ေၾကာက္စိတ္

ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းေရးတဲ့ "ေၾကာက္စိတ္" အပါအဝင္ ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ေလးကို ၂၀၀၄ခုႏွစ္ထဲမွာ သူနဲ႔ခင္မင္တဲ့သူဆီကေနတဆင့္ ငွားဖတ္ဖူးပါတယ္။ အဲ့စာအုပ္ထဲက ေဆာင္းပါးတိုင္းလုိလိုကို ႀကိဳက္ခဲ့ပါတယ္။ အႀကိဳက္ဆံုးကေတာ့ လိမ္ညာတာနဲ႔ဆိုင္တဲ့ေဆာင္းပါးရယ္၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေဆာင္းပါးရယ္၊ ေၾကာက္စိတ္ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးရယ္ပါ။ ဝမ္းနည္းဖို႔ေကာင္းတာက အဲ့စာအုပ္ေလးဟာ ထုတ္ၿပီးေနာက္မၾကာခင္မွာ ျပန္အသိမ္းခံရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ႀကိဳက္လြန္းလို႔ မိတၱဴကူးထားခ်င္ေပမဲ့ ကိုယ့္ဆိုင္ကစက္ကပ်က္ေနၿပီး လက္ထဲမွာလည္း ပိုက္ဆံမရွိတာနဲ႔ မကူးျဖစ္လိုက္ပါဘူး။ ဆရာ့ဆီမွာလည္း အဲ့စာအုပ္က တစ္အုပ္ပဲရွိေတာ့ သူကလည္း ေပ်ာက္မွာေၾကာက္ၿပီး ၾကားလူက အသည္းအသန္ ျပန္ေတာင္းေနတာနဲ႔ အျမန္ဖတ္ၿပီး ျပန္ေပးလိုက္ရပါတယ္။ အခုေတာ့ Facebook ေပၚမွာ "ေၾကာက္စိတ္"post ေလး အမွတ္မထင္ေတြ႔ရလို႔ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

*************************************

ေၾကာက္စိတ္


ႀကိမ္လံုးအေၾကာင္းစဥ္းစားမိတိုင္းအထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ၾကံဳခဲ့ရတာေလး တစ္ခုကို အျမဲသတိိရေနမိပါတယ္။ ျမန္မာစာ အခ်ိန္မွာ ပင္ရင္း စကားေျပလက္ေရြးစင္ထဲက မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ ငါးေျခာက္ျပား ေဆာင္းပါးကို သင္ျပီးစေပါ့။ မင္းတုန္းမင္းငယ္ရြယ္စဥ္ ေမာင္လြင္ဘ၀က စံေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဆီမွာပညာသင္ၾကားခဲ့ရတယ္။တစ္ေန႔မွာ အင္းသားၾကီးငၾကဴးက ငါးေျခာက္ျပားၾကီး တစ္ျပားလာျပီး လွဴတယ္။ ဆရာေတာ္က ငါးေျခာက္ကို သိပ္ၾကိဳက္ပါသတဲ့။ ေက်ာင္းမွာကလည္း ငါးေျခာက္ျပတ္လပ္ေနခ်ိန္ျဖစ္ေတာ့ ဆရာေတာ္က ေမာင္လြင္ကို က်က္သေရခန္းထဲမွာေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းခုိင္းလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ဆရာေတာ္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပး တဲ့အခါ ေမာင္လြင္ကို ငါးေျခာက္ ဖုတ္ခိုင္း ေတာ့ ငါးေျခာက္က ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ဆရာေတာ္ကေတာ့ လက္ေဆးျပီးႏွမ္းဆီေမႊးေမႊးနဲ႔ ေရာက္လာမယ့္ ငါးေျခာက္ဖုတ္ကို ေစာင့္ေနတာေပါ့.။ ေမာင္လြင္မွာ ဘယ္လိုမွ ရွာေဖြ ေမးျမန္းစံုစမ္းလို႔မရဘဲ ဗ်ာမ်ားေနခိုက္ ဟဲ႔...... ငလြင္မရေသးဘူးလား လုိ႔ေမးလိုက္ေတာ့ ညွဳိးညွိဳးငယ္ငယ္နဲ႔ပဲ ငါးေျခာက္ျပားၾကီး ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့အေၾကာင္း တင္ေလွ်ာက္ ရေတာ့တယ္။ ငလြင္......လာခဲ့ လို႔ ထား၀ယ္ၾကိမ္ကို ဆြဲျပီး ေခၚလိုက္တဲ့ ဆရာေတာ္အသံက ေက်ာင္းသား အားလံုးရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္၀င္သြားပါသတဲ့။
ဟဲ႕...ငလြင္ နင္ဟာ ဘုရင္႔သား၊ အေၾကာင္း ညီညြတ္ရင္ နုိင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ရမယ့္သူ။ ဒီလိုလူက ငါးေျခာက္ျပား တစ္ခ်ပ္ကိုေတာင္ လံုျခံဳေအာင္ မေစာင့္ေရွာက္နုိင္ရင္ နုိင္ငံကို နင္ဘယ္လို လံုျခံဳေအာင္
လုပ္နိုင္ေတာ့မွာလဲ လို႔မိန္႔ျပီး အခ်က္ေပါင္း မ်ားစြာ ရိုက္ႏွက္ဆံုးမပါသတဲ့။
ဒီေဆာင္းပါးကို သင္ျပီးေတာ့ ဆရာက သင္ရိုးထဲက ေမးခြန္းေတြကို ေျဖခုိင္းပါတယ္။ ေမးခြန္း တစ္ခုက စံေက်ာင္း ဆရာေတာ္၏ ဆံုးမမႈကို သင္လက္ခံပါသလား လို႔ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးေပါက္တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ေနာက္တစ္ေန႔ ျမန္မာစာအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဆရာဟာ အတန္းထဲကို ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔၀င္လာပါတယ္. အေျဖလႊာ ေတြကို စားပြဲေပၚ ဘုန္းခနဲျမည္ေအာင္ ပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။
ဆရာ႔မ်က္ႏွာက နီျပီးတင္းလို႔။ တစ္တန္းလံုးကို ေ၀႔၀ဲျပီးၾကည္႔တယ္။ တစ္တန္းလံုး ကလည္း ျငိမ္လို႔။ ဆရာ ဘာျဖစ္ လာတာပါလိမ္႔လို႔ ေတြးေနၾကပံုပဲ။ ဆရာက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္ကို ေခၚျပီး အတန္းေရွ႕ ထြက္ခုိင္းပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးခံုက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ထြက္လာပါတယ္။ ဆရာက အေျဖလႊာတစ္ရြက္ကို ဆြဲထုတ္ျပီး အဲဒီေက်ာင္းသားကို ေပးလိုက္တယ္။ "ဒါ မင္းအေျဖလား"။ "ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ"၊ "ေအး တစ္တန္းလံုး ၾကားေအာင္ ဖတ္စမ္း" နည္းနည္း အံ့ၾသေနပံုနွင့္ ေက်ာင္းသားက သူ႔အေျဖကို ဖတ္ပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ စံေက်ာင္းဆရာေတာ္ရဲ႔ ဆံုးမပံုကို မၾကိဳက္ေၾကာင္း။ ဆရာေတာ္ရဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္က စိတ္ခံစားမႈဟာ တပည္႔ကို လမ္းညႊန္ခ်င္စိတ္ထက္ မိမိအလြန္တရာ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ငါးေျခာက္ဖုတ္ကို ဘုန္းမေပးရတဲ့အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေဒါသစိတ္ကပိုျပီး ၾကီးမားေနနိုင္ေၾကာင္း၊ ျပီးေတာ့ ဒီကိစၥဟာ ဒီေလာက္ ရိုက္ႏွက္ အျပစ္ေပးစရာမလိုေၾကာင္း၊ နား၀င္ေအာင္ဆံုးမလွ်င္ ရပါလွ်က္ႏွင့္ ေသရာပါ အမာရြတ္ထင္ေအာင္ ရိုက္ႏွက္ျခင္းဟာ ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ ဟု သံသယျဖစ္စရာရွိေၾကာင္း။ ဘုရားသားေတာ္ တို႔မည္သည္.....



ရသတဏွာျဖစ္ ဆြမ္းဘုဥ္း မေပးသင့္သည္ကို သတိရသင့္ေၾကာင္း၊ ဆရာကိုယ္တိုင္က ဤ၀ိနည္းကို မထိန္းသိမ္းနိုင္ပါဘဲ တပည္႔ကို ဆံုးမျခင္းမွာ စဥ္းစားဖြယ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အသားနာမွ အရိုးစြဲမွတ္မည္လို႔ထင္ျပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးဆံုးမခဲ့ေပမယ့္ မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္မွာ ေအာက္ျမန္မာနုိင္ငံ တစ္ခုလံုးကို အဂၤလိပ္ လက္ ထိုးေပးလိုက္ရတဲ့အတြက္ ဒီဆံုးမနည္းဟာ မေအာင္ျမင္ နုိင္ေၾကာင္း၊ အဲဒီလိုေတြ ေျဖထားတာဗ်။

