ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို တိုးတတ္ေစခဲ႔တဲ႔ စကားတစ္ခြန္း.....

ဒုတိယ ကမာၻစစ္ၾကီးျပီးေတာ႔...စစ္ရႈံးသူႏိုင္ငံေတြထဲမွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ အဓိက ပါ၀င္ခဲ႔တယ္..။သူတိုက္ထားတဲ႔ စစ္ကုန္က်စရိတ္ ၊ သူသိမ္းပိုက္ထားလို႔ စစ္ရႈံုးေတာ႔ ျပန္လည္ေပးေခ်ရမဲ႔ စစ္ေလ်ာ္ေၾကး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေတာင္မွ ေက်ႏိုင္ပါ႔မလား..။ ဂ်ပန္ကို စစ္တိုက္ျဖစ္ေစတဲ႔ အဓိက အေၾကာင္းရင္းက လူဦးေရႏွင္႔ ႏိုင္ငံအက်ယ္အ၀န္းေၾကာင္႔...။ကမာၻမွာ စတုတၱလူဦးေရ အမ်ားဆံုးႏိုင္ငံ...။ဒါေပမဲ႔ စစ္ရႈံုးေတာ႔ ႏိုင္ငံရွိ စစ္သား ၊ အမ်ိဳးသားေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ဂ်ပန္ထံုးစံအတိုင္း အရႈံုးကို အသက္နဲ႔လဲျပီး ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုသတ္ေသခဲ႔ၾကတယ္..။ ဂ်ပန္မွာ ေပးရမဲ႔ စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေတြ ၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို အေမရိကန္က စစ္ေရးအရ ကာကြယ္ခ်ဳပ္ကိုင္ ထားခဲ႔လို္ ဂ်ပန္မွာ စစ္ေရးမရွိ ၊ စီးပြားေရး...နိတၳိနဲ႔..ဘယ္က စရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန ္ေန႔စဥ္ ကိုယ္႔ကိုယ္သတ္ေသသူေတြ အဆက္မျပတ္ ..၊ ဒီအခ်ိန္မွာ စကားတစ္ခြန္း ထြက္ေပၚလာတယ္..။

“ ခုႏွစ္ခါလဲရင္ ရွစ္ခါထမယ္..။”

ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲေနပါေစ...ခုႏွစ္ခါလဲရင္ ရွစ္ခါထမယ္..။ရွစ္ခါလဲရင္ ကိုးခါထမယ္။ အၾကိမ္တစ္ရာလဲရင္ တစ္ရာ႕တစ္ၾကိမ္ထမယ္..။

ဒီစကားၾကားရေတာ႔ စိတ္ပ်က္အားငယ္ေနတဲ႔ ဂ်ပန္ေတြ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံကို အေမရိကန္က စစ္ေရးအရ သိမ္းပိုက္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလို႔ စိတ္ပ်က္ေနတဲ႔ စစ္သားေတြ အာလံုးတတ္ၾကြလာျပီး သူတို႔ရဲ႕ အင္အားခြန္အားေတြ အားလံုးကို စက္ရံုေတြမွာ အသံုးခ်ရင္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ ကမာၻကို စီးပြားေရးနဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္လာ ဦးေမာ႕ လာႏိုင္ခဲ့တယ္..။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမဦးဆံုးထုတ္ကုန္အျဖစ္ ကမာၻကို တိုး၀င္တဲ႔ စီးပြားေရးက အေမႊးပြရုပ္ေတြပါ....

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ....ဘ၀မွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဘယ္လိုပဲ လဲက်က် ၊ အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္ထလိုက္စမ္းပါဗ်ာ..။ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ... လဲက်ရင္ .လူးလဲထရင္း ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းရတာပါ..။ တစ္ခါတစ္ေလစိတ္ပ်က္အားငယ္စိတ္ ဝင္လာရင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ႔ စကားေလး မွတ္ထားေပးပါ...။ျပီးေတာ႔ ေၾကြးေၾကာ္လိုက္စမ္းပါ....။

“ ခုႏွစ္ခါလဲရင္ ရွစ္ခါထမယ္..။”

zaw357@gmail.com ဘာသာျပန္သည္..။

ကၽြန္မရဲ့အျမင္

ဒီ post ေလးကေတာ့ ကိုzaw357 ပလာတာ ၀ယ္စားရင္း ထုတ္ေပးလိုက္တဲ႔ စာရြက္ေလးထဲကပါ..။ အေၾကာင္းအရာ အျပည္႔အစံုမပါေပမဲ့ ဘယ္သူေရးမွန္းလဲ မသိေပမဲ႔ တန္ဖိုးရွိလို႔ share ေပးထားတဲ့ post ေလးပါ။ ကၽြန္မ သေဘာက်လို႔ ျပန္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ လူသားေတြ ျဖတ္သန္းရတဲ့ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ၊ ကံေကာင္းမႈေတြနဲ႔ႀကီး ႀကံဳေတြ႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရႈံးနိမ့္မႈေတြ၊ ကံဆိုးမႈေတြလည္း ရိွတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲလို ဆိုးရြားမႈေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႔ရတဲ့အခါ စိတ္ဓါတ္က်ေနစရာ မလိုပါဘူး။ ႀကိဳးစားတိုင္း ေအာင္ျမင္တတ္ၾကတာ၊ ကံေကာင္းတတ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အၿမဲတမ္း မေအာင္ျမင္ႏိုင္သလို အၿမဲတမ္းလည္း မရႈံးနိမ့္ႏိုင္ပါဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈ၊ အဆင္ေျပမႈေတြ ေတြ႔တဲ့အခါ စံစားၿပီး ရႈံးနိမ့္မႈေတြ၊ ကံဆိုးမႈေတြ ေတြ႔ႀကဳံရတဲ့အခါ လက္ခံလိုက္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ့တန္ဖိုးဟာ ကံဆိုးမႈေတြ၊ အဆင္ေျပမႈေတြအေပၚ ဘယ္လိုသည္းခံၿပီး ရင္ဆိုင္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ရႈံးနိမ့္မႈေတြကေန သင္ခန္းစာယူၿပီး ျပန္ၿပီးႀကိဳးစားႏိုင္ပါတယ္။ ပထမအႀကိမ္ ရႈံးနိမ့္ရင္ ဒုတိယအႀကိမ္ ႀကိဳးစားလိုက္ပါ။ ဒုတိယအႀကိမ္ ရႈံးနိမ့္ရင္ တတိယအႀကိမ္ ႀကိဳးစားလို႔ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေအာင္ျမင္ရမွာပါ။ လဲက်သြားတဲ့ အႀကိမ္အေရအတြက္ထက္ ျပန္ထလာတဲ့အႀကိမအေရအတြက္္ တစ္ႀကိမ္ပိုဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။ ခုႏွစ္ခါလဲရင္ ရွစ္ခါ ထၾကမယ္ေလ.....

source; http://zaw357.multiply.com/journal/item/206
To Continue Reading

UCSYမွေမာင္ငယ္၊ ညီမငယ္မ်ားသို ့ ......

