၂၀၁၂ မွသည္ ၂၀၁၃ဆီသိုု႔

Photo Source; ASEAN community

ႏွစ္သစ္အတြက္ ပါးခ်င္တဲ့ စကား :)
ဒီကေန႔ဟာ.. (၂၀၁၂)ခုႏွစ္ရဲ့ေနာက္ဆံုးေန႔ေလးျဖစ္ၿပီး.. မနက္ျဖန္ဆို (၂၀၁၃)ခုႏွစ္ကို ေရာက္ပါေတာ့မယ္။ (၂၀၁၂)ခုႏွစ္အတြက္ ေနာက္ဆံုးပို႔(စ္)ေလးကို ေရးမယ္ဆိုၿပီး  ပံုေတြရွာေတာ့ ဒီပံုေလးကို အႀကိဳက္ဆံုးပါပဲ။  ဒါေၾကာင့္ ဒီပံုေလးကိုပဲ ဒီပို႔(စ္)အတြက္ သံုးလိုက္ပါတယ္။

ပံုထဲကအတိုင္း (၂၀၁၂) ကုန္သြားေပမဲ့၊ ပ်က္သြားေပမဲ့.. ဒီႏွစ္ထဲမွာ... က်မတို႔ ဘာေတြလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကေတာ့ မေပ်ာက္ပ်က္သြားပါဘူး။ ဒါကို သမိုင္းလို႔ ေခၚပါတယ္။ က်မတို႔အားလံုးဟာ တကယ္ေတာ့ "ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးေနၾကသူမ်ား" သာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သမိုင္းစာအုပ္မွာ ထင္က်န္ခဲ့သူမ်ားေတာ့ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့.. ကိုယ့္ မိသားစုဝင္မ်ား၊ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားအတြက္.. အနည္းဆံုး ကိုယ့္ကိုကိုယ္အတြက္.. ဒီေလာကႀကီးက မထြက္သြားခင္အခ်ိန္မွာ... ေနာင္တ နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေသာ.. " ေကာင္းမြန္ေသာသမိုင္း "မ်ားကို ေရးႏိုင္၊ ခ်န္ထားႏိုုင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။

ေနာက္တစ္ခုက.. ႏွစ္ေဟာင္းကုန္သြားေပမဲ့ ႏွစ္ေဟာင္းမွာလုပ္ခဲ့တာေတြရဲ့ ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳးေတြကို ေရွ ႔ႏွစ္ေတြမွာ ခံစားရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ (၂၀၁၂)မွာ ကိုယ္လုပ္ခဲ့သမွ်ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၿပီး (၂၀၁၃)မွာ.. သူၿပီးရင္ လာမဲ႔ေရွ႕ႏွစ္ေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ကေတာ့ အရင္ကပို႔(စ္)ေတြမွာ.. ေျပာထားတာေလးပဲ စကားျပန္ပါးပါရေစ။
အဲဒါကေတာ့ သူမ်ားေတြကို.. ေဝဖန္အျပစ္တင္တာေတြေလွ်ာ့ၿပီး "မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းေအာင္ အရင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။"..လို႔။ ကိုယ္ေကာင္းၿပီးေနာက္ေတာ့.. ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားပါ။ အားလံုး ဒီလိုပဲ ေကာင္းၾကရင္.. တစ္ႏိုင္ငံလံုး၊ တစ္ကမာၻလံုး ေကာင္းသြားမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိနဲ႔မိမိပတ္ဝန္းက်င္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ အရင္ ႀကိဳးစားၾကပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးအတြက္၊ ႏိုင္ငံအတြက္.. ဒါေတြက နည္းနည္းေဝးၿပီး အလွမ္းက်ယ္ပါတယ္။ မိမိနဲ႔ မိမိပတ္ဝန္းက်င္ကို ေကာင္းေအာင္ အရင္ ျပဳျပင္ပါ။ အားလံုးက .. ဒီလို ႀကိဳးစားၾကမယ္ဆိုရင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ေကာင္းသြားပါလိမ့္မယ္။

ႏွစ္သစ္လက္ေဆာင္
ဘေလာ့မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ စာဖတ္သူေတြ သတိထားမိလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ (၄)၊ (၅)ရက္ေလာက္တုန္းကတည္းက ... ႏွစ္သစ္လက္ေဆာင္ဆိုၿပီး Note Gadget ေလးတစ္ခုကို side bar ေပၚမွာ တင္ထားပါတယ္။ ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းေရးတဲ့ "ေၾကာက္စိတ္" ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးေလးကို ေဝမွ်ထားတာပါ။ သိပ္ကိုေကာင္းၿပီး ဖတ္သင့္တဲ့ ေဆာင္းပါးေလးမို႔ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။ :)

က်မနဲ႔ (၂၀၁၂)ခုႏွစ္
ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ေမေမ.. ေနမေကာင္းျဖစ္တာမို႔ စိတ္နည္းနည္း ရႈပ္ရတာရယ္၊ ဒီဇင္ဘာလဆန္းမွာ... ခါးနာ.. ခါးနာၿပီး ေပ်ာက္သြားေတာ့.. flu ျဖစ္.. flu ၿပီးေတာ့ အစာအိမ္နာ.. ေနာက္ X'Mas ေရာက္ခါနီး.. တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနလို႔ စိတ္မၾကည္လင္ခဲ့တာရယ္ကလြဲရင္...
(၂၀၁၂)ခုႏွစ္ဟာ က်မအတြက္ ေကာင္းတဲ့ႏွစ္တစ္ခုလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။

• မိသားစုကို ေကာင္းေကာင္း ေထာက္ပံ႕ခြင့္ရတဲ့ႏွစ္၊ လုပ္ေပးစရာရွိတာေတြ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ႏွစ္မို႔ ေက်နပ္မိပါတယ္။
• ညီမရဲ့ မဂၤလာေဆာင္ေၾကာင့္ ဇူလိုင္လမွာ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ခရီးတစ္ခုကို သြားခဲ့ရၿပီး.. ႏိုဝင္ဘာလမွာလည္း ရန္ကုန္ျပန္ခဲ့ရတဲ့အတြက္လည္း ေပ်ာ္ပါတယ္။ 
• ဇူလိုင္လမွာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ.. လခတိုးသြားတဲ့အတြက္လည္း ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္။
• ေနာက္ၿပီး ျပန္ဆပ္စရာမလိုေသးေပမဲ့ NTU school loan ကို ဇန္နဝါရီလကစၿပီး installment repayment plan ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ခုဆို (၃)ပံု(၂)ပံုေလာက္ကို ေက်သြားပါၿပီ။ အဲ့ဒီအတြက္လည္း အရမ္းကို ေက်နပ္ပါတယ္။ =)
  ( ဒီေနရာမွာ NTU က သူငယ္ခ်င္းေတြကို တစ္ခု ေျပာခ်င္ပါတယ္။ School loan ဟာ ဘြဲ႔ရၿပီး (၂)ႏွစ္ၾကာရင္ စဆပ္ရပါတယ္။ တစ္လကို အနည္းဆံုး S$100 ဆပ္ရပါတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း မဆပ္ရင္ အေနာက္က လိုက္လာပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ပိုက္ဆံကို မဆပ္ဘဲ ရန္ကုန္ျပန္သြားတာတို႔၊ ေရွာင္ေနတာတို႔ကိုလည္း မလုပ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ေနာက္ကလူေတြ ပိုက္ဆံ ေခ်းမရဘဲ ျဖစ္ေနပါဦးမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက (၂)ႏွစ္ၾကာမွာ စဆပ္ရတာဆိုေပမဲ့ အတိုးကေတာ့ ဘြဲ႔ရတဲ့ေန႔ကတည္းက စတက္ေနပါၿပီ။ တျခားဘဏ္ေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္မွန္းမသိေပမဲ့ OCBC ကေတာ့ ၄.၇၅%ပါ။ ဘြဲ႔ရတဲ့ေန႔ဆိုတာကလည္း convocation date မဟုတ္ပါဘူး။ conferrment letter ရတဲ့ေန႔ပါ။ အဲ့ဒီေတာ့ ျမန္ျမန္ ျပန္ဆပ္ေလ.. ေကာင္းေလပါပဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျမန္မာေက်ာင္းသား အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဒါကို မသိၾကပါဘူး။ က်မလည္း မသိခဲ့ပါဘူး။ ပိုက္ဆံဆုဖို႔ တျခားဘဏ္အေကာင့္ သြားဖြင့္ေတာ့မွ သိခဲ့တာပါ။ )
• ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ကေတာ့ ကိုယ္.. ခ်စ္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို သိပ္ခ်စ္ေနမိၿပီဆိုတာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ သိရွိခဲ့ရၿပီး .. သူနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းအေနနဲ႔ ပတ္သတ္ဆက္ဆံခြင့္ရတာကို တကယ္ ေက်နပ္မိပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ေပါင္းစပ္မွ အခ်စ္ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပိုင္ဆိုင္ရမွအခ်စ္ဆိုတာ အၿမဲ မမွန္ကန္ပါဘူး။ စြန္႔လႊတ္ျခင္းမွာလည္း အႏုပညာဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ဘယ္လိုေတြးေတြး.. မျဖစ္ႏိုင္တာမို႔.. ဆိုင္သူနဲ႔သာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လက္တြဲႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ ( တြယ္တာလွေပမယ့္၊ ကြယ္ရာကပဲ ခ်စ္ပါရေစ.. ဆရာ ေမာင္စိန္ဝင္းရဲ့ ကဗ်ာစာသားကို ယူထားတာပါ။)

(၂၀၁၂)ခုႏွစ္အတြက္ ေနာက္ဆံုးကဗ်ာ
ေျပာရရင္ေတာ့ က်မဟာ ကဗ်ာဆရာမ မဟုတ္ပါ။ ကာရံေတြ နေဘေတြလည္း မသိပါ။ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ စိတ္အရမ္းေပါက္လာတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ... ကဗ်ာလုိ႔ထင္ရတဲ့စာ (၄) (၅)ပုဒ္ေလာက္ ေရးဖူးပါတယ္။ ေအာက္မွာလည္း ကဗ်ာထင္ရတဲ့ စာစုတစ္ခုကို share ၿပီး ဒီပို႔(စ္)ကေလးကို အဆံုးသတ္ခြင့္ၿပဳပါ။ အားလံုးပဲ Happy New Year ပါ... :)

A Year May Come
A Year May Go
But, I will keep going on...!

And, everything I have done each year will be my history!

So, let me say something here to all my supporters, admirers and haters,
I truly appreciate the existence of you all..
Cause you all are my motivations that make me who I am now!
Thank you!

Love and Peace, 
witch83
(31/12/12; 3:28PM; GMT+8) To Continue Reading

က်မႏွင္႔ ဒီဇင္ဘာ

အရင္တုန္းကေတာ့
~~ က်မႏွင့္ ေပါက္တတ္ကရ(၁) နဲ႔
~~ က်မႏွင့္ ေပါက္တတ္ကရ(၂) ဆိုၿပီး နံပါတ္စဥ္တပ္ၿပီး ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။
(၁)ကေတာ့ ၾကက္ဆီဗူးအေၾကာင္းေရးခဲ့တာျဖစ္ၿပီး (၂)ကေတာ့ ရံုးေသာ့ပိတ္သြားတဲ့အေၾကာင္း ေရးခဲ့တာပါ။ ေနာက္ပိုင္းပို႔(စ္)ေတြမွာေတာ့ ေပါက္ကရေနာက္မွာ နံပါတ္တပ္ၿပီး ေရးမဲ့အစား ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာကိုပဲ ေခါင္းစဥ္တပ္ေရးေတာ့မယ္စဥ္းစားေနတုုန္း ... ဒီတေလာ..  စိတ္သိပ္မၾကည္တာေၾကာင့္ "က်မနဲ႔ဒီဇင္ဘာ" ဆိုုတဲ့ပိုု႔(စ္)ကိုု ကိုုယ့္စိတ္ကိုုယ္ေျဖဖိုု႔ ေရးခ်င္လာပါတယ္။

+ + + + + + + + + +

 
စကၤာပူမွာ ...ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ကာလေတြမွာ.. စလံုုးက X'Mas Fun, New Year Fun ဆိုုတာေတြဟာ က်မနဲ႔ သိပ္.. မသက္ဆိုုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းပိတ္ထားခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ... ( တစ္ခါတစ္ရံမွာ Pay ပိုုရလိုု႔၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကိုုယ့္အေရွ ႔က senior part-timer မ်ားနဲ႔ full-timerမ်ားက လူလည္က်ၿပီးဆြဲထားတဲ့ work shift ကိုု လုုပ္ရလိုု႔ စတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔အတူ ...) အခ်ိန္ပိုုင္းအလုုပ္ဝင္လုုပ္ၿပီး ပိုုက္ဆံစုုေနခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္အၾကာႀကီးမတ္တပ္ရပ္ အလုုပ္လုုပ္ၿပီးလိုု႔ ညမိုုးခ်ဳပ္ .... အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါ... ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ လူအုုပ္ႀကီးကိုု စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး ... အိမ္ကိုု အျမန္ျပန္ေရာက္ေရးကိုုသာ ေတြးမိခဲ့ပါတယ္။ ေပ်ာ္ဖိုု႔ဆိုုတာထက္ ကိုုယ့္အိမ္ျပန္ၿပီး ေရေႏြးေလးနဲ႔ေရခ်ိဳး... ကိုုယ့္ အခန္းေလးထဲက အိပ္ရာေပၚမွာ ေက်ာဆန္႔ဖိုု႔ကိုုသာ.. ပိုုလုုိခ်င္ခဲ့မိပါတယ္။

ဒီလိုုနဲ႔ .. ေက်ာင္းၿပီးၿပီး တကယ့္အလုုပ္ခြင္ ဝင္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့.. ကိုုယ့္ကိုု အလုုပ္က ခြင့္ရက္ရွည္ေပးတဲ့အခ်ိန္ဟာ ဒီဇင္ဘာျဖစ္သြားပါတယ္။ ကိုုယ့္အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အဲ့ဒီ ေပ်ာ္စရာေတြကိုု တန္ဖိုုးမထားဘဲ ကိုုယ့္ကိုုအမွန္တကယ္ ေႏြးေထြးမႈေပးတဲ့ မိသားစုုဆီကိုု ျပန္ဖိုု႔ကိုုသာ တန္ဖိုုးထားခဲ့ပါတယ္။

ဒီႏွစ္ေတာ့ ညီမ..မဂၤလာေဆာင္ရွိတာေၾကာင့္ .. ဂ်ဴလိုုင္လမွာတစ္ႀကိမ္.. ႏိုုဝင္ဘာလမွာတစ္ႀကိမ္ ခြင့္ယူခဲ့တာမိုု႔ ဒီဇင္ဘာမွာ ခြင့္တစ္ရက္မွ မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ ေဆးခြင့္ေတြအမ်ားႀကီးက်န္ေပမဲ့လည္း ဘယ္တုုန္းကမွ ေနမေကာင္းဘဲ MC မယူခ်င္သူမိုု႔၊ မယူခဲ့သူမိုု႔.. တရံုုးလံုုး ခြင့္ယူေနခ်ိန္မွာ ရံုုးေစာင့္လုုပ္ေနရပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ... ပိတ္ရက္ေတြၾကားမွာ မနက္ျဖန္တစ္ရက္က ကတ္သီးကတ္သတ္နဲ႔ ရံုုးဖြင့္ေနပါတယ္။ မနက္ျဖန္တစ္ရက္လည္း ... စိတ္မပါဘဲ... အလုုပ္သြားလုုပ္ရပါဦးမယ္။

ပိတ္ရက္ေတြမွာ ေလ ွ်ာက္လည္မယ္ဆိုုေတာ့လည္း အားလံုုးက ကိုုယ့္ကိတ္စနဲ႔ကိုုယ္ အလုုပ္ရႈပ္ေနၾကလိုု႔ အိမ္မွာ အခန္းပိတ္ၿပီးေနေနရပါတယ္။

ဒီလိုု holiday blues ေတြကိုု ေျဖေဖ်ာက္ဖိုု႔ရာ ဒီေန႔ေတာ့ ... wet market ကဝယ္လာတဲ့ ငွက္ေပ်ာအူမႏုုႏုုေလးရယ္၊ ငါးဖယ္အစားထိုုးၿပီး ထည့္ထားတဲ့ ငါးလံုုးေတြရယ္ကိုု ပင္ပ်ိဳရြက္ႏုု ready made မုုန္႔ဟင္းခါး ထုုတ္နဲ႔အတူေရာခ်က္ၿပီး...အိုုးၾကက္ဥ၊ city hall, penesula plaza မွာရွိတဲ့ ျမန္မာဆိုုင္ကဝယ္လာတဲ့ပဲေၾကာ္၊ ဒီမနက္ food courtကဝယ္လာတဲ့ အီၾကားေကြး တိုု႔နဲ႔အတူ.. တေနကုုန္ တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲ ထိုုင္စားေနပါတယ္။ အစားေကာင္းေကာင္းစားရတဲ့အျပင္ ... ဒီစာကိုုေရးေနတာမိုု႔ စိတ္ေျဖသလိုု ျဖစ္ၿပီး အခုုခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္အေတာ္ေျပသြားပါၿပီ။

လာမဲ့ အဂၤါေန႔မွာလည္း ဘယ္မွမသြားပဲ ခရစ္(စ္)မတ္ေန႔မွာ ေထာပတ္ထမင္းရယ္၊ (မဆလာနဲ႔ ) ၾကက္သားဆီျပန္ေလးရယ္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းရည္ကိုုခ်က္ၿပီး ေက်ာက္ပြင့္ဆိမ့္ဆိမ့္ေလး သုုတ္စားပါဦးမယ္။