တစ္တန္းလံုးက တခိခိနဲ႔ရယ္ၾကတယ္၊ သူတစ္ေၾကာင္းဖတ္လိုက္၊ ခိခနဲ က်ိတ္ရယ္လိုက္ၾကနဲ႔။ ဆရာကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြရယ္ေလ ေဒါသထြက္ေနေလပါပဲ။ ေက်ာင္းသား ဖတ္သြားျပီးေတာ့ ဆရာက သူ႕ကိုေမးတယ္။ "မင္း ငါ့ကို ေနာက္တာလား" "ဟာ.......မဟုတ္ပါဘူး ဆရာ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေမးခြန္းကို ေျဖတာပါ" ကဲအားလံုး သူေျဖတာကို လက္ခံၾကသလား၊ တစ္ေယာက္စီ ေမးမယ္၊ ကဲ....မင္းကစ၊ သူေျဖတာ မွန္သလား၊
မွားသလား။
ပထမဆံုး အေမးခံလိုက္ရတဲ့ ေရွ႔ဆံုးခံုက ေက်ာင္းသားဟာ ရုတ္တရက္ ဘာေျဖရမွန္း သိပံုမရဘူး။ အေျဖရွင္ေက်ာင္းသားကို ၾကည္႔လုိက္ ၊ ဆရာ႕ကို ၾကည္႔လုိက္ ေဘးဘီကို ၾကည္႔လုိက္နဲ႔။ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဲဒီေက်ာင္းသားရဲ႕ အေျဖကိုၾကိဳက္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႔လိုခံစားမိတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လို မေျဖတတ္ဘူး။ သူ႕လို ေထာင့္ေစေအာင္ မျမင္တတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ သူ႔လုိ မေျဖရဲဘူး။ တစ္တန္းလံုး လိုလိုလည္း ကြၽန္ေတာ့္လိုဘဲထင္တယ္။ သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြကို ၾကည္႔ရင္သိသာပါတယ္။
ေဟ႕ေကာင္.......ေျဖေလကြာ ေရွ႕ဆံုးက ေက်ာင္းသားခမ်ာ တုန္သြားပါတယ္။ အေျဖရွင္ေက်ာင္းသားကို တစ္ခ်က္ခိုးၾကည္႔ျပီး ေခါင္းငံု႕ခ် လိုက္တယ္။
တကယ္ေတာ့ ဆရာကမွန္သလား၊ မွားသလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းႏွစ္ခုကို ေမးေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ အမူအရာ၊ ေလသံ၊ ဖန္တီးထားတဲ့ ၀န္းက်င္ အေငြ႕အသက္ေတြက မွားတယ္လို႔ ေျဖစမ္း၊ မေျဖရင္ ၾကိမ္လံုး လို႔ေျပာျပီးသား ျဖစ္ေနပါျပီ။ ဆရာက ေက်ာင္းသားေတြကို လိမ္ေနသလို သူတရားပါတယ္ ျဖစ္ေအာင္ သူကိုယ္တိုင္လည္း ျပန္လိမ္ေနတာပါ။ ဒါကို အဲဒီေက်ာင္းသားလည္း သေဘာေပါက္ဟန္တူပါရဲ႔။ သူေျဖတာ မွားပါတယ္ ဟုတ္ျပီ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ မွန္....အဲ...မွားပါတယ္ ေနာက္တစ္ေယာက္ မွားပါတယ္
တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ေမးလာလိုက္တာ ကြၽန္ေတာ့္အလွည္႕ေရာက္လာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္
ထရပ္လိုက္ပါတယ္။ အသက္ တစ္ခ်က္ ျပင္းျပင္း ရွဴလုိက္တယ္။ မွားပါတယ္၊ အေျဖရွင္ေက်ာင္းသားကို မၾကည္႔ရဲပါဘူး။ ေခါင္းငံု႕ျပီး ခံုေပၚက စာအုပ္ကိုပဲ စိုက္ၾကည္႔ ေနမိတယ္။ ထူူးျခားတာက ေက်ာင္းသားအားလံုးလည္း ဒီလိုပါပဲ။
လူကုန္သြားေတာ့ ဆရာက အဲဒီေက်ာင္းသားကို ေနာက္ေျပာင္မႈနဲ႔ အတန္းထဲမွာ ရိုက္ပါတယ္။ ၾကိမ္လံုးသံ တစ္ခ်က္ၾကားရတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ေနရာမွာ နာနာသြားသလိုပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အရိုက္ခံေနရသလိုပဲ။ တစ္တန္းလံုးလည္း ကြၽန္ေတာ့လိုဘဲ ခံစားေနရမွာကပါ။ အဲဒီေက်ာင္းသားဟာ ေက်ာင္းေျပာင္းသြားပါတယ္။ ကိုယ္႔ထင္ျမင္ခ်က္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရဲတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆံုးရံႈးလိုက္ပါတယ္။ ဆရာမွာ ဒီလိုတပည္႔မ်ိဳး ဆံုးရႈံုးလုိက္ပါတယ္။
ေက်ာင္းမွာ အဲဒီလို ေက်ာင္းသားမ်ိဳး ဆံုးရႈံးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီက ဆန္႔ေတြးလိုက္ရင္ေတာ့ နုိင္ငံေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ ဒါဆံုးရႈံးမႈပါ။ ဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ခံစားမႈခ်င္း တူပါလွ်က္နဲ႔ သူ႕လို မေျဖရဲခဲ့တာလဲ။ ေျဖရဲသူ ရွိလာတာေတာင္ ကြၽန္ေတာ္က ဘာျဖစ္လို႔ သူမွန္တယ္လို႔ မေျပာရဲခဲ့တာလဲ။ အာရံုထဲမွာေတာ့ ငယ္စဥ္ကတည္းက ၾကံဳၾကိဳက္ ဆံုစည္းခဲ့ရတဲ့ ၾကိမ္လံုးေတြ၊ ၾကိမ္လံုးေတြ၊ ၾကိမ္လံုးေတြ.........။ ခက္ထန္တဲ့ အမူအရာေတြ။ ။

အဲဒီလို ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေသြးထဲမွာ အေၾကာက္မ်ိဳးေစ႔ေတြ ပြားမ်ားလာျပီး အရြယ္ရလာတာနဲ႔အမွ် ေၾကာက္သီးေတြ တတြဲတြဲ၊ ေၾကာက္ပြင့္ေတြ တေ၀ေ၀နဲ႔။ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဘို႕ လိုအပ္တဲ့ ျပသနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြ ရွိရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ မေျပာရဲဘူး။ အျပဳဘက္က ျမင္ျပီးေျပာင္းလဲပစ္လုိက္ရင္ အက်ိဳးရွိမယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာၾကီး သိျမင္ေနပါလွ်က္ကနဲ႔ အထက္ လူၾကီးမၾကိဳက္မွာစိုးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ အၾကံမျပဳရဲဘူး။ ကြၽန္ေတာ့ဆီက အၾကံ၊ အေတြး၊ အျမင္၊ သေဘာထားေတြကိုလည္း ဘယ္သူကမွ မေတာင္းၾကဘူးေလ။

သင္ခဲ့ရတဲ့ ပညာေတြ စာအုပ္ထဲ ျပန္သြားလည္း သြားေပေရာ႔ေပါ့။ ေဟာဒီ ပေရာဂ်က္ဟာ ဘယ္ေနရာမွာ မွားေနတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ေပမယ့္ ဒါဟာ ေျပာရမယ့္ ကိစၥလုိ႕ ကြၽန္ေတာ္ မထင္ေတာ့ဘူး၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ္မွန္တယ္လို႔ ထင္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့အထက္ အဆင့္ဆင့္၊ ေအာက္အဆင့္ဆင့္က လူေတြအာလံုးက ဒါကို မွန္တယ္ ထင္လာၾကရင္ျဖင့္......ဌာန မနာဘူးလား တုိင္းျပည္မနာဘူးလား၊ ပညာရပ္အျမင္နဲ႔ ၾကည္႔ရင္ တစ္ကမၻလံုးနဲ႔ လူသားအားလံုး နာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္....... ကြၽန္ေတာ္
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အၾကီးေကာင္ရဲ႕ ငိုသံျပဲၾကီးကို ၾကားရပါတယ္။

သူ႔အေမ လက္ထဲမွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔.......
"ဘယ္လိုျဖစ္ေနၾကတာလဲကြာ" "ဘယ္လိုျဖစ္ရမလဲ၊ ေတာ္႔သားက အိမ္စာျပီးေအာင္ မလုပ္ဘဲ ကျမင္းတာေလ၊ ပန္းကန္တစ္လံုး ကြဲျပီ" "ဘာျဖစ္လဲကြ၊ ကေလးဆိုတာ ဒီအရြယ္မွာ.................................."
"ေတာ္...... စာအုပ္ထဲက ဟာေတြလာေျပာမေနနဲ႔၊ ပန္းကန္တစ္လံုး ဘယ္ေလာက္ ေအာက္ေမ႔လို႔လဲ၊ ရွင့္ ၀င္ေငြက ဘယ္ေလာက္..............................."
ရြယ္ထားတဲ့ တုတ္ေအာက္ကေနျပီး သားၾကီးက အေၾကာက္ မ်က္လံုးမ်ားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို အားကိုးတၾကီး ၾကည္႔ေနရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ့မ်က္လံုး ေတြကလည္း သားရဲ႕ မ်က္လံုးေတြလိုဘဲ ျဖစ္ေနတာ ၾကာပါျပီေကာလား သားရယ္.......။

(ေမာင္သစ္ဆင္း)

To Continue Reading

ႀကံဳရဆံုရ ျမန္မာတို႔ဘဝ

မႏိုင္းႏိုင္းစေနရဲ့ ကၽြန္မနဲ႔ အနီေရာင္စာအုပ္ေလး ကိုဖတ္ၿပီး ေရးခ်င္တာေတြကို Facebook မွာ ခ်ေရးထားတဲ့ post ကို ျပန္ share တာပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