ဒီ post ကို ေရးခ်င္ေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ဒီလိုအလားတူ post မ်ိဳးကို MZ မွာ ကိုမိုးျမင့္ရိွန္ thread ဖြင့္တုန္းက ဝင္ေရးဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ကေက်ာင္းသြားေတာ့ ဒီpost ကိုထပ္ေရးဖို ့အေၾကာင္းဖန္လာပါတယ္။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အရင္တစ္ပတ္က ေထာက္ခံစာယူဖို ့ေက်ာင္းကိုသြားေတာ့ "ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ ၇၅%မျပည့္ပါက စာေမးပြဲ ဝင္ေရာက္ ေျဖဆိုခြင့္မျပဳ" ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းထိပ္က ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးအျပင္ " ေက်ာင္းသားမ်ား မသြားရန္ ေနရာမ်ား" ဆိုၿပီး ဆိုင္းဘုတ္အသစ္တစ္ခုကို ေတြ ့ခဲ့ပါတယ္။ မီးရထားလမ္းထိပ္မွာ တင္ထားတာပါ။ သာဓုကန္ကို မသြားဖို ့နဲ ့ မီးရထားတြဲေတြမွာ မေနၾကဖို ့ ေရးထားတာပါ။ သာဓုကန္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ ေရခဏခဏနစ္တတ္လို႔ပါတဲ့။ မီးရထားတြဲေတြေပၚမွာက်ေတာ့ ထမင္းစားတာမ်ိဳး၊ သြားေနေနတာမ်ိဳးေတြ မလုပ္ရဘူးလို ့ေျပာထားတာပါ။ အဓိပၸါယ္ေတာ့ သိပ္မရိွပါဘူး။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီပဲ။ ျဖစ္လာမဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ေက်ာင္းသားေတြ သိမွာပါ။ သူတို႔ဘာသာသူတို႔ ထိန္းသိမ္းရမွာပါ။ အဲလို ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးေထာင္ထားတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။

Junior ေလးေတြကို အရမ္းသနားမိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔တုန္းက အဲေလာက္မဆိုးခဲ့ပါဘူး။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား/သူေတြပဲ။ ေပ်ာ္ခ်င္မွာေပါ့။ (က်ိဳးေႀကာင္းခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး ေပ်ာ္ဖို ့ေတာ့လိုတာေပါ့ေလ။) အခုဟာက အရမ္းလြန္ပါတယ္။ အတန္းမတက္ဘဲ canteen ထိုင္လည္းအျပစ္၊ အတန္းမတက္ခ်င္လို ့ အိမ္ျပန္ရင္လည္း အျပစ္၊ ဆံပင္အေရာင္ဆိုးတာလည္းအျပစ္၊ ရည္းစားနဲ ့ မဖြယ္မရာ ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ေနလည္းအျပစ္ ....ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖို ့ေကာင္းပါတယ္။ ( ပါခ်ဳပ္နဲ ့ ဆရာမအခ်ိဳ ့ကိုပဲ ဆိုလိုပါတယ္။) ကၽြန္မ defense ေပးခါနီး ေက်ာင္းသြားတဲ့ေန ့ကဆို ေမာ္ကြန္းထိန္းရံုးခန္းကိုသြားေတာ့ အတြဲတစ္တြဲကို ဖမ္းထားပါတယ္။ ေက်ာင္းေရွ ့က ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ ထိုင္ေနတုန္း ပါခ်ဳပ္ကားဝင္လာတာနဲ႔ တိုးၿပီး အဖမ္းခံရတာပါ။ ေမာ္ကြန္းထိန္းက အဲဒီအတြဲရဲ ့အေမဆီကို ဖုန္းဆက္ေနပါတယ္။

ေမာ္ကြန္းထိန္းလည္း ပါခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္က ဖမ္းလာတာဆိုေတာ့ မေလွ်ာ့ေပးရဲဘူး ထင္ပါတယ္။ အိမ္ကမိဘကို ကိုယ္တိုင္လာေခၚခိုင္းေနပါတယ္။ ေကာင္ေလးကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ေကာင္မေလးကေတာ့ အရမ္းမ်က္ႏွာ ပ်က္ေနပါတယ္။ သူ ့အေမကို လွမ္းတိုင္ေနတာကိုး။ ေကာင္မေလးေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ မသိပါဘူး။ အေမလုပ္တဲ့သူကလည္း မလာႏိုင္ဘူးလို ့ ေျပာပံုပါပဲ။ သူေနမေကာင္းလို ့ အေဒၚကို လႊတ္လိုက္မယ္တဲ့။ ေမာ္ကြန္းထိန္းက အေဒၚလာေခၚမယ္ဆိုတာကို လက္ခံခ်င္ပံုပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေဘးကဆရာမက လက္မခံဖို ့ ေျပာေနပါတယ္။ (အဲဒီဆရာမက အၿမဲအဲလိုပါပဲ။ CT ကဆရာမပါ။)

အဲဒါနဲ ့ကၽြန္မက ေဘးနားကေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကို မဟုတ္တာလုပ္ေနလို ့ ဖမ္းလာတာလားလို ့ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေမးေတာ့ "no" တဲ့။ ထိုင္ရံုထိုင္ေနတာလို ့ေျပာပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ရည္းစားထားတာ၊ ရည္းစားနဲ ့အတူထိုင္တာ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ....လူျမင္ကြင္းမွာ ပလူးပလဲဆိုရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။ အလြန္အၾကဴးအတြဲေတြ ရိွပါတယ္။ ျပန္ေျပာလို ့မေကာင္းေအာင္ ဆိုးတာပါ။ အဲလိုမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးသင့္ပါတယ္။ ေတာ္ရံုတန္ရံုကေတာ့ အဲလိုမလုပ္သင့္ပါဘူး။ အိမ္ကမိဘက အဲလိုမ်ိဳး "ရွင္တို ့သားသမီး .... ေက်ာင္းမွာ ရည္းစားနဲ ့ ေပါက္ကရလုပ္ေနတယ္။ အခု လာေခၚၿပီး လက္မွတ္ထိုးပါ" ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာခံရတဲ့အခါ ဘယ္လိုေနမလဲ။ ဘယ္ေလာက္ လန္ ့သြားမလဲ။ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္မျပည့္ဘူးဆိုၿပီး စာလာရင္ေတာင္ လက္မခံတတ္ၾကတာ။

အဲလိုနဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေကာင္မေလးဘက္က အေမက သူ့အေဒၚနဲ့့အတူ လာေခၚမယ္ ေျပာပါတယ္။ အံဲဒီေနာက္ ေကာင္ေလးအိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္မစာရြက္လည္းရလို့ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