အားလံုုးပဲ "Merry X'Mas and Happy New Year"ပါ။ 
ဒီ holidayမွာ... ကိုုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။ း)




~~~May the coming year bring you love, wealth, health and success~~~
မွတ္ခ်က္။       ။ စိတ္ေျပသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့.. ဒီဇင္ဘာရဲ့ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေလးေတြ ျမင္မိလာပါတယ္။ ေနာက္မွပဲ ေကာင္းတာေတြကိုု ေရးခ်ေတာ့မယ္။ :P

Thank you for reading this post.

witch83
23/Dec/2012; 9:06AM; GMT+8 To Continue Reading

Miss Universe 2012

Miss Universe 2012  ပြဲၾကည့္ဖို႔ မေန႔က အလုပ္ နားထားပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲကေတာ့ ၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ။

ဆုရသြားတဲ့သူကေတာ့ "Miss USA, Olivia Culpo" ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ေနတဲ့ Olivia

 ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ (၂၀၁၂)ခုႏွစ္ဟာ အလွမယ္ေလာကမွာေတာ့ နည္းနည္းထူးျခားတယ္လိုု႔ ေျပာလိုု႔ရပါတယ္။

• Miss World ကို တရုတ္ျပည္မွာ လက္ခံက်င္းပၿပီး Miss China, Yu Wenxia ကဆုရသြားပါတယ္။ 
• Miss International ၿပိဳင္ပြဲကို ဂ်ပန္မွာ ျပဳလုပ္က်င္းပၿပီး Miss Japan, Ikumi Yoshimatsu က ဆုရသြားပါတယ္။ 
• ဒီဇင္ဘာလမွာေတာ့ Miss Universe ၿပိဳင္ပြဲကို LA (USA) မွာ က်င္းပၿပီး Miss USA, Olivia Culpo က ဆုရသြားပါတယ္။

Miss Earth ကို လက္ခံက်င္းပေပးတဲ့ Philippines ေတြကေတာ့ သနားစရာ.. Czech Republic ႏိုင္ငံမွ Tereza Fajksová က ရသြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ .. သူတိုု႔မယ္လည္း Miss Air ဆုုေတာ့ ရသြားပါတယ္။

Four Beauty Queens of year 2012

*****************************

ၾကည့္ခဲ့သမွ်ပြဲေတြထဲမွာ.. Miss Universe 2012 ၿပိဳင္ပြဲဟာ ... က်မႀကိဳက္တဲ့..အားေပးတဲ့မယ္ေတြထဲကတစ္ေယာက္ ဆုရသြားတာ... ေနာက္ၿပီး က်မႀကိဳက္တဲ့မယ္တစ္ခ်ိဳ ႔ top-16 ထဲ ပါလာၾကတာ...ဒါ ပထမဆံုးပါပဲ။ :) 

(၂၀၁၂) MU အတြက္... က်မအားေပးခဲ့တဲ့သူေတြကေတာ့...

• Miss Poland: သူမကို.. ဟိုးအရင္... Miss International 2012 ၿပိဳင္ပြဲ မစခင္ကတည္းက ေတြ႔ၿပီး ၾကိဳက္ခဲ့တာပါ။ ၿပိဳင္ပြဲမွာ သိပ္ၿပီးေတာ့ ထူးထူးျခားျခား မလုပ္ျပပါဘူး။ ဒါေပမဲ့  ရိုးရိုးရွင္းရွင္း လွလွေလးေတြဝတ္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္သြားပါတယ္။ top-16 အထိ ပါသြားေပမဲ့ top-10 ေတာ့ မတက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ Miss Polandရဲ့ evening gown ကို သိပ္မႀကိဳက္ေပမဲ့ traditional dress ကိုေတာ့ အရမ္း ႀကိဳက္ပါတယ္။
  
  

  

  MU2012 Poland, Marcelina Zawadzk
  

  

  Miss Poland @ Traditional Costume Show

• Miss Aruba: Missology မွာတင္ထားတဲ့ သူ႔ ဓါတ္ပံုကိုေတြ႔ၿပီး ႀကိဳက္သြားတာပါ။ သူ႔မ်က္ႏွာေလးက ဘယ္လိုေလးမွန္းကို မသိပါဘူး။ သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကည့္မိလိုက္ရင္ ဘယ္လိုမွန္းမသိတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ခံစားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ၿပိဳင္တဲ့အခါက်ေတာ့ performance သိပ္.. မေကာင္းပါဘူး။ Premilinary show မွာတင္ သူ႔ကို မႀကိဳက္ေတာ့ပါဘူး။ top-16 မဝင္ခဲ့တာလည္း သိပ္ေတာ့ မဆန္းဘူး ထင္ပါတယ္။
  

  

Miss Russia: Oxana Fedorova ကို ၾကိဳက္မိျခင္းရဲ့ အက်ိဳးဆက္ပါပဲ။ Miss Russia ဆိုရင္ကို ႀကိဳက္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူလည္း Oxana လိုပဲ ရိုးရိုးေလး.. ဒါေပမဲ့ .. ယွဥ္ၿပိဳင္ေနခ်ိန္မွာ Miss Poland နဲ႔ Miss Aruba တို႕ဆီက မရခဲ့တဲ့ ... ခံစားခ်က္ တစ္မ်ိဳးေလးခံစားရေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ သူ႕ကိုေတာ့ traditional dress ဝတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ အၾကိဳက္ဆံုးပါပဲ။

MU2012 Russia, Elizaveta Golovanova

အသက္(၁၉)ႏွစ္သာရွိေသးတဲ့ ဒီ Russia အလွမယ္ကေတာ့ ဟယ္လီေကာ္ပတာ ေမာင္းရတာ ႀကိဳက္ပါသတဲ့။  မိဘႏွစ္ပါးကဆရာဝန္မို႔ မိဘေတြက သူမကိုလည္း ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္ေစေပမဲ့ သူမကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္လုပ္၊ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ TV show တစ္ခုခုမွာ host လုပ္ခ်င္ပါသတဲ့။
Elizaveta ဟာလည္း Miss Russia ဆုရလို႔ ေဒၚလာတစ္သန္းဆုခ်ခံရပါတယ္။ ပညာေရးအတြက္လည္း ေကာလိပ္တက္ဖို႔  ေဒၚလာ ၁၀၀,၀၀၀လည္း ရပါေသးတယ္။ Miss Russia 2011 ၿပိဳင္ပြဲရဲ့ အထူးဧည့္သည္ေတာ္ကေတာ့ Miss World 2011, Ivian Sarcos ျဖစ္ပါတယ္။

Miss USA: Miss USA 2012 ၿပိဳင္ပြဲတုန္းကေတာ့ Oliviaကို သိပ္မႀကိဳက္ပါဘူး။ ကိုယ္အားေပးတာ တျခားတစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္း သူ႔ activity ေတြ၊ ဓါတ္ပံုေတြ၊ စကားေျပာတာေတြကို ၾကည့္ၿပီး ႀကိဳက္ခဲ့တာပါ။ သူမက.. သူ႔ကိုယ္သူ... " သူမဟာ အလွမယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမဲ့ ... I can be funny and anything" ဆိုၿပီး ေျပာပါတယ္။ ခ်စ္ေမႊးပါၿပီး စကားေျပာရင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ သူျဖစ္ခ်င္တာ... သူယူဆတာ.. ဘာဆိုတာကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္းနဲ႔ လူေတြသိေအာင္ လုပ္တတ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ... Miss Universe 2012 ဘြဲ႔ရသြားတာကိုု အရမ္း ဝမ္းသာပါတယ္။ ဆုေၾကျငာခါနီးအခ်ိန္ဟာ သူလည္း တုန္လႈပ္ေနသလို ပြဲၾကည့္ေနတဲ့ ကိုယ္ကိုတိုင္လည္း ရင္ေတြတုန္ေနပါတယ္။ သူ.. မရမွာစိုးလို႔... Miss Phillipine ရသြားမွာစိုးလို႔ :P

MU2012 USA, Olivia Culpo

~~~ Winning moments ~~~

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဝန္ခံရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ...  Miss.Phillipines ကို မႀကိဳက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ Phillipineတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ လွၾကပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး စပိန္လက္ေအာက္ခံေရာက္ဖူးတာမို႔ စပိန္ေတြနဲ႔စပ္လိုက္ေတာ့ ပိုလွလာပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ဟာ အေမရိကန္ဆန္ၾကတာမို႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို အယူမ်ားၾကပါတယ္။ လူမ်ိဳးစပ္ေတြဟာ ပိုလွတတ္ၾကပါတယ္။
ဥပမာ။    ။ဖဦးထုပ္နဲ႔ ေအာ္ဆီစပ္ထားတဲ့ Miss International Phillipine 2012, Nicole Schmitzဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ကို လွပါတယ္။ သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ႀကိဳက္ပါတယ္။ ခုလည္း စပိန္နဲ႔ ဖဦးထုပ္စပ္ထားတဲ့ MU2012 Philippine, Janineလည္း လွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ႏိုင္ငံက ပရိတ္သတ္ေတြေတြထဲက ရာခိုင္ႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာ့ လံုးဝ (လံုးဝ) မႀကိဳက္ပါဘူး။ (ဒါေပမဲ့ Miss International 2012 ပြဲတုန္းက ျမန္မာပရိတ္သတ္တခ်ိဳ ႔လည္း ဖဦးထုပ္ပရိတ္သတ္ေတြနဲ႔ သိပ္ေတာ့ မကြာပါဘူး။ ဒီလိုေျပာလို႔ စိတ္မဆိုးၾကပါနဲ႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားအလွမယ္ေတြကို မေစာ္ကားဘဲ၊ မေႏွာင့္ယွက္ဘဲ... ကိုယ့္အလွမယ္ကို မွန္ကန္စြာ ေထာက္ခံအားေပး၊ အေထာက္အကူျပဳေပးတာဟာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။) Olivia.. Miss Universe ျဖစ္သြားေတာ့ ဖိလစ္ပင္းေတြ ေအာ္လိုက္ၾကတာ။ ခုခ်ိန္ထိ ေအာ္တုန္း။ Donald Trump နဲ႔ေတာင္ ေပးစားလိုက္ၾကေသးတယ္။ Missosology ကလည္း Miss.Phillipine သာလွ်င္ ထိုက္တန္တဲ့သေဘာမ်ိဳးဆန္တဲ့ ပို႔(စ္)ေတြ၊ ဓါတ္ပံုေတြတင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ပို႔(စ္)ေတြေအာက္ကေန.. ဖဦးထုပ္ေတြကလည္း Olivia ကို ရစရာမရွိေအာင္ေျပာၿပီး comment ေတြေပးပါတယ္။ Miss.Phillipine, Janine Tugonon ကေတာ့ သူ႔ပရိတ္သတ္ေတြကိုေျပာပါတယ္.. သူမကိုယ္သူမလည္း ဒီအဆင့္အထိေရာက္လာတာကိုု ဂုဏ္ယူတဲ့အေၾကာင္း .. ၿပီးေတာ့ ဒိုင္ေတြရဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေလးစားဖို႔၊ Olivia ကိုလည္း ဂုဏ္ျပဳေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့အေၾကာင္း...။
ဒိုင္ေတြရဲ့အႀကိဳက္ကလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေတာ့ ဘယ္တူမလဲ.. ေနာ့္..ဘာပဲေျပာေျပာ... ဒီႏွစ္ရဲ့ ၿပိဳင္ပြဲ resultေတြဟာ beauty expertေတြ.. ေမွ်ာ္မွန္းသလို (ခန္႔မွန္းခဲ့သလိုု) မျဖစ္လာတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

MU2012 Phillipines, Janine Tugonon

Olivia & Janine at interview ( Before MU2012 Final)

Janine ကိုလည္း သနားမိပါတယ္။ အာရွကလူမို႔ သူတို႔ေတြက အထင္သိပ္မႀကီးခ်င္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ပရိတ္သတ္က .. ေပါက္ကရေတြေလွ်ာက္လုပ္ရင္ ပိုၿပီး မ်က္ႏွာငယ္ရပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲတေလွ်ာက္ Missology ဟာ သူမရဲ့ဓါတ္ပံုေတြ၊ event ေတြကို ေတာ္ေတာ္တင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဓါတ္ပံုေတြမွာ သူ႔ၾကည့္ရတာ နည္းနည္း အားငယ္ေနပံု ေပါက္ပါတယ္။ သတိထားၾကည့္ရင္ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ policticsေၾကာင့္လည္း သူ..အေရြးမခံရတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

Miss Croatia: သူမကိုေတာ့ preliminary competitionကို ၾကည့္ၿပီးမွေတြ႔ၿပီး ႀကိဳက္သြားတာပါ။ ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ကိုထင္းၿပီး သတိထားမိေလာက္ေအာင္ လွတာပါ။ ဘာမွ အေထြအထူး လုပ္စရာမလိုဘဲ အမွတ္ရမဲ့သူမ်ိဳးပါ။  Elizabethaဟာ Miss Poland ထက္ ပိုၿပီး ေပၚလြင္ၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိပါတယ္။ အသက္ (၁၉)ႏွစ္သာရွိေသးတဲ့ သူမက လူေၾကာက္ၿပီး လူေရွ ႔မထြက္ခ်င္ပါဘူးတဲ့။ အဲ... စင္ေပၚမွာ အလင္းေရာင္စံုေတြရွိေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူမက ok သြားပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ၿပိဳင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ enthusiastic မျဖစ္တဲ့ပံု ေပါက္ေနသလိုုပါပဲ။ Beauty Specialist တစ္ေယာက္ကေတာ့ Missosology မွာ သူမကို "silent killer of the competition"ဆိုၿပီး တင္စားထားပါတယ္။

MU2012 Croatia, Elizabeta Burg

Miss Vanezula: အသက္ (၂၁)ႏွစ္ရွိတဲ့ Irene ကို ၿပိဳင္ပြဲမတိုင္ခင္ကတည္းက ႀကိဳက္တာပါ။ သူမဟာ England မွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၿပိဳင္ပြဲမွာ အရဲလြန္ၿပီး နည္းနည္း ကလက္လြန္းပါတယ္။ သူမကေတာ့ top-5 အထိ ပါသြားၿပီး.. Miss Universe 2012 2nd runner up ဆုကို ရသြားပါတယ္။ Final Question Stageမွာ ေမးခြန္းကိုု ဘာသာျပန္ေပးတဲ့သူပဲ မွားတာလား၊ သူမပဲ စိတ္လႈပ္ရွားေနလိုု႔ မေျဖတတ္တာလားေတာ့ ေသခ်ာ မသိပါဘူး။ Final question ကိုု သူေကာင္းေကာင္းမေျဖႏိုုင္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဂၤလိပ္လို သိပ္မပိုင္ႏိုင္ဘဲနဲ႔ အဂၤလိပ္လုိေျဖလိုက္တာ မွားပါတယ္။ တကယ္ဆို spanish လိုပဲေျပာၿပီး ေျဖလိုက္ရင္ၿပီးေရာ။ ဘာသာျပန္တဲ့သူရွိတာပဲဟာ။ သူမကို ရီလည္းရီခ်င္၊ ခ်စ္လည္းခ်စ္မိတဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ သူမဖခင္ပိုုင္တဲ့ ေခ်ာကလက္စက္ရုံက ေခ်ာကလက္ေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ့  သူမရဲ့မိခင္ ဒီဇိုင္းလုပ္ၿပီးဖန္တီးေပးတဲ့ ရိုးရာဝတ္စံုကို ဝတ္ၿပီးၿပိဳင္ပြဲဝင္တဲ့အခ်ိန္မွာပါပဲ။

MU2012 Venezula, Irene Esser

Miss Malaysia: သူမဟာလည္း အေဖ ၿဗိတိန္၊ အေမ မေလးရွားပါ။ အသက္ (၁၉)ႏွစ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ သူ႔ကိုလည္း ၿပိဳင္ပြဲေရာက္မွပဲ ႀကိဳက္သြားတာပါ။ top-16 မွာ ပါမလာပါဘူး။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကိဳက္မိတာပါ။ Asiaမွာ Rio Mori ၿပီးရင္ သူ႔ကိုႀကိဳက္ပါတယ္။
ၾကည့္ရတာ .. မေလးရွားအလွမယ္က မေလးရွားလူမ်ိဴးပံုုစံ မေပၚဘဲ အေနာက္တိုုင္းအလွမယ္ပံုုစံ ေပါက္ေနလိုု႔နဲ႔တူပါတယ္။

MU2012 Malaysia, Kimberley Ledggett

*****************************

က်မႀကိဳက္တဲ့ အလွမယ္ေတြအေၾကာင္း ေရးၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲအေၾကာင္း ဆက္ေရးခြင့္ျပဳပါဦး။ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ (၈၉)ေယာက္မွာ အီဂ်စ္၊ ကာဇက္စတန္၊ ေပၚတူဂီ၊ ဆိုေဗးနီးယား၊ Turks & Caicos နဲ႔ US Virgin Islandsတို႔က အလွမယ္ေတြ ႏုတ္ထြက္သြားၿပီး အီသီးယိုးပီးယား၊ ဘူ(လ္)ေဂးရီးယား၊ နမ္မီးဘီးယားနဲ႔ ေနာ္ေဝးႏိုင္ငံတို႔က အလွမယ္မ်ားကေတာ့ အိမ္ျပန္သြားၾကပါတယ္။
Miss Universe top-16, top-10 အပါအဝင္ ဆုရသြားတဲ့သူေတြကေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
( Wikipedia က table ထည့္ေပးထားတာပါ။ orignianl link ေတြကိုလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ထည့္ေပးထားပါတယ္။)

Placements for Miss Universe Source; Wiki [3]

Special Awards

 အထူးဆုအေနနဲ႔ကေတာ့....

~~ Miss Congeniality ဆုကို Guatemala မွ Laura Godoy

~~Miss Photogenic ဆုကို Kosovo မွ Diana Avdiu ( သူ.. ဒီဆုုနဲ႕ တကယ္ကိုု ထိုုက္တန္ပါတယ္။ သူမရဲ့ ဓါတ္ပံုုေတြၾကည့္ရင္ အရမ္းကိုုလွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ show မွာ သူမကိုုေတြ႔လိုုက္ရေတာ့ မလွပါဘူး။ ဘယ္ဘက္က သံုုးပံုုက Miss Universe မွာ ပြဲမတိုုင္ခင္တင္ထားတဲ့ပံုုေတြပါ။ အစြန္ဆံုုးကပံုုကေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရိုုက္ထားတာပါ။ ဒီလိုုမ်ိဳးကြာတတ္ေပမဲ့ ... သူကြာပံုုကြာနည္းက ဒီဆုုအတြက္ သင့္ေတာ္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ဓါတ္ပံုုစားတဲ့အလွမယ္ပါ။ ေအာက္ကပံုုကေတာ့ သူ႔ကိုုဆုုေပးတုုန္းက MU2011 Lelia Lopesနဲ႔အတူ ရိုုက္ထားတဲ့ပံုုပါ။

~~ Best National Costume ဆုကို Miss China, Ji Dan Xu တို႕က အသီးသီး ရရိွသြားၾကပါတယ္။ 

Other Awards အေနနဲ႔ Missosology ကေပးတဲ့ People's Choice Award ကို Miss Thainland, က ရရွိသြားပါတယ္။

*****************************

ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ က်မကေတာ့ Miss Universe 2012 ၿပိဳင္ပြဲကို.. ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့သူေတြ.. ဆုရတဲ့အတြက္.. အားရေက်နပ္မိပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ (၂၀၁၃)မွာလည္း ျမန္မာျပည္ကမယ္တစ္ေယာက္ေလာက္ ဝင္ၿပိဳင္ႏိုင္ပါေစလို႔လည္း ဆုေတာင္းမိပါတယ္။ ေရွ ႔ႏွစ္မွာလည္း ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ မယ္ေတြဆုရပါေစလို႔ဆုေတာင္းရင္း ဒီပို႔(စ္)ေလးကို ဒီေနရာမွာ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါရေစ။

Thank you for reading this post. 

witch83 ( 21/12/2012; 3:03PM; GMT+8)

Reference
1. www.missuniverse.com
2. www.missosology.org
3. http://en.wikipedia.org/wiki/Miss_Universe_2012
4. http://livewireworld.info/2012/03/elizaveta-golovanova-russia-2012/ To Continue Reading

We did not try to prejudice SMRT drivers' cases: MOM

ဒီေန႔ ရံုးအလာ .. ရထားေပၚမွာ ဖတ္ခဲ့တဲ့သတင္းကို online မွာရွာၿပီး ျပန္လည္ေဝမွ်တာပါ။ :)
မအားလို႔ ဘာသာမျပန္ေတာ့ပါဘူး။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

SINGAPORE - The "serious accusations" made yesterday by civil society group Function 8 are "entirely baseless", said the Ministry of Manpower (MOM).

Function 8 had called on the Government, public transport operator SMRT and the media to stop using the term "illegal strike" when referring to last month's industrial action by SMRT's 171 China bus drivers. The group, which noted that the four former drivers are currently awaiting trial, felt that repeating the term amounted to "prejudging their case".

"It is commenting on a pending case and the law is clear that such comments are sub judice and constitute contempt of court," added Function 8.
Refuting these accusations, an MOM spokesperson said the Singapore Government, including Acting Manpower Minister Tan Chuan-Jin and the Manpower Ministry, "has never attempted to prejudice the cases" involving the four SMRT bus drivers.

The MOM spokesperson pointed to the Criminal Law (Temporary Provisions) Act, which states that any strike taken by workers in essential services such as public transport would be deemed illegal unless 14 days' notice has been given.

"Mr Tan's comments to call it 'an illegal strike' were made with that in mind, and he referred to workers participating in the strike in general, without referring to the participation of any particular worker (s), or to any matter pending before a court of law," said the MOM spokesperson.

A pretrial conference has been set for tomorrow for the four former drivers, but it is not known if they will be contesting the charges.

Function 8 also questioned why MOM had revoked the work passes of 29 former drivers "so swiftly, and without allowing them legal representation or giving them an opportunity to be heard".

In response, an MOM spokesperson said the 29 former drivers were given an opportunity to be heard in relation to their conduct during the strike, and that their work permits were only revoked after "due consideration" by the Controller of Work Passes.

"There is no requirement for legal representation in such a process, and no request was made in this regard by any of the 29 workers," added the MOM spokesperson.

Source; http://www.todayonline.com/Singapore/EDC121218-0000035/We-did-not-try-to-prejudice-SMRT-drivers-cases--MOM To Continue Reading

ေရးမိေရးရာ ( ခုတေလာ စိတ္ထဲ ခိုးလို႔ခုလုျဖစ္ေနေသာ အရာေလးမ်ား)

စာေရးသူ၏အမွာ

ဒီပို႔(စ္)က စိတ္ထဲ ဘဝင္မက်တာေလးေတြ၊ ခိုးလို႔ခုလုျဖစ္ေနတာေလးေတြကို... ေလွ်ာက္ေရးထားတာပါ။
ေရးခ်င္တဲ့ ပို႔(စ္)ေတြရိွေပမဲ့ တကယ္တမ္းေရးမယ္ဆိုေတာ့ ... အဲ့ဒီပို႔(စ္)ေတြက ...အခ်ိန္ ေသခ်ာေပးၿပီး.. ေလ့လာၿပီးမွ ေရးလို႔ေကာင္းမွာမို႔ ၾကားျဖတ္ပို႔(စ္)အေနနဲ႔ ဒီပို႔(စ္)ကိုေရးၿပီး ဆားခ်က္လိုက္တာပါ။ :)

(၁) အထက္တန္းေက်ာင္း ပညာအရည္အခ်င္းသာရွိတဲ့ ျမန္မာတစ္ေယာက္အတြက္ ... SPass  ေလွ်ာက္တာ ...agent က ဘြဲ ႔ရအျဖစ္ လိမ္ထားတာကို MOM က ဖမ္းမိ..