*****************************************

ႏိုင္ငံျခားဆိုရင္ ေရႊလီနယ္စပ္နဲ႔ စလံုးကလြဲရင္ ဘယ္ေနရာမွ မေရာက္ဖူးပါဘူး။ စလံုးေလဆိပ္မွာလည္း စဝင္တုန္းက IPA letter ျပၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့လည္း Student Passျပၿပီး အဝင္အထြက္လုပ္ခဲ့တာပါ။ ဘာျပႆနာမွ မရိွခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားျဖစ္ေနေသးလို႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံေပးေနေသးတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာဆိုရင္ အႏိွမ္ခံရတာေတာ့ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ တူလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာဆိုလည္း ႏိုင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ ပေရာဂ်က္လုပ္ရင္ တစ္ခ်ိဳ႔ေသာ ဘဝင္ေျမာက္တဲ့သူေတြရဲ့ အႏိုင္က်င့္တာကို ခံရတတ္ပါတယ္။ (တကယ္ေတာ့ သူတို႔လည္း ေသခ်ာသိလားဆိုေတာ့ မသိ။ ) အျပင္မွာလည္း လူေတြက "Where are you from"လို႔ေမးလိုက္လို႔ "Myanmar"လို႔ေျဖၿပီးရင္ (မ်ားေသာအားျဖင့္) မ်က္ႏွာထား ေျပာင္းသြားတာပါပဲ။ ဆက္ၿပီးေျပာရင္ "နင္... ဘယ္လိုလုပ္ အဂၤလိပ္စကား ေျပာတတ္တာလဲ..." ေမးေတာ့တာပါပဲ။ တစ္ခါကဆိုရင္ ငါ...ျမန္မာေတြကို မႀကိဳက္ဘူးလို႔ ေပၚတင္ေျပာတဲ့ စလံုးတစ္ေယာက္နဲ႔ ႀကံဳဖူးပါတယ္။ ညံ့တယ္ဆိုပဲ။ အဲဒါနဲ႔ နင္... ျမန္မာဘယ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ဖူးလဲ.... ညံ့တယ္လို႔ ေျပာရေလာက္္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြရွိခဲ့လို႔လား ... ဘယ္လိုမ်ိဳးေတြ ေတြ႔ခဲ့ရလို႔လဲဆိုေတာ့ အီး... အား... နဲ႔။ IT ေက်ာင္းသူဆိုလို႔ စကားေျပာၾကည့္ေတာ့လည္း ဘာမွေသေသခ်ာခ်ာ ေရေရရာရာမသိ၊ တတ္ေယာက္ကား ေလွ်ာက္ရႊီး။ ( ကိုယ္ဘာမွမသိတဲ့သူေတာင္ သူ႔လိုမဟုတ္ဘူး.... :P )

အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မွာဆိုရင္လည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ပညာနည္းၿပီး ဗဟုသုတနည္းသူေတြမ်ားေတာ့ ပိုဆိုးပါတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က ဘာမွမဟုတ္ဘဲ ျမန္မာဆိုတာနဲ႔ ႏိွမ္ခ်င္ေတာ့တာပါပဲ။ "You hear, Myanmar Girl" ဆိုၿပီး ေျပာတာေတြ ခဏခဏ ၾကံဳဖူးပါတယ္ , "Girl" "Girl" ဆိုၿပီး မဆိုင္တာေတြ ေလွ်ာက္ခိုင္းေတာ့တာပါပဲ။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ့ ျမန္မာတစ္ခ်ိဳ႔ ျမန္မာလို႔ အထင္ခံရမွာ ေၾကာက္လာၾကတာပါပဲ။ စလံုးဟန္ေဆာင္လာတာၾကပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႔ဆို ျမန္မာလို႔ အထင္ခံရမွာဆိုးလို႔ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း အလုပ္မွာ စကား မေျပာပါဘူး။ ျမန္မာေတြနဲ႔ မေပါင္းပါဘူး။ ဒီလိူဆိုရင္ ျမန္မာဟာ ျမန္မာမဟုတ္ရင္ ဘာဘာလဲ? က်မကေတာ့ အဲဒါမ်ိဳးေတြ လက္မခံပါဘူး။ မဆိုင္ပဲ အႏိုင္က်င့္ၿပီး ခိုင္းရင္ မလုပ္ေပးပါဘူး။ "ဒါ ငါ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး" လို႔ ခပ္တည္တည္ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္တာ မ်ားပါတယ္.... ကံေကာင္းတာက ကိုယ္နဲ႔တြဲရတဲ့ Full-timer ေတြ ေကာင္းေနလို႔။ ငါ့လူကို လာမခိုင္းနဲ႔... ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ဆိုၿပီး စြာေပးၾကတယ္။ :) (လူေတြကေတာ့ brand full-timerေရာ၊ part-timerပါ ေတာ္ေတာ္စြာၾကတာပဲလို႔ ေျပာၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ) ဒါေပမဲ့...ျမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားက အဲ့လိုခိုင္းရင္ လုပ္ေပးလိုက္ၾကပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးလုပ္ရင္ လက္မခံပါနဲ႔။ အႏိုင္က်င့္တယ္ဆိုတာ သူတို႔ လုပ္လို႔ရလို႔ လုပ္တာပါ။ မရရင္ သူတို႔ မလုပ္ရဲပါဘူး။

တစ္ခါကဆုိရင္ စလံုး customer တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားမ်ားဖူးပါတယ္။ စစခ်င္း ဖဦးထုပ္လားလို႔ေမးပါတယ္။ မ်က္ႏွာၾကည့္တာနဲ႔ ဒီ ႏွာဘူး .... date လုပ္ဖို႔ေျပာေတာ့မယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ မဟုတ္ဘူး... ငါ ျမန္မာ လို႔ေျပာေတာ့ ...ေၾသာ္...ျမန္မာလား... ဖဦးထုပ္ထင္လို႔ ... အပ်ိဳလားတဲ့။ ... ေအး ...ဟုတ္တယ္ဆိုၿပီး ခပ္တည္တည္နဲံ သူ႔မ်က္ႏွာစိုက္ၾကည့္ေျပာလိုကေတာ့ ျမန္မာေတြက So Funny ေနာ္တဲ့.... Why do you say so? လို႔ျပန္ေမးေတာ့ their English ဆိုးဖာနီတဲ့... ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းျခင္း။ ေအးေပါ့... သူတို႔ေျပာတာ ရီရမွာေပါ့ .. သူတို႔က Singlish နဲ႔မွ မေျပာတာ...လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္သြားတယ္။ ( ဒါေတာင္ ကိုယ္က တစ္ခြန္းေလးပဲ ျပန္ေျပာရေသးတာ) သူက မၿပီးဘူး...

နင္ WP နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတာမဟုတ္လားတဲ့.... မဟုတ္ဘူး.... ငါ NTU မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတာ student လို႔ ေျပာၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ့ လွည့္ထြက္ခဲ့ပစ္လိုက္တယ္။ CCTV camera ထဲမွာ ပါသြားမယ္။ သူ တိုင္ရင္ သက္ေတာင့္သက္တာနဲ႔ pay မဆိုးတဲ့ အလုပ္ကေလး ျပဳတ္မယ္မွန္း သိရက္နဲ႔ လုပ္လိုက္မိတာပါ။ တဆက္တည္းမွာပဲ Agent Fees ေတြ အမ်ားၾကီးေပးထားၿပီး မျဖစ္စေလာက္လခေလးနဲ႔ WP ကိုင္ၿပီး Full-time လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာမေလးေတြကို သနားမိပါတယ္။ ျမန္မာေတြက ဖဦးထုပ္နဲ႔ဆင္ၿပီး ဖဦးထုပ္ေတြကလည္း အဲ့ကိစၥက လြယ္လြန္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆိုျမန္မာပါလို႔ေျပာေနတဲ့ၾကားက အတင္းဇြတ္လုပ္ေနလို႔ Supervisor ဝင္ပါရတဲ့အထိ ျဖစ္ဖူးပါတယ္။ ဒါေတာင္ သေကာင့္သားက ဆိုင္ေရွ႔မွာ ရပ္ေစာင့္ေနလို႔ သူ႔ဘဲလာႀကိဳခိုင္းရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့.... ေျပာမဲ့သာေျပာေနတာပါ။ ႏိုင္ငံျခားသားမွ မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႔ေသာ ျမန္မာငါးခံုးမေတြလည္း ဒီလိုပါပဲ။ (ကိုယ္တိုင္လည္း ႀကံဳဖူးပါတယ္။ အဲ့လူ မ်က္ႏွာကို ပိတ္ရိုက္ပစ္ခ်င္စိတ္ကို ေတာ္ေတာ္ထိန္းခဲ့ရပါတယ္။ အလုပ္ျပဳတ္ရုံတင္မဟုတ္ဘဲ ရဲစခန္းပါေရာက္မွာကိုး ... ) ျမန္မာေယာက်ာၤးေတြ၊ အားကိုးရွာေနတဲ့ ျမန္မာမေလးေတြကို ဖ်က္ဆီးေနၾကတာလည္း မၾကားခ်င္မွ အဆံုးပါ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေနတဲ့ အိမ္မွာဆို အဲ့ဒီ PR holder ကိုျမန္မာက တနဂၤေႏြတိုင္း ခပ္တံုးတံုးပံုစံနဲ႔ ျမန္မာမေလးေတြကို တစ္လွည့္စီ ေခၚလာတတ္ပါတယ္။ မိန္းမလည္း ရန္ကုန္မွာ ရွိပါတယ္။ အဲ့သူငယ္ခ်င္းအစ္မလည္း တစ္ရက္က် ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို "ဟဲ့...ညည္းတို႕က ဘာလဲဆိုေတာ့ ... ရည္းစားတဲ့....ညည္း စလံုးမွာ ဘာလုပ္ေနလဲဖိုေတာ့ စက္ရုံမွာ WP တဲ့.... အဲဒါနဲ႔.... ေအး... အဲ့လူမွာ မိန္းမရွိတယ္။ အပတ္စဥ္လည္း မိန္းကေလးေတြ ေခၚလာတတ္တယ္" ေျပာၿပီး အိမ္ေျပာင္းေတာ့တာပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ျမန္မာမိန္းကေလးတစ္ခ်ိဳ႔ အယံုလြယ္တာပါပဲ။ အားကိုးရွာလြယ္ ၾကတာပါပဲ။ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ စြန္႔စားၿပီးေတာင္ ထြက္လာၾကၿပီပဲ။ ဘာလို႔ ဒီလို ျဖစ္ေနစရာလိုလဲ? ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ တာဝန္ေက်ေအာင္ လုပ္ၿပီး ကိုယ့္ကို အကာအကြယ္ေပးမဲ့ ruleေတြ၊ ရပိုင္ခြင့္ေတြ ဘာေတြရွိလဲေလ့လာပါ။ စလံုးက မိန္းကေလးေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္လံုျခံဳတဲ့ေနရာပါ။ ဒီႏိုင္ငံသားေတြရဲ စိတ္ဓါတ္အဆင့္အတန္းနဲံ ယဥိေက်းမႈကို ဖယ္လိုက္ရင္ ေနလို႔ေကာင္းတဲ့ တိုင္းျပည္ပါ။ (မျမင္ဘူး မူးျဖစ္ထင္ေနမိသလားေတာ့ မသိပါဘူး။ )