အင္း....ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ ့ directionေတြ လြဲကုန္ၿပီ ထင္ပါတယ္။ :P ကၽြန္မေျပာခ်င္တာ အဲဒါေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက ကြန္ျပဴတာတကၠသို္လ္က စည္းမ်ၪ္းေတြဟာ အရမ္းကို ဆိုးရြားပါတယ္။ စိတ္ပ်က္ဖို့ လည္းေကာင္းပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ မူႀကိဳတက္ေနရသလိုပါပဲ။ အဲဒါေတြကို သိပါတယ္။ စိတ္လည္းကုန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ .... junior ေလးေတြကို ေျပာခ်င္တာက ပါးစပ္လဲေညာင္း.. လက္လဲေညာင္းတဲ႔ ေက်ာင္းရဲ႕မေကာင္းေၾကာင္းေတြကို ေျပာမေနၾကပါနဲ႔ေတာ့။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ဆန္ ့က်င္ဖို ့ senior ေတြလည္း ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အဲဒီအတြက္နဲ႔ နစ္နာခဲ့ရတဲ့သူေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ထူးလည္းမထူးလာပါဘူး။ အဲဒီအစား ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မ်က္ကြယ္ျပဳထားတဲ႔ UCSYရဲ့ ေကာင္းေၾကာင္းေလးေတြကိုပဲ ေျပာၾကရေအာင္ေနာ္။

ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔ ကုန္က်တဲ႔ေက်ာင္းစားရိတ္ေတြဟာ အျပင္ သင္တန္းေတြ ထက္စာရင္ အမ်ားၾကီးသက္သာတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ Academicဆန္တဲ့ basic theory ေတြကို ယူတတ္ရင္ယူတတ္သလို ေက်ာင္းကေနရႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ကြန္ပ်ဳတာဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ texbookေတြကို ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေတြ၊ သင္ရိုးေတြဟာလည္း international standardနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့စာအုပ္ေတြပါ။ သင္ပံုသင္နည္းေတြမွာေတာ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရိွတာေပါ့ေလ။ ဥပမာ....ေက်ာင္းက ဆရာ၊ဆရာမေတြဆီမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အျပင္ဗဟုသုတနဲ႔ လက္ေတြ႔ experienceေတြ မရိွတတ္ၾကတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ UCSYမွာ တကယ္ေတာ္တဲ့၊ တကယ္အရည္အခ်င္းရိွတဲ့ ဆရာ၊ဆရာမေတြရိွတယ္ဆိုတာလည္း ကၽြန္မတို႔ေတြ လက္ခံရပါမယ္။ တစ္ခ့်ိဳဆရာ၊ ဆရာမေတြဆို အရမ္းရွင္းသြားေအာင္ သင္ေပးႏုိင္တဲ့သူေတြပါ…တစ္ခ့ိ်ဳၾကေတာ့ self-study လမ္းေၾကာင္းေပၚကို တင္ေပးၾကတဲ့ဆရာေတြပါ။

ဆက္ပါဦးမည္။ ။

chocothazin ရဲ့ ဆက္ဖတ္ပါဦးမည္ဆိုတဲ့ commentေၾကာင့္ ၿပီးေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီးေရးေနပါတယ္။ အလုပ္မအားလို ့ ေနာက္ေန ့က် ဆက္ေရးပါဦးမယ္။

cheers....

To Continue Reading

If I were a Boy

If I were a boy
even just for a day
I'd roll out of bed in the morning
and throw on what I wanted and go

Drink beer with the guys
and chase after girls
I'd kick it with who I wanted
and I'd never get confronted for it
cause they stick up for me

If I were a boy
I think I could understand
How it feels to love a girl
I swear I'd be a better man

I'd listen to her
Cause I know how it hurts
When you lose the one you wanted
Cause he's taking you for granted
And everything you had got destroyed

If I were a boy
I would turn off my phone
Tell everyone it's broken
so they'd think that I was sleeping alone

I’d put myself first
and make the rules as I go
Cause I know that she’ll be faithful,
waiting for me to come home, to come home.

If I were a boy
I think I could understand
How it feels to love a girl
I swear I'd be a better man

I'd listen to her
Cause I know how it hurts
When you lose the one you wanted
Cause he's taking you for granted
And everything you had got destroyed

It's a little too late for you to come back
Say it's just a mistake,
think i'd forgive you like that
If you thought I would wait for you
you thought wrong

But you're just a boy
You don't understand
and you don't understand, ohhhh
How it feels to love a girl
Someday you wish you were a better man
You don't listen to her
You don't care how it hurts
Until you lose the one you wanted
Cause you're taking her for granted
And everything you had got destroyed

But you're just a boy
***********************************

More Beyoncé

To Continue Reading

"Graduation"

6 years
Have come and gone;
We never thought
It'd take so long.

But as I walk
Across the stage;
The flashbacks start
Of long lost days.

Of times that made
Us laugh and cry;
And how we made
Our lecturers sigh.

Times of pain
And sorrows woe;
We all were pushed
Yet would not go.

We learned to grow
To love, to live;
We learned to care
Laugh and forgive.

So many times we
Were struck with fear;
But now you see
We're standing here.

Tears of joy
Fall to the ground;
Laughter and love
Is all around.

So now we leave
The world our own;
We start out now
To seek our throne.

Different paths
All lead which way;
But where we'll end
None can say.

You hold your future
In your hand;
Mold it and make it
Into all that you can.

Graduation'
We've all had our kicks;
We're finally done
2009!

To Continue Reading

တတိယအနား

အဲသည္ အၿပိဳင္မ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္းကို သူ ေငးစိုက္ ၾကည့္ေနသည္မွာ အေတာ္ၾကာၿပီ။ လြန္ခဲ့ေသာ တနာရီခန္႕က ထုိမ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္းၾကားတြင္ တစံုတရာသည္ ရုတ္တရက္ လြင့္စင္ေၾကမြ သြားခဲ့သည္။ ထိုတစ္နာရီမတိုင္ကေတာ့ ထိုတစံုတရာသည္ သက္ရွိအေနျဖင့္ သူလိုငါလို အမ်ားအၾကားတြင္ လႈပ္ရွားသြားလာ ေနထိုင္ခဲ့မည္။ အခုေတာ့..။

“လုပ္ခ်င္ရင္လည္း သည္လိုေနရာမွာမွ ဒါမ်ိဳး လုပ္ရသတဲ့လား။ အိပ္ေဆးေသာက္ ပိုးသတ္ေဆးေသာက္။ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္နဲ႕ နည္းလမ္းေတြမွ အမ်ားႀကီး။ အခုေတာ့ လူအမ်ား အထိတ္တလန္႕ျဖစ္ရတယ္။”

“ေအးေလ.။ ရုံးသြား ေနာက္က်ၿပီ။”

“ဒီက ေလဆိပ္သြားမလို႕။ ခရီးစဥ္ ေနာက္က်ေတာ့မွာပဲ။”

“အို… ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ..။ သူ႕ခမ်ာ ဘာေတြမ်ား ဒီေလာက္စိတ္ညစ္ေနပါလိမ့္။”

“သတၱ၀ါအမ်ား က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။ ဘုရားသခင္ ေစာင့္ေရွာက္ပါေစ။”

“သြားၿပီ။ ၾကည့္မိသြားတယ္။ ေၾကာက္စရာႀကီး။ ဒီေန႕ေတာ့ အစားအေသာက္ ပ်က္ပါၿပီ။”

“ဒီႏိုင္ငံေလးမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ သိပ္ေခတ္စားတယ္ေနာ္။ ဟိုတေလာကလည္း အေရွ႕ဘက္က ဘူတာမွာ တေယာက္။”

“အဲဒါ လူစားတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ တႏွစ္တေယာက္ေတာ့ အနည္းေလးပဲ။”

ရဲေတြ သတင္းသမားေတြ တစတစ ရွင္းၿပီ။ အာေမဋိတ္သံမ်ား ေၾကာက္လန္႕တၾကား ေအာ္ဟစ္သံမ်ား တီးတိုးေ၀ဖန္သံမ်ား တျဖည္းျဖည္း ပါးလ်ၿပီ။ ကၽြတ္… ငါနဲ႕မဆိုင္တဲ့ အရာတခုကို ဘာလို႕ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ဒီေလာက္ေတာင္ ေငးေနမိသလဲ။ ဘူတာရုံကို သူ ေက်ာခိုင္းထြက္လာေတာ့ အသံမ်ားက ေ၀းကာက်န္ခဲ့သည္။


……….