ရန္ကုန္မျပန္ခင္ ေအာက္တိုဘာလကုန္ခါနီးတုန္းက ဒီသတင္းကို ဖတ္ရတာပါ။  ဒီသတင္းကိုဖတ္မိေတာ့... ဒီႏွစ္အတြက္ 39 offenders မွာ ဘယ္လူမ်ိဳး၊ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ပါတယ္ မေျပာထားဘဲ၊ (၃၉)ေယာက္ထဲမွာမွ.. ျမန္မာလူမ်ိဳး... နာမည္ ဘယ္သူ... လိမ္ပါတယ္၊ အခု တရားရံုးတင္ၿပီး ဘယ္လို အျပစ္ေပးမယ္ဆိုတာကို ေစာင့္ေနပါတယ္... ဆိုၿပီးေရးထားတာကို လံုးဝ (လံုးဝ) ဘဝင္မက်မပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီ အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ့ orginial သတင္းလင့္(ခ္)ကို FB ေပၚမွာ ျမန္မာေတြ share ၾကတာကို ျမင္ရတဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ စိတ္.အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရပါတယ္။  ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္း... ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုယ္ ျပန္အရွက္ခြဲေနလိုက္ၾကတာ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ... share ထားတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးထဲကမွ ကိုယ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးၿပီး စကားကို သမာသမတ္ေျပာတတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္း ရဲ့ link ေပၚမွာ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ comment တက္ေရးမိပါေသးတယ္။ လိမ္တာ မေကာင္းေပမဲ့၊ မလုပ္သင့္ေပမဲ့ ... အဲ့ဒီ သတင္းမွာ ethics မရွိတဲ့အေၾကာင္း။ လိမ္တာမိတဲ့ လူ(၃၉)ေယာက္မွာ ျမန္မာတစ္ေယာက္တည္းရဲ့ နာမည္၊ အသက္ကို ေဖာ္ျပထားတာ လြန္တဲ့အေၾကာင္း ဝင္ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္။

အဲ့လိုေျပာၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ FB ေပၚက Myanmar Page တစ္ခုက.. ဒီသတင္းကို ျမန္မာလို ဘာသာျပန္ၿပီး publicly share လုပ္ေတာ့ ရင္ထဲ ေတာ္ေတာ္ မေကာင္းပါဘူး။

False Data ေပးတာ မွားယြင္းေပမဲ့ ကာယကံရွင္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အဲ့လို လိမ္ထားတယ္ သိခ်င္မွသိမွာပါ။  ေငြရဖို႕သာသိတဲ့... သု႔ရဲ့ MM agentက လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္လိုက္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာ agent ေတြ.. ျမန္မာေတြဆီက အခေၾကးေငြေတြ အလြန္အကၽြံေတာင္း.. ဒီေရာက္ရင္ သူမ်ားေတြနဲ႔ေပါင္း... ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုယ္... မတရားေတြလုပ္... ဒါေတြဟာ... မၾကားခ်င္မွအဆံုးပါ။ ဒီလိုမ်ိဳးဇာတ္လမ္းေတြဟာ စလံုးမွာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနရာတကာမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာပါ။ ခံရတဲ့သူေတြဟာ ဘယ္လိုမွလုပ္လို႔မရလို႔ ( တစ္ခ်ိဳ႔ဆို...အေၾကြးေတြနဲ႔လာခဲ့တာမို႔) ဒီလိုပဲ ၿငိမ္ခံၿပီး ရုန္းကန္ေနရတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒါမွမဟုတ္.. မလႊဲသာမေရွာင္သာမို႔.. လိမ္ရတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲဟာ။ ဒါမ်ိဳးမလုပ္နဲ႔... လုပ္ရင္ ဒီလိုျဖစ္တတ္တယ္ဆိုၿပီး ပညာေပးတဲ့သေဘာနဲ႔ ေဝမွ်တယ္ဆိုလည္း အမည္ေတြ ဘာေတြ မပါသင့္ပါဘူး။ သူမ်ားကို အရွက္ခြဲသလို မလုပ္သင့္ပါဘူး။ မုဒိန္းက်င့္၊ ဓါးျပတိုက္၊ ခိုးဆိုးလုယက္ေနတာမွ မဟုတ္တာ။

(၂) လုပ္အားခႏွင့္ ေနထိုင္ရေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မေက်နပ္၍ SMRT မွ ဆႏၵျပေသာ ဘတ္(စ္)ကားေမာင္းသူ ဝန္ထမ္း (၆၀၀)ကို အျပစ္ေပး၊ စကၤာပူမွႏွင္ထုတ္... 

သူတို႔ ဆႏၵစျပတဲ့ေန႔က ႏိုဝင္ဘာလ (၂၆)ရက္ေန႔.. ရံုးမွာ အလုပ္ရႈပ္ေနပါတယ္။ အဲ့ဒီသတင္း မဖတ္မိပါဘူး။ ရံုးအျပန္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ခ်ိန္းထာတာ.. ဘတ္(စ္)နဲ႔ဆို တိုက္ရိုက္ေရာက္တာမို႔... ဘတ္(စ္)ကားဂိတ္မွာ ကား..ေစာင့္လိုက္တာ၊ နာရီဝက္မက ေစာင့္လိုက္ရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ .. သူက .. အဲ့ဒီသတင္းကို ေျပာျပပါတယ္။ (၂၇)ရက္ေန႔မွာလည္း ဆက္..ဆႏၵျပတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲ့ဒီ case အၿပီး.. ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့ Straits Times သတင္းစာထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္(၄)ေယာက္ရဲ့ ဓါတ္ပံုေတြ၊ နာမည္၊ အသက္ေတြေဖာ္ျပၿပီး စာလံုးအမဲႀကီးေတြနဲ႔ သတင္းပါလာပါတယ္။ Criminal ေတြကို ျဖစ္လို႔။

ဒီလို SMRTကဝန္ထမ္းေတြ ဆႏၵျပတာဟာ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္တဲ့ စကၤာပူႏိုင္ငံတြင္းမွာ (၂၆) ႏွစ္ ၾကာ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုမႈမရွိခဲ့ျခင္းကို အဆုံးသတ္ သြားေစတယ္လို႔ စလံုးသတင္းစာေတြက ေျပာပါတယ္။ (ကမ္းလက္) ဒီလို ဆႏၵျပတာမ်ိဳးဆိုရင္ စလံုးအစိုးရက လံုးဝ လက္မခံပါဘူး။ ဒီ..စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ လူ(၃)ေယာက္ထက္ ပိုၿပီး တြဲမေလွ်ာက္ရတဲ့ ေနရာေတြ ရွိပါတယ္ (ဥပမာ... Orchard Road)။ လူအမ်ားနဲ႔လုပ္မဲ့ social/ religion/ cultural eventေတြ ရွိတယ္၊ လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုလည္း town councilကို ႀကိဳအေၾကာင္းရပါတယ္။ ဟိုတေလာက စလံုးမွာ လာဖြင့္တဲ့ နယူးဇီလန္စားေသာက္ဆိုင္ဖြင့္ပြဲမွာ .. အေၾကာင္းမၾကားဘဲ.. လူ ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ေလာက္ လမ္းမေပၚမွာ ကလိုက္လို႔ Fine ထိလိုက္ပါေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ စလံုးမွာ... အစားအေသာက္ကိစၥကလြဲရင္ လူစုၿပီး.. freedom of speech ဆိုတာမ်ိဳးလုပ္လို႔မရဘူးလို႔ တစ္ေနရာမွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကလုပ္ခဲ့တဲ့ ဇာဂနာရဲ့ Surving Beauty Showမွာေတာင္.. ရုပ္ရွင္အတို (၅)ကား ျပၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္က်န္တဲ့(၇)ကားကို ေပးမျပရေတာ့ပါဘူး။

စကၤာပူအစိုးရဘက္က ဒီကိစၥကို ဆႏၵျပပါတယ္လို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္မေျပာေပမဲ့ ... စလံုးရဲ့ အလုပ္လုပ္တဲ့ပံုစံအတိုင္း .. ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္(၄)ေယာက္ကို တရားရံုးတင္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ေငြဒဏ္ (သို႕) ေထာင္္ဒဏ္၊ ဒါမွမဟုတ္.. ႏွစ္မ်ိဴးစလံုး ဒဏ္ေပးခံရႏိုင္ပါတယ္။ ဆႏၵျပသူအားလံုးကို တရုတ္ျပည္ျပန္ခိုင္းပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္... အမႈစစ္တာၿပီးသြားရင္.. အျပစ္ခံစရာရွိတာခံၿပီးရင္ သူတို႔ ႏိုင္ငံသူတို႔ ျပန္ရမွာပါ။ ျပည္ႏွင္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ Passport ေတြ သိမ္းထားပါတယ္။ တရုတ္သံရံုးကလည္း လုပ္စရာရွိတာေတြ လိုက္လုပ္ေပးေနပါတယ္။ တရုတ္အစိုးရကလည္း သူ႔လူေတြအတြက္ စိုးရိမ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ( ျမန္မာျပည္အစိုးရ၊ ျမန္မာသံရံုးဆို.. ဒီလို လိုက္လုပ္ေပးပါ့မလားပဲ...) December (၆)ရက္ေန႔တုန္းကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ (၁)ေယာက္ကို စလံုးဒၚလာ ၂၀၀၀၀၊ က်န္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ (၃)ေယာက္ကို စလံုး ေဒၚလာ ၁၀၀၀၀စီနဲ႔ အာမခံထားၿပီး လႊတ္ေပးလိုက္ပါတယ္လို႔ Channel News Aisa ထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံကူးလတ္မွတ္ေတြေတာ့ သိမ္းထားတုန္းပဲလို႔ သိရပါတယ္။ စကၤာပူအစိုးရဟာ ေကာ္လာျပာအလုပ္သမားေတြကို ႏိုင္ငံထဲေခၚၿပီး အလုပ္ေခၚခိုင္းတဲ့ ေပၚလစီကို ျပန္လည္သံုးသပ္ေနၿပီလို႔ သတင္းစာေတြထဲမွာလည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ စကၤာပူအစိုးရက ဒီလူေတြကို အျပစ္ေပးတာ ေနာင္က်ဥ္ေအာင္ လုပ္တာပါ.. ထပ္လုပ္မဲ့သူေတြကိုလည္း.. မလုပ္ရဲေအာင္ ..စံျပ ..လုပ္ေပးလိုက္တာပါ။ သူ႔အရပ္နဲ႔သူ႔ဇာတ္၊ သူ႔ႏိုင္ငံစည္းမ်ဥ္းနဲ႔ အျပစ္ေပးတာ ဘာမွ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူပံုေတြကို သတင္းစာထဲထည့္တာ သိပ္.. သေဘာမက်ပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ SMRT ကိုလည္း သတိေပးတာမ်ိဳး လုပ္သင့္ပါတယ္။ အရင္ SMRT က CEO ဟာ တကယ့္ကို အျမတ္အစြန္းရရွိေရးကိုသာ... ဦးစားေပးတဲ့သူပါ။ Maintenance လုပ္သင့္သေလာက္ မလုပ္လို႔ ရထားေတြ ဟိုမွာပိတ္၊ ဒီမွာပိတ္၊ ရထားလမ္းေတြပ်က္ျဖစ္ခဲ့တာ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဟိုတေလာက SMRT ဝန္ထမ္းေတြထဲကမွ စလံုးေတြနဲ႔ ပီအာေတြကို လစာတိုးေပးပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကိုေတာ့ မတိုးေပးပါဘူး။ ဒါကို တရုတ္ေတြက မေက်နပ္ၾကပါဘူး။ (ကိုယ္သာဆိုလည္း ကိုယ့္ကုမၸဏီမွာ စလံုးနဲ႔ PR ေတြကိုပဲ လခတိုးေပးၿပီး ကိုယ့္ကိုခ်န္ထားခဲ့ရင္ ခံစားရမွာပါပဲ။) သူ႔လူမ်ိဳးေတြကိုတိုးေပးရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က သူတို႔ေတြ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိလာေအာင္ စြဲေဆာင္လိုက္တာပါ။ (စကၤာပူရီးယန္းေတြဟာ ဒီလို ကားေမာင္း၊ ရထားေမာင္းတဲ့အလုပ္မ်ိဳး မလုပ္ခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ယာဥ္ေမာင္းသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြပါ။) မိဘဟာ သူ႔သားသမီးအရင္းကို ပိုဂရုစိုက္တဲ့သေဘာပါ။ နည္းနည္းေတာ့ မမွ်တေပမဲ့ ဒါက လက္ခံႏိုင္ပါေသးတယ္။  ဒါေပမဲ့ ကားေမာင္းတဲ့သူေတြကို ေဆာက္လုပ္ေရးဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ အတူထားတာကေတာ့ သိပ္..မေကာင္းပါဘူး။ ကားေမာင္းတဲ့သူဟာ ညဘက္ အိပ္ေရးဝေအာင္ အိပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးဝန္ထမ္းနဲ႔ ကားေမာင္းတဲ့သူေတြရဲ့ အဆင့္အတန္းကလည္း မတူပါဘူး။ ေနပံုထိုင္ပံုလည္း မတူပါဘုး။ ကားေမာင္းတဲ့သူေတြဟာ ဘြဲ႔ရေတြပါ။ အလုပ္မွာ good working condition မေပးတဲ့SMRT ကိုလည္း အေရးယူသင့္ပါတယ္။ ဒါမွသာ.. ဒီလိုလုပ္ေနတဲ့ တျခားကုမၸဏီေတြလည္း ဆင္ျခင္ၾကမွာပါ။

လက္ပေတာင္းေတာင္ကိစၥ

ဒီကိစၥမွာ အစိုးရ၊ တရုတ္ကုမၸဏီ၊ ျပည္သူလူထု၊ ႏိုင္ငံေရးသမားအခ်ိဳ႔ ...အားလံုးမွားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

က်မအျမင္မွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီလိုေတာ့ မဆိုင္ဘူး မေျပာနဲ႔။ ဦးဥတၱမလည္း ႏိုင္ငံေရးပါခဲ့တာပဲလို႔ ျငင္းခ်င္ရင္ ျငင္းလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မ အျမင္မွာေတာ့... ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ တရားေတာ္အရ.. ဘုရားသားေတာ္ေတြဟာ ႏိုင္ငံေရး ဝင္မပါသင့္ဘူးလို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ...မ်ားေသာအားျဖင့္က.. ဘုန္းဘုန္းေတြဟာ ေလာကီအေရးကို သိပ္..မသိပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘုန္းဘုန္းေတြေျပာရင္ လူေတြက လက္ခံတတ္ၾကပါတယ္။ လူေတြက ဘုန္းဘုန္းေတြအေပၚမွာ အဲ့ဒီအခ်က္ကိုကိုင္ၿပီး အသံုးခ်ေနတယ္လို႔ ခံစားရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အစိုးရဘက္ကလည္း အဲ့လိုမ်ိဳး . အၾကမ္းဖက္တာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး။ တရားမဝင္ သပိတ္စခန္းဖြင့္ထားရင္ေတာင္မွ ရိုဟင္ဂ်ာေတြလို အၾကမ္းဖက္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနတာပါ။ ညွိႏႈိင္းေပးစရာရွိတာ ညွိေပးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းေတြကို ဒီလိုလုပ္တာ အ့ံၾသလို႔ မဆံုးပါဘူး။ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးၿပီးတာျဖင့္ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသးပါဘူး။ အဆိုးဆံုးက သံဃာေတာ္ေတြ ခံစားေနရတာေတြပါပဲ။

 ေျမအသိမ္းခံရတဲ့သူေတြရဲ့ ခံစားခ်က္ကို (ကိုယ္ကိုတိုင္လည္း အိမ္အသိမ္းခံရဖူးသူမို႔...) ေကာင္းေကာင္း နားလည္ပါတယ္။ အိမ္စုတ္ (၄) (၅)လံုးေတာင္မရွိတဲ့၊ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ႏိုင္လြန္ကတၱရာလမ္းေခ်ာေတြရွိတဲ့၊ ရပ္ကြက္အတြင္း လမ္းဖြဲ႔စည္းပံုေကာင္းတဲ့၊ အၿငိမ္းစားေတြအေနမ်ားတဲ့၊ ျပည္လမ္းမေဘးမွာတင္ရွိတဲ့ က်မတို႔ရပ္ကြက္ေလးကို သတ္မွတ္ရက္အတြင္း ဆင္းေပးရင္ဆင္းေပး၊ မဆင္းေပးရင္ ဘူဒိုဇာနဲ႔ ကေလာ္ခ်မယ္ဆိုၿပီး မတရားသိမ္းသြားခဲ့တာပါ။ ဦးသန္းေရႊအမ်ိဳးရွိတယ္ဆိုတည္း လွည္းတန္းဂံုးေက်ာ္တံတားနားက အိမ္ေတြထက္ အမ်ားႀကီး သာပါတယ္။ ျပန္ေပးေတာ့ ခိုအိမ္လို တိုက္ခန္းအစုတ္အျပတ္ေတြ ေပးခဲ့တာပါ။ ကိုယ့္ရပ္ကြက္မွာေတာင္ ကိုယ္ ျပန္မရပါဘူး။ အိမ္ငွားေတြ တိုက္ခန္းအလကားရသြားတာကို မုဒိတာပြားႏိုင္ေပမဲ့ အိမ္ပိုင္ရွင္တစ္ခ်ိဳ႔ ဘဝပ်က္ကုန္ၾကတာေတာ့ ရင္နာစရာၾကီးပါ။ (၁၉၉၆/၉၇) ႏွစ္ပိုင္းမွာစျဖစ္ၿပီး ... (၂၀၀၂)ခုႏွစ္မွာ ရွိသမွ်လမ္းထြက္ေပါက္ေတြကိုပိတ္ၿပီး ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ႀကီးမွ... မဆင္းေပးတဲ့ အိမ္(၂၀)ေက်ာ္ထဲက ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမရွိတဲ့ အိမ္ (၆)အိမ္၊ (၇)အိမ္ကလူေတြကို.. စံျပ.. ရိုက္ႏွက္ၿပီး အကုန္လံုးကို ဆင္းခိုင္းခဲ့တာပါ။ ဒီလို ကိစၥျဖစ္ခဲ့တာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ထဲမွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အဲ့ဒီအိမ္ဟာ က်မအဖိုး တသက္လံုး စုေဆာင္းထားတဲ့ေငြနဲ႔ ေျမဝယ္ၿပီး.. သူကိုယ္တိုင္ ဒီဇိုင္းဆြဲ၊ သူကိုယ္တိုင္ ႀကီးၾကပ္ၿပီး ေဆာက္ခဲ့တာပါ။ အိပ္မက္.. သိပ္မမက္တတ္တဲ့ က်မဟာ အဲ့ဒီ ေအာက္ထပ္က အုတ္နဲ႔ အေပၚထပ္က ေရနံေခ်းေတြဝေအာင္သုတ္ၿပီး ေဆာက္ထားတဲ့ ပ်ဥ္အိမ္ေလးကို အသက္ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့အထိ အိပ္မက္ထဲမွာ ပါပါလာတတ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘဝကို ေရာက္တဲ့အထိတိုင္ေအာင္...အဲ့ဒီဘက္ကို အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ေရာက္သြားရင္  မၾကည့္မိေအာင္ မ်က္စိကို သတိထားၿပီး ထိန္းရပါတယ္။ (ၾကည့္မိရင္ ႏွေျမာလို႔၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္လို႔)... ေနာက္ပိုင္းမွသာ ဆံုးရႈံးဖို႔ပါလို႔ ဆံုးရတာပါပဲ။ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးဒဏ္ဆိုတာ ေရွာင္လႊဲလို႔မွ မရတာဆိုၿပီး ေျဖတတ္သြားတာပါ။

ဒါေၾကာင့္.. လယ္ေျမအသိမ္းခံရတဲ့သူေတြကို တကယ္ပဲ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြအတြက္ေတာ့ လယ္ရွိမွ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ႏိုင္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ လယ္စိုက္ဖို႔ သိပ္မျဖစ္ထြန္းတဲ့.. ေၾကးနွီထြက္တဲ့ေနရာမွာ... အားလံုး အဆင္ေျပေအာင္ ညွိၿပီး၊ ကိုယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိ၊ ႏိုင္ငံလည္း အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္သင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ေခတ္ႀကီးလည္း ေျပာင္းလာပါၿပီ။ ကိုယ္ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ညွိေပးမယ္။ (၃)ဘက္လံုးအက်ိဳးရွိမယ္ဆိုရင္ ဒီစီမံကိန္းကို လက္ခံလိုက္သင့္ပါတယ္။

ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး သူမ်ားေတြရဲ့ comment တစ္ခ်ိဳ႔ကို သေဘာက်လို႔ ေအာက္မွာ ျပန္လည္ ေဝမွ်လိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါဦး။ (စကားခ်ပ္။     ။ writer ေတြကို credit ေပးထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကာယကံရွင္ေတြက မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ အခ်ိန္မေရြး ျပန္ဖ်က္ေပးပါ့မယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)