မႏိုင္းေျပာတာ ျပန္ေျပာၾကပါစို႔။ စာအုပ္အနီေလးေၾကာင့္ အႏိွမ္ခံရတယ္။ ထိုင္းေလဆိပ္က မယံုဘူး။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက အထင္ေသးတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြက ဥေရာပသား မဟုတ္ရင္ ႏွိမ္ၾကတာပါပဲ။ ျမန္မာဆို ပိုဆိုးမွာေပါ့။ ထားလိုက္ပါေတာ့။ ေျပာခ်င္တာ ဒါ မဟုတ္ပါဘူး။ စာအုပ္အနီေလး အေၾကာင္းေျပာခ်င္တာပါ။ အႏွိမ္ခံရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြ စဥ္းစားၾကည္႔ရေအာင္။

• အစိုးရေၾကာင့္ ... ဒီကိစၥထားလိုက္ေတာ့။ က်မတို႔ အားလံုး ပူးေပါင္းၾကရင္ေတာင္ ျပဳျပင္ဖို႔ အရမ္းေဝးတဲ့ကိစၥ.... (က်မဝန္ခံပါတယ္... က်မေၾကာက္တတ္တယ္... တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္တယ္... က်မ ဘဝကို အဲ့ဒီအတြက္ မစေတးရဲဘူး.... ကိုယ္ကိုကိုယ္ ခ်စ္တယ္... မိသားစုကို ခ်စ္တယ္.... က်မလိုလူမ်ိဳးေတြ မ်ားလို႔ သူရဲေကာင္းေတြ စေတးေနရတာ၊ ျမန္မာၿပည္ႏိုင္ငံေရး ဒီလို ျဖစ္ေနတာ... DASSK ကို က်မ အရမ္း ေလးစားတယ္။ သူ႔မွာရွိတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႔ အားမာန္၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ... ဒါေတြကို ၾကက္သီးထတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသမီး ပီသတယ္။ ဒါေပမဲ့့ .... ဒီႏိုင္ငံကို နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔၊ တိုင္းျပည္အက်ိဳးကို တကယ္ၾကည့္မဲ့ (စလံုးလို မေလးလက္ေအာက္ခံ၊ အႏွိမ္ခံ တံငါရြာေလးကေန ခုလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့) ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ဆိုရင္ DASSKမွ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူကိုမဆို ေထာက္ခံပါတယ္။ ႀကိဳဆိုပါတယ္။ အန္တီစုကလည္း သူ အုပ္ခ်ဳပ္မယ္ေတာ့ မေျပာပါဘူး။ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီရရင္ ေလဆိပ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ျပန္မယ္ ေျပာခဲ့တာပဲ.....) ဒါေပမဲ့ ....မႏိုင္းကို comment ေရးသြားတဲ့ fan တစ္ေယာက္ေျပာသလိုေပါ့ ... "ၾကံဖန္ျပီး အေကာင္းျမင္ရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယားလို ႏိုင္ငံထဲကေန ေပးမထြက္ဘဲ ခိုးထြက္ရင္လည္း အက်ဥ္းစခန္း ပို႕မယ္ ဆိုတာမ်ိဳး လုပ္မထားတာပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ ကံေကာင္းေနသလိုလို။" .... က်မတို႔ကံေကာင္းပါေသးတယ္။
• Professional living work မွာ အရည္အခ်င္း မျပည့္ဝလို႔.... ဒီကိစၥကေတာ့ က်မတိ႔ု ျပဳျပင္လို႔ရပါတယ္။ အရည္အခ်င္း မျပည့္ဝဘူးလို႔ေျပာရင္ ျမန္မာျပည္ပညာေရးစနစ္က ပါလာပါတယ္။ (ဒါနဲ့ ပတ္သတ္ၿပီး MZ မွာလည္း comment ဝင္ေပးဘူးပါတယ္။ ကိုယ့္ဘေလာ့မွာလည္း UCSYမွာ ေမာင္ငယ္၊ ညီမငယ္မ်ားသို႔....ဆိုၿပီး ေရးဖူးပါတယ္။ အပိုင္း(၁) ပဲေရးလို႔ Choco ဆက္ေရးခိုင္းဖူးပါတယ္။ စာေမးပြဲၿပီးရင္ေတာ့ ျပန္ေရးပါ့မယ္။ :) ... ) ေျပာခ်င္တာက စနစ္မေကာင္းတာပါ။ လက္ေတြ႔ပိုင္းအားနည္းမႈမ်ားတာပါ။ သင္ရိုးေတြ ေကာင္းပါတယ္။ Learning by heart, Studying to get the answer from the teachers အက်င့္ေတြကို ေဖ်ာက္ပစ္ၿပီး Concept ပိုင္ႏိုင္ေအာင္ၾကည့္တဲ့ Self Studyပံုစံ ေျပာင္းလိုက္ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ Theoryပဲသင္ေပးၿပီး Solutionေတြ ရေအာင္ မရမခ်င္း ရွာခိုင္းတဲ့ ၊ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး အေျဖရွာတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ teacher ေဒၚစံပယ္သိန္း၊ ဆရာ ဦးေဇာ္မင္းဦး၊ ဆရာ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္စိုးနဲ့ ဆရာဦးထြန္းႏိုင္တို႔ကို ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
• ေနာက္တစ္ခုက communication problemပါ။ တျခားႏိုင္ငံက ျမန္မာေတြေတာ့ မသိပါဘူး။ စလံုးမွာေတာ့ ျမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဂၤလိပ္စာ ညံ့တယ္ထင္ပါတယ္။ (အားလံုးကို မဆိုလိုပါ။) ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ပဲ အရည္အခ်င္းရွိရွိ သူ႔ကို စကား မေပါက္ရင္ အလကားပါပဲ။ ဒီေတာ့ ျမန္မာေတြ အဂၤလိပ္စာ တိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါလို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္က်တယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ဒီပို႔စ္ကိုေရးေနတဲ့ က်မကိုယ္တိုင္လည္း အဂၤလိပ္စာ ညံ့ပါေသးတယ္။ ၾကိဳးစားေနဆဲပါ။ ခုထိလည္း ငါးပိ အဂၤလိပ္နဲ႔ ထစ္ေငါ့... ထစ္ေငါ့ ... ေျပာေနတုန္းပါ။ ဒီေတာ့ အတူတကြ ႀကိဳးစားၾကရေအာင္ေလ....

ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာကေတာ့ ျမန္မာေတြ မညံ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႀကိဳးစားၾကပါ။ ျမန္မာဟာ (ႏိုင္ငံသားေျပာင္းခဲ့ရင္ေတာင္) ျမန္မာပါပဲ။ (စာအုပ္ အေရာင္ မေျပာင္းခဲ့တဲ့ မႏိုင္းကိုလည္း ေလးစားပါတယ္)။

ျမန္မာျဖစ္ရတာ ရွက္စရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာေတြ ေတာ္တယ္၊ အရည္အခ်င္းရွိတယ္ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံတကာအလယ္မွာ ေမာ္ႀကြားႏိုင္ေအာင္ အတူတကြ ၾကိဳးစားၾကပါစို႔လား သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ...

မေခ်ာ ( အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) ေျပာသလို "တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႔ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံနံမည္ၾကားလိုက္ယံုနဲ႕ အထင္ၾကီးတဲ႕ ေလးစားတဲ႕အၾကည္႔ေတြနဲ႕ ျပန္အၾကည္႕ခံရမဲ႕အခ်ိန္ ရွိလာဦးမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်င္ပါတယ္..." ေျပာရင္း ဒီ ပို႔စ္ေလးကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါရေစ...။ ။

WITCH83 To Continue Reading

မွတ္သားမိတဲ့ Quotes တစ္ခ်ိဳ႕(၄)

မွတ္သားမိတဲ့ Quotes တစ္ခ်ိဳ ႔ အပိုင္း(၄)ကို ဆက္ေရးပါ့မယ္။ Quotesကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဆိုရိုးစကားဆိုၿပီး ဘာသာျပန္ထားတာ ဟုတ္ေရာဟုတ္ရဲ့လား မသိပါဘူး။ မဟုတ္ရင္လည္း ျပင္ေပးၾကပါဦး။ း)

• အပိုင္း(၃)အတြက္ ပထမဆံုးေရြးထားတဲ့ ဆိုရိုးစကားကေတာ့ "သူဟာ ကိုယ္ မဟုတ္ဘူး"တဲ့။

ဘုန္းဘုန္း အရွင္ေဆကိႏၵေဟာၾကားခဲ့တဲ့စကားေလးပါ။ သိပ္ကိုမွန္တဲ့ စကားေလးပါပဲ။ သူဟာ ကိုယ္မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြက တစ္ခုခုဆိုရင္ "ငါသာဆိုရင္ အဲ့လို မလုပ္ဘူး။ ............ လို လုပ္မွာ"ဆိုၿပီး သူမ်ားကို အျပစ္တင္ ေျပာဆိုတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာက၊ အဲ့ဒီလူေတြ ေမ့ေနတာက .... သူက ကိုယ္မဟုတ္ဘူးေလ။ ဘယ္လိုလုပ္ ကိုယ္လုပ္သလို သူက လိုက္လုပ္မွာလဲ။ အဲဒီ သူကလည္း ကိုယ္ျဖစ္လို႔ မရဘူးေလ။ ျဖစ္ရင္ ရႈပ္ကုန္မွာေပါ့။

အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက်ေတြ ျဖစ္မလာတဲ့အခါ.... သူမ်ားကို အားမလိုအားမရျဖစ္တဲ့အခါ.... စိတ္ဆိုးတဲ့အခါ ... ႏွလံုးသြင္းရမွာက... ေအးေလ။ သူက ကိုယ္မွမဟုတ္တာပဲ။ ဘယ္လိုလုပ္ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလို ျဖစ္မွာလဲ၊ ကိုယ္လုပ္သလို လိုက္လုပ္မွာလဲဆိုၿပီး စိတ္ေျဖလိုက္တာကမွ မွန္ကန္တယ္၊ တရားနည္းလမ္းက်တယ္ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကိုလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

• ဒုတိယေျမာက္ quoteေလးကေတာ့ "မိမိကိုယ္ကို အျပည့္အဝ လက္ခံလိုက္ပါ" တဲ့။

အရမ္းကို မွန္တဲ့စကားတစ္ခြန္းပါပဲ။ အဲ့ဒီ "Accept who you are completely"ဆိုတဲ့စကားဟာ တကယ့္ကို မိမိကိုယ္တိုုင္ရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ တန္ဖိုးထားမႈ၊ ဘဝေအာင္ျမင္မႈအတြက္ သိပ္ကို အေရးပါတဲ့ စကား ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္မွာ ကိုယ့္ရဲ့ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္၊ ေကာင္းတဲ့အက်င့္၊ ဆိုးတဲ့ အက်င့္ေတြကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္သံုးသပ္သင့္ၿပီး အဲ့ဒီ အခ်က္ေတြအားလံုးကို (မိမိကိုယ္ကို မလိမ္ဘဲ) အျပည့္အဝ လက္ခံသင့္ပါတယ္။ အဲ့လို လက္ခံလိုက္မွလဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေသခ်ာျမင္ႏိုင္ၿပီး အားနည္းခ်က္ေတြကို ျပဳျပင္၊ အားသာခ်က္ေတြကို အသံုးခ်၊ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ေတြကို ဆက္ထိန္း၊ ဆိုးတဲ့အက်င့္ေတြကိုေဖ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ပိုတန္ဖိုးထားႏိုင္တဲ့၊ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝကို ရႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်မကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္၁၀၀% လက္ခံႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ း)

• ေနာက္... တတိယေျမာက္ quote ကေတာ့ "ရွိတာနဲ႔ ေရာင့္ရဲႏိုင္ပါေစ"တဲ့။

က်မတို႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွားယြင္းစြာ ယံုၾကည္လက္ခံေနၾကတဲ ့ အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ "ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ကိုယ့္မွာမရွိတာကို ရေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့အရာ"လို႔ ထင္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္က ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့အရာကို သိရွိလက္ခံႏိုင္တာပါပဲ။ မိမိကိုယ္ကို ေရာင္႔ရဲႏိုင္မွသာ ဒီေလာကႀကီးမွာ ေနေပ်ာ္မွာပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဖန္တီးႏိုင္မွာပါ။ ေရာင့္ရဲျခင္းက ဘုရားတရားေတာ္နဲ႔လည္း ညီပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရာင့္ရဲၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါစို႔လား သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ....

ကဲ.... သံုးခုလည္း ေရးၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ဒီပို႔(စ္)ကို ဒီမွာ ရပ္ပါမယ္။ ေနာက္ အပိုင္းေတြလည္း လာပါဦးမယ္။

စာၾကြင္းအေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီ မွတ္သားမိတဲ့ Quotes တစ္ခ်ိဳ႕ပို႔(စ္)ေတြက က်မကိုယ္က်မ က်မရဲ့စိတ္ကို ဆံုးမဖို႔လိုလာတဲ့အခါ ကိုယ္ဖတ္ဖူး၊ ၾကားဖူးတဲ့ စကားေတြကို ႏွလံုးသြင္းတဲ့ quote ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖတ္ရတာ quoteေတြက အဆီေငၚတည့္ခ်င္မွ တည့္ပါလိမ့္မယ္။ အမွားေလးမ်ားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါလို႔။

ေက်းဇူးတင္လ်က္
WITCH83

To Continue Reading

လင္မယားဟာသ

လင္မယားႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အလြန္ စိတ္တိုေနၾကသည္။

ေယာက်ၤားျဖစ္သူသည္ အလုပ္မွ အိမ္သို႔ ေန႔စဥ္ ေန႔လည္စာျပန္စားေလ့ ရွိသည္။

ေန႔လည္ခင္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေယာက်ၤားျဖစ္သူက အလုပ္မွေန၍ မိန္းမျဖစ္သူဆီကို ဖုန္းဆက္ကာ ေမးသည္။

ေယာက်ၤား ။ ။ "ဒီေန႔ ဘာ ဟင္းလဲေဟ့".....
မိန္းမ ။ ။ "အဆိပ္"
ေယာက်ၤား ။ ။ "ေအး... ေကာင္းတယ္။ မင္း ငါ့ကို ထမင္းစား ေစာင့္မေနနဲ႔ေတာ့။ အရင္စားထားႏွင့္လိုက္" .....

Internet မွ ဟာသကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ပါသည္။ ။

Witch83 To Continue Reading

ထိပ္ဆံုးသို႔

တစ္ေတာင္ေပၚတစ္ေတာင္ဆင့္
ေတာင္အျမင့္ပတ္ျခံရံ
တစ္ေတာင္ဆံုးၿပန္ေတာ့
တစ္လံုးက်န္ေပသမို႔
ဖန္ဖန္ေလအားအင္တိုးလို႔ရယ္
ၾကိဳးေလွ်ာက္ရျပန္...

ခါတေလတကယ္ပန္းတာေၾကာင့္
ေတာ္ပါျပီဆက္မလွမ္းခ်င္ဘု...
ရပ္တန္းကရပ္မယ္ၾကံ
အမွန္ေတာ့ ျဖစ္နိုင္မလား...

စခဲ့မိဟာေပါ့
တစ္ေန႔မွာဆံုးရာေရာက္ပါလိမ့္္
မာလာေငြကန္ေရေအးရယ္နွင့္
ငွက္ေတးကိုအာရံုဆင္လို႔
မူတသြင္အားအင္သစ္လိုက္ပါ့
ခ်စ္ဖြယ့္ လူသား။ ။

ငယ္ငယ္ေလးတုန္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ To Continue Reading

မွတ္သားမိတဲ့ Quotes တစ္ခ်ိဳ႕(၃)

ဒီဘေလာ့ကို လာဖတ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေတာ့ မသိပါဘူး။ ကိုယ္ကိုတိုင္ကေတာ့ ဒီဘေလာ့ကို မႀကိဳက္ပါဘူး။ post အတင္ႀကဲတဲ႔အျပင္ ကိုယ္တိုင္ေရးမဟုတ္ဘဲ Shared postေတြမ်ားလို႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္လည္း blogging လို႔သာ ေျပာေနတာ... သူမ်ားေတြေရးထားတဲ့ ဘေလာ့ေလးေတြ လိုက္ဖတ္တာမ်ားပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေရးမယ္ဆိုေတာ့ ေရးရမွာ နည္းနည္းခက္သလိုပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေတာ့ ...... "မွတ္သားမိတဲ့ Quotes တစ္ခ်ိဳ႕"ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္ေရး postကို တင္ခ်င္ပါတယ္။ ေရးရလြယ္ၿပီး သူမ်ားေတြအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိမယ္ထင္လို႔ပါ။ ဖတ္ၾကည့္ေပးၾကပါဦးေနာ္..... :)

တကယ္ေတာ့ quotes ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔လူသားေတြအတြက္ တကယ္ကို အေရးပါၿပီး အသံုးဝင္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဆုေတာင္းရံုနဲ႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခါ၊ ကိုယ့္စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔လိုအပ္လာတဲ့အခါ၊ ကိုယ့္ ယံုၾကည္မႈေတြ ပိုၿပီးခိုင္မာဖို႔ လိုအပ္လာတဲ့အခါ ပညာရွိတို႔ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ ဒီစကားေလးေတြဟာ သိပ္အသံုးဝင္ပါတယ္။ စိတ္အာဟာရေလးေတြေပါ့။ အမေလး.... နိဒါန္းကလည္း ခ်ီေနလိုက္တာေနာ္.... လိုရင္းကို မေရာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စေရးေတာ့မယ္ေနာ္.... အမ်ားၾကီး တစ္ခါတည္း မေရးႏိုင္လို႔ အပိုင္းနဲ႔ ခြဲေရးဖို႔ စဥ္းစားထားပါတယ္။ း)

(၁) ပထမဆံုးတစ္ခုက...."အရိပ္ကိုလို ေနပူကေစာင့္....တဲ့... ေစာင့္ေနရတာ ၾကာတယ္။ အပူခံၿပီး ေစာင့္မေနနဲ႔။ ေနရိပ္တဲ့ဆီ အျမန္ေလွ်ာက္သြားလိုက္"

