း အဲ့အခ်ိန္မွာ အသံုုး မဝင္ေတာ့ပါဘူး။ ဖုုန္းေခၚရေအာင္ကလည္း သုူ႔ဖုုန္းနံပါတ္ကလည္း အလြတ္မရပါဘူး။ ရံုုးက ဘယ္သုူ႔ နံပါတ္မွလည္း အလြတ္ မရပါဘူး။
လမ္းေလ ွ်ာက္ျပန္ရင္ ေကာင္းမလား။ တစ္ေယာက္ေယာက္စီက ဖုုန္းငွားၿပီး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကိုု လွမ္းေခၚရင္ ေကာင္းမလား။ ဘာလုုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတုုန္း ရံုုးမွာ သန္႔ရွင္းေရးလုုပ္တဲ့ အန္တီႀကီးကိုု သြားေတြ႔ပါတယ္။ အဲ့တာနဲ႔ သူ႔ဆီကိုု ဝမ္းသာအားရ အေျပးသြားၿပီး လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ေရာ...အဂၤလိပ္စာလံုုး တစ္လံုုး..ႏွစ္လံုုးသံုုးၿပီးေရာ.. ရွင္းျပၿပီး အေၾကြစိ ေခ်းရပါတယ္။ ( သူက အဂၤလိပ္စကားကိုု တစ္လံုုး..ႏွစ္လံုုးပဲ ေျပာတတ္ပါတယ္။) သူက အေၾကြစိ (၁)က်ပ္ခြဲထုုတ္ေပးၿပီး (၁၀)တန္တစ္ရြက္ ထုုတ္ေပးပါတယ္။ dinner လိုု႔ ေျပာပါတယ္။ အိမ္မွာ ရွိတယ္။ မလိုုဘူး။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုုၿပီး ထြက္ခဲ့လိုုက္ပါတယ္။ ( အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အဲ့ဒီ တစ္ဆယ္ မယူခဲ့မိတာ ေနာင္တရပါတယ္။)
ကံမေကာင္းပံုုမ်ား အိမ္လည္းေရာက္ေရာ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ ရွိမေနပါဘူး။ အိမ္မွာ အၿမဲရွိေနက် ေက်ာင္းသူညီအစ္မက အဲ့ေန႔က်မွ စီးတီးေဟာသြားပါတယ္။ ေဘးခန္းက ေကာင္မေလးက ညဆိုုင္းက်ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ အိမ္ေအာက္ျပန္ဆင္းၿပီး ေအာက္မွာေတြ႔တဲ့ အဖိုုးႀကီး၊ အဖြားႀကီးေတြကိုု ဖုုန္းငွားၾကည့္ေတာ့ မရွိဘူးေျပာၾကပါတယ္။ (အိမ္ေအာက္မွာ senior citizen ေတြထိုုင္ဖိုု႕ လုုပ္ထားတဲ့ ေနရာတစ္ခုုရွိပါတယ္။)
အဲ့ဒါနဲ႔ ဟိုုဘက္တိုုက္မွာ ထိုုင္ေနတဲ့.. ဖဦးထုုတ္စံုုတြဲဆီက သြားေတာင္းဆက္ပါတယ္။ ဘဲက သိပ္ယံုုပံုု မရဘူး။ ဘာလိုု႔ ငွားတာလဲ။ ဘာလိုု႔ ဖုုန္းမရွိတာလဲ။ ဘယ္ဆက္မွာလည္း .. ဘာ ညာနဲ႔ ေမးၿပီးသကာလ သူ႔ေဆာ္က ဖုုန္းနံပါတ္ကိုု သူကိုုယ္တိုုင္ႏွိပ္ေပးပါတယ္။(ဘဝက အဲ့ဒီလိုု ) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စလံုုးမွာ တစ္ခုုတည္းေသာ အလြတ္ရတဲ့ ဖုုန္းနံပါတ္ပိုုင္ရွင္ Leo Zin နဲ႔ ဖုုန္းေျပာျဖစ္ၿပီး အကုူအညီေတာင္းရပါတယ္။ ( ေတာ္ေသးတယ္။ သူ ဖုုန္းကိုုင္လိုု႔။ တစ္ခါတစ္ရံ သူက ဖုုန္းနဲ႔အတူ ရွိမေနတတ္ဘူး။ ) သူ႕
ကိုု အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပၿပီး ဒီဖုုန္းကိုု ျပန္မဆက္ဖိုု႔။ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ဆီက အကူအညီေတာင္းၿပီး ျပန္ဆက္မယ္ေျပာၿပီး ဖုုန္းခ်လိုုက္ပါတယ္။) ၿပီးေတာ့ အေပၚျပန္တက္လာၿပီး ေဘးခန္းက အဖြားဆီက ဖုုန္းေတာင္းၿပီး Leo Zin ဆီ ဖုုန္းျပန္ဆက္ရပါတယ္။ ဒီ ဖုုန္းနဲမွလည္း ကိုုယ့္ကိုု သူ.. ျပန္ေခၚႏိုုင္မယ္ေလ။
သူက တစ္ဆင့္ တျခားသူငယ္ခ်င္းဆီဆက္... တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းဆီကတဆင့္ တူတူေနတဲ့ ညီမဝမ္းကြဲဆီဆက္နဲ႔... ညီမက အခုု ေရကူးကန္ ေရာက္ေနတဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္တစ္နာရီၾကာရင္ ေဘးခန္းက ညီအစ္မ ျပန္လာမဲ့ အေၾကာင္းေတြ သိရပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေအာက္ျပန္ဆင္း... S&Sက ေရတစ္ဗူးကိုု လက္က်န္ ျပား(၄၀)နဲ႔ဝယ္။ ေရေသာက္ၿပီး ( ဗိုုက္ဆာေနၿပီေလ) တစ္နာရီကိုု ခံုုတန္းတစ္ခုုမွာအခ်ိန္ျဖဳန္းရပါတယ္။ တစ္နာရီျပည့္ေတာ့ အေပၚျပန္တက္ၿပီး တံခါးေခါက္ေတာ့ အႀကီးမေလး လာဖြင့္ေပးပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ အထဲဝင္.. ညစာစား..