• ႏိုင္ငံပိုင္စာခ်ဳပ္စာတမ္းတစ္ခုတြင္ အမ်ားျပည္သူ အက်ိဳးစီးပြား ကာကြယ္ရမည့္ အခ်က္မ်ား ျပတ္ျပတ္သားသား ထည့္ထားခဲ့ရမည္ကို မသိသားဆုိးဝါးျခင္း (သို႕မဟုတ္) ေပါ့ေလ်ာ့ျခင္း၊ ထည့္တြက္ခဲ့သည္ ဆိုပါကလည္း လူအမ်ားေက်နပ္သည္ထိ သိသာထင္ရွားေအာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်မျပျခင္း၊ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈဆိုသည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ခံမ်ားအတြက္ ေက်နပ္မႈေပးရုံသာမက အုပ္ခ်ဳပ္သူအတြက္ပါ ဖိစီးမႈေလ်ာ့ပါးေစသည္ ဆိုသည့္ေကာင္းကြက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ သေဘာမေပါက္ေသးျခင္း၊ တစ္ဖက္၏ သေဘာထားကို မျငင္းဆန္ႏိုင္သေလာက္ အျခားတစ္ဖက္၏ ဆႏၵကို အေလးမထားျခင္း သို႔မဟုတ္ ေလွ်ာ့တြက္ျခင္း၊ တာဝန္ယူမႈမရွိျခင္း၊ တာဝန္မခံလိုျခင္း၊ အတိတ္က အမွားအယြင္းမ်ား၊ လြဲေခ်ာ္ေသာ စီမံခန္႕ခြဲမႈမ်ားကို ရိုးရိုးသားသား ဝန္မခံျခင္း သို႔မဟုတ္ ကာကြယ္ေထာက္ထားစရာမ်ားျဖင့္ အက်ပ္အတည္းဆိုက္ေနျခင္း၊ နည္းနည္းေလးမွ အေလွ်ာ့မေပးလို/ႏိုင္ျခင္း၊ သုညသို႔မဟုတ္ တစ္ရာရာခိုင္ႏႈန္းကိုသာ ေတြးတတ္ျခင္း၊ အျမင္မတူသူမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္မႈ ရွိဟန္မတူျခင္း၊ ျပႆနာျဖစ္လာေသာအခါ ေျပေျပလည္လည္ရွင္းရန္ အျခား ျဖစ္ႏိုင္ေျခ နည္းလမ္းမ်ားကို ဦးေႏွာက္သံုးၿပီး မစဥ္းစားျခင္း၊ အဆိုးဆံုးကေတာ့ အက်င့္ေဟာင္းကို မေဖ်ာက္ႏိုင္ျခင္း။ (အသေရဖ်က္ျခင္းမဟုတ္၊ အျပဳသေဘာ ေဝဖန္ျခင္းမွ်သာ။) By Pandora
•  ဆဲခ်င္ၾကလဲ အားလုံးဝုိင္း ဆဲၾကဗ်ာ။ ဒီပြဲမွာ ျမန္မာနိုင္ငံ ရဲ႕ ၂နွစ္သားဒီမိုကေရစီ မရင္႕က်က္ေသးေၾကာင္း၊ ကေလးအဆင္႕ပဲ႐ိွေသးေၾကာင္းကမၻာကို ၿပလိုက္တာပဲ။ က်ြန္ေတာ္ကေတာ႕ ဒီကိစၥမွာ သုံးဘက္လုံးမွားတယ္ယူဆပါတယ္၊ လက္႐ိွအစိုးရဟာ အရင္အစိုးရလက္ထက္က အထုပ္ေတြကို လက္ဆင္႕ကမ္းကာကြယ္ေနတာ ရပ္သင္႕ပါၿပီ၊ ေဒသခံေတြအတြက္ ထည္႕သြင္း စဥ္းစားထားၿခင္းမ႐ိွတဲ႕ Project မွန္သမ်ွ ၿပန္သုံးသပ္ၿပီး Revise လုပ္သင္႕ပါၿပီ၊ ျမန္မာနိုင္ငံ သည္ Sovereign State ျဖစ္တဲ႕အတြက္၊ နိုင္ငံအက်ိဳး၊ လူထုအက်ိဳး အတြက္ မွန္ကန္စြာ Revise လုပ္ၿခင္းကို ဘယ္နိုင္ငံမွ အျပစ္ေျပာလို႕မရပါ၊ Investor ဆိုတာ မေတာင္းရင္ေတာ႕ အလိုလိုေပးမွာ မဟုတ္ပါ၊ မေပးလို႕မရတဲ႕ ဥပေဒ စည္းမ်ည္း ႐ိွလ်ွင္ ေပးၾကမွာပါ၊ လက္တင္ အေမရိကက Belize နိုင္ငံဟာ မေဟာ္ဂနီသစ္ ေကာင္းထြက္ လို႕ နာမည္ႀကီးပါတယ္၊ သူ႕ဆီမွာ သစ္ခုတ္ျခင္ရင္ ခုတ္တဲ႕ အပင္ အေရအတြက္ အတိုင္း အစားထိုးျပန္စိုက္ ၿပီး ႐ွင္ၿပီ ေသခ်ာမွ သစ္ေပးခုတ္ပါတယ္၊ ဒါ႕အျပင္ သစ္အလုံးလိုက္ ေပးမပို႕ပါဘူး၊ အေခ်ာထည္စက္႐ုံမ်ားေထာင္ခိုင္းၿပီး အေခ်ာထည္မ်ားပဲ Export ေပးပါတယ္၊ တခ်က္ခုတ္သုံခ်က္ျပတ္ေပါ႕၊ Investor ေတြက လိုခ်င္ေတာ႕လာရတာပဲ၊ Investor ဆိုတာ လြယ္ရင္ေတာ႕လုပ္မွာပဲ၊ မလြယ္လဲလာလုပ္ႀကတာပါပဲ၊ နဲနဲျမတ္တာနဲ႕ မ်ားမ်ားျမတ္တာပဲကြာတာကိုး၊ မလြယ္ ရင္ လူသန္႕သြားပါတယ္၊ ေနာက္တခု Pacific Ocean ထဲက Nauru ဆိုတဲ႕က်ြန္းနိုင္ငံေသးေသးေလး၊ ၈မုိင္ပါတ္လည္ပဲ႐ိွတယ္၊ လူဦးေရက ၁ေသာင္းမျပည္႕ဘူး၊ ေဖာ႕စဖိတ္ထြက္တယ္၊ ကိုလိုနီေတြရဲ႕ ေခါင္းပုံျဖတ္တာာ တသက္လုံးခံခဲ႕ရတယ္၊ ဩစေတ်းလ်ား အဓိကေပါ႕၊ လြတ္လပ္ေရးလဲရေရာ၊ ၊ ေဖာ႕စဖိတ္ တဝက္ေက်ာ္ကုန္ၿပီ၊၊က်ြန္းလဲရစရာမ႐ိွေတာ႕ဘူး၊ အဲဒီမွာ ဩစေတ်းလ်ားကို တရားစြဲတာ နိုင္သြားေတာ႕ ဩစေတ်းလ်ားက က်ြန္းသားတိုင္းကို တလ AUD ၂၅၀၀ ေထာက္ပံ႕ရတယ္၊ Nauru က်ြန္းသားေတြ ဩစေတ်းလ်ားမွာေနခ်င္ရင္ PR တန္းေပးရတယ္၊ ခုခ်ိန္မွာ Pacific Island ေတြထဲမွာ တဦးခ်င္းဝင္ေငြအျမင္႕ဆုံးပဲ၊ သူ႕ဆီမွာ ေဖာ႕စဖိတ္တူးခ်င္ရင္ က်ြန္းသားေတြအတြက္ ရန္ပုံေငြထူေပးရတယ္၊ ေဖာ႕စဖိတ္ကုန္သြားရင္ ကမၻာ တည္သေ႐ြ႕စားေလာက္ေအာင္၊ ဒါလဲလာတူးၾကတာပဲ၊ အရင္တံုးကေတာ႕က်ြန္ေတာ္တို႕မမာနိုင္ဘူး၊ Sanctions ေတြေၾကာင္႕၊ အခုမာလို႕ရၿပီ၊ ျမန္မာ႕ကြ်န္း၊ ေက်ာက္စိမ္း၊ ပတၲျမား၊ ေၾကးနီ၊ စသည္ျဖင္႕ ကမၳာ မွာနာမည္ႀကီးတယ္၊ ျမန္မာကရတာအနဲဆုံးပဲ၊ ၾကားပြဲစားနဲ႕ ဝိသမ Investor ေတြကပိုရေနတယ္၊ ခုေႀကးနီကိစၥ အစိုးရက တ႐ုပ္ကုမၸဏီကို Agreement Revise ျပန္လုပ္ခိုင္းလို႕ရပါတယ္၊ Revise လုပ္တာနဲ႕ Cancel လုပ္တာမတူပါ၊ ေဒသခံေတြ အတြက္ အက်ိဳးအျမတ္ေက်နပ္ေအာင္ခြဲေပးလိုက္ရင္ၿပီးသြားမွာပါ၊ Environmental Rehabilitation ပါပါရပါမည္၊ ဆနၷျပတာကို အလြံအက်ြံအင္အားသုံးေျဖ႐ွင္းတာအလြန္မွားပါတယ္။ ေဒသခံေတြကေကာ?၊ စိးပြားျဖစ္လယ္စိုက္လို႕မရတဲ႕ေျမကို ပိုက္ထားၿပီး၊၊က်ားက်ားမီးယပ္ပဲဆိုၿပီး ကဏၰေကာဇ လုပ္ေနဘို႕မသင္႕ပါ၊ မိမိလည္းသူေဌးမျဖစ္ေလာက္၊ နိုင္ငံေတာ္ျပည္သူလည္း အက်ိဳးအျမတ္ မရေအာင္လုပ္ေနၾကရင္ ဒီတိုင္းျပည္ ဘယ္လိုပိုက္ဆံ႐ွာ တိုးတက္ေတာ႕မလဲ?၊ တိုက္ရေတာင္းရမွာက၊၊ရလာမဲ႕အက်ိဳးအျမတ္ကိုထိုက္သင္႕စြာ႐ွယ္ေပးဘို႕၊ လယ္မစိုက္ တပိုင္ေၾကးမခ်က္ပဲ ေနထိုင္စားေသာက္နိုင္ဘို႕ေတာင္းရမွာပါ။ နိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြကေကာ?၊ ပြဲဆူရင္ၿပီးေရာ ေျမာက္မေပးသင္႕ပါ၊ နုိင္ငံလည္းနာမည္ပ်က္၊ လူေတြလဲနစ္နာပါတယ္၊ တိုင္းျပည္အတြက္၊လူထုအတြက္ေစတနာထားရင္၊ ႐ွဥ္႕လဲေလ်ွာက္သာ ပ်ားလဲစြဲသာတဲ႕ အေျဖကိုရေအာင္ထုတ္ၿပီး၊ အစိုးရကို Advocate လုပ္ လူထုကို Educate လုပ္ရမွာ၊ နိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕တာဝန္ပါ။ (မွတ္ခ်က္၊ လက္ပံေတာင္းေတာင္ျဖစ္စဥ္တြင္၊ ထိခိုက္နစ္နာသူ အားလုံး အတြက္ ကာယကံ႐ွင္၊ မိသားစု မ်ားနည္းတူ အလြန္ဝမ္းနဲပါေၾကာင္း၊ (By Wanna More)  
• ႏိုင္ငံရဲ ့ စီမံကိန္းေတြ က ႏိုင္ငံၿခား ရင္းႏွီးၿမွဳပ္ႏွံမႈေတြၿဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၿပည္သူေတြကသာ ဒီစီမံကိန္းကို ရပ္ေပးပါ ရပ္ေပးပါ လို ့ေအာ္ေနၾကတာ ႏိုင္ငံမွာ ေၾကြးမီေတြက အရမ္း မ်ားေနပါတယ္။ အဲဒီ ေၾကြးမီေတြကို ဘယ္သူ ဆပ္ေပးမွာလဲ... ၿပည္သူေတြဆီက ပိုက္ဆံေတာင္းၿပီး ဆပ္ေပးမွာလား... စီမံကိန္းတစ္ခု ကို (အရင္အစိုးရက) လက္မွတ္ထိုးတဲ့ အခါ ဒီစီမံကိန္း မၿဖစ္ရင္ ေလ်ာ္ေၾကးဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္ ေပးရမယ္ဆိုၿပီး ထည့္ခ်ဳပ္ၿပီးသားပါ၊ ၿမစ္ဆံု ကိစၥ တံုးကလည္း ၾကားဖူးတာက ၿမစ္ဆံုစီမံကိန္းရဲ ့တန္ေၾကးတင္ ေဒၚလာ ၂ ဘီလီယံ တန္တယ္လို ့ၾကားဖူးတယ္။ ေလ်ာ္ေၾကးမဟုတ္ေသးဘူးေနာ္.. တန္ေၾကးပဲ ရွိေသးတယ္။ လံုးဝ ရပ္ဆိုင္းလိုက္တာနဲ ့ေလ်ာ္ေပေတာ့ပဲ...။ ဒါေပမယ္ ၿမစ္ဆံုက တစ္ႏိုင္ငံလံုးရဲ ့အသက္ေသြး ၿဖစ္တဲ့ အတြက္ ေလ်ာ္ရရင္ေတာင္ တန္ပါေသးတယ္။ ႏိုင္ငံ တစ္ခုလံုးမွာ ရွိတဲ့ ယခု စီမံကိန္းလို မ်ိဳးေတြ အားလံုးကို ရပ္ရမယ္ ဆိုရင္ ေလ်ာ္ရမယ့္ ေလ်ာ္ေၾကးက ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲဆိုတာ မခန္ ့မွန္းႏိုင္ပါဘူး။ အရင္ (ခ်ီးထုပ္) အစိုးရ က လက္မွတ္ထိုးခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း ဦးသန္းေရႊ ရဲ ့ပိုင္ဆိုင္မႈအေနနဲ ့ထိုးတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ႏိုင္ငံ့ ေခါင္းေဆာင္ အေနနဲ ့ထိုးတာပါ အဲဒါေၾကာင့္ စီမံကိန္း အားလံုးဟာ အစိုးရ ဘယ္ႏွစ္ဆက္ေၿပာင္းေၿပာင္း ႏိုင္ငံရဲ ့ အေမြ ၿဖစ္သြားပါၿပီ။ ဒါေတြအားလံုးကို ေလ်ာ္ဖို ့ဘယ္က ပိုက္ဆံရၿပီး ဘယ္လို ဆပ္ၾကမွာလဲ... ႏိုင္ငံရဲ ့ အခြန္ေတာ္ကို ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ လူဟာ ႏိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ လူဦးေရ ရဲ ့ ၁% ခန္ ့ပဲ ရွိတယ္လို ့ဖတ္ဖူးပါတယ္။ အဓိက ရတဲ့ ေငြဟာ အဲဒီ စီမံကိန္းေတြ ေရာင္းစားတာနဲ ့ ဌာနဆိုင္ရာေတြက ရတဲ့ ေငြ (ဥပမာ - စည္ပင္သာယာ) ေတြနဲ ့ ႏိုင္ငံ့ အရင္းအၿမစ္ေတြ ကို ထုတ္ေရာင္းတဲ့ ဆီက ရတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ ့ပဲ ႏိုင္ငံ ဆက္လက္ရပ္တည္ေနရတာပါ။ ဘာလို ့ Complain တက္ရလဲဆိုေတာ့ အကို ေၿပာတာတဲ့ အားလံုးကို Revise လုပ္သင့္တယ္ဆိုတာ ကလည္း Cancel နဲ ့မတူတာမွန္ပါတယ္။ ဟိုဘက္ကေရာ လက္ခံဦးမွပါ။ လက္မခံရင္ ေလ်ာ္ေပေရာ့ပဲ... အဲဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံ အတြက္ ဝိုင္းဝန္းစဥ္းစားေပးၾကပါ။ By Pixie Lay  
• ေဝဖန္တာေက်းဇူးပါ၊ က်ြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ခဲ႕ဘူးတဲ႕ Investment Project Agreement ခ်ဳပ္ဆိုတာနဲ႕ပါတ္သက္ၿပီးေျပာရရင္၊ နိုင္ငံေတာ္ အဆင္႕ ဘယ္စာခ်ဳပ္မွာမွ ေလ်ာ္ေၾကးဆိုတာမပါပါ၊ Government to Government (G to G), Government to Private/ Public (G to P) နုစ္မိၽဳး႐ိွရာမုာ၊ G to G project ကနဲပါတယ္၊ G to G မွာလဲ ေလ်ာ္ေၾကးဆိုတာမပါပါ၊ တ႐ုတ္နဲ႕က G to P ေတြမ်ားပါတယ္၊ G to P မွာဘာပါလည္းဆိုေတာ႕ Sovereign Guarantee ေခၚတဲ႕ Project ကို ျပည္သူပိုင္ မသိမ္းပါဘူးဆိုတဲ႕ အာမခံခ်က္နဲ႕၊ ျပည္သူပိုင္ သိမ္းခဲ႕ရင္ နစ္နာေၾကး ျပန္ေဖာ္နိုင္ေအာင္ ဗဟိုဘဏ္က State Bank Guarantee ထုတ္ေပးပါတယ္၊ တျခားနိုင္ငံေတြရဲ႕ State Bank Guarantee က တန္ဘိုးအ႐ိွဆုံး Guarantee ေတြျဖစ္ေပမဲ႕၊ Defacto အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ျပီး Sanction ေအာက္က Myanmar ရဲ႕ Sovereign Guarantee နဲ႕ State Bank Guarantee က ကမၱာ႕စာခ်ဳပ္စာတမ္းေဈးကြက္မွာ ငါးျပားမွမတန္ပါဘူး၊ ေနာက္ၿပီးစာခ်ဳပ္တိုင္းမွာ Force Majeure ဆ ိုတာပါပါတယ္၊ Project လုပ္ေနတဲ႕နိုင္ငံမွာ စစ္ျဖစ္ခဲ႕ရင္၊ "ဆနၷ ျပပြဲျဖစ္ခဲ႕ရင္"၊ သဘာဝေဘးက်ေရာက္ခဲ႕ရင္၊ အစိုးရ (သုိ႕) Investor က Notice ေပးၿပီး တဘက္သတ္ရပ္လို႕ရပါတယ္၊ ဘာေလ်ာ္ေၾကးမွေပးစရာမလိုဘူး၊ ဒါေၾကာင္႕ ဦးသိန္းစိန္ အစုိးရက ျမစ္ဆုံကို ဖ်က္သိမ္း (ျပည္သူပိုင္သိမ္း) တယ္ မေျပာဘဲ ရပ္ဆိုင္းတယ္လို႕ေၿပာတာပါ၊ Force Majeure ကိုသုံးတာပါ၊ အင္မတန္ေကာင္းတဲ႕ေ႐ြွ႕ကြက္ပါ၊ ဒါေၾကာင္႕တ႐ုပ္ေတြ ဘာမွလုပ္မရဘဲ ဟိုေအာ္ ဒီေအာ္ နဲ႕ ျပန္ညိွမယ္လုပ္ေနတာပါ၊ ဒီဥပမာကို ၾကည္႕ရင္၊ အစုိးရက Force Majeure သုံးၿပီး Investor ကိုျပန္ညိွ ခိုင္းလို႕ရေၾကာင္း ထင္႐ွားပါတယ္၊ ေၾကးနီေတာင္ ကိစၥမွာ ေကာ္မ႐ွင္ဖြဲ႕တာ ပထမေျခလွမ္းပါ၊ ျမစ္ဆုံတုံးက Without Notice လုပ္ခဲ႕တဲ႕အတြက္ ေနာက္တခု ထပ္လုပ္ရင္မေကာင္းတတ္လို႕၊ ဆနၷ ျပပြဲ နဲ႕ ေကာ္မ႐ွင္ကို ေခါင္းစဥ္တပ္၊ ဆင္ေျခဆင္လက္ ေပးၿပီး တ႐ုတ္နဲ႕ညိွ ဖို႕ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္၊ မယုံရင္ၾကည္႕ပါ တ႐ုတ္က ျပန္ညိွ လာပါလိမ္႕မယ္၊ Investor ဆိုတာ ေလ်ာ္ေၾကး လိုခ်င္တာမဟုတ္ပါ၊ စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္လို႕ အက်ိဳးအျမတ္ မ်ားမ်ားရခ်င္လုိ႕လာလုပ္တာပါ၊ ေၾကးနီေတာင္ Investment Project Agreement က ို လူထုၾကားခ်ျပျပီး နားလည္သူမ်ားက တဖက္ေစာင္းနင္း ျဖစ္ေနတဲ႕ အခ်က္ေတြျပင္၊ နွစ္ဘက္မ်ွတ ေအာင္ ျပန္ေရး၊ ေဒသခံေတြ အတြက္၊ သဘာ၀ပတ္ဝန္းက်င္ အတြက္ အခ်က္ေတြ ျဖည္႕စြက္ လိုက္ရင္၊ တ႐ုတ္ ၿငင္းလို႕မရပါဘူး၊ သူၿငင္းရင္ သူက စာခ်ဳပ္ေဖာက္ဖ်က္သူျဖစ္သြား ပါမယ္၊ အဲ စာခ်ဳပ္မွာ အဘ တို႕အတြက္ ပြဲခေတြ၊ ေဆြ ၇နွစ္ဆက္ ေပးရမယ္႕ေကာ္မ႐ွင္ေတြပါလုိ႕ ခ်မၿပရဲ႐င္ေတာ႕ မေၿပာတတ္ဘူး ဗ်ာ၊ ဥပမာေပးရရင္ ေတာင္အေမရိက ဗင္နီဇြဲလား သမၼတ Hugo Chavez က American ကိုၾကည္႕မရေတာ႕ American ေရနံကုမၼဏီေတြ နဲ႕ နိုင္ငံေတာ္ အဆင္႕ စာခ်ဳပ္ထားတဲ႕လုပ္ကြက္ေတြ အားလုံးကို ဘလုိင္းႀကီး ျပည္သူပိုင္သိမ္းၿပီး ေမာင္းထုတ္၊ ငါးျပားမွ နစ္နာေၾကးမေပးနိုင္ဘူးကြာ ဆုိၿပီး ထုတ္ေပးထားတဲ႕ Guarantee ေတြအားလုံး Cancel လုပ္ လိုက္တာ American ေတြ ကက္ကက္လန္ေအာင္ ေအာ္ယုံ ပဲတတ္နိုင္တယ္ ဘာမွ လုပ္လို႕မရ၊ တကမၱာလုံးက တရား႐ံုးေတြမွာ တရား ပတ္စြဲလဲ ဒီေန႕ထိ ငါးျပားမွ မရေသးပါ၊ သူကေတာ႕ လူဆိုးေပါ႕ဗ်ာ၊ ဒါေပမဲ႕ Sovereign State ဆ ိုတာ လုပ္ခ်င္ရင္ လုပ္လုိ႕ရေၾကာင္း ေျပာတာပါ၊ ေနာက္ေတာ႕ က်ြန္တာ္တို႕ဇာတ္လိုက္ တ႐ုတ္က ဗင္နီဇြဲလား ကိုေျပးၿပီး လုပ္ကြက္ေတြ အားလုံးကို Take Over လုပ္လိုက္တာပါ၊ ဒါေၾကာင္႕ က်ြန္ေတာ္တို႕ လုပ္ရမွာက နိုင္ငံေတာ္အဆင္႕ ေကာ္မ႐ွင္ဖြဲ႕ၿပီး ေၾကးနီေတာင္ အပါအဝင္ နိုင္ငံေတာ္ အဆင္႕ စီမံကိန္း အားလုံးရဲ႕ စာခ်ဳပ္ ေတြျပန္စိစစ္ Investor ေတြနဲ႕ျပန္ညိွ ဖို႕ေတာင္းဆိုရမွာပါ၊ စာခ်ဳပ္ ေတြ ဖ်က္သိမ္းဖို႕ကို အားမေပးပါ၊ အရင္စာခ်ဳပ္ေတြျပန္ညိွ၊ ေနာက္လာမဲ႕စာခ်ဳပ္ေတြကို ေသခ်ာ စိစစ္ၿပီး မသာမနာ ရေအာင္ အႀကံေပးနိုင္တဲ႕ တတ္သိပညာ႐ွင္မ်ား၊ နဲ႕ပါ သင္႕သူမ်ားပါတဲ႕ Foreign Direct Investment Advisory ေကာ္မ႐ွင္ကို မွန္ကန္စြာ ဖြဲ႕နိုင္ရင္ ျပည္တြင္းလဲ ေလးစား၊ ျပည္ပလဲ ေလးစားၿပီး လက္႐ိွျပသနာေတြ လဲေျပလည္၊ Investment အသစ္ေတြလဲ ပုိၿပီး ဝင္လာနုိင္ပါတယ္၊ By Wanna More

• ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တျခားႏိုင္ငံေတြကလိုမ်ိဳး.. ခံခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကို သမၼတက ေတာင္းပန္လိုက္သင့္တယ္။  witch83 
• သိုးကေလး ေျပာသလို... အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြင္းမွဳ ကိစၥကို ဘာ႔ေၾကာင္႔ၿဖစ္တာလဲ သိေအာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္ပီး စံုစမ္းေရး ေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ထားေၾကာင္း၊ ဒဏ္ရာရခဲ႔တဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားကို လိုအပ္တဲ႔ ေစာင္႔ေရွာက္ကုသမွဳေတြ ၿပဳလုပ္သြားမွာ ၿဖစ္ေၾကာင္း ၊ စီမံကိန္းရဲ ႔အေၾကာင္းအရာ အစစ္အမွန္မ်ားကိုလဲ ေကာ္မရွင္က စံုစမ္းပီးတဲ႔ အခါ ၿပည္သူသိေအာင္ တင္ၿပသြားမွာ ၿဖစ္ေၾကာင္း၊ မည္သုိ႔ေၾကာင္႔ ယခုကဲ႔သို႔ မီးေလာင္နွိမ္နင္းမွဳ ၿဖစ္ေပၚခဲ႔သလဲ မသိရေသးေပမဲ႔ ၿဖစ္ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းအရာအတြက္ေတာ႔ ၿပည္သူမ်ားအားလံုးနဲ႔ ဒါဏ္ရာရ သံဃာမ်ားကို ေတာင္းပန္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ေနာင္ အဲ႔ဒီလို အၾကမ္းဖက္နွိမ္နင္းမွဳမ်ိဳး မၿဖစ္ေပၚေအာင္ ၾကိဳးစားလုပ္ေဆာင္သြားမည္ၿဖစ္ေၾကာင္း...သမၼႀကီးက TV ကေန.. အဲ့လိုမ်ိဳးေလး ေတာင္းပန္သင့္ပါတယ္။ 

ဒါဆို မျဖစ္သင့္တာေတြ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ ျပည္သူေတြလည္း ေက်နပ္သြားမွာပါ။ ခုဆို တျခားေနရာေတြမွာပါ  ဆႏၵျပေနပါၿပီ။ ဒီလက္ပေတာင္းေတာင္အေရးကေန တျခားေနရာေတြမွာပါ ျပန္႔ၿပီး မျဖစ္သင့္တာေတြ မျဖစ္ေအာင္လုပ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္လို႔ေျပာရင္း ဒီပို႔(စ္)ေလးကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

Thank you for reading this post
13-12-12 ( 12:42PM; GMT+8) To Continue Reading

Pooja Chopraႏွင့္ သူမ၏မိခင္

Pooja & her Mum

"က်မ..ဘယ္က စေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ တကယ္ကို ဆိုးရြားခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြပါပဲ။ က်မရဲ့ ခင္ပြန္းဟာ ဘယ္သူဆိုတာ မိဘေတြက စီမံထားၿပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ့.. ဒီကိစၥ စျဖစ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး က်မရဲ့အိမ္ေထာင္ေရးဟာ ၿပိဳပ်က္ဖို႔ ျဖစ္လာပါတယ္။ တျခားအမ်ိဳးသမီးေတြနည္းတူ.. က်မရဲ့အိမ္ေထာင္ေရးကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျပန္ဆယ္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။

က်မရဲ့ ေယာကၡမေတြကေတာ့ သားေယာက်ာၤးေလးေမြးဖြားဖို႔ အႀကံေပးပါတယ္။ ေယာက်ာၤးေလးသာ ေမြးလာခဲ့ရင္ အားလံုး အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်မရဲ့ ပထမဦးဆံုးကေလးက မိန္းကေလးျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို က်မ မေရွာင္လႊဲႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ က်မရဲ့ဖခင္ျဖစ္သူ ဆံုးပါးထားၿပီးတဲ့အျပင္ က်မရဲ့အစ္ကိုကလည္း ဘာတာမွာ သိပ္.. စီနီယာမက်တဲ့အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ကိုင္ေနသူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မရဲ့မိသားစုအေပၚ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုး မျဖစ္ခ်င္ခဲ့ပါဘူး။ ကာလကတၱားမွာရိွတဲ့ က်မ.. အိမ္ေထာင္ရွိရာ.. အိမ္ေနရာမွာပဲ ဆက္ေနခဲ့ပါတယ္။

ကင္ဆာေရာဂါေဝဒနာခံစားေနရတဲ့ က်မရဲ့ ေယာကၡမကို ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူမကို ေရခ်ိဳးေပးေနရင္း "သူမဟာ က်မကို ေကာင္းခ်ီးေပးလိမ့္မယ္။ အားလံုး အဆင္ေျပသြားေအာင္ လုပ္ေပးလိ္မ့္မယ္"လို႔ က်မကိုက်မ ေျပာေနခဲ့ပါတယ္။ 

အဲ့ဒီအရာေတြအားလံုးကို က်မ ဘယ္လိုမ်ား ၿမိဳသိပ္၊သည္းခံခဲ့လည္းဆိုတာကို မသိေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့သူ၊ အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္တတ္တဲ့သူျဖစ္ေနပါေစဦးေတာ့..  ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္အေနန႔ဲ .. အနည္းဆံုးေတာ့... သူ႔ခ်စ္သူအမ်ိဳးသမီးကို သူ႔ဇနီးေရွ ႔ေမွာက္မွာ ခ်စ္ျပ၊ ၾကင္နာျပေနဖို႔ မသင့္ပါဘူး။ အဲ့ဒါေတြရဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူ.. က်မကို.. ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရိုက္ႏွက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ က်မဟာ က်မရဲ့အိမ္ေထာင္ေရးကို ဆက္လက္ ရွင္သန္ေနေသးေစခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ က်မဟာ သက္သက္လြတ္စားတဲ့သူ ျဖစ္ေပမဲ့၊ သူမ်ား စိတ္ေက်နပ္မလားဆိုၿပီး အသားဟင္းေတြခ်က္ဖို႔ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ က်မ.. ကိုယ္ဝန္ ထပ္ရွိလာျပန္ပါတယ္။ Pooja ကို ကိုယ္ဝန္ရွစ္လရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မခင္ပြန္းဟာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အိမ္ေပၚေခၚတင္လာၿပီး သူမကို လက္ထပ္မယ္လို႔ ေၾကျငာပါတယ္။ က်မ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသဖို႔ စဥ္းစားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ခု..ေမြးလာမဲ့ကေလးဟာ ေယာက်ာၤေလးမ်ားျဖစ္ခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေသးေသးေလးနဲ႔ က်မ အသက္..ဆက္ရွင္ခဲ့ပါတယ္။

Pooja ကိုမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ... ကေလးေမြးၿပီး (၃)ရက္ေျမာက္သည္အထိ ဘယ္သူမွ ေဆးရံုကို ေရာက္မလာၾကပါဘူး။ က်မရဲ့ဆန္႔က်င္ဘက္ကုတင္မွာရွိတဲ့ တပ္စုမႈးတစ္ဦးရဲ့ဇနီးျဖစ္သူဟာ Poojaအတြက္ ဝတ္စရာကေလးအက်ီၤေလးေတြကို ေပးခဲ့တဲ့ ၾကင္နာတတ္တဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ Poojaအသက္ .. ရက္(၂၀)ရွိသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မဟာ ေရြးခ်ယ္မႈတစ္ခုကို ျပဳလုပ္ရပါေတာ့တယ္။ အသက္ခုႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ရႈဘရာနဲ႔ ပူဂ်ာကိုေခၚၿပီး အဲ့ဒီအိမ္ကေန ထြက္ခြာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီကတည္းက  ဒီအခ်ိန္ထိတိုုင္ေအာင္ က်မရဲ့ ခင္ပြန္းသည္ကို မေတြ႔ရေတာ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီအိမ္က ထြက္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ က်မဟာ ရိုတီပလာတာတစ္ခ်ပ္တည္းရွိရင္ေတာင္ က်မတို႔(၃)ေယာက္ အတူတကြ ခြဲေဝစားပါမယ္လို႔ က်မကိုယ္က်မ ကတိျပဳခဲ့ပါတယ္။

က်မရဲ့မိခင္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီျဖစ္တဲ့ က်မရဲ့အစ္ကိုတို႔ရဲ့ ေထာက္ပံ့ကူညီမႈနဲ႔ မြန္ဘိုင္းၿမိဳ ႔မွာ က်မရဲ့ဘဝကို ျပန္စခဲ့ပါတယ္။ အေကာင္းမြန္ဆံုး အေျခအေနေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ က်မတို႕ဟာ ကေလးေတြ ရွိလာတဲ့အခါမွာ ... ေနရာ၊ ေငြေၾကး၊ စားစရာ.. စသျဖင့္ အရာရာဟာ မျပည့္စံုေတာ့ပါဘူး။ က်မဟာ Taj Colabaမွာ အလုုပ္စလုုပ္ခဲ့ၿပီး ေနဖိုု႔ေနရာ ရခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လိုုမ်ား က်မဘဝကိုု ျဖတ္သန္းခဲ့လဲဆုုိတာ သိခ်င္ပါသလား? အမွန္အတိုုင္းေျပာရမယ္ဆိုုရင္ေတာ့ က်မဟာ အလုုပ္မသြားခင္... ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အခင္းတစ္ခုုခင္းၿပီး... အဲ့ဒီအေပၚမွာ  ႏြားႏိုု႔ ႏွစ္ခြက္ရယ္ စားစရာအခ်ိဳ ႔ရယ္ကိုုတင္ၿပီး အိမ္ကိုု အေရွ ႔ကေန ေသာ့ပိတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေသာ့ကိုုေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းဆီမွာ ထားခဲ့ၿပီး .. ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ေရာက္ရင္ ကေလးေတြကိုု ေအာ္ေျပာဖိုု႔မွာထားခဲ့ရပါတယ္။

က်မ အလုုပ္ေနာက္က်တဲ့ေန႔ေတြမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတိုု႔ရဲ့ ေသးသြယ္တဲ့ လက္ကေလးေတြနဲ႔ ကိုုယ့္ဘာသာကိုုယ္ အိမ္စာလုုပ္ၿပီး၊ ကိုုယ့္ဘာသာကိုုယ္ ထမင္းစားခဲ့ၾကပါတယ္။ သမီးအႀကီး Shubhraက  Pooja ကိုု စာစစ္ေပးပါတယ္။ ဒါဟာ သူတိုု႔ ဘယ္လိုုႀကီးျပင္းေနထိုုင္လာခဲ့လဲဆိုုတာရဲ့ အေျဖပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေမြးေန႔ပြဲတစ္ခုုကျပန္လာတဲ့ Poojaဟာ သူရခဲ့တဲ့ကိတ္မုုန္႔တစ္စိတ္ကိုုထုုတ္ၿပီး သူ႔အစ္မနဲ႔အတုူစားဖိုု႔ သယ္လာတတ္ပါတယ္။ Shubhra အလုုပ္စလုုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမဟာ ေန႔လည္စာမစားဘဲ ၾကက္သားဆန္းဒြတ္(ခ်္)တစ္ခုုကိုု ဝယ္လာၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ သူ႔ညီမရဲ့ ထမင္းဘူးထဲကိုု ထည့္ေပးတတ္ပါတယ္။

Pooja with her sister

"အရွင္ဘုုရား ... တပည့္ေတာ္မရဲ့ အရင္ဘဝက မေကာင္းမႈေတြအတြက္ တပည့္ေတာ္မကိုု အျပစ္ေပးပါ။ ဒါေပမဲ့ တပည့္ေတာ္မရဲ့ အျပစ္မဲ့တဲ့ ကေလးေတြကိုုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေပးပါဘုုရား။ သူတိုု႔ေလးေတြရဲ့ အေျခခံလိုုအပ္ခ်က္ေလးေတြကိုုေတာ့ တပည့္ေတာ္မကိုု ျဖည့္ဆည္းေပးပါဘုုရား"လိုု႔ က်မ အၿမဲ ဆုုေတာင္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတိုု႔ရဲ့ ဖိနပ္၊ ေျခအိတ္၊ ေက်ာင္းဝတ္စံုုေတြဝယ္ေပးဖိုု႔အတြက္ က်မ ရုုန္းကန္ခဲ့ရပါတယ္။ Pooja ဟာ က်မအိမ္ကေန ဘတ္(စ္)ကား (၄)ဂိတ္စာရွိတဲ့ သူမရဲ့ေက်ာင္းကိုု လမ္းေလ ွ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ လမ္းျဖတ္ကူးဖိုု႔ သိပ္ငယ္လြန္းေတာ့ အနားက ျဖတ္သြားတဲ့သူေတြကိုု အကုူအညီေတာင္းရပါတယ္။ သူတိုု႔ကိုုယ္ထဲကိုု ႏြားႏိုု႔ ထည့္ေပးႏိုုင္ဖိုု႔အတြက္ ဘတ္(စ္)ကားခေတြကိုု ဒီနည္းနဲ႔ ေလ ွ်ာ့ခ်ခဲ့ရပါတယ္။

Goa မွာ တစ္လကိုု ရုူပီး ၆၀၀၀ရတဲ့အလုုပ္ကိုု ရတဲ့အခါမွာေတာ့ က်မတိုု႔ရဲ့ဘဝဟာ စတင္ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါတယ္။ က်မရဲ့အလုုပ္ရွင္ Mr Chhabraနဲ႔ သူ႔ရဲ့ဇနီးဟာ က်မကိုု ၾကင္နာစြာနဲ႔ ေငြထုုတ္ေခ်းခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ က်မရဲ့သမီးႏွစ္ေယာက္ ကိုု Puneမွာရွိတဲ့ က်မညီမအိမ္ကိုု လႊတ္လိုုက္ရပါတယ္။ က်မရဲ့မိခင္ကိုုလည္း ကေလးေတြကိုုၾကည့္ဖိုု႔ အဲ့ဒီအိမ္ကိုု လိုုက္သြားခိုုင္းလိုုက္ပါတယ္။  Goaမွာ (၄)ႏွစ္အလုုပ္လုုပ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အိပ္ခန္းတစ္ခန္းပါတဲ့ အိမ္ေသးေသးတစ္လံုုးကိုု Puneမွာ ဝယ္လိုုက္ႏိုုင္ပါတယ္။ ( စကားခ်ပ္။      ။ သူတိုု႔ အဲ့ဒီအိမ္မွာ ခုုခ်ိန္ထိ ေနတုုန္းပါပဲ။) က်မဟာ တစ္ေန႔ကိုု ၁၆နာရီကေန ၁၈နာရီေလာက္အထိ အလုုပ္လုုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ပတ္လံုုး ခြင့္မယူဘဲ ခြင့္ေတြစုုၿပီး တစ္ႏွစ္ကိုု သံုုးေလးႀကိမ္ေလာက္သမီးေတြကိုု သြားၾကည့္ပါတယ္။

Puneမွာ အိမ္ဝယ္ၿပီး အလုုပ္တစ္ခုရသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မတိုု႔ရဲ့ဘဝဟာ စတင္ အေျခက်လာပါၿပီ။ Blue Diamond ဟိုုတယ္မွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္အလုုပ္လုုပ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ က်မဘဝကိုု ေျပာင္းလဲေစတဲ့ Mainland China မွာ အလုုပ္ဝင္ႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။ က်မတိုု႔ team နဲ႔ managementပိုုင္းကလူေတြရဲ့ စဥ္းစားနားလည္ေပးမႈေၾကာင့္... ဟိုုတယ္ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မျဖစ္မေနလုုပ္ရမဲ့ ညဘက္ေတြအလုုပ္လုုပ္ရျခင္း၊ ခရီး မၾကာခဏသြားရျခင္းေတြရွိခဲ့ေပမဲ့... က်မရဲ့ ကေလးေတြကိုု ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာေအာင္ ျပဳစုုၿပိဳးေထာင္ေပးႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။

Shubhraဟာ ေကာလိပ္တက္ေနစဥ္မွာပဲ Blue Diamond ဟိုုတယ္မွာ အသက္အငယ္ဆံုုးဝန္ထမ္းအေနနဲ႔ အလုုပ္ရခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ အလုုပ္လုုပ္ရင္းနဲ႔ သူမရဲ့ မဟာစီးပြားေရးဘြဲ ႔ကိုုရေအာင္ ယူႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။ ယေန႔မွာေတာ့ သူမဟာ ေရတပ္မွာလုုပ္ေနတဲ့ ခ်ိဳသာေဖာ္ေရြတဲ့ ကက္သလစ္ဘာသာဝင္လူငယ္ေလးနဲ႔ လက္ထပ္ထားၿပီး ခ်စ္ဖိုု႔ေကာင္းတဲ့သမီးေလးတစ္ေယာက္ကိုု ပိုုင္ဆိုုင္ထားပါတယ္။