“ဒီအျဖစ္မ်ိဳးေတြ ၾကားရတာ မ်ားလွၿပီ။ ဘ၀ကို ဘာလို႕ သည္လို အဆံုးသတ္ခ်င္ရတာလဲကြာ။”

အိမ္ေရာက္ေတာ့ အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာျပျဖစ္သည္။

“နာက်င္မႈေတြကို နာက်င္မႈတခုနဲ႕ အဆံုးသတ္လိုက္တာ။”

သူငယ္ခ်င္းက မီးပူတိုက္ေနရာမွ လွည့္မၾကည့္ပဲ ေျပာသည္။

“ဟုတ္ၿပီေလ။ အဆံုးသတ္ရင္လည္း တျခားနည္းလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာပဲ။ ဒီေလာက္ေတာင္မွ နာနာက်င္က်င္ လုပ္ရသလား။”

“နာက်င္မႈဟာ ခံစားမႈတမ်ိဳးပဲ။ အဲဒါကိုလည္း လူေတြက သာယာႏိုင္ၾကတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့ ေက်နပ္မႈကို အဲသည္မွာ ရွာႏိုင္တယ္ လို႕ငါထင္တယ္။ ”

သူ နားမလည္ပါ။

“အဲဒါေတာ့ ငါမသိဘူး။ တခုေတာ့ရွိတယ္။ ငါကေတာ့ အဲသည္လိုနည္းလမ္းနဲ႕ အဆံုးသတ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အခု ဒါမ်ိဳးေတြကို ေတြ႕မိတယ္။ မေကာင္းဘူးလို႕ ျမင္တယ္။ ေျပာျပမိတယ္။ ငါေတာ့မလုပ္ဘူး။”

“ဒါက တပ္အပ္မေျပာႏိုင္ဘူး။”

သူငယ္ခ်င္းက ၿပံဳးၿပီး သူ႕ဘက္ လွည့္ကာ ေျပာလာသည္။

“ဘယ္လို”

“မင္း Basic Instinct ၾကည့္ဖူးတယ္ မဟုတ္လား။”

သူ မ်က္ခံုးပင့္သြားသည္။ ဘာဆိုင္လို႕လဲ။

“ ေဟ့ ေလွ်ာက္မေတြးနဲ႕။ ဒီလိုပါ။ ငါေျပာခ်င္တာ အဲဒီ ဇာတ္လမ္းမွာ မင္းသမီး စာေရးဆရာမက သူ႕၀တၱဳထဲမွာ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႕ လူသတ္မယ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကြက္ေတြကို ထည့္ေရးထားတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ လူသိရွင္ၾကား ေရးခဲ့တဲ့အတြက္ အျပင္မွာ ဒီလိုပံုစံနဲ႕ပဲ သူက လူသတ္ႏိုင္မလားဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္တယ္။ သူက အဲဒါကို အလီဘိုင္ျပၿပီး လွည့္စားလိုက္တာ။ တကယ္က်ေတာ့ အဲဒီအတိုင္း တကယ္ လိုက္လုပ္ခဲ့တာပဲ။”

“ဒီေတာ့”

“ဆိုလိုတာက လူ႕စိတ္က တမ်ိဳးကြ။ တမင္ျဖစ္ေစ အမွတ္တမဲျ့ဖစ္ေစ မင္းကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ရပ္တခုခုကို တဖြဖြ ေျပာခဲ့ဖူးလို႕ တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ တခ်ိန္မွာ အဲဒါကို မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႕ တပ္အပ္ မဆိုႏိုင္ဘူး။”

သူ ငိုင္ေတြသြားသည္။ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိ။

“လုပ္မယ္ လို႕လည္း တပ္အပ္ မဆိုႏိုင္ပါဘူးကြာ။”

သူငယ္ခ်င္းက သူ႕ပခံုးကို ႏွစ္သိမ့္သလို တခ်က္ပုတ္ကာ ဆက္ေျပာၿပီး အ၀တ္တထပ္ႀကီးကို မကာ အခန္းထဲ၀င္သြားသည္။

ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာႏွင့္ က်န္ခဲ့သည္။ ဟာ.. ဆိုးလိုက္တာ..။ ဒီေကာင္ ေတာ္ေတာ္ေၾကာင္တာပဲ။ သူ စိတ္ထဲက တိတ္တိတ္ က်ိန္ဆဲလိုက္သည္။ “စိတ္ထဲက…” ဟုတ္သည္။ စိတ္ထဲက။ ဒါက သူ႕ရဲ႕ထံုးစံ။ သူက စိတ္ထဲမွာပဲ အရာမ်ားစြာကို မ်ိဳခ်ထားတတ္သူ။

……….


သည္ႏိုင္ငံေလးကို သူ ေရာက္ေနတာ ဆယ္စုႏွစ္ တခုနီးပါး ၾကာလွၿပီ။ သည္အေတာအတြင္း သူ မ်ိဳခ်ထားခဲ့ရတာေတြ အေတာ္မ်ားလွၿပီ။ သူ႕ရဲ႕ ဘ၀ႀကီးတခုလံုးထဲမွာ ထည့္သြင္း မ်ိဳခ်ထားရသည့္ ဘ၀ေသးေသးေလးေတြ မ်ားစြာရွိသည္။ ဒါေတြကို မ်ိဳခ်ဖို႕အတြက္ ၀ါသနာမ်ား၊ အပန္းေျဖခရီးမ်ား၊ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ား၊ မိသားစုဘ၀၊ ေႏြးေထြးေသာ ညစာ၊ အိပ္ေရး၀ျခင္း၊ ဟိုေငးသည္ေငးအခ်ိန္မ်ား စတာေတြကို သူေထြးထုတ္ခဲ့ရသည္။

သူ႕စိတ္ကိုယ္တုိင္ကိုလည္း သူမ်ိဳခ် လို႕ တခုခုဆံုးျဖတ္သည့္ ေနရာတိုင္းမွာ ကုိယ္ကလြဲ၍ က်န္အရာမ်ားကို ထည့္တြက္ရန္ က်င့္သားရခဲ့တာ ၾကာၿပီ။ သည္အဆင္ကို ၀တ္လွ်င္ သူမ်ားအျမင္မွာ ၾကည့္ေကာင္းမယ္ ထင္ရဲ႕။ သည္ဘြဲ႕ကိုယူလွ်င္ျဖင့္ အလုပ္အကိုင္ အဆင္ေျပႏိုင္ရဲ႕ ။ သည္မိန္းမ ကိုယူရင္ျဖင့္ မိဘမ်ား စိတ္တိုင္းက်ႏိုင္ရဲ႕။ ဒီႏိုင္ငံကို လာအလုပ္လုပ္လွ်င္ သူတို႕ေတြအတြက္ အဆင္ေျပႏိုင္ရဲ႕ စသည္...။