တဲ့။ ဆရာေတာ္ အရွင္ေဆကိႏၵ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ စကားစုေလးပါ။ original သေဘာကေတာ့ ေနပူခံၿပီးရင္ အရိပ္လာမယ္လို႔ အားေပးတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္က ေအးလာမွာပဲဆိုၿပီး ေနပူမွာ ရပ္ေစာင့္ေနမဲ့အစား အခ်ိန္မဆြဲဘဲ ေနရိပ္မဲ့ေနရာကို အျမန္ရွာၿပီး သြားဖို႔ တိုက္တြန္းဆံုးမထားတာပါ။ ဒီစကားစုေလးကို ဒုတိယႏွစ္ေလာက္တုန္းက အစ္မဝင္းကြဲတစ္ေယာက္ ေပးတဲ့ ဆရာေတာ္ အရွင္ေဆကိႏၵ၏ အသိေပးစကားစုမ်ားဆိုတဲ့ စာအုပ္ေသးေသးေလးကေန ဖတ္သိခဲ့ရတာပါ။ အပိုင္းေတာ့ မမွတ္မိပါဘူး။ အပိုင္း (၃)ပိုင္း ရွိတာေတာ့ မွတ္မိပါတယ္။

(၂) ေနာက္ထပ္ အဲ့စာအုပ္ေလးေတြကပဲ မွတ္သားမိတဲ့ စကားစုေလးတစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ "လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂရုစိုက္လြန္းရင္ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းရဲ့ အျပင္ဘက္ကို ေရာက္သြားမယ္။ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂရမုစိုက္လြန္းရင္လည္း လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းရဲ့ အျပင္ဘက္ကို ေရာက္တတ္တယ္။ " တဲ့.... အရမ္းကို မွန္ကန္တဲ့ စကားစုေလးပါ။ ဆရာေတာ္က ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာႀကီးကို ဂရုအစိုက္လြန္ၿပီး လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေလွာင္မပိတ္ထားမိေအာင္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုစြန္႔ပယ္ၿပီး ထင္ရာမဆိုင္းၿဖစ္ေအာင္ ဆံုးမထားတဲ့ အလယ္အလတ္က်င့္နည္းေလးတစ္ခုပါပဲ။ အရမ္းကို မွန္ကန္ၿပီး အက်ိဳးရွိတဲ့ စကားစုေလးပါပဲ။

အဲ့ဒီအခ်ိန္ကတည္းက တမင္တကာ မွတ္သားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ခုခ်ိန္ထိ ေခါင္းထဲဆြဲေနတဲ့ ကိုယ္တိုင္လည္း က်င့္သံုးတဲ့ စကားစုေလးပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ၿပီး ေဝမွ်လိုက္ပါတယ္ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ သိၿပီးသားလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ၾကမွာပါ။

(၃) ေနာက္တစ္ခုက "မုန္တိုင္းၿပီးရင္ ေလေျပလာမယ္" ဆိုတဲ့ quote ေလးပါပဲ။ ဂုဏ္ထူးတန္းတက္ေနတဲ့ အ ခ်ိန္ေလာက္တုန္းက magazineတစ္ေစာင္ကေန ဖတ္ရတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကေန ရခဲ့တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလးတစ္ခုပါ။ မိသားစုမွာ တကယ္ကို စီးပြားေရးေရာ၊ လူမႈေရးပါ မုန္တိုင္းထန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္၊ ကိုယ္ကိုတိုင္လည္း ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥေတြ အဆင္မေျပေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရလိုက္တဲ့ အားေဆးေကာင္းတစ္ခုပါပဲ။ သိပ္မွန္တဲ့ စကားစုေလးဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ အဆိုးေတြၿပီးရင္ အေကာင္းေတြ လာမွာပဲေလ။ ေလာကႀကီးမွာ ဘယ္အရာမွ တသမတ္တည္း ျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ စာေရးစရာကေတာ့ အဲ့ဒီေဆာင္ပုဒ္နဲ႔အတူ ေျပာတာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ဆြဲသြားတာကေတာ့.... မုန္တိုင္းၿပီးရင္ ေလေျပလာမယ္.... ဆိုတာပါပဲ.... စိတ္ညစ္စရာေတြ အရမ္းမ်ားခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးမွာ ကိုယ့္အာရုံေတြကို အိမ္ကအလုပ္ေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူလုပ္ေပးရင္း၊ juniorေတြကို စာျပန္သင္ရင္း၊ စာၾကိဳးစားရင္း အၿမဲတမ္း ၿပံဳးေပ်ာ္ၿပီးေနႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးခဲ့တဲ့ စကားစုေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သမီးက livelyမျဖစ္ဘူး။ အၿမဲတမ္း ခပ္တည္တည္နဲ႔ဆိုၿပီး မခ်င့္မရဲနဲ႔ အၿမဲ ေျပာတတ္တဲ့ အေဒၚ လက္ဖ်ားခါသြားတဲ့အထိပါပဲ။ ပညာေရးအပိုင္းမွာလည္း UCSYတက္ခဲ့တဲ့တစ္ေလွ်ာက္ မရဘူးခဲ့တဲ့ resultကိုလည္း ပထမဆံုး ရခဲ့ပါတယ္။ :)

(၄) ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဆရာမဂ်ဴးေရးတဲ့ 'ေစာင့္ဆိုင္းျခင္း၏ နိယာမ' ဝတၳဳထဲက စကားစုေလးပါ။ quoteလို႔ ေျပာလို႔ ရမရေတာ့ မသိပါဘူး။ အဲဒီစကားစုေလးကေတာ့ "ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ တစ္စံုတစ္ခုကို ရရွိျခင္းနဲ႔၊ ရရွိလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းၾကားက ဝွက္ဖဲကေတာ့ အခ်ိန္ ပါပဲ " တဲ့.... စာသားကေတာ့ အဲ့အတိုင္း အတိအက်ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဆရာမေျပာခ်င္တာ အဲ့ဒီသေဘာတရားပါပဲ။ ဖတ္ၿပီးၿပီးခ်င္းလံုးဝကို လက္ခံၿပီး စိတ္ထဲအၿမဲစြဲသြားတဲ့ စကားစုေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာအေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ walkmanတစ္ခုကို ဟိုးငယ္ငယ္တုန္းက လိုခ်င္ခဲ့ေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုလာေပးရင္ ဘယ္ေပ်ာ္ေတာ့မလဲေလ... ေနာ္?? iPodေလးလိုခ်င္တာေပါ့။ mp3 player ဆိုရင္ေတာင္ ဟုတ္တုတ္တုတ္... :P.... အေကာင္းေျပာေနရင္း ေဖာက္လာၿပီ။ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာက အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ဝွက္ဖဲေလးနဲ႔ တြဲပါေနတဲ့ ေျပာင္းလဲျခင္းတရားပါ။ စာဖတ္သူတို႔ နားလည္လိ္မ့္မယ္ထင္ပါတယ္။

ကဲ.... ေရးရင္း ေရးရင္းနဲ႔ေတာ့ post တစ္ခုစာ လံုေလာက္သြားၿပီ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ေရး post count လည္း တိုးၿပီေပါ့။ ေနာက္မွပဲ အပိုင္း(၂)ကို ဆက္ေရးပါေတာ့မယ္။

ေက်းဇူးတင္လွ်က္

WITCH83 To Continue Reading

အကယ္၍.....

က်မရဲ့ အဖိုးနဲ႔အဖြားႏွစ္ဦးအနက္မွာ အဖြားက တေရွာင္ေရွာင္နဲ႔မို႔ အဖြားပဲ ေဆးခန္း အၿမဲ သြားေနရတာပါ။ ေဆးရံုေပၚမွာ တစ္လေလာက္ ခဏခဏ ... တင္တင္ထားရတာလည္း အဖြားပါပဲ။ အဖိုးကေတာ့ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပါတယ္။ ေနမေကာင္းဘူးလို႔ သိပ္မၾကားဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့.... ဒီႏွစ္ ေမလထဲမွာ စာေမးပြဲၿပီးလို႔ ရန္ကုန္ တစ္ေခါက္ျပန္လို႔ အဖိုးနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ သူ... ေတာ္ေတာ္ ပိန္သြားပါတယ္။ "အဖိုး... ပိန္သြားတယ္ေနာ္"လို႔ ေျပာေတာ့ ရာသီဥတု ပူလို႔ အစာမစားႏိုင္ဘူး ေျပာပါတယ္။ ေက်ာက္ကပ္ မေကာင္းဘူးလို႔လည္း ေျပာပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူႀကီးမို႔ ျဖစ္တတ္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ အဖြားလို အေျခအေန မဆိုးတာကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့နဲ႔ပဲ ထားလိုက္မိပါတယ္။
အဖိုးနဲ႔ဆို စစ္တပ္ကပီပီ စစ္တပ္စကား ေျပာလြန္းလို႔ သူနဲ႔ စကားေျပာရင္ ေလေပးမေျဖာင့္ပါဘူး။ ပိုဆိုးတာက ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တဲ့ ေမေမနဲ႔ အေဒၚေတြကို အျပစ္ အရမ္း ေျပာတာပါ။ စကားကလည္းမ်ားလြန္းေတာ့ သူနဲ႔ စကားေျပာမိရင္ အနည္းဆံုး တစ္နာရီေလာက္ ထိုင္နားေထာင္ေပးရပါတယ္။ စ...ေျပာကတည္းက ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ ဆန္႔က်င္တာေတြကို ေျပာတတ္တာမို႔ နာရီဝက္ေလာက္ ၾကာလာရင္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္လာတတ္ပါတယ္။ ေခါင္းလည္း ကိုက္လာပါတယ္။ ၾကားေနက် ဓါတ္ျပားႀကီးကေတာ့ ..... သူ ငယ္ငယ္က စစ္အေတြ႔အႀကံဳေတြ ပထမဆံုးစေျပာ၊ ေနာက္... စစ္တပ္ေကာင္းေၾကာင္းေျပာ၊ ၿပီးရင္ DASSK မေကာင္းေၾကာင္းေျပာ၊ ေနာက္ ေမာင္ႏွမဝင္းကြဲေတြထဲက သူမႀကိဳက္တဲ့သူေတြ အေၾကာင္း (ကိုယ့္ ညီမအရင္း အငယ္ဆံုးမလည္း ပါပါတယ္။ ) ေျပာ...... အဲ ေနာက္ဆံုးက် ကိုယ့္အေဒၚေတြ၊ အေမေတြ ပါလာေတာ့ပါပဲ.... ကိုယ္ကလည္း အဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ရင္ ျပန္ ခံေျပာေတာ့တာပါပဲ။ မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း ျပန္မေျပာတာကလြဲရင္ ခံေျပာပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ခ်စ္မွန္းသိလို႔၊ ခံေျပာလည္း