က်မဟာ အလုုပ္ၿပီးလိုု႔ အိမ္ျပန္လာရင္ သင္တန္းေတြတက္၊ စာေတြေလ့လာသင္ယူၿပီး အိမ္အလုုပ္ေတြကိုုလည္း ကိုုယ့္ဘာသာကိုုယ္ပဲ လုုပ္ခဲ့တာပါ။ ဒီႏွစ္ေတြ တေလ  ွ်ာက္လံုုး ဒီလိုုပဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီကာလအပိုုင္းအျခားေတြမွာ Shubhraဟာ က်မရဲ့ ေက်ာက္ဆူးျဖစ္ၿပီး Poojaဟာက်မရဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ပါပဲ။ က်မ ၿပိဳလဲက်ေနခ်ိန္မွာ Poojaဟာ သူ႔ရဲ့ လက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ က်မမ်က္ရည္ေတြကိုု သုုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ က်မအတြက္က်မ ေျပာဆိုုစရာေတြ မေျပာႏိုုင္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ Poojaဟာ က်မအတြက္ အေရွ ႔ကေန မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူမဟာ ေက်ာင္းစာမွာ ထူးခ်ြန္တဲ့အျပင္ တျခားလႈပ္ရွားမႈေတြမွာလည္း  ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ့ ေမာ္ဒယ္လုုပ္ငန္းအတြက္ ေဒါက္ဖိနပ္အျမင့္ေတြဝယ္ဖိုု႔ လိုုအပ္တဲ့အခါမွာလည္း သူမဟာ အထူးအဆန္းရိုႈးေတြမွာ ဝင္ပါၿပီး သူ႔ပိုုက္ဆံနဲ႔သူ ဝယ္ခဲ့ပါတယ္။

Pooja ဟာ TVေပၚမွာ ေျပာတဲ့စကားေတြဟာ သူ႔ရဲ့ႏွလံုုးသားထဲကလာတယ္ဆိုုတာ က်မသိပါတယ္။ သူမရဲ့မ်က္လံုုးေတြထဲမွာ အရည္ေတြလဲ့ေနတာကိုု က်မျမင္ႏိုုင္ပါတယ္။ သူ..ဆုုရသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မေတြးမိတာကေတာ့.. အိုု..ဘုုရားသခင္... ဒါဟာ က်မသမီးေပါက္စေလးပါလား... ဆိုုတာပါပဲ။

ဒီေန႔မွာေတာ့ က်မဆီမွာ ဘာေနာင္တမွ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထူထပ္တဲ့ တိမ္ျဖစ္ပါေစ.. သူ႔မွာ ေငြမွင္ေရာင္ အနားသတ္ေတာ့ ရွိတယ္ဆိုုတာ က်မ ယံုုၾကည္ပါတယ္။ အေမတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘာမွ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တာ ဘာမွ က်မ  မလုုပ္ခဲ့ရပါဘူး။ ဒါေပမဲ့... ဒီကေလးမေလးဟာ တစ္ေန႔မွာ က်မ ဂုုဏ္ယူရမဲ့သူျဖစ္ေစရမယ္ဆိုုၿပီး က်မကိုုယ္က်မ ကတိေပးခဲ့ပါတယ္။"

........... ဒီစကားေတြကိုု ေျပာခဲ့သူကေတာ့ Miss World India 2009 ဆုုရခဲ့တဲ့ Pooja Chopra
ရဲ့မိခင္ Neera Chopraပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

 

Miss World India 2009, Pooja Chopra

With her mom after crowning

သူမအေမ... ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ေပးခဲ့တဲ့ ကတိကိုု Pooja က ျပည့္ဝေအာင္ ျဖည့္စည္းေပးခဲ့ၿပီး ဒီလိုု ေျပာခဲ့ပါတယ္....
"က်မရဲ့အသက္ ရက္(၂၀)ရွိတုုန္းက .... သမီးမိန္းကေလးျဖစ္တဲ့က်မနဲ႔ သူမရဲ့ခင္ပြန္းသည္.. ဘယ္သူကိုုေရြးမလဲဆိုုၿပီး က်မရဲ့အေမကိုု ေရြးခ်ယ္မႈတစ္ခုု လုုပ္ခိုုင္းခဲ့ပါတယ္။ က်မရဲ့အေမဟာ က်မကိုု ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီအိမ္ကေန ထြက္လာခဲ့တဲ့အခါမွာ က်မအေမဟာ သုူ႕ေယာက်ာၤးကိုု ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီး ... ဒီကေလးမေလးဟာ တစ္ေန႔မွာ က်မ ဂုုဏ္ယူရမဲ့ကေလး ျဖစ္လာေစရမယ္... လိုု႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီေန႔ဟာ ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။ သူမရဲ့ေယာက်ာၤးဟာ .. သူမကိုု စြန္႔လႊတ္ၿပီး... သူ႔ကိုု သားႏွစ္ေယာက္ေမြးေပးတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကိုု လက္ထပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔မွာေတာ့ Miss Indiaအေနနဲ႔ က်မရဲ့ေခါင္းေပၚမွာ သရဖူေဆာင္းၿပီး Miss World ၿပိဳင္ပြဲမွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြရဖိုု႔ လႊတ္ခံရတဲ့သူဟာ သူ႔သမီးျဖစ္ပါတယ္ဆိုုတာ က်မအေဖသိမသိ.. က်မ မသိပါဘူး။

က်မတိုု႔ရဲ့ဘဝေတြဟာ (အနည္းဆံုုးေတာ့ က်မအေမအတြက္) ခက္ခဲခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ့အလုုပ္ကိုု တည္ၿမဲေအာင္လုုပ္ရင္း.... က်မတိုု႔ ညီအမေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုုးျဖစ္ေအာင္... က်မအေမဟာ.. ေငြေရးေၾကးေရးအရေရာ.. စိတ္ခံစားခ်က္အရပါ .. ရုုန္းကန္ခဲ့ရပါတယ္။ က်မ ေမာ္ဒယ္အလုုပ္ကိုု စလုုပ္မယ္ဆိုုေတာ့  ေက်ာင္းကအဆင့္ေတြ လံုုးဝ မက်ေစရဘူးဆိုုတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ က်မအေမနဲ႔ ထားရွိခဲ့ရပါတယ္။

ဒီမွာရွိတဲ့ အလွမယ္ေတြအားလံုုး ၾကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မရဲ့တြန္းအားကေတာ့ က်မအေမရဲ့ အနစ္နာခံမႈနဲ႔ သူမရဲ့ ကံတရားအတြက္ပါ။ ဒီေန႔မွာ လူေတြဟာ က်မကိုုေခၚၿပီး ဂုုဏ္ျပဳခဲ့ၾကေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ဒီေအာင္ျမင္မႈကိုု ေပးသင့္တဲ့သူဟာ က်မအေမပါ။ သူမဟာ တကယ့္ကိုု စံျပ အမ်ိဳးသမီးစစ္စစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ က်မရဲ့ အလင္းေရာင္၊ က်မရဲ့ လမ္းျပၾကယ္၊ က်မရဲ့တြန္းအားပါပဲ"

.........................................................................................................

အထက္ေဖာ္ျပပါ ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ Miss India World 2009 ဆုုရွင္ Pooja Chopra နဲ႔ သူမမိခင္တိုု႔ရဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

Poojaကိုု (၁၉၈၅)ခုုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး မိခင္ျဖစ္သူနဲ႔ မိခင္ဘက္ကအဖြားျဖစ္သူတိုု႔ရဲ့ ျပဳစုုၿပိဳးေထာင္ျခင္းကိုု ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းစာမွာ ထူးခြ်န္သူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး သူမ တက္ခဲ့တဲ့ St Thomas Academy ေက်ာင္းမွာ (၂၅)ႏွစ္အတြင္း ဘယ္သူမွ မရဘူးခဲ့တဲ့ အမွတ္ကိုု ရရွိခဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ Mount Camel ေက်ာင္းမွာလည္း သူမဟာ top student ပါပဲ။

Miss Perfect 10, Miss Catwalk, Miss Beautiful Smile, Talwarkars Best Body and Nakshatra Miss Sparkling Beautyဘြဲ ႔ေတြကိုု ရၿပီးတ့ဲေနာက္ Miss East India 2009 ဘြဲ႔ကို ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၁၇)ရက္ေန႔မွာ ရရွိၿပီး Femina Miss India 2009 ၿပိဳင္ပြဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ.. top ten finalist ထဲ ဝင္ခဲ့ပါတယ္။ (၂၀၀၉ )ခုုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၅)ရက္ေန႔မွာေတာ့ Pooja ဟာ  Pantaloons Femina Miss India-World 2009ဆုကို ရရွိသြားပါတယ္။ ေအာက္မွ ထည့္ေပးထားတဲ့ clip အတုုိေလးကေတာ့ သူမ.... ၿပိဳင္ပြဲဝင္တုုန္းက ေျဖထားတဲ့အေျဖေလးေတြပါ။

L --> R, Miss Universe, Miss Earth & Miss World ( India, 2009)

Miss World 2009 ၿပိဳင္ပြဲကို သြားၿပိဳင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ Pooja ဟာ Miss World final မေရာက္မီ တစ္ပတ္အလိုမွာ ေလယာဥ္ေပၚကအဆင္းမွာ ေျခသပြတ္တိုင္ လိမ္သြားပါတယ္။ ဆရာဝန္ေတြက သူမကို အိပ္ရာေပၚမွာလွဲၿပီး (၃)ပတ္နားခိုင္းေပမဲ့ သူမဟာ..ဆက္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲဝင္ခဲ့ပါတယ္။ Miss World Organization ရဲ့ ဥကၠ႒ Julia Morley က Pooja ကို အကအစီအစဥ္မွာ တစ္ကြက္၊ႏွစ္ကြက္ေလာက္ပဲ ဝင္ပါဖို႔ အၾကံဥာဏ္ေပးပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူမဟာ ကကြက္အခ်ိဳ ႔ပဲ ဝင္ကခဲ့ပါတယ္။ Pooja ဟာMiss World 2009ၿပိဳင္ပြဲမွာ "Beauty With a Purpose" ဆုကို ရခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ေၾကာင့္ top sixteen finalists ထဲဝင္ခဲ့ပါတယ္။ (Miss World ၿပိဳင္ပြဲကေတြက နည္းနည္း စိတ္ဝင္စားဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ အလွမယ္ေတြအားလံုးကို မိတ္ဆက္ေပးၿပီး.. အဖြဲ ႔အလိုက္ အကတစ္ခု အရင္ ကျပပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတြအားလံုးထဲကမွ ထူးျခားတဲ့ .. ၾကည့္လို႔လွတဲ့အကေတြဆို တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီ ေပးကပါတယ္။ semifinalist ေပးပံုကလည္း ဆန္းပါတယ္။ Miss Beach Beauty, Miss Talent, Miss Sport, Beauty with a purpose စသည္ျဖင့္ ဆု(၆)ဆုေပးၿပီး သူတို႔ဟာ top-16 ထဲပါပါတယ္။)

Pooja ရတဲ့ "Bauty with a Purpose" ဆုကေတာ့ "Miss World Scholarship" လို႔ အရင္တုန္းက အမည္ေပးထားပါတယ္။ (၂၀၀၁)ခုႏွစ္မွ စေပးတဲ့ဆုပါ။ အလွမယ္ေတြလုပ္တဲ့ charity project ေတြထဲကမွ.. သူတို႔ တိုင္းျပည္အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ project ကိုလုပ္တဲ့  အလွမယ္ကို ဒီဆုေပးတာပါ။ Pooja ရဲ့ project ကေတာ့ အိႏၵိယလို  "Nanhi Kali"လို႔ ေခၚပါတယ္။ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ပညာတတ္လာေအာင္၊ ပညာတတ္ခ်င္လာေအာင္ ၿပိဳးေထာင္ေပးတဲ့ အစီအစဥ္ေလးပါ။ သူတို႔ေလးေတြမွာ အလားအလာဆိုတာရွိတယ္၊ အနာဂတ္ဆိုတာ ရွိတယ္၊ ပညာတတ္ရင္ ဘာမဆို ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သိေစခ်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မိန္းကေလးအေယာက္ (၆၀၀)အတြက္ စုစုေပါင္းမတည္ေငြရဲ့ သံုးပံုတစ္ပံုကို သူမစိုက္ထူခဲ့ၿပီး .. ေနာက္ထပ္ မိန္းကေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။ သူမအေနနဲ႔ အလႈေငြအမ်ားႀကီး ထပ္မထည့္ႏိုင္ေပမဲ့ အလွမယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ရံပံုေငြ ရွာႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆေၾကာင္း သူမက ေျပာပါတယ္။

(၂၀၀၉)ခုႏွစ္မွာ ဒီဆုအတြက္ စကာတင္ခဲ့သူေတြကေတာ့ Miss Barbados, Miss Guatemalaနဲ႔ Miss India တို႔ပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေျခေထာက္နာေနတဲ့ၾကားက ရေအာင္ၿပိဳင္တဲ့သူမို႔ေရာ၊ သူမရဲ့ charity programme ဟာ ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင့္ပါ... Pooja ဟာ Miss World 2009ၿပိဳင္ပြဲမွာ အားေပးမႈအရဆံုးဆုရွင္  ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အစီအစဥ္ေၾကျငာေပးတဲ့သူကေတာ့ "She's a tough girl" လို႔ ဆိုပါတယ္။ စိတ္ဓါတ္ ေတာ္ေတာ္ ျပင္းထန္ပါတယ္။ ဒီဆုရတဲ့သူဟာ Miss India ပါလို႔ေျပာေတာ့ သူမ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာနဲ႔ ငိုပါတယ္။ သူမကို စကားေျပာခိုင္းေတာ့ "က်မ ဘာေျပာရမွန္း မသိပါဘူး။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေမာ္ေလ ( Julia Morley, Chairman of the Miss World Pageant)"လို႔ ငိုၿပီး ေျပာပါတယ္။ ေအာက္က movie clip ကေလးကေတာ့ သူမရဲ့ဆုရတဲ့အပိုင္းကေလးျဖတ္ထုတ္ထားတာပို youtube ေပၚမွာေတြ႔လို႔ ထည့္ေပးထားတာပါ။

 Pooja ဟာ top-7 finalist ထဲမွာ မပါခဲ့ေပမဲ့.. သူ႕ႏိုင္ငံက မိန္းကေလးေတြအတြက္ေတာ့ ရံပံုေငြေတြရၿပီး အိႏၵိယကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ေအာက္ကဓါတ္ပံုကေတာ့ Home Coming ပြဲက ပံုပါ။

Miss World 2009 ၿပိဳင္ပြဲမွ ျပန္လာတဲ့ Pooja

သူမရဲ့ ဆုရခဲ့တဲ့ႏွစ္အတြင္းမွာ သူမဟာ Tata Docomo, Bajaj Allainz, Richfeel, Body and Soul, Roots Comb, Evolve Med Spa နဲ႔ Juvederm Voluma brand ေတြကို ေၾကာ္ျငာေပးခဲ့ပါတယ္။ (၂၀၁၀)ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၃၀)ရက္ေန႔မွာေတာ့ Manasvi Mamgai ကို next Miss India Worldအတြက္ သရဖူေဆာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ (၂၀၀၉)ခုႏွစ္အတြက္ အိႏၵိယတိုင္း(မ္) မဂၢဇင္းရဲ့ အလွဆံုးအမ်ိဳးသမီး (၅၀) မွာ
Pooja ဟာ နံပါတ္ (၂၈)တက္ခ်ိတ္ခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မင္းသမီးအလုပ္ဘက္ကို ကူးေျပာင္းလာၿပီး အိႏၵိယရဲ့ P2B ( Pageant to Bollywood) မင္းသမီးေတြထဲကတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ Pooja တစ္ေယာက္ ဒီထက္ ပိုၿပီး ေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါေစ၊ ဒီထက္ အမ်ားအႀကိဳး သယ္ပိုးႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးရင္း ဒီပို႔(စ္)ကို ဒီမွာ အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

စာေရးသူ၏အမွာ
Pooja ဟာ သိပ္ၿပီး ေအာင္ျမင္တဲ့မင္းသမီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မႀကိဳက္တဲ့ အလွမယ္ပံုစံလည္း မဟုတ္ပါဘူး။Miss India - Internation 2012 လိုပံုစံကမွ က်မႀကိဳက္တဲ့ပံုစံပါ။ ဒါေပမဲ့ .. သူမရဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းေလးက လူကို ၾကက္သီးထေစၿပီး သုူမကိုေလးစားမိလို႔ အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ့ true story ေလးကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ၿပီး .... က်န္တဲ့ web site ေတြကေန သိရတဲ့သတင္းတစ္ခ်ိဳ႔ကို ထည့္ၿပီး ဒီပို႔(စ္)ေလးကို ေရးထားပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ရာမ်ား မွားယြင္းခဲ့သည္ရွိေသာ္ ဘာသာျပန္သူ.. က်မရဲ့အမွားသာ ျဖစ္ပါတယ္။

စကားႀကြင္း။     ။ ေရးၿပီးတာကေတာ့ တနဂၤေႏြညကတည္းကပါ။ အိပ္ငိုက္လြန္းလို႔... proof လည္းမဖတ္ရေသးလို႔ ဒီေန႔မွ ျပန္ျပင္၊ ျပန္စစ္ၿပီး တင္လိုက္ပါတယ္။
Thank You For Reading This Post.

witch83
(04/12/12; 11:08 AM; GMT+8)

Reference

1. http://gloryofchildhood.blogspot.sg/2010/09/pooja-chopra-femina-miss-india-2009.html
2. http://en.wikipedia.org/wiki/Pooja_Chopra
3. http://www.ndtv.com/article/india/injured-miss-india-is-beauty-with-a-purpose-13044
4. http://www.missosology.org

To Continue Reading

Yangon Trip Diary 2012 ( 2 Nov ~ 13 Nov)

ဒီကုမၸဏီမွာက ခြင့္ယူရင္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွ "clearing leaves"ဆိုၿပီး ခြင့္ရက္ရွည္ ယူလို႔ရပါတယ္။ မႏွစ္တုန္းကဆို ဒီဇင္ဘာလ ကုန္ခါနီးမွ ခြင္႔ရပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာဆို အလုပ္သိပ္မရွိတာကတစ္ေၾကာင္း၊ အားလံုးလိုလိုက clear လုပ္တာကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒီဇင္ဘာလမွပဲ ခြင့္ရက္ရွည္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီႏွစ္ေတာ့ ညီမရဲ့ မဂၤလာေဆာင္ရွိတာေၾကာင့္ family event အေနနဲ႔  ဇူလိုင္လမွာတစ္ၾကိမ္၊ ႏိုဝင္ဘာလဆန္းမွာတစ္ၾကိမ္ ခြင့္ရက္ရွည္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုဝင္ဘာလ (၂)ရက္ေန႔မွာ ရန္ကုန္ကိုျပန္ၿပီး (၁၃)ရက္ေန႔မွာ စလံုးကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ 