သူရခဲ့တဲ့ ဆုတံဆိပ္ေတြ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ လက္မွတ္ေတြ ေအာင္ျမင္မႈဟု ေခၚၾကေသာ အရာေတြတိုင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္သူမွ မသိတဲ့ ေခၽြးစက္ေအးေအးေတြ ပုန္းေအာင္းေနခဲ့သည္။

သူ႕ရဲ႕ ပထမဆံုး အေတြ႕အႀကံဳတခုကို မွတ္မိေနေသးသည္။ အဲသည္ အခ်ိန္က ငါးႏွစ္သားေလာက္သာ ရွိေသးသည္။ ကေလးကဗ်ာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကို အလြတ္ရေသာ သူ႕ကို ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးေသာ အေမက စင္ေပၚတြင္ တက္ကာ ကဗ်ာရြတ္ဆို သရုပ္ေဖာ္ၿပိဳင္ပြဲ ၀င္ေစခ်င္သည္။ သူ ေၾကာက္လန္႕ရင္ခုန္စြာ ျငင္းဆန္ခဲ့။ သား.. ေၾကာက္တယ္ ေမေမ..။ ဟဲ့.. ဘာငိုမဲ့မဲ ့ ျဖစ္ေနတာလဲ။ အျဖစ္မရွိဘူးလား။ အိမ္မွာ ဒီေလာက္က်င့္ထားတာပဲ။ တက္လိုက္တက္လိုက္။ သြား.. သြားေတာ့။ လူေတြရဲ႕ လက္ခုပ္သံက သူ႕ရင္ကို ပိုခုန္ေစသည္။ စင္ေအာက္က လူေတြ အမ်ားႀကီးကို စင္ျမင့္ေပၚကေန တေယာက္တည္း ၾကည့္ရင္း မီးေရာင္ေအာက္မွာ မ်က္လံုးေတြ ေ၀၀ါးလာခဲ့သည္။ မလုပ္ခ်င္ေသာ သုိ႕ေသာ္ လုပ္ရမည္ျဖစ္ေသာ အလုပ္တခုကို သူဘာေတြ လုပ္ခဲ့သလဲ။ ဆုတံဆိပ္တခုက သူ႕ရင္ဘတ္ထဲ ပစ္က်သည္။ အေမက ေပ်ာ္ရႊင္လို႕။ ဂုဏ္ယူလို႕။ သူ႕လက္ဖ၀ါးေတြက ေအးစက္ ေဖ်ာ့ေတာ့လို႕။

သည္လိုႏွင့္ သူ႕ကို တြန္းတြန္းပို႕တင္လိုက္တဲ့ စင္ျမင့္ေတြ မ်ားမ်ားလာခဲ့သည္။ စင္ေအာက္မွာ လူမ်ားကေတာ့ သူ႕ကို ေငးေမာလ်က္။ ျပာႏွမ္းေနေသာ သူ႕လက္ေတြကို ဘယ္သူမွ မျမင္။ ေစးထန္းထန္း ေခၽြးစက္ ေတြကို ဘယ္သူမွ မျမင္။

အေတြးေတြကို ခါယမ္းထုတ္ရင္း ေဘးနားက တယ္လီဖုန္းကို အလိုအေလ်ာက္ ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ တယ္လီဖုန္း ေခၚခေတြက သူ႕ႏိုုင္ငံအတြက္မွ ဘာလို႕ ေစ်းႀကီးေနရတာလဲ။ ၿပီးေတာ့ အိမ္နဲ႕စကားေျပာတိုင္း ဘာလို႕ သူ႕ဘက္ကပဲ စစ ေခၚေပးေနရတာလဲ။ တခါတေလ အိပ္ရာထဲမွာ မအီမသာ ဖ်ားနာတဲ့ ညမ်ိဳးဆိုလွ်င္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာက ျဖတ္သန္းလာမည့္ တယ္လီဖုန္းသံတခုကို မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိေပမယ့္လည္း သူေမွ်ာ္မိေသးသည္။

သတိရလို႕ ဆိုေသာ စကား ေနေကာင္းၾကလားဟင္ ဆိုေသာစကား သူ႕လည္ေခ်ာင္း၀က ထြက္မလာခင္ တဖက္မွ စကားလံုးမ်ား ဆက္တိုက္ သူ႕နားထဲ ျဖတ္စီးဆင္းသည္။ အေတာ္ပဲ ဖုန္းေစာင့္ေနတာ။ ဟိုေန႕က ပို႕မယ္ ေျပာထားတဲ့ဟာ ဘယ္ေတာ့ေရာက္မွာလဲ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြက အခုတေလာေတာ္ေတာ္ ႀကီးလာၿပီ။ ေနာက္လက်ရင္ ပိုက္ဆံ နည္းနည္း ပိုပို႕လိုက္ သိလား။ အေမနဲ႕ေျပာဦး။ ေရာ့ေရာ့.. ဒီမွာ။ ေျပာရဦးမယ္။ မင္းညီအငယ္ဆံုးက လာမယ့္လမွာ စာေမးပြဲၿပီးမယ္။ အခုကတည္းက သူ႕အတြက္ အလုပ္ရွာထားလိုက္ေတာ့။ သူလာရင္ေနဖို႕ အိမ္ရွာထားဦး။ ကေလးေတြကို ဒီႏွစ္ ေက်ာင္းေျပာင္းမယ္။ ဒါမွ ဟိုေရာက္ရင္ စာလိုက္ႏိုင္မွာ။ အဲဒီေက်ာင္းမွာထားရင္ ေဒၚလာနဲ႕…... တီ.. တီ။ ဖုန္းျပတ္သြားၿပီ။

သူ ဖုန္းျပန္မေခၚျဖစ္ေတာ့။ သူ႕ကို သူတို႕ေတြက လိုအပ္ၾကသတဲ့လား။ သူ႕ကို လူေတြအမ်ားႀကီးက တကယ္ လိုအပ္လို႕လား ဟု မၾကာခဏ ေတြးဖူးသည္။ သူကေတာ့ အၿမဲ တခုခု လိုေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သတဲ့။ သူ႕မန္ေနဂ်ာက သူ႕ဆရာေတြက သူ႕မိသားစုက အားမလိုအားမရ မၾကာခဏ ေျပာဖူးသည္။

“ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္ရုံနဲ႕ ႏွိမ္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မင္းရထားတဲ့ဘြဲ႕နဲ႕ အသက္အရြယ္နဲ႕ တကယ္ေတာ့ ဒီ႕ထက္ျမင့္တဲ့ ရာထူးကို ရသင့္တာ ငါတို႕သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းက ဆက္သြယ္ေရးမွာ တခုခုလိုတယ္ေနာ္။ မင္းကဘာလို႕ စကားေျပာနည္းရတာလဲ။ အမွားအယြင္းေတြနဲ႕ ေျပာရတာလဲ။ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားမွာ အခက္အခဲရွိေနတာလား။ မင္းသိတဲ့အတိုင္း တို႕အလုပ္သဘာ၀က အမ်ားႀကီး သြက္လက္ၿပီး ေျပာႏိုင္ဆိုႏိုင္ျဖစ္ဖို႕ လိုတယ္။ သည္အလုပ္ကို ရတာကိုက မင္းအမ်ားႀကီး ကံေကာင္းေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မင္းရဲ႕ ခံစားခြင့္ေတြကေတာ့ သူမ်ားေတြထက္စာရင္…”