မဆူတတ္တာမို႔၊ ရူးသလို ေပါသလိုနဲ႔ သူေျပာတဲ့စကားေတြကို ျပန္ျပန္ ခံေျပာတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီ စက္တင္ဘာလ လဆန္းေလာက္က အဖိုးေနမေကာင္းဘူးလို႔ ေမာင္ဝင္းကြဲ တစ္ေယာက္ဆီက email လာၿပီး (၁၀)ရက္ေလာက္အၾကာမွာ အဖိုးဆံုးသြားပါတယ္။ အရမ္းကို ျမန္လြန္းပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ အဲ့ေလာက္ ျမန္မယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။ တကယ္ကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ဆံုးသြားၿပီလို႔ သိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပထမဆံုး ျဖစ္တာက အရမ္း အ့ံၾသသြားတာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္, ရန္ကုန္ျပန္တုန္းက ခံေျပာခဲ့တာကို ခ်က္ခ်င္း သတိရသြားပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ေလာကႀကီးမွာ ျပန္ၿပီးႏုတ္ယူလို႔မရတဲ့ ကိစၥေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေလာကၾကီးက မေသခ်ာတဲ့ ေလာကၾကီးပါ။ မနက္ျဖန္ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ မသိပါဘူး။ Apple ကုမၸဏီတည္ေထာင္သူ Jobs Steveဟာ အေရးႀကီးတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ခါနီးတိုင္းမွာ "အကယ္၍..... ဒီေန႔ဟာ ငါ့ရဲ႕ေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔မွာ ငါဘာေတြလုပ္မလဲ?" လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမးေလ့ ရွိပါတယ္။ က်မတို႔ကေရာ? က်မတို႔ လူသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အဲ့ဒီ ေနာက္ဆံုးေန႔ဆိုတာႀကီးကို ေမ့ၿပီး ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ ေမာဟေတြနဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေလာင္ကၽြမ္းေနၾကတာပါ။ တကယ္ေတာ့ က်မတို႔ရဲ့ ေနာက္ဆံုးေန႔ဆိုတာကလည္း လက္တကမ္းမွာပဲ ရွိတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်မတို႔လည္း "အကယ္၍..... ဒီေန႔ဟာ ငါတို႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္"ဆိုတဲ့ အသိေလးထားၿပီး ဘဝကို ေကာင္းမြန္ေအာင္ ျဖတ္သန္းၾကပါစို႔လား သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ........

To Continue Reading

Fried Plastic

Original Post အတိုင္း တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

အေၾကာ္ေတြ ၾကြပ္ရြဖို႕အတြက္ ေရသန္႕ဗူးေတြ ထည္႕ေၾကာ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေလး ေမာ္ဒန္ဂ်ာနယ္မွာ ပါလာတယ္။ အဲဒီဟာေတြ မစင္နဲ႕ ရီတာက ေမးလ္ကေန ပို႕ေပးလုိ႕ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဘာရယ္ညာရယ္ မဟုတ္... ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကို ဖတ္ေစခ်င္လို႕ စာေတြကို ဆက္ျဖန္႕ေပးလိုက္ေသးတယ္။ အယံုလြယ္သူ မဟုတ္ေပမယ့္ ဖ်တ္ခနဲ ဖတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ႏုိင္ မျဖစ္ႏုိင္ ေသခ်ာ မစဥ္းစား မဆင္ျခင္မိလိုက္ဘူး။ ေနာက္တေန႕မွာ ဖုိရမ္ဖတ္ျဖစ္ေတာ့ ကယ္လ္ဗင္က အဲဒီအေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပထားတာ ဖတ္လုိက္ရတယ္။ သူ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့လည္း ေၾသာ္... ဒါလည္း ဟုတ္တာပဲ... ေပါ့။ ငါလည္း ခ်ီးဘရိန္းပါလား ဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္။

ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေရးထားတဲ့ ဂရုဏာေဒါသေတြ ပါေနေပမယ့္ စာေရးသူရဲ႕ အရိုးခံေစတနာကို နားလည္မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္... ကယ္လ္ဗင္ ေရးထားတာေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့မွာ ထပ္ဆင့္ ေဝမွ်လိုက္ပါရေစ...

~~~

ျမန္မာျပည္က တခ်ဳိ႕သတင္းေတြက ရီရတယ္။ ၾကက္ဥ အတုတုန္းကလည္း အမေလး သတင္းကျဖင့္ အိုေဆြးလို႕ ျမဳပ္ေတာင္ေနျပီ သူက ၀ူး၀ါးနဲ႕။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တရုတ္ျပည္က ဓါတုေဗဒသမားတေယာက္က ေရးတယ္ .. သူေျပာတဲ့ ဓါတုပစၥည္းေတြ ေပါင္းျပီး လုပ္ျပီဆိုပါစို႕ .. တဲ့။ ဘယ္ဒင္းက ဘယ္ေလာက္တန္တယ္ ဘာညာနဲ႕ ေစ်းတြက္လိုက္ေတာ့ ၾကက္ဥတလံုး ျပား၈၀ေလာက္ က်ေနတယ္။ အစစ္က အဲဒီတုန္းက ၃၅ျပားပဲ တန္တယ္။

ပလတ္စတစ္ဆန္တုန္းကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ရွင္းယူလိုက္ရတယ္။ ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္က သိသဗ်။ ဟဲ့ငါ့သား... ေကာ္ေစ့နဲ႕ဆန္ ေစ်းခ်င္းက မိုးနဲ႕ေျမလို ကြာေနတာ... ပလတ္စတစ္ဆန္သာ ဆန္ေစ်းနဲ႕ ေရာင္းလို႕ကေတာ့ အိမ္ေပါင္ျပီးေတာင္ ၀ယ္ပစ္လိုက္မယ္ဆိုပဲ။

အခု ပလတ္စတစ္ကို ေၾကာ္သတဲ့ .... အမယ္ သမုိင္းလမ္းဆံုးက အေၾကာ္ဆုိင္ေတာင္ ပါလိုက္ေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သိသေလာက္ သမုိင္းလမ္းဆံုးမွာ အေၾကာ္ဆိုင္ ၾကီးၾကီးမားမား မရွိဘူး။ သမိုင္းလမ္းဆံု နီးနီးနားနား ရွိတဲ့ဆုိင္ကလည္း ဂေလာက္ မၾကီးက်ယ္လွဘူး။ အဲဒီနားက ေရာင္းအေကာင္းဆံုးဆိုင္ ျပပါဆိုရင္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၊ ဒန္ေပါက္ဆိုင္နဲ႕ လမ္းဆံုအေရွ႕ဘက္ေဒါင့္ အေမွာင္ထဲမွာ ေရာင္းတဲ့ ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္ပဲ ရွိတယ္။

သမုိင္းလမ္းဆံုးမွာ (နာမည္ၾကီး) အေၾကာ္ဆုိင္ တစ္ဆိုင္မွ မရွိဘူး။ ၉၇/၉၈ ေလာက္ကေန ၂၀၀၇ အထိ မရွိဘူး ေသခ်ာသဗ်ာ။ သတင္းမွာ ဓါတ္ပံုထည့္ထားတဲ့ အေၾကာ္ဆုိင္ကို ၾကည့္လိုက္ဦး... စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ မွန္ပံုးေလးတပံုးနဲ႕။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္က ကလမန္တီးက ငွက္ေပ်ာသီးေၾကာ္ဆိုင္မွာ အဲလုိ လုပ္ပါတယ္ဆိုျပီး ေကာလဟာလျဖစ္လို႕ သတင္းစာထဲေတာင္ ပါလိုက္ေသးတယ္။ ျပီးမွ သတင္းက ေရေရရာရာ မဟုတ္ဘဲ ေရာခ်မွန္းသိေတာ့ ရပ္သြားတာ။

ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ... အဲဒီ သတင္းသမား မဟုတ္တဲ့ ေရာေတာေပါေတာ ဂ်ာနယ္သမားေတြေရးတဲ့ သတင္းကို ကိုယ့္အသိဥာဏ္ေလးနဲ႕တင္ စဥ္းစားၾကည့္ပါဗ်ာ။ ဆီတပုလင္းေလာက္ ဗူးသီးတစိတ္ေလာက္ အဆံုးခံျပီး ေၾကာ္ၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ ဒီလိုသတင္းမ်ဳိးေရးတဲ့ ဂ်ာနယ္နဲ႕ ဂ်ာနယ္လစ္ အတုအေယာင္ကို စာေပအစည္းအရံုးက အေရးယူသင့္တယ္။

ပလတ္စတစ္ကို မီးမေလာင္ဘဲ အရည္ေပ်ာ္က်သြားေအာင္ ဆီထဲမွာ ထည့္ျပီး အပူေပးလုိ႕ ရပါတယ္။ အရင္ဆံုး တြန္႕လိမ္ရံွဳ႕တြသြားမယ္ ျပီးရင္ အရည္ေပ်ာ္ျပီး ဆီနဲ႕ ေရာသလိုလိုျဖစ္သြားမယ္။ အပူခ်ိန္ အဲဒီထက္ ပိုျမင့္လာရင္ မီးထေလာင္ျပီး အေငြ႕ပ်ံသြားမယ္။ ဆီကေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ပလတ္စတစ္ PVC ပိုက္ မီးေလာင္ရင္ ထြက္တဲ့ အနံ႕ထြက္လာမွာ ေသခ်ာတယ္။ ခက္တာက ေရးတဲ့သူက ဒီထက္ပိုျပီး ေရွ႕ဆက္ မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ဇြတ္အတင္း ေကာက္ခ်က္ခ်ေတာ့တာပဲ။

ပလတ္စတစ္အရည္ဟာ အဲဒီဆီထဲက ထုတ္လုိက္တာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္ခဲသြားမယ္။ ျပီးေတာ့ အဲဒီပလတ္စတစ္ အခဲအစေလးေတြ အတံုးေလးေတြဟာ သဲမွဳန္ေလးေတြေလာက္ထိ ေသးငယ္ေနရင္ေတာင္ လူရဲ႕ ပါးစပ္က မသိစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ထမင္းစားလို႕ သဲႏွစ္မွဳန္ေလာက္ပါရင္ေတာင္ သိေသးတာ ပလတ္စတစ္ အစအနေတြနဲ႕ ေရာကပ္ေနတဲ့ အစားအေသာက္ကို မသိဘဲ စားမိဖို႕ဆိုတာ ဘယ္လိုစဥ္းစား စဥ္းစား မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ေနာက္တခုက PVC အနံ႕။ ေကာ္ေစ့နံ႕ဟာ သိပ္ျပင္းပါတယ္။ ဒီအနံ႕ေလာက္ ျပင္းတာၾကီး ပါေနတဲ့ အစားအေသာက္ကို ဘယ္သူက စားႏိုင္မွာလဲ။

အနံ႕နဲ႕အရသာအျပင္ အစားအေသာက္ထဲ Non-Food Particle ေတြ ပါေနတာ မသိဘဲ စားမိႏိုင္ေလာက္တယ္ ထင္တဲ့သူေတြဟာ တကယ္ပဲ အစားအေသာက္ မခ်က္ျပဳတ္ မေၾကာ္ေလွာ္ဖူးတာလား Reasonable မဟုတ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ဒီေလာက္ အမ်ားၾကီး ပါေနရဲ႕သားနဲ႕ .. ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ .. ဟုတ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုတဲ့... ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုၾကည္စိတ္၊ အားမကိုးရဲတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ဒီလို Hoax ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ သိပ္ေအာင္ျမင္ေနတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ အေနမ်ားခဲ့သူဆိုေတာ့ ျမန္မာေတြအေၾကာင္းပဲ သိတာေပါ့ေနာ္။ ျမန္မာေတြက ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ... ဒါေလးလုပ္လိုက္လို႕ ဒါေလး ေျပာလိုက္လို႕ ဒါေလး ယံုၾကည္လိုက္လို႕ ကိုယ့္အက်ဳိး မယုတ္ဘူး။ ေတာ္ၾကာ မလုပ္ဘဲေနျပီး ကိုယ့္အက်ဳိး စီးပြား ထိခုိက္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုတဲ့ လူစားက မ်ားပါတယ္။ ေဗဒင္ေမးတယ္... မယံုရင္ ယၾတာမေခ်နဲ႕။ ယံုရင္ ယၾတာကို အပီအျပင္လုပ္။ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ဘူး။ ယံုေတာ့ မယံုဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ခ်ရေအာင္ ယၾတာေတာ့ လုပ္ထားလိုက္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ဳိး။

ေကာလဟာလ တခုခုလႊင့္လိုက္ျပီေဟ့ဆိုရင္ လူေတြက မျဖစ္ႏုိင္မွန္းသိလည္း... ျဖစ္ခဲ့ရင္ ငါတာ၀န္ ယူေနရလိမ့္မယ္ ဆိုျပီး မေျပာဘဲ ေအာင့္ထားၾကတယ္။ ဒီလို မေျပာတဲ့သူေတြ မ်ားလာေလေလ အမွန္တရား ေပ်ာက္ကြယ္ေလေလ။ ေကာလဟာလေတြ ေအာင္ျမင္လာေလေလ။ ပညာတတ္ေတြ ဆင္ျခင္ႏုိင္သူေတြ အေၾကာင္းအရာကို သိတဲ့သူေတြကမွ ဒါမဟုတ္ဘူး ဒါမမွန္ဘူး ဒါမွားေနတယ္ လို႕ ... မေျပာဘဲေနၾကရင္ ဆရာ၀န္ၾကီးကေတာင္ ဒါမဟုတ္ဘူးလို႕ မေျပာဘူး၊ ဟိုပညာတတ္ၾကီးေတာင္ ဒါမွားတယ္ မေျပာရင္ ဟုတ္ေနလို႕ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ေကာက္ခ်က္က တန္းခ်ၾကတာ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးဆိုတာ ဘာေျပာေျပာ အမ်ားစုကေတာ့ ယံုၾကတာပဲ ဆိုတဲ့ ခ်ီးဘရိန္းအဆင့္ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ေနျပီ။

ဥဳံမဏိ ပဒၵေမဟံု ဆိုတဲ့ မဟာယန ဂါထာကို အိမ္ထဲမွာ ကပ္ထားတဲ့ ေထရ၀ါဒေတြ။ ဤအိမ္/ကား/ဆုိင္ သည္ ဘုရားေမတၱာရိပ္ေအာက္မွာ ရွိလို႕ ေရာက္လာသူအားလံုး ေအးခ်မ္းသာယာၾကပါေစဆိုတဲ့ .. အစိုးရနာမည္ကို ေရာေကာေသာေကာ Marketing လုပ္ထားတဲ့ စာရြက္ေတြ။ စင္ကာပူက ျမန္မာေတြကို ဗီဇာမေပးေတာ့ဘူး ေလယာဥ္တစင္းလံုး Reject လုပ္လိုက္တာတဲ့ ဆိုတာယံုတဲ့သူေတြ... တလႏွစ္ခါေလာက္ စင္ကာပူႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာေတြ ဘယ္လို အတိဒုကၡေရာက္ေနျပီ၊ ဘယ္လို အႏွိမ္ခံေနရျပီဆုိတာ ေပၚလစီနဲ႕ မထည့္မေနရ ေဆာင္းပါးထည့္ရတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြ... ကေလးအသားခါးသည္ ေခြးအသားခ်ဳိသည္... ဆိုတဲ့ စာေတြ အိမ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ ျမင္ရတဲ့ေနာက္.... ေကာလဟာလ မွန္သမွ် ၀ိုင္း၀န္း အေျဖရွာ အမွန္တရား ရွာေဖြျပီး ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့ဂ္ျဖစ္ျဖစ္ Reply mail ျဖစ္ျဖစ္ website ျဖစ္ျဖစ္ ျပန္လည္ မွ်ေဝ ေစခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

Posted by JulyDream

To Continue Reading

အခ်ိန္၏တန္ဖိုး

Can Refer to Relization Of Time

• ဆယ္ႏွစ္တာရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္ အခုမွပူပူေႏြးေႏြး ကြာရွင္းျပီးခါစ ဇနီးေမာင္ႏွံကို ေမးၾကည့္လိုက္ပါ။
• ေလးႏွစ္တာရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္ ဘြဲ႕ရတစ္ေသာက္ကို ေမးၾကည့္လိုက္ပါ။
• တစ္ႏွစ္တာရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္ အတန္းတင္စာေမးပြဲက်ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္လိုက္ပါ။


• တစ္လတာရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္ ေန႔မေစ့လမေစ့ကေလးကို မီးဖြားထားတဲ့ သားသည္မေအတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္လိုက္ပါ။
• ရက္သတၱပတ္ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္ အပတ္စဥ္ထုတ္ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္က စာတည္းကို ေမးၾကည့္လိုက္ပါ။
• တစ္နာရီရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္ ေတြ႕ၾကဖို႔ခ်ိန္းထားေလတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးကို ေမးၾကည့္လိုက္ပါ။
• တစ္မိနစ္တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္ ရထားျဖစ္ေစ၊ ဘတ္စကားျဖစ္ေစ၊ ေလယာဥ္ျဖစ္ေစ မမီလိုက္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္လိုက္ပါ။
  
• တစ္စကၠန္႕ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္ မေတာ္တဆထိခိုက္မႈ တစ္ခုခုမွာ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့သူကို ေမးၾကည့္လိုက္ပါ။
• တစ္စကၠန္႔ရဲ႕ တစ္ေထာင္ပံုတစ္ပံုတန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္ အိုလံပစ္ေျပးပြဲမွာ ဒုတိယေငြတံဆိပ္ကိုသာ ရလိုက္သူကို ေမးၾကည့္လိုက္ပါ။

အခ်ိန္က လူကိုမေစာင့္ဘူးေနာ္။ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့အခ်ိန္တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္းကို တန္ဖိုးထားၾကပါ။ အထူးသျဖင့္ အဲဒီကိုယ့္မွာရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးကို ကိုယ္ခ်စ္ခင္တဲ့သူနဲ႕အတူေနခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ပိုေတာင္ တန္ဖိုးထားသင့္ပါတယ္။ အဲ....မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႔တန္ဖိုးကိုသိခ်င္ရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္ေလာက္ အဆံုးရံႈးခံၾကည့္လိုက္ရံုေပါ့ရွင္။

ေငြကို ေငြနဲ႔ေလ်ာ္လို႔ရတယ္။
အခ်စ္ကို အခ်စ္နဲ႕ေလ်ာ္လို႔ရတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြကိုေတာ့ ဘာနဲ႔မွေလ်ာ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ။

Source; Internet To Continue Reading

မေဆာ့နဲ႕

မမရဲ့အင္းက်ီကိုခြၽတ္လိုက္
မမရဲ့ စကပ္ကိုလဲခြၽတ္
မမရဲ့ ဘရာစီရာကိုလဲခြၽတ္လိုက္
မမရဲ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီပါခြၽတ္

ေနာက္မွတ္ထား မမရဲ့ အဝတ္အစားေတြကိုယူမေဆာ့နဲ႕