ရန္ကုန္မျပန္ခင္
မဂၤလာေဆာင္ရွိတာမို႔ ရန္ကုန္မွာ သံုးစရာေတြရွိတာေၾကာင့္... စက္တင္ဘာလထဲမွာေရာ၊ ေအာက္တိုဘာလဆန္းမွာပါ... ဒီမွာသံုးဖို႔ နည္းနည္းပဲခ်န္ၿပီး၊ ရန္ကုန္ကို ပိုက္ဆံ အကုန္..လႊဲလိုက္ပါတယ္။လႊဲၿပီးမွ ေငြသံုးစရာေတြက ေပၚလာပါတယ္။ တယ္လီဖုန္းေဘ(လ္)ကလည္း ဒီလက်မွ outgoing call ကို အလြန္အကၽြံ ပိုေျပာမိပါတယ္။ ေဘ(လ္)ျမင္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ ရင္ခံသြားပါတယ္။ ( စကားခ်ပ္။   ။ ဒါဟာ စလံုးမွာေနခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြတေလွ်ာက္လံုးမွာ ပထမဆံုးပါ။ ေက်ာင္းသူဘဝတုန္းက student plan နဲ႔ မိနစ္(၁၀၀)ဖိုးဝယ္ၿပီး မိနစ္(၂၀၀)ဖိုးသံုးရတုန္းကေတာင္ မိနစ္ကိုေက်ာ္မသံုးဖူးပါဘူး။ မိနစ္ေက်ာ္မဲ့ေက်ာ္ေတာ့လည္း အလြန္အကၽြံ)။ ဒီၾကားထဲ သူငယ္ခ်င္းအရင္းတစ္ေယာက္ကလည္း ေငြလိုေနေတာ့ ကူလိုက္ရပါေသးတယ္။ ေအာက္တိုဘာလ (၂၈)ရက္ေန႔မွာ အိမ္ေျပာင္းဖို႔ရွိေပမဲ့ လခက(၂၆)၊  (၂၇)ရက္ေန႔ဆို ပံုမွန္ဝင္တတ္ေတာ့ စိတ္..သိပ္မပူမိပါဘူး။ အဲ... ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ Operation Managerမက audit ေတြနဲ႔ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတဲ့အျပင္ ..မေလးရွားသြားရလို႔ လခက ဝင္ေနၾကအခ်ိန္မွာ မဝင္ပါဘူး။
(၂၈)ရက္ေန႔မွာက အိမ္လခတစ္လစာနဲ႔ က်န္ေနတဲ့ စေပၚတစ္ဝက္၊ ၿပီးေတာ့ (၄)ရက္ေစာဝင္လို႔ ရက္နဲ႔တြက္ၿပီးေပးရမဲ့ အခန္းငွားခ၊ အိမ္ေျပာင္းေပးတဲ့ mover အစ္ကိုႀကီးကို ေပးရမဲ့ အဖိုးအခ.. အားလံုးေပါင္းတြက္ၿပီး မ်က္လံုးျပဴးရပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းဆီက ပိုက္ဆံျပန္ေတာင္း၊ ၿပီးေတာ့ wallet ထဲကေငြသားအပါအဝင္ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ပိုက္ဆံအားလံုးကိုစုလိုက္ေတာ့ ေပးရမဲ့ပိုက္ဆံပမာဏထက္ (၇၀)လိုေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ (၂၉)ရက္ေန႔မွာ လခ ပံုမွန္ဝင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ( သူ႔မွာ ပိုက္ဆံ သိပ္..မက်န္ေတာ့မွန္း သိေပမဲ့) ပိုက္ဆံ ေခ်းခိုင္းရပါေတာ့တယ္။ လခက (၃၀)ရက္ေန႔မွဝင္ၿပီး (၃၁)ရက္ေန႔မွ သံုးလို႔ရပါတယ္။ ျပန္မွာက ႏိုဝင္ဘာလ(၂)ရက္ေန႔ မနက္အေစာပိုင္းမို႔ ေတာ္ေတာ္ ကသိကေအာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ credit card ကလည္း ကိုယ့္အတြက္ေရာ၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အတြက္ပါ IPP plan နဲ႔ ဝယ္ထားၿပီး သူမ်ားမွာတဲ့ ပစၥည္းေတြကို credit card နဲ႔ဝယ္ထားေပးတာမို႔ ပိုက္ဆံသိပ္မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ bill ေဆာင္ရေအာင္ကလည္း လခဝင္ၿပီးမွ ေဆာင္လို႔ရမွာဆိုေတာ့။ လက္ေဆာင္တစ္ခ်ိဳ ႔ ႀကိဳဝယ္ထားလို႕သာေတာ္ပါေတာ့တယ္။ က်န္ေနတဲ့သူေတြအတြက္က္ိုေတာ့ ေလယာဥ္ကြင္းကို မနက္ အေစာႀကီးေရာက္ေအာင္သြားၿပီး ေလဆိပ္ကဆိုင္ေတြမွာ ဝယ္ရပါေတာ့တယ္။

အီေဖကိုယ္ႏွင့္  စလံုးေလဆိပ္လံုျခံဳေရး
ခရီးသြားရင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး သြားရတာကိုႀကိဳက္ေပမဲ့ လက္ေဆာင္ထုတ္ေတြပါတာေၾကာင့္ hand carry တစ္အိတ္ ယူလာပါတယ္။ ဝယ္ထားတဲ့ လက္ေဆာင္အိတ္ကို ခ်ံဳ ႔ၿပီးေပါင္းထည့္ထားေပမဲ့ hand carry အိတ္အျပင္၊ အိတ္က ေနာက္တစ္အိတ္သတ္သတ္ ထပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ Boarding queue ကေတာ္ေတာ္ ရွည္ပါတယ္။ နာရီဝက္ေက်ာ္ေလာက္မ်ား ေစာင့္ရသလားေတာင္ မသိပါဘူး။ အေရးထဲ လူျဖဴအဖြားႀကီးတစ္ေယာက္က ၾကားလာျဖတ္ပါေသးတယ္။ ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္ " ၾကားျဖတ္ရလို႔ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူတန္းႀကီးက အရမ္း ရွည္လို႔ပါ" ဆိုၿပီး။ ကိုယ့္အေရွ ႔က လူလတ္ပိုင္း ကိုလူျဖဴလူရြယ္ကလည္း "ဒါ လူတိုင္းလုပ္ရတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္း၊ အေနာက္မွာ စီေနတဲ့သူေတြအမ်ားႀကီး..ဘာညာဆိုၿပီး" ကြန္ပလိန္းတက္ပါတယ္။ အဖြားႀကီးက မ်က္ႏွာနည္းနည္းပ်က္သြားေပမဲ့ ေနရာကေတာ့ မေရြ ႔ပါဘူး။ ( ေၾသာ္... ႏိုင္ငံႀကီးသူ၊ ႏိုင္ငံႀကီးသူ)။
ေလယာဥ္ခ်ိန္က ၇း၅၅၊ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္ေတာ့ ၇း၃၀ေနပါၿပီ။ ပစၥည္းေတြကို scanဖတ္ေတာ့ အရည္ပါတယ္လို႔ေျပာၿပီး ထုတ္ခိုင္းပါတယ္။ ကိုယ္ကလည္း လံုးဝ မထည့္ထားသူမို႔ ... မပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ရွာလို႔ ေျပာၿပီးျငင္းပါတယ္။ ( ဒီေနရာမွာ စလံုးက လံုျခံဳေရးအရာရွိနဲ႔ ျမန္မာျပည္ကအရာရွိ ကြာပါတယ္။ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုကိုင္ရမွာ အေသေၾကာက္ပါတယ္။ အထက္စီးက မေျပာပါဘူး။) သူနဲ႔ကိုယ္ရွာရင္းနဲ႔မွ သူငယ္ခ်င္းထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ဘုန္းႀကီးကိုလႈဖို႔ထည့္ထားတဲ့အထုတ္ထဲက ယိုလိုလိုဟာကို သြားေတြ႔ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ထားခဲ့ရပါတယ္။ ႏွေျမာဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ လခသိပ္မေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက သဒၶါေပါက္ေပါက္နဲ႔ ဘုန္းႀကီးကို ေစ်းႀကီးတာေတြ ဝယ္လႈလိုက္တာပါ။ သူငယ္ခ်င္းကိုျပန္ေျပာေတာ့ အဲ့ဒါ ငွက္သိုက္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲ့ဒါပါတယ္လို႔ က်မကို သူေျပာလိုက္တယ္လို႔လည္း ေျပာပါတယ္။ ျပန္စဥ္းစားေတာ့ မေသခ်ာပါဘူး။ ထားပါေတာ့။ သူလာပို႔တဲ့အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က်ေနၿပီး ကိုယ္ကလည္း တျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္ေျပာင္းတာ သြားကူၿပီးအျပန္ဆိုေတာ့ ပင္ပန္းၿပီး အိပ္ငိုက္ေနပါၿပီ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလဆိပ္မွာအစစ္ခံရတာဟာ က်မဘဝမွာ ဒါ... ပထမဦးဆံုးပါပဲ။ ကိုယ္တုိင္မထည့္ထားတဲ့ပစၥည္းကို အရွာခံရျခင္း အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ကေတာ့ ပစၥည္းေတြ ပြက်ဲကုန္တာပါပဲ။ ပစၥည္းေတြ ျပန္ထည့္ၿပီးထြက္အလာမွာ က်မ အရမ္းႀကိဳက္တဲ့ (က်မသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ႀကိဳက္ၾကတဲ့) အၿမဲဝတ္ေနက် ကုတ္အက်ီ ၤအမဲေလး က်က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ေလယာဥ္ထြက္မွ သတိထားမိပါတယ္။ ႏွေျမာလိုက္တာ။ :(

ရန္ကုန္ေလဆိပ္ အေတြ႔အႀကံဳ
ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ queue စီၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ Form ေနာက္တစ္ခုလိုေနတာ သိရလို႔ ေဖာင္ျပန္သြားယူၿပီးျဖည္႔ queue ျပန္စီ။ ဒါနဲ႔ပဲ မၾကာသင့္ဘဲ ၾကာသြားပါတယ္။ Immigrationဝင္ေတာ့ လူေတြ နည္းနည္း ေျပာင္းလဲသြားပါၿပီ။ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးအရာရွိက သိပ္..စကားမမ်ားေတာ့ပါဘူး။ အေဖနာမည္ေမးၿပီး မျပန္ခင္ D-Form လုပ္ဖို႔ပဲ ေျပာပါတယ္။
(အရင္အေခါက္တုန္းကေတာ့ Passport ထဲ (တမင္တကာ) ပိုက္ဆံ(၁၀)မညွပ္ဘဲေပးလိုက္လို႔ ... ဒီႏိုင္ငံကို ဘာလို႔ သြားတာလဲ၊ ဟိုႏိုင္ငံကိုဘာလို႔သြားတာလဲ၊ ဘာ pass နဲ႔ေနတာလဲ။ အလုပ္လုပ္တဲ့ cardေလးျပပါ၊ အလုပ္ ဘယ္တုန္းကစလုပ္တာလဲ.. ေမးတာ စံုေနတာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုး.. စိတ္မရွည္ေတာ့လို႔ .. အလုပ္ ကိစၥနဲ႔သြားတာ၊ business visa လို႔ စာရြက္ေပၚမွာ ေရးထားတာေတြ႔တယ္မဟုတ္လား။ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားတာေပါ့။  ဘာျပႆနာရွိေနလို႔လဲဆိုၿပီး မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတင္းနဲ႔ ေမးလိုက္ေတာ့မွ... အနားကို In-charge တစ္ေယာက္ ေကာင္တာနား ေရာက္လာပါတယ္။ အဲ့ေတာ့မွ.. အဲ့ဒီ ေကာင္တာကလူလည္း ဘာမွ ဆက္မေမးေတာ့ဘဲ ေပးဝင္လိုက္ပါတယ္။     
ေနာက္တစ္ခုသတိထားမိတာက Immigration ဝင္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြဘက္က queueက အရွည္ႀကီးပါပဲ။ျမန္မာေတြဘက္မွာ လူသိပ္မရွိပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရန္ကုန္ျပန္တိုင္း လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးအရာရွိကို ေဒၚလာတစ္ဆယ္နဲ႔ ေခ်ာကလက္တစ္ေတာင့္ ဘယ္တုန္းကမွ မေပးခဲ့ဖူးတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေက်နပ္မိပါတယ္။ 

Immigrationကိုေက်ာ္ေတာ့ အိတ္သြားေရြးရပါတယ္။ ကိုယ္သယ္လာတဲ့ hand  carry အိတ္ကို ညီမအမ်ိဳးသားရဲ့အစ္ကိုက သူ႔လွည္းေပၚ တင္ထားေပးပါတယ္။ ( သူက စလံုးကို transit ပါ။) ၿပီးေတာ့ ကိုယ္က laggage collection လုပ္တဲ့ေနရာနားသြားၿပီး ကိုယ့္အိတ္ကို သြားေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္။ အေစာႀကီး check in ဝင္မိလို႔လား မသိပါဘူး။ အိတ္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ထြက္မလာပါဘူး။ ထြက္လာေတာ့ အိတ္ယူတဲ့ပံုက ရီရပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္က ပဲမ်ားၿပီး ျပန္လာတာဆိုေတာ့ စကပ္အတိုအက်ပ္နဲ႔၊ ေဒါက္ဖိနပ္အခ်ြန္၊ အျမင့္နဲ႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေဘးတိုက္အတိုင္းလာေနတဲ့ ကိုယ့္အိတ္ကိုဆြဲမယူၿပီး ( ေလးလို႔)ေအာက္ကို ပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ ေဘးတိုက္ကို အေပၚျပန္ေထာင္၊ ဆြဲတဲ့လက္ကိုင္ကိုထုတ္ၿပီး .. ကိုယ့္ကို ေနာက္ကေန မ်က္လံုးျပဴးနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ သူ႕အစ္ကိုကို "I am done, let's go"ဆိုၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေလဆိပ္ေရာက္ေနတဲ့ ႀကီးေတာ္အလတ္ကေတာ့ ကိုယ္ျဖစ္ေနတာေတြကို ေနာက္ကေနျမင္ၿပီး အသည္းယားေနပါတယ္။ ကိုယ္မွန္းလည္း သူ..မသိပါဘူး။ ဒီေကာင္မေလး စကပ္တုိေလးနဲ႔ဆိုၿပီး စိတ္ထဲေတြးေနတုန္း ကိုယ္က သူ႕ျမင္ၿပီး လက္ျပလိုက္ေတာ့ ..အမေလးဟဲ့ ငါ့တူမ.. အတင္းမေျပာမိတာကံေကာင္းဆိုၿပီး ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ :P

ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရေသာ လက္ရွိရန္ကုန္
ျမန္မာျပည္မွာ အရင္က ပိုက္ဆံရွိမွ ကားစီးႏိုင္၊ ဟန္းဖုန္းကိုင္ႏိုင္ေပမဲ့ အခုေတာ့ အဲ့လို မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
(၁) ကိုယ့္မ်က္စိနဲ႔ေတြ႔ရတာေတာ့ ကားေတြ အရမ္း မ်ားလာတယ္ဆိုတာပါပဲ။ လမ္းေတြ တအားက်ပ္ၿပီး အျပင္ထြက္ရင္ လမ္းေပၚမွာတင္ ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ကုန္ပါတယ္။ ကားေမာင္းၾကတာလည္း စည္းပ်က္၊ကမ္းပ်က္ႀကီးပါပဲ။ ကားအေရအတြက္တိုးလာတာ၊ ေစ်းက်လာတာ တကယ္ပဲ ဝမ္းသာမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လမ္းေတြ တိုးခ်ဲ ႔ဖို႔ေတာ့ လိုေနပါၿပီ။ လွည္းတမ္းဂံုးေက်ာ္တံတားႀကီးကေတာ့ ကိုယ္စလံုးျပန္လာတဲ့ ႏိုဝင္ဘာလ (၁၃)ရက္ေန႔အထိ မၿပီးေသးပါဘူး။ အိုဘားမားလာတဲ့ေန႔က မ်က္ႏွာစာအုပ္ေပၚမွာ ေတြ႔လိုက္ရတာကေတာ့ လွည္းတန္းဂံုးေက်ာ္တံတားႀကီး ၿပီးသြားပါၿပီ။ လမ္းႀကီးမွ အက်ယ္ႀကီးပါပဲ။ 
(၂) ေနာက္တစ္ခုက ဖုန္း service ပါ။ ရန္ကုန္ကို ေလယာဥ္ဆိုက္ဆိုက္ခ်င္း "Welcome to Myanmar, Roaming service... blah blah"ဆိုၿပီး sms ဝင္လာပါတယ္။ ေစ်းႀကီးေနေသးေပမဲ့ International Roaming service ရၿပီမို႔ ဝမ္းသာပါတယ္။ ေနာင္ဆို dataနဲ႔ sms roaming ပါ ရမယ္ထင္ပါရဲ့။
ေနာက္ၿပီး လိုင္းေတြ ပို..ေကာင္းလာပါတယ္။ အရင္တုန္းက အိမ္ေရွ႔ ဝရန္တာရဲ့ ေနရာႏွစ္ခုမွာ မတ္တတ္ရပ္ၿပီးေျပာမွ၊ ညဘက္ဆိုရင္ေတာ့ ထိုင္ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ တခါတေလ လိုင္းမိပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ လိုင္းမမိပါဘူး။ အခုဆိုရင္ handset အေဟာင္း၊ အစုတ္သံုးတာေတာင္ အိမ္အတြင္းထဲကေနလည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဖုန္းကို အခန္းထဲထည့္ထားလည္း ဖုန္းျမည္ပါတယ္။ လိုင္းမေကာင္းဘူးဆိုၿပီး Internet ေပၚမွာ ကာတြန္းပံုေတြ ဘာေၾကာင့္မ်ား ခုထိ ရွယ္ၾကတုန္းလဲဆိုတာ စဥ္းစားမရႏိုင္ပါဘူး။ အရင္ကဆို ရန္ကုန္ကို ဖုန္းေခၚရတာ အရမ္း ခက္ပါတယ္။ ခုမ်ားဆို ဖုန္းေခၚရတာ လြယ္သြားပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ့္ handsetမေကာင္းတာ ေၾကာင့္လည္း ဖုန္းျပဳတ္က်တာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဖုန္းေခၚမရတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ စလံုးလိုေနရာမွာေတာင္ တစ္ခါတစ္ေလ ဖုန္းေခၚမရဘူးဆိုတာ ျဖစ္တတ္ေသးတာပဲ မဟုတ္လား? ဒါေပမဲ့ .. ျမန္မာျပည္ဟာ Standardization ေတာ့ လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ GSM ေရာ၊ CDMA ေရာ၊ WCDMA၊ Satellite ေရာ၊ Cellularေရာ .. နည္းစံုေလွ်ာက္လုပ္ေတာ့ လိုင္းေတြ ရႈပ္ကုန္ပါတယ္။ ၿမိဳ႔ျပဧရိယာမွာ GSM ကို ဒီ frequency နဲ႔သံုးမယ္၊ ကမ္းရိုးတန္းဧရိယာဆို WCDMA သံုးမယ္အားလံုးကို uniform လုပ္တာ ပိုအဆင္ေျပမယ္ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေျပာင္းမယ္ ထင္ပါတယ္။ ခုေတာင္ cellular phone ေတြသိမ္းၿပီး တျခားဖုန္းအသစ္ ျပန္ထုတ္ေပးတယ္ဆိုလားပဲ။    
ဖုန္းေစ်းေတြ က်လာတာကိုလည္း ဝမ္းသာပါတယ္။ က်ပ္ (၅၀၀၀)တန္ SIM ကဒ္ဆိုၿပီး မျဖစ္ႏိုင္လြန္းတဲ့ကိစၥမ်ိဳးကို ေတာင္းဆိုမေနခ်င္တဲ့သူဆိုေတာ့ ဖုန္းေတြ ေပါမ်ားလာၿပီး ေစ်း..က်လာတာကိုပဲ ဝမ္းသာမိပါတယ္။ ပြဲစားလည္း မလိုေတာ့သလို အပိုေငြေဆာင္းေပးရတယ္ဆိုတာ မရွိေတာ့တာကလည္း အေပါင္းလကၡဏာပါပဲ။ ခုပဲေခတ္ေျပာင္း၊ ခုပဲ (၅၀၀၀)တန္ဖုန္းခ်ေပးဆိုတာကေတာ့ ျပည္သူေတြ နည္းနည္း demanding ျဖစ္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဟန္လည္းမရွိ၊ အဆံလည္းမရွိေတာ့တဲ့ႏိုင္ငံပါ။ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္၊ ဘယ္ဝွာ့ေၾကာင့္လို႔ ေျပာေနရမဲ့အခ်ိန္လည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အစိုးရနဲ႔လူတစ္ခ်ိဳ ႔ကို အျပစ္မတင္မီ၊ ကိုယ္တုိင္ကေရာ ႏိုင္ငံသားေကာင္း ဟုတ္ရဲ့လား ျပန္ေမးသင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုေရာ ဘာျပန္ေပးၿပီးၿပီလဲဆိုတာ ေတြးသင့္ပါတယ္။ ကိုယ္ကိုတိုင္က အျပင္ကလူျဖစ္ၿပီး ဒါမ်ိဳးေျပာရတာလည္း သဘာဝမက်ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္။  အထဲမွာရွိတဲ့သူလည္း မကူႏိုင္၊ အျပင္မွာရွိတဲ့သူေတြလည္း မျပန္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျပင္ႏိုင္တဲ့သူေတြ၊ ျပင္ခ်င္တဲ့သူေတြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြလုပ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္ႏိုင္တာေလးေတြ ဝိုင္းလုပ္ေပးရင္း ေကာင္းေသာေျပာင္းလဲျခင္းေတြကို ႀကိဳဆိုသင့္ပါတယ္။ တအားႀကီးလည္း စြတ္..မေတာင္းဆိုသင့္ပါဘူး။ စိတ္မတည့္တာနဲ႔ စီတန္း ဆႏၵျပတာမ်ိဳးကိုလည္း မႀကိဳက္ပါဘူး။  ( ဒါမ်ိဳးစကား FB ေပၚမွာ သြားမေျပာရဲပါဘူး။ သိတယ္မလား? ခုေခတ္က FB ေပၚမွာ လူေတြ အဆဲခံရတဲ့ေခတ္ေလ၊ ဘေဘာ့ဂါအစ္မတစ္ေယာက္ေျပာသလိုေပါ့... ဘာမွ မလုပ္လည္း အဆဲခံရတယ္၊ တစ္ခုခုထလုပ္လည္း အဆဲခံရတယ္။ အေကာင္းေျပာလည္း အဆဲခံရတယ္၊ မေကာင္းေျပာလည္း အဆဲခံရတယ္.. )