မဟုတ္ေသးဘူး။ သူတခုခု ျပန္ေျပာခ်င္ခဲ့သည္။ ႏႈတ္က ခ်က္ခ်င္း ထြက္မလာ။ ထြက္မလာတာလည္း ေကာင္းေသးသည္။ ထြက္လာလွ်င္ ထံုးစံအတုိင္း အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ အမွားမွား အယြင္းယြင္း ျဖစ္ဦးမည္။ တျခားသူေတြ သြက္သြက္လက္လက္ ျငင္းခုန္ ေဆြးေႏြးေနလွ်င္ ၾကားျဖတ္ ေျပာခ်င္စိတ္ ကုန္ခန္းတတ္တာ။ ေျပာခ်င္တာေတြနဲ႕ ေျပာမိတာေတြနဲ႕ ကြဲျပားသြားတတ္တာ…။ သူ႕ကိုယ္သူလည္း နားမလည္ေတာ့။ တကယ္ေတာ့ သူေျပာခ်င္ေသာ စကားေတြကို သူက ဘယ္တုန္းက ေျပာထြက္ခဲ့လို႕လဲ။ နားေထာင္ေပးမည့္ လူတေယာက္ေရာ သူ႕မွာရွိပါရဲ႕လား။

ခဲတံႏွင့္စာရြက္ကို သူက ေကာက္ကိုင္လိုက္ျပန္သည္။ စိတ္ရႈပ္ေထြးလာလွ်င္ မ်ဥ္းေၾကာင္းကေလးေတြကို သူေရးျခစ္ေလ့ရွိသည္။ မ်ဥ္းေျဖာင့္ႏွစ္ေၾကာင္းတည္းကို ေဘာင္ခတ္ၾကည့္ရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးစားေနတတ္ေသးသည္။

တကယ္က ျပင္ညီ ပံုသ႑ာန္တခု ျဖစ္လာရန္ ေဘာင္ခတ္ဖို႕ အနည္းဆံုး အနားေျဖာင့္ သံုးနားေတာ့ လိုမည္ေပါ့။ အဲဒါကို ႀတိဂံဟုေခၚသည္။ ႀတိဂံဟာ အခိုင္မာဆံုး ဖြဲ႕စည္းပံု တခုလည္း ျဖစ္သတဲ့။ အေဆာက္အဦ အျမင့္ေတြကို ႀတိဂံအေျခခံတဲ့ ပံုသ႑ာန္နဲ႕ တည္ေဆာက္ရင္ အခိုင္ခန္႕ဆံုး ျဖစ္သတဲ့။ သူက ႀတိဂံေတြကို အားက်တတ္သူ။ သူ ႀတိဂံတခု ျဖစ္ႏိုင္ဦးမွာလား။


တကယ္လို႕ လူတေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာ ေပးထားခ်က္ဟာ အနားေျဖာင့္ႏွစ္ခုသာ ဆိုပါစို႕။ ဘ၀ကို လွပစြာ ေဘာင္ခတ္ တည္ေဆာက္ဖို႕ ပထမဦးဆံုးေတ့ာ ထိုမ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္း ဒီဂရီအနည္းငယ္ ျဖစ္ျဖစ္ စုဆံုလာဖို႕လိုမည္။ ၿပီးေတာ့ တတိယအနားတခုျဖင့္ အၿပီးသတ္ရမည္။ သူလုိလူ တစ္ေယာက္ကို ေပးထားတဲ့ အနားႏွစ္ခုက ဘယ္လိုပါလိမ့္။ ခပ္တင္းတင္း မ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္းၾကားမွာ ဘယ္ေနရာကတိုင္းတိုင္း အကြာအေ၀းေတြက တူညီေနသည္ေလ။ သည္ေတာ့ ေလွ်ာက္မိေသာ လမ္းကို ဆက္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ တေမွ်ာ္တေခၚ။ ဘယ္ေတာ့မွဆံုးမွာလဲဟင္။ အနႏၱအထိ မရပ္မနားလား ..။ အနားမသတ္ႏိုင္ေသာ ပံုသ႑ာန္တခုရဲ႕ ဟိုးေ၀းေ၀းမွာ ဘာမွမျမင္ရဘူး။ ဟို.. ရထားလမ္းေတြလို..။ ေမာလိုက္တာ။

သူ ခုတင္ေပၚကို ပစ္လွဲလိုက္သည္။ သြားစမ္းပါ။ အားလံုး လဲေသလိုက္။ သူငယ္ခ်င္းကို က်ိန္ဆဲ။ သူ႕အလုပ္က မန္ေနဂ်ာကို က်ိန္ဆဲ။ သူ႕ေဘးက တယ္လီဖုန္းကို က်ိန္ဆဲ။ ငါ့ကိုယ္ငါ ပိုင္တယ္။ ငါလုပ္ေနတာေတြဟာ ငါလုပ္ခ်င္လို႕လုပ္ေနတာပဲ။ ေဟာ..။ သူ႕ပါးစပ္က ထြက္က်လာေသာ စကားလံုးေတြကို သူ႕ဘာသာ မယံုၾကည္ႏိုင္စြာ အလန္႕တၾကား ျပန္ထထိုင္မိသည္။

----

အခုေတာ့ သူအိပ္မက္ မက္ ေနေလသည္။ အိပ္မက္မက္သည္ဟု ထင္သည္။ မီးလင္းေနသည့္ စင္ျမင့္တခုက အဆင္သင့္။ သြား.. စင္ေပၚကို တက္ေတာ့။ တေယာက္ေယာက္က တြန္းပို႕ျပန္ၿပီ။ လူေတြအမ်ားႀကီးက မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ သူ႕ကို ၀ိုင္းၾကည့္ေနျပန္ၿပီ။ ေမေမ.. မသြားခ်င္ဘူး..။ မင္း သတၱိမရွိဘူးလား။ တသက္ႏွင့္တကိုယ္ ကိုယ္တိုင္အတြက္ ကိုယ္ပိုင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ဘယ္မလဲ…။ မင္းကိုယ္မင္း ပိုင္တယ္..။ မင္းကံၾကမၼာကို မင္းပိုင္တယ္။ မင္းရဲ႕ အစကို မပိုင္ခဲ့ေတာင္မွ.. မင္းရဲ႕အဆံုးကို မင္းပိုင္တယ္..။