အိုုးခြက္ေဆးၿပီး ညီမျပန္လာေတာ့ အခန္းထဲဝင္ရပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ မနက္က်ေတာ့ အလုုပ္ေရာက္ေတာ့ lobby မွာ အားလံုုးထိုုင္ေစာင့္ေနရပါတယ္။ မန္ေနဂ်ာက သူ႔ဆီဖုုန္းဆက္ေတာ့ ဘဏ္ေရာက္ေနပါတယ္။ ၿပီးမွ လာမယ္ေျပာပါတယ္။ သူက တစ္ျပန္တစ္လဲ စိတ္တိုုပါေသးတယ္။ ေတာ္ေတာ္တရားက်ဖိုု႔ေကာင္းတဲ့ မန္ေနဂ်ာမ... ( သူက အၿမဲ အဲ့လိုုပါပဲ။ Ever စိတ္မၾကည္တတ္တဲ့သူပါ။ ဒါေပမဲ့ operationsအားလံုုးက သူၿပီးမွၿပီးရတာကတစ္ေၾကာင္း... GM ၿပီးရင္ သူ႔ position က အႀကီးဆံုုးမိုု႔ ... GM နဲ႔သူကလည္း ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးတဲ့ အေျခအေနရွိတာမိုု႔ sg management လက္ေအာက္က လူအားလံုုးက သူ႕ကိုု သည္းခံရပါတယ္။ MNC ဆိုုတိုုင္းလည္း ေကာင္းတာမဟုုတ္ပါဘူး။ management ပိုုင္းမွာ local ေတြ မ်ားရင္ local company ေတြနဲ့ သိပ္မကြာပါဘူး။ )
မန္ေနဂ်ာက သူနဲ႔ဖုုန္းေျပာၿပီးသြားေတာ့ "She is not happy about this" ဆိုုၿပီး ေျပာပါတယ္။ အဲ့ဒါန႔ဲ မန္ေနဂ်ာကိုု ျပန္ေျပာလုုိက္ပါတယ္။ "The one who is not happy should be me, not her. All my things are still on my desk and my cubicle is only some distance away from the exit, she had to pass my desk before she went back. She should have seen my things" လိုု႔ ျပန္ေျပာလိုုက္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာလည္း စိတ္ညစ္သြားပါတယ္။
မန္ေနဂ်ာမလည္း ေရာက္လာေရာ.. ေကာ့ေတာ့ေကာ့ေတာ့နဲ႔ ေရွ႔ကေန ေလ ွ်ာက္သြားၿပီး တံခါးဖြင္႔... အထဲဝင္သြားပါတယ္။ က်မရဲ့ ခ်စ္မန္ေနဂ်ာကလည္း က်မအာရံုုေျပာင္းေအာင္ အလုုပ္ကိတ္စ ( Keyborad ကပတ္ဆင့္ ရိုုက္မရလိုု႔... သီးခံပါ။) ေတြစြတ္ေျပာပါတယ္။ သူမကလည္း တစ္ေနကုုန္ အလုုပ္မ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနပါတယ္။ Sorry တစ္ခြန္း မေျပာပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ complain လည္း လာ မတက္ပါဘူး။ ကိုုယ္လည္း အလုုပ္ ရႈပ္ေနတာနဲ႔ ဘာမွ မေျပာျဖစ္လိုုက္ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကိုုယ္ကိုုတိုုင္လည္း ေမ့သြားပါတယ္။ အခုု မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ရံုုးတံခါးကိုု ဟိုုလူ ျပန္တာေသခ်ာမွ ပိတ္ေနာ္ဆိုုၿပီး ၿပံဳးစိစိနဲ႔ လာေျပာမွ ျပန္သတိရပါတယ္။ ရုုတ္တရက္ သတိျပန္ရၿပီး အိုုေကလိုု႔ ျပန္ေျပာရင္း သူ႔ကိုု မ်က္ေစာင္းထိုုးလိုုက္မိပါတယ္။ ( ေတာ္ေတာ္ ကေလးဆန္တာပဲေနာ္... မန္ေနဂ်ာမကိုု မ်က္ေစာင္းထိုုးလိုုက္ရတယ္လိုု႕ :D)
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုုယ္ကိုုတိုုင္လည္း ဖုုန္းကုုိ အိမ္သာ ယူ.. မသြားမိတာ ေပါ့ဆတာပဲမိုု႔ ထားလိုုက္ပါတယ္။ ေပါက္ကရေတြထဲက ေပါက္ကရတစ္ခုုလိုု႔ပဲ သေဘာထားလိုုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေနာက္ပိုုင္းလည္း (၆)နာရီေက်ာ္မွာ အိမ္သာသြားရင္ ရံုုးေသာ့နဲ႔ ဖုုန္းကိုု သတိထားၿပီး ယူတဲ့အက်င့္တစ္ခုု က်င့္ယူလိုုက္ပါေတာ့တယ္။
17:34PM(GMT+8)
11-08-2012 To Continue Reading