က်မညီမရဲ့ မဂၤလာေဆာင္
ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္ စေနေန႔က မိဘမဲ့စာသင္ေက်ာင္းမွာ မဂၤလာဦးအလႈအေနနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔ မယ္သီလရွင္ေတြက္ို ဆြမ္းကပ္၊ ကေလးေတြကို ထမင္းေကၽြး၊ ေက်ာင္းစိမ္း၊ စာအုပ္၊ ခဲတံ စသျဖင့္ လိုတာေတြကုိလႈ... ကိုယ့္အလႈမဟုတ္ေပမဲ့..  ျမင္ရတာ အရမ္း ၾကည္ႏူးရပါတယ္။ သဒၶါ အရမ္းေပါက္တာနဲ႔ တစ္မ်ိဳးလံုးဆီက အလႈလိုက္ခံ၊ ကိုယ္တိုင္လည္း အလႈေငြထည့္ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံလႈလိုက္ပါတယ္။ က်မညီမရဲ့ မဂၤလာဦးအလႈၿပီးေတာ့ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲအတြက္ လိုတာေတြလိုက္ဝယ္၊ ျပင္ဆင္စရာရိွတာေတြျပင္ဆင္ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတာပါပဲ။ ဧည့္ခံပြဲေန႔က်ေတာ့လည္း ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနတာပါပဲ။ "မဂၤလာေဆာင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ မလြယ္ပါလားေနာ္"လို႔ ေမေမနဲ႔ ႀကီးႀကီးကို ေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို႔က သေဘာေတြက်ၿပီး ရီပါတယ္။ ဒါဆို "ညည္းက မယူေတာ့ဘူးလား" တဲ့.. မယူဘူးမေျပာပါဘူး။ ယူကို ယူမယ္လည္းမေျပာပါဘူး။ မဂၤလာေဆာင္ရတာ စိတ္ေမာ.. လူေမာျဖစ္ရတယ္။ မလြယ္ဘူးလို႔ ေျပာတာပါ။ :P

Family Gathering
မိသားစုမဂၤလာေဆာင္လည္းျဖစ္... ဟိုး အေစာႀကီးကတည္းက ႀကိဳစီစဥ္ထားတာေၾကာင့္.. အားလံုး အိမ္ျပန္လာၾကတာမို႔ family gathering လို႔ေျပာရင္ ရႏိုင္ပါတယ္။
- အလုပ္မ်ားတဲ့ၾကားက အိမ္ကခ်က္ေပးတဲ့ ဟင္းေကာင္းေကာင္းေလးေတြစားရင္စား၊
- အမ်ိဳးေတြအိမ္ေလွ်ာက္လည္ၿပီး ခ်က္ၿပီးတဲ့ ျမန္မာဟင္းအထူးအဆန္းေတြစားရင္စား
- အျပင္ထြက္ၿပီး YKKO တို႔၊ မင္းလမ္းမုန္႔တီတို႔ သြားစားတဲ့အခါစား
- မိသားစု ဓါတ္ပံုေတြရိုက္၊ လူႀကီးေတြကိုကန္ေတာ့၊ ေမာင္ႏွမေတြျပန္စံု၊ ျငင္းၾက၊ ေနာက္ၾက၊ စကားနာထိုးၾက .. ေပ်ာ္စရာႀကီးပါပဲ။ ေနခဲ့ရတဲ့(၁၀)ရက္တာကာလဟာ ေတာ္ေတာ္ ျမန္လြန္းပါတယ္။

ပဲခူးခရီးတို
မဂၤလာဧည့္ခံပြဲၿပီးေနာက္တစ္ရက္ကေတာ့ အိမ္မွာ မနက္ပိုင္းနား.. ညေနဘက္ မိသားစုစားဝိုင္းေလး တစ္ခု အျပင္မွာလုပ္။ ေနာက္တစ္ရက္က်ေတာ့ ပဲခူးကို ေန႔ခ်င္းျပန္ခရီးထြက္ပါတယ္။ တေနကုန္ ေပ်ာ္စရာႀကီးပါပဲ။
စသြားတုန္းက ရန္ကုန္အလြန္မွာရွွိတဲ့ စိုေျပစားေသာက္ဆိုင္ကို သြားတာပါ။ ေနာက္ေန႔မနက္အေစာ ေလဆိပ္ဆင္းရမွာမို႔ ခရီးမသြားခ်င္ေပမဲ့ ညီမႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေမာင္လုပ္သူတို႔က တက္ၾကြေနတာမို႔ ညီမရဲ့သူငယ္ခ်င္းကလည္း စိုေျပကို ညႊန္းထားတာမို႔ သြားဖို႔ သေဘာတူလိုက္တာပါ။ က်မညီမက သူ႔ wedding dinner ကိုမလာတာ မေက်နပ္ေနသူမို႔ ခရီးတိုသြားဖို႔ သေဘာတူလိုက္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေန႔မနက္.. တကယ္လည္း ၿမိဳ႔ျပင္ထြက္ေရာ.. စိုေျပကေန ပဲခူးျဖစ္သြားပါတယ္။ ပဲခူးအျပန္မွ စိုေျပဝင္မယ္ဆိုၿပီး အစီအစဥ္ေျပာင္းသြားပါတယ္။ 
ပဲခူးမဝင္ခင္ ထမင္းဝင္စားပါတယ္။ ဆိုင္နာမည္ေတာ့ မမွတ္မိပါဘူး။ ဆိုင္ေလးက ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းပါတယ္။ ကားေတြရပ္ေပးေနက်ဆိုင္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဝစား (၂၅၀၀)လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သတင္းတစ္ခုေပးခ်င္ပါတယ္။ စားပြဲထိုးေလးက တစ္ေယာက္..အဝစား (၂၅၀၀)လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုယ္က ထမင္းပြဲေပၚမူတည္ၿပီး ယူတယ္ထင္လို႔ ဟင္းေတြမွာမယ္ဆိုေတာ့ ညီမက တားပါတယ္။ အဝစား (၂၅၀၀)ဆိုေပမဲ့ .. သူက ဟင္းပြဲယူတဲ့အေပၚမွာ ပိုက္ဆံယူတာပါ။ က်န္တာက ထမင္းလိုက္ပြဲအေနနဲ႔ ယူတာပါ။ ဥပမာ။    ။ ကုိယ္ေတြက လူ(၆)ေယာက္ရွိၿပီး ဟင္း(၄)ပြဲ၊ ထမင္း(၆)ပြဲမွာတယ္ဆိုပါစို႔။ သူက (၂၅၀၀ x ၄ = ၁၀၀၀၀+ ထမင္း (၂)ပြဲစာ = ၅၀၀ x ၂ = ၁၀၀၀; ေပါင္း = ၁၁၀၀၀က်ပ္) ယူပါတယ္။ ဟင္းမွာတဲ့သူက ထမင္း ထပ္ေတာင္းရင္ ပိုက္ဆံေပးစရာမလိုပါဘူး။ ပုစြန္ဟင္းကေတာ့ ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ႔ တစ္ပြဲ (၄၀၀၀)ပါ။ အဲ့ဒါကိုလည္း ႀကိဳေျပာပါတယ္။ အေကာင္လည္း ႀကီးပါတယ္။ အရသာလည္း ရွိပါတယ္။  ပဲခူးဘက္ေရာက္ရင္ ငါးရ့ံအူဟင္းမွာရတယ္လို႔ ညီမက ေျပာပါတယ္။ ဘာလို႔လည္းေတာ့ မသိပါဘူး။ စားေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ငါးခ်ဥ္သုတ္လည္း သတ္သတ္ ထပ္မွာဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။ ပဲခူးမွာ.. ငါးဖယ္ခ်ဥ္၊ ပုစြန္ခ်ဥ္ နာမည္ႀကီးပါတယ္။  လက္ဖက္သုတ္၊ ေရေႏြးၾကမ္း၊ ငါးပိရည္၊ တို႔စရာ၊ ခ်ဥ္ေရဟင္းတို႔ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အလကားေပးပါတယ္။ ထန္းလ်က္ကို အခ်ိဳတည္းဖို႔ အလကား ခ်ေပးေပမဲ့ အသီးစားခ်င္ရင္ေတာ့ တစ္ပြဲကို (၃၀၀)ေပးရပါတယ္။ ( မွတ္ခ်က္။  ။ သိၿပီးသားကို ဆရာလုပ္တယ္ မထင္ေစခ်င္ပါ။ ေစတနာျဖင့္ သတင္းေပးျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။)
ပဲခူးမွာ အစံုေတာ့ မသြားပါဘူး။  ေရႊသာေလ်ာင္းသြား၊ ၿပီးေတာ့ ေျမြဘုရား။ အဲ..ေရႊတိဂံုမွာ ကင္မရာခြန္မေဆာင္ရေတာ့ေပမဲ့ ပဲခူးကဘုရားေတြမွာေတာ့ ေဆာင္ရတုန္းပါ။ ဟန္းဖုန္းဆိုတစ္ေစ်း၊ ကင္မရာအေသးဆိုတစ္ေစ်း၊ အႀကီးဆိုတစ္ေစ်း။ :) ေနာက္.. ကေမာၻဇသာဒီနန္းေတာ္ကို သြားပါတယ္။ ( ေခါင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ပ်က္စီးေနပါၿပီ။ maintenance မရွိတာဆိုးပါတယ္။) ယိုးဒယားက သိမ္းလာတဲ့ မိဖုရားပံုတူရုပ္ထုလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ အေနာက္က က်ားလိုက္သလို သြားရတဲ့ခရီးမဟုတ္လို႔ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္။

စိုေျပ resort
ပဲခူးကအျပန္ စိုေျပကို ဝင္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံမရဘဲ ေၾကာ္ျငာေပးလိုက္ဦးမယ္။ :P ကားေပၚကဆင္းၿပီး ဆိုင္ကို ျမင္ရကတည္းက ေပ်ာ္စရာႀကီးပါ။ ပန္းပုရုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ႏိုင္ငံျခားသားအႀကိဳက္ လုပ္ထားတာ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။အစားအေသာက္လည္း ေကာင္းပါတယ္။ ေစ်းလည္း သင့္ပါတယ္။ မိႈေၾကာ္ေလးလည္း ျမည္းစမ္းၾကည့္ပါ။ မိႈအပြင့္ကို အေၾကာ္မႈန္႔နဲ႔ ေၾကာ္ထားတာပါ။ ၾကြပ္ၾကြပ္ရြရြအိအိေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္စားေကာင္းပါတယ္။ တစ္ဆိုင္လံုး ပန္းပုအရုပ္ေတြနဲ႔ အလွဆင္ထားပါတယ္။ ခံုေတြကိုလည္း ပန္းပုခံုေလးေတြ ထုထားပါတယ္။ 
နာဂစ္ျဖစ္တုန္းက လဲက်သြားတဲ့အပင္ေတြကို ေလလံဆြဲၿပီး ပန္းပုထုပစ္တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ လူေတြကို ၿပိဳင္ပြဲဝင္ခိုင္းၿပီး ဆုရတဲ့အရုပ္ေတြကို ဆိုင္နဲ႔ .. ဝင္းထဲမွာ ျပထားၿပီး က်န္တဲ့အရုပ္ေတြကိုေတာ့ အမိုးပဲပါတဲ့အေဆာင္မွာ စီၿပီး ျပထားပါတယ္။ ဝင္းက ေတာ္ေတာ္က်ယ္ၿပီး တံတားႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ ဘန္ဂလိုမ်ိဴး အိပ္ေဆာင္ (၄)ေဆာင္ရွိၿပီး ညအိပ္လုိ႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ booking လုပ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ ည(၇း၃၀)ေလာက္က်ေတာ့ စိုေျပက ထြက္လာၾကၿပီး ရန္ကုန္ကို ၈နာရီခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ျပန္ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ကားေပၚကဆင္းတာ ကိုယ္ေတြ ေနာက္ဆံုးမို႔ မဆင္းခင္.. ေသခ်ာစစ္ၿပီး သူမ်ား က်န္တဲ့ပစၥည္းေတြပါ ေကာက္သိမ္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့... ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက မႏွစ္ကမွ ဝယ္ထားတဲ့ က်မရဲ့ digital camera ေလး က်န္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေပၚေရာက္ၿပီး ညီမအငယ္က ကင္မရာေတာင္းေတာ့မွ က်န္ခဲ့တာ သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ... ညီမနဲ႔ အရမ္းခင္တဲ့ agent ကေန ကားငွားၿပီးသြားတာမို႔ ျပန္ရမယ္လို႔ ယူဆခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ညီမဆီဖုန္းဆက္ၿပီး အက်ိဳးေၾကာင္းေျပာရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ .. ညမိုးခ်ဳပ္ေနလို႔ မနက္မွ ဖုန္းဆက္ေပးမယ္ေျပာပါတယ္။

Prepare to go back to second home
ခရီးကေနအိမ္ကိုျပန္ေရာက္၊ ညီမဆီဖုန္းဆက္။ ၿပီးေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးသကာလ စလံုး ျပန္ဖို႔ျပင္ဆင္ရပါေတာ့တယ္။ စိတ္ကလည္း ေလးလံၿပီး ငိုခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာပါတယ္။ ေမေမနဲ႔ အေဒၚေတြလည္း မ်က္ႏွာ မေကာင္းၾကေတာ့ပါဘူး။ ပစၥည္းအမ်ားႀကီး မပါလာသူမို႔ ကိုယ့္အဝတ္နဲ႔ ပစၥည္းနည္းနည္းကို ထည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ အေဒၚေတြကပဲ စားစရာေတြ စီၿပီး ထည့္ေပးပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ေတာ့ ေမာင္လုပ္တဲ့သူက ေလဆိပ္ကို မနက္ေစာေစာ လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။ ေဖႀကီးကေတာ့ ဘုရားသြားစရာရွိလို႔ မလိုက္ပါဘူး။ ေမေမနဲ႔ ႀကီးၾကီးေလးပဲ လိုက္ပို႔ပါတယ္။ အရင္အေခါက္ေတြကဆို ငိုမဲ့ငိုမဲ့လုပ္တတ္တဲ့ ေမေမကေတာ့ ... မၾကာခင္ စလံုး လိုက္လာမွာမို႔ နည္းနည္း ၿငိမ္ေနတာကလြဲရင္ အဆင္ေျပပါတယ္။ =)
 
Back to my Second Home
စလံုးေလဆိပ္ကိုေရာက္ေတာ့ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း စံပယ္ဖူး (nick-nameသံုးထားသည္။) က လာႀကိဳပါတယ္။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ၿပီး ပစၥည္းေတြ ျပန္ထုတ္ေတာ့ ထည့္ေပးလိုက္တာ ဟင္းေတြ၊ စားစရာေတြ... အမ်ားႀကီးပါ။ ကိုယ့္အႀကိဳက္ေတြႀကီးပါပဲ။ ဝမ္းနည္း၊ ဝမ္းသာျဖစ္ရပါတယ္။ မိသားစုကေပးတဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ေမတၱာ၊ ေစတနာဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ့အိမ္မွာပဲ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့.. ဘဝရဲ့လိုအပ္ခ်က္၊ မိသားစုရဲ့လိုအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ အိမ္နဲ႔ ခြဲေနရဦးမွာပါ။ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ကို ေသခ်ာေပါက္ အၿပီး ျပန္ရဦးမွာပါ။

People's Decency
စလံုးျပန္ေရာက္ၿပီး အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ .. ကင္မရာက ျပန္မရဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ကားေမာင္းတဲ့သူက သူကားကို ျပန္မအပ္ခင္.. ေသခ်ာစစ္တယ္၊ မေတြ႔ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ညီမလုပ္သူက "စိုေျပ"ကိုဆက္ေတာ့ မက်န္ခဲ့ဘူးေျပာပါတယ္။ စိုေျပမွာ မက်န္ခဲ့တာကေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ကားေပၚမတက္ခင္ ညီမရဲ့ေယာကၡမျဖစ္သူကို က်မ ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြကို ျပၿပီး ထြက္လာေတာ့ လက္ထဲမွာ ကင္မရာပါလာပါတယ္။ ကားေပၚတက္ေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္နဲ႔ကင္မရာကို ေပါင္ေပၚတင္လိုက္ပါတယ္။ ကားက စူပါကာစတန္မို႔ အေနာက္ခန္းမွာ ႏွစ္တန္းေပါင္းမွ (၆)ေယာက္ပဲ ထိုင္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူကမ်ားလို႔ အေနာက္ခန္းမွာ (၈)ေယာက္ထိုင္ပါတယ္။ တိုးေဝွ႔ထိုင္ရင္း ဟိုေရႊႊ ႔ဒီေရႊ ႔မွာ ေအာက္... ျပဳတ္က်သြားပံုရပါတယ္။ ကင္မရာအိတ္က အမဲေရာင္ျဖစ္တဲ့အျပင္ compact type မို႔ မဲမဲေသးေသးေလးျဖစ္တာေၾကာင့္ ရွာမေတြ႔တာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ရွာေပးဖို႔ ေျပာေတာ့ ဖုန္းမကိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မစြပ္စြဲခ်င္ေပမဲ့ စိတ္ထဲ မေက်နပ္ပါဘူး။
ကင္မရာကို မႏွစ္က စက္တင္ဘာလမွာလုပ္တဲ့ IT show မွာမွ ဝယ္ထားတာပါ။ ဝယ္ထားတာ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး။ review ေတြ ေလွ်ာက္ဖတ္ၿပီးမွ အေရာင္ေရာ၊ အရြယ္အစားေရာ၊ specificationေရာခ်ိန္ၿပီး ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးဝယ္ထားတာပါ။  ခရီးခဏခဏသြားရတာမို႔ compact ျဖစ္လြန္းတာ ဝယ္လိုက္တာ အမွားမ်ား ျဖစ္သြားလား မသိပါဘူး။
တကယ္ဆို ကင္မရာ က်န္တာ ဒီတစ္ေခါက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ထိုင္ဝမ္ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ training သြားတက္ရတုန္းက က်မရဲ့ ကင္မရာအေဟာင္းေလး taxi ေပၚမွာ က်န္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ျပန္ရပါတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္သြားတုန္းကလည္း ဒီကင္မရာအသစ္ dining room ထဲမွာ မနက္စာစားၿပီး ခ်န္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ညေနဘက္ ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာမွာ သြားေရြးယူရံုပါပဲ။ ခု.. ဒီတစ္ေခါက္မွ ျပန္မရတာပါ။ ဒီအေၾကာင္းကို သူငယ္ခ်င္းကိုေျပာေတာ့ "Decency is different" တဲ့။ ဆက္ေျပာစရာစကား ရွာမေတြ ႔ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ဆြံ ့အခဲ့ရပါတယ္။

ေပ်ာက္သြားတဲ့ camera အမ်ိဳးအစား SONY DSC WX-7

ကင္မရာကို မႏွေျမာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏွေျမာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အထဲက  ဓါတ္ပံုေတြကို ပိုႏွေျမာပါတယ္။ ဒီ ကင္မရာဝယ္ၿပီးကတည္းက ရိုက္ခဲ့တဲ့ပံုေတြ ကြန္ပ်ဴတာထဲ မထည့္ရေသးပါဘူး။ အကုန္လံုး အဲ့ဒီ ကင္မရာအိတ္ထဲက memory card ႏွစ္ကဒ္ထဲမွာပါ။ ရႈခင္းျမင္ရင္ မရိုက္ရမေနႏိုင္သူမို႔ ရႈခင္းပံုေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ကိုယ္ကိုတိုင္ရဲ့ potrait ပံုေတြအမ်ားႀကီးကလည္း အဲ့ထဲမွာပါပဲ။ သြားခဲ့တဲ့ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာေတြဟာလည္း ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ ပိုဆိုးတာက မိသားစုဓါတ္ပံုေတြပါ။ အားလံုးဟာ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာဆီ ေရာက္ေနၾကၿပီး မိသားစုမွာ မဂၤလာေဆာင္ရွိလို႔သာ ခုလို လူစံုတက္စံု ရွိတာပါ။ အရမ္းကို ႏွေျမာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အားလံုးက ကိုယ့္ေပါ့ဆမႈမို႔ စိတ္ေျဖေနရပါတယ္။
ပစၥည္းသခၤါရ..လူသခၤါရဆိုေသာ္လည္း ခုခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္... မနက္မိုးလင္းလို႔ အိပ္ရာကႏိုးရင္ ကင္မရာကိုုပဲ သတိရေနၿပီး.. ေကာက္ရမဲ့သူကို ေမတၱာလွမ္းပို႔၊ ျပန္ပို႔ႏိုင္မဲ့ connection ကို ရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း မနက္..မနက္ေတြကို ႏိုးထေနရပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ျပန္ရမဲ့လမ္း မျမင္ေသးပါဘူး။        ။

 ရန္ကုန္ျပန္မွတ္တမ္း ဒီတြင္ၿပီး၏။

Thank you for reading this post.

witch83
(27/11/2012;6:24PM; GMT+8)
To Continue Reading