သိပ္ကို လိုအပ္ခံခ်င္တဲ့ေကာင္…။ ကမၻာေလာကႀကီး တခုလံုးမွာ သူ႕ကို အမွန္တကယ္ လိုအပ္ေနတာ တေနရာေတာ့ ရွိရမည္ေပါ့။ ေဟာဟိုမွာ.. ၿပိဳင္ေနေသာ မ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္း။ အနားႏွစ္ခုက ယိမ္းယိုင္ ေပါင္းဆံုစျပဳၿပီလား။ အဆံုးသတ္ ေဘာင္ခတ္ဖို႕ တတိယအနား ကိုသာ ေစာင့္ေနၿပီ။

မီးေရာင္၀င္း၀င္း ႏွင့္ အရွိန္ျပင္းျပင္း ေျပးလာေနေသာ သ႑ာန္တခု။ သြားလုိက္ေတာ့.. သြားလိုက္ေတာ့..။ ႀကိတ္ျဖတ္ေတာ့မည့္ အရာႏွင့္ လံုေလာက္ေသာ အကြာအေ၀း။ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး တခုလံုး ၀ုန္းခနဲ။ ျပင္းထန္ေသာ တခဲနက္အရွိန္။ ၿပိဳင္ေနေသာ သံေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွာ ဘီးလံုးမ်ား။ အသားကို ႀကိတ္ပြတ္ေသာ အေတြ႕။ တကိုယ္လံုး ေနရာအႏွံ႔မွ ဖ်ိဳးဖ်ဥ္း စူးရွ ေ၀ဒနာ…။ မ်က္လံုးထဲမွာ အနီ.. အျပာ… အနက္..။ ေအာ္ၾကည့္သည္။ ရုန္းထြက္ၾကည့္သည္။ ေလးလံလွခ်ည့္..။ တစကၠန္႕ တစကၠန္႕တိုင္းဟာ အခုေတာ့လည္း ..။ ဒါဟာ တကယ္ပဲလား။

အိပ္မက္လား တကယ္လား သိခ်င္လွ်င္ အသားကို ဆြဲဆိတ္ၾကည့္ရသတဲ့။ အဆံုးစြန္ ေ၀ဒနာ ခံစားထံုက်င္ေနသူရဲ႕ အသားေလးတမွ်င္ကို ဆြဲဆိတ္ၾကည့္ရုံႏွင့္ ဘာမ်ားထပ္မံ ခံစားသိႏိုင္မွာလဲ။ ထားေတာ့။ မႏိုးမခ်င္းေတာ့ ဒါဟာ အိပ္မက္ပဲျဖစ္သည္။


ပန္ဒိုရာ

To Continue Reading

ဦးေႏွာက္ကုိထိခိုက္ပ်က္စီးေစေသာအမူအက်င့္မ်ား

• နံနက္စာ မစားသံုးျခင္း။
  

  နံနက္စာ မစားတဲ့သူေတြ ဟာ ေသြးထဲမွာ သၾကားဓာတ္ပမာဏ နည္းပါးတတ္ပါတယ္။ သၾကားဓာတ္ပမာဏနည္းရင္ ဦးေႏွာက္က္ို လံုေလာက္တဲ့ အဟာရ မပံ့ပိုးေပးနုိုဳင္ဘဲ ဦးေႏွာက္ကို ယိုယြင္းေစပါတယ္။



• အစားအလြန္အကြၽံစားသံုးျခင္း။
  
  အစာကို အလြန္ အကြၽံစားသံုးတဲ့အခါ ဦးေႏွာက္ေသြးလြတ္ေၾကာကို မာေစျပီးစိတ္စြမ္းအားကို ေလ်ာ့က် ေစပါ တယ္။


• ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း။
  
  

  ဦးေႏွာက္ကို က်ံဳေစလို႕ အယ္လ္ဇိုင္းမားေရာဂါျဖစ္ပြားေစတတ္ပါတယ္။



• ေလထုညစ္ညမ္းျခင္း။
  
  ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဦးေႏွာက္ဟာ ေအာက္စီဂ်င္ကို အမ်ားဆံုးသံုးစြဲသူျဖစ္ပါတယ္။ညစ္ညမ္းတဲ့ေလကို ရွဴလိုက္တဲ့အခါမွာ ဦးေႏွာက္ကိုေအာ္စီဂ်င္ပို႕လႊတ္မႈေလ်ာ့နည္းသြားၿပီး ဦးေႏွာက္စြမ္းရည္ ေလ်ာ့က်မကို ျဖစ္ပြားတတ္ပါတယ္။
  
• အိပ္ေရးပ်က္ျခင္း။
  
  

  အိပ္စက္တာဟာ ဦးေႏွာက္ကို အနားရေစပါတယ္။တာရွည္ အိပ္ေရးပ်က္တာဟာ ဦးေႏွာက္ဆဲလ္ေတြ ေသဆံုးမႈကို တိုးပြားေစပါတယ္။



• ေခါင္းစြပ္ႏွင့္အိပ္ျခင္း။
  
  

  ေခါင္းစြပ္(ဦးထုတ္)ႏွင့္ အိပ္စက္တာဟာ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ စုစည္းမႈကိုတိုးျမင့္ေစျပီး ေအာက္စီဂ်င္စုစည္းမႈကို ေလ်ာ့က်ေစတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ပ်က္စီးမႈကိုျဖစ္ေစနိုင္ပါတယ္။
  

• ေနမေကာင္းစဥ္ ဦးေႏွာက္ကို အလုပ္ေပးျခင္း။
  
  

  ေနမေကာင္းတုန္း အလုပ္္တို ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္မယ္၊ စာၾကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ဦးေႏွာက္စြမ္းရည္ေလ်ာ့က်ျပီး ဦးေႏွာက္ ကို ထိခိုက္ေစပါတယ္။
  

• နိဳးၾကားတဲ့ အေတြးအေခၚမရွိျခင္း။
  
  

  ဦးေႏွာက္ကို ေလ့က်င့္ေပးဖို႕ ေတြးေခၚတာဟာ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းျဖစ္ပါတယ္။ဦးေႏွာက္ကို ႏႈိးဆြတဲ့ အေတြးအေခၚမရွိတာဟာ ဦးေႏွာက္က်ဳံတတ္ပါတယ္။

source; heroboy

To Continue Reading

မွတ္သားမိတဲ့ Quotes တစ္ခ်ိဳ ့(၂)

ကၽြန္မႀကိဳက္တဲ့ quotes တစ္ခ်ိဳ ့(၂)လို႔ ေရးထားတာပါ။ Sync ျဖစ္ေအာင္ မွတ္သားမိတဲ့ Quotes တစ္ခ်ိဳ ့(၂)လို႔ ေျပာင္းလိုက္တာပါ။

Life Philosophy ေလးေတြပါ။ သေဘာက်လို ့ ျပန္ share လိုက္ပါတယ္။

• Do not let what you cannot do interfere with what you can do..... John Wooden


• You can't make someone else's choices.You shouldn't let someone else make yours..... Colin Powell



• When an affliction happens to you, you either let it defeat you,or you defeat it.....Rosalind Russell


• You will never achieve what you never begin...
  The measure of a man is the way he bears up under misfortune.
  Don't wait for your ship to come in, swim out to it.
  Man cannot discover new oceans unless he has the courage to lose sight of the shore.....Andre Gide


• Find something you love to doand you'll never have to work a day in your life.....Harvey Mackay


• You can do what you think you can do and you cannot do what you think you cannot.....Ben Stein


