Blog နဲ ႔ ေဝးေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။ ေရးခ်င္တာေလးေတြ ရွိေပမဲ့ ေရးတဲ့အဆင့္ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ တစ္ႏွစ္နီးပါး ကြဲကြာေနတဲ့ blog ကိုုဖုုန္ခါလိုုက္ပါတယ္။ က်မဟာ ေတာ္ေတာ္ကိုု ေပါက္ကရေတြ လုုပ္၊ ေပါက္ကရေတြ ျဖစ္တတ္တဲ့သူပါ။ ဒါကိုု က်မအနီးအနားက လူေတြ သိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၂မွာ စေရးတဲ့ ပထမဆံုုး ပိုု႔(စ္)ကေလးကိုု ရယ္စရာနဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးျဖစ္ေအာင္ က်မႏွင့္ ေပါက္တတ္ကရ(၁) ကိုုေရးလိုုက္ပါတယ္။
***********************
(၁၀)တန္းတုုန္းက ျဖစ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ။
က်မအေဖဟာ အရက္ကိုု အၿမဲတမ္း မူးေအာင္ေသာက္တတ္တဲ့သူ မဟုုတ္ေပမဲ့ အရက္ႀကိဳက္ပါတယ္။ ေသာက္ၿပီးလိုု႔ အရည္နည္းနည္း ဝင္ၿပီဆိုု အရမ္း စကားေျပာပါတယ္။ ဥပမာအေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုုရင္ အဲ့လိုု အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ က်မကိုု သူ႔အနား အတင္းေခၚၿပီး က်မကိုု ခ်စ္ေၾကာင္း၊ က်မညီမကိုု ဘယ္လိုု ခ်စ္ေၾကာင္း၊ က်မတိုု႔ အေပၚ သူဘယ္လိုု ေမ ွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း၊ ဘယ္လိုု ျဖစ္ေစခ်င္ေၾကာင္း၊ သူတစ္ေယာက္တည္း အရက္ေသာက္တာ မဟုုတ္ေၾကာင္း၊ က်မရဲ့ ႏွစ္ဖက္စလံုုး အဖိုုးေတြလည္း အရက္ေသာက္ေၾကာင္း... စသျဖင့္ တတြတ္တြတ္ေျပာတတ္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုုန္းကေတာ့ သူ အဲ့လိုု လာလုုပ္ရင္ စိတ္ညစ္ပါတယ္။ ရွက္လည္း ရွက္သလိုုပါပဲ။ အခုုေတာ့လည္း ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ေအာင္းေမ့စရာေတြပါပဲ။
က်မဟာ စကား အရမ္း (အရမ္း) မ်ားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စကားမ်ားတဲ့အခ်ိန္ကလြဲရင္လူေတြနဲ႔ ဘာသိဘာသာေနတတ္ပါတယ္။ ကိုုယ့္သံေယာဇဥ္ေတြကိုုလည္း သိပ္ မျပတတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ အေဖနဲ႔ဆိုုရင္ နည္းနည္း စိမ္းပါတယ္။ အေဖနဲ႔က အေနလည္းေဝး.... ၿပီးေတာ့ ကိုုယ္ကလည္း အေမေပၚသနားခ်စ္ခ်စ္တဲ့သူဆိုုေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ အေဖနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ မေနပါဘူး။ ဒါကိုု သူက ခံစားခ်က္ရွိပံုုေပၚပါတယ္။ သူ အရက္ နည္းနည္း ဝင္ၿပီဆိုု... လာပါဥိး ငါ့သမီးရဲ့... ညည္းက အေဖကိုုဆိုု ဂရုုမစိုုက္ဘူး၊ မခ်စ္ဘူးဆိုုၿပီး ေျပာတတ္ပါေသးတယ္။