• Find something you love to doand you'll never have to work a day in your life.....Harvey Mackay

source; http://www.isopersonals.com/

အခ်ိန္မရလို ့ မူရင္းအတိုင္းပဲ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ း) To Continue Reading

ဘဝကိုျဖတ္သန္းရာဝယ္

တခါတုန္းက ရွင္ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးဟာ သူ႔ရဲ႕ျမင္းစီးသူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ကို ျမင္း နဲ႔ပတ္ၿပီးစီးႏိုင္သမွ် ေျမေနရာအားလံုး အပိုင္စားေပးမယ္ လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ျမင္းစီးသူရဲေကာင္းလည္း မဆိုင္းမတြဘဲ ျမင္းေပၚကို ခုန္တက္ၿပီး ေျမေနရာမ်ားႏိုင္သမွ် မ်ားမ်ားကာမိေအာင္ ျမင္းကို ျမန္ႏိုင္သမွ်ျမန္ျမန္စီးပါေတာ့တယ္။ သူဟာ ျမင္းကို အျမန္ဆံုးေျပးေအာင္ ရိုက္ရင္းမရပ္မနားစီးပါတယ္။ သူဟာ ဗိုက္ဆာခ်ိန္ေတြ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနခ်ိန္ ေတြမွာလည္း မရပ္ခဲ့ပါဘူး။ ေျမေနရာအမ်ားဆံုးကာမိေအာင္ပါ။ေျမေနရာေကာင္း အေတာ္မ်ားမ်ားကို ကာမိခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ အရမ္းကိုအားအင္ကုန္ခမ္း ႏြမ္းနယ္ၿပီး ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွသူ႔ကုိယ္သူ ျပန္ေမးမိပါတယ္။

"ေျမေနရာေတြ အမ်ားႀကီးရဖို႔ ငါ့ကိုယ္ငါ ဘာေၾကာင့္မ်ား
ဒီေလာက္ညွင္းပန္းခဲ့ပါလိမ့္။ အခုငါ ေသရေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ ငါ့ကို
ျမွဳပ္ဖို႔ ေျမေနရာ ေသးေသးေလးပဲ လိုတာပါလား..."

အထက္က ဇာတ္လမ္းေလးဟာ ဘဝခရီးနဲ႔ အလားသ႑ာန္ တူပါတယ္။

လူေတြဟာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ပိုက္ဆံေတြပိုရဖို႔၊ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔၊ အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားခံရဖို႔ ေတြအတြက္ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကို ခိုင္းေစေနၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ကို က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေစမဲ့ အခ်ိန္ေတြေပးႏိုင္တဲ့ မိသားစုတို႔၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ အလွအပတို႔၊ ကိုယ္ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးတဲ့ ဝါသနာတို႔ကိုေတာ့ လ်စ္လ်ဴရႈထားမိၾကပါတယ္။ တစ္ေန႔ ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနခဲ့တဲ့ အရာေတြဟာ ဒီေလာက္ႀကီး မလိုအပ္ဘူးဆိုတာ သိနားလည္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့
ကိုယ္မရခဲ့လိုက္တဲ့ အရာေတြအတြက္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။

ဘဝဆိုတာ ပိုက္ဆံရွာဖို႔၊ ရာထူးအာဏာေတြ ပိုင္ဆိုင္ဖို႔၊ အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားခံရဖို႔ခ်ည္းသက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘဝဆိုတာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ခ်ည္း သက္သက္လည္း မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ အလုပ္ဟာ ေနထိုင္ရပ္တည္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္သလို သဘာဝအလွအပေတြကို ခံစားရင္း ဘဝကို ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းဖို႔လည္း လိုအပ္တာပါပဲ။ ဘဝဟာ အလုပ္၊ အနားယူေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္၊ မိသားစုနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြ သမမွ်တေနရမယ့္
အရာပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ဘဝကို ဘယ္လို သမမွ်တေအာင္ ေနမလဲဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ပဲ ဆံုးျဖတ္ပါ။ ကိုယ့္ဘဝထဲက အရာေတြအတြက္ ဦးစားေပးအဆင့္ေတြ သတ္မွတ္ၿပီး အဲဒါေတြကို မွ်တေအာင္ ဘယ္လိုညိႈႏိႈင္းယူရမလဲဆိုတာ သိပါ။ ဒါေပမယ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်တဲ့ေနရာမွာေတာ့ ရင္ထဲကလာတဲ့ သဘာဝအသိေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ခ်မွတ္ပါ။

“ေပ်ာ္ရႊင္ျငိမ္းခ်မ္းမႈ”ဆိုတာ ဘဝရဲ႕အဓိပၸါယ္နဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္သလို လူသားေတြ ရွင္သန္တည္ရွိေနရျခင္းရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သက္ေတာင့္သက္သာနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ (သူတပါးကို မထိခိုက္တဲ့) အရာေတြကို လုပ္ပါ။ သဘာဝကို တန္ဖိုးထား ခ်စ္ျမတ္ႏိုးပါ။

ဘဝဆိုတာ အထိအရွမခံ ႏုနယ္ပါတယ္။ တိုေတာင္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ျဖစ္တည္ရွင္သန္မႈကို တန္ဖိုးမထားဘဲ မေနပါနဲ႔။ မွ်တျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဘဝေနမႈပံုစံနဲ႔ ေနထိုင္ရွင္သန္ရင္း ဘဝကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖတ္သန္းပါ။

• သင့္အေတြးေတြကို ဂရုစိုက္ပါ။ သူတို႔က သင့္စကားေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။

• သင့္စကားေတြကို ဂရုစိုက္ပါ။ သူတို႔က သင့္အျပဳအမူေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။

• သင့္အျပဳအမူေတြကို ဂရုစိုက္ပါ။ သူတို႔က သင့္အက်င့္ေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။

• သင့္အက်င့္ေတြကို ဂရုစိုက္ပါ။ သူတို႔က သင့္စရိုက္ျဖစ္လာပါတယ္။

• သင့္စရိုက္ကို ဂရုစိုက္ပါ။ သင့္စရိုက္က သင့္ရဲ႕ပန္းတိုင္ျဖစ္လာပါတယ္။

source; ေရႊျပည္သူ (ဘာသာျပန္ပါသည္)။ To Continue Reading

Realization of Time

To realize the value of a sister, ask someone who doesn't have one.

To realize the value of ten years, ask a newly-divorced couple.

To realize the value of three years, ask a graduate.

To realize the value of one year, ask a student who has failed a final exam

To realize the value of nine months, ask a mother who gave birth to a still born.

To realize the value of one month, ask a motherwho has given birth to a premature baby.

To realize the value of one week, ask an editor of a weekly newspaper.

To realize the value of one hour, ask the lovers who are waiting to meet.

To realize the value of one minute, ask a person who has missed the train, bus or plane.

To realize the value of one-second, ask a person who has survived an accident.

To realize the value of one millisecond, ask the person who has won a silver medal in the Olympics.

To realize the value of a relationship (parents, sisters, relatives, freinds, lovers or spouse), ask the person who has lost one.

Time waits for no one. Treasure every moment you have.You will treasure it even more when you can share it with someone special.

To Continue Reading