အရက္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ အဲ့လိုု အေဖဟာ အရက္ဆိုုင္၊ ဘီယာဆိုုင္ေရာက္ၿပီဆိုုရင္ က်မတိုု႔အတြက္ ဘဲကင္၊ အသားကင္၊ အေခါက္ကင္၊ ဘဲေျခေထာက္သုုပ္ စသျဖင့္ ဝယ္လာေပးေလ့ရွိပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ အေဖဟာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ၾကက္သားဖတ္ေသးေသးေလးေတြ ဝယ္လာပါတယ္။ ညည္းအတြက္ဆိုုၿပီးေပးေတာ့ စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တထိုုင္တည္း အကုုန္စား ပစ္လိုုက္ပါတယ္။ ဒါကိုု အေဖက မွတ္ထားလိုုက္ပံုု ရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒါဟာ ၾကက္ဆီဗူးေတြကိုု ပံုုဖ်က္ထားတာပါ။ က်မဟာ ဆီဘူးကိုု ဖင္ပိုုင္းဆိုုၿပီး ရြံ ႔ တဲ့စိတ္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မစားပါဘူး။ စားေကာင္းတယ္ဆိုုၿပီး အိမ္ကလူေတြ ဘယ္ေလာက္ ေခ်ာ့ေကြ်းေကြ်း .. အတင္း ျငင္းၿပီး မစားပါဘူး။ အဲ့ေန႔ကေတာ့ အေဖဝယ္လာတဲ့ ပံုုဖ်က္ထားတဲ့ ဆီဗူးေတြ စားလိုုက္မိတယ္။ စားလိုု႔လည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ အေဖက တမင္ ညာေကြ်းတာ မဟုုတ္ဘုူးဆိုုတာ က်မ ေသခ်ာ သိပါတယ္။ ဘာလိုု႔လည္းဆိုုေတာ့ အိမ္မွာ အေနနည္းတဲ့ အေဖဟာ သုူ႕ သားသမီးေတြ ဘာႀကိဳက္တယ္၊ မၾကိဳက္ဘူးဆိုုတာ သိပ္မသိပါဘူး။
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ က်မ က်ဴရွင္က ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အေဖက က်မကိုု ညည္းဖိုု႔ ဆီဗူး ေတြ ဝယ္လာတယ္။ စားပြဲေပၚမွာလိုု႔ ေျပာပါတယ္။ အဲ့ဒါကိုုလည္းၾကားေရာ က်မက ခါးခါးသီးသီးနဲ ႔ "ေဖႀကီး သမီး ၾကက္ဖင္ လံုုးဝ မစားဘူး... မစားဘူး... ရြံ ႔တယ္... ရြံ ႔တယ္" ဆိုုၿပီး အတင္းျငင္းပါေလေရာ... က်မ အေဖက နည္းနည္းလည္း ရီေဝေဝျဖစ္ေနေတာ့ သူ.. အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ က်မညီမက ခြက္ထိုုး ခြက္လန္နဲ႔ ထရီၿပီး ေဖၾကီး မေန႔က ဝယ္လာတာ... ဆီဗူးေတြဆိုုၿပီး ထေျပာပါတယ္။
ဒီလိုုနဲ႔ပဲ က်မလည္း အဲ့ေန႔ကစလိုု႔ ဆီဗူးစားျဖစ္ေလသတည္းဆိုုၿပီး ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ဒါေလးကေတာ့ က်မရဲ့ ေပါက္ကရျဖစ္စဥ္ေတြထဲက ဟာသ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္ၿပီး ၿပံဳးမိမယ္။ ဘဝအေမာေလးေတြ ခဏပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေျပေပ်ာက္ေစမယ္ ဆိုုရင္ေတာ့ ဒီပိုု႔ (စ္)ေလးကိုု share ရၾကိဳး.... ေရးရႀကိဳးနပ္ပါတယ္။
ဆက္ရန္ေတြ လာပါဦးမယ္။ :)
witch83 ( 18th March 2012 , 15:37 GMT+8)
nice writing.
ReplyDeleteThank you, Gadone.
Deleteအဲ့သည့္ေန႕ကစလို႕ ၾကိဳက္သြားတာ ဒီေန႕ထိအသည္းစဲြပဲလား ?? :)
ReplyDeleteHahaha, အသည္းေတာ့ မစြဲပါဘူးကြယ္။ စားျဖစ္သြားတာပါ။ :P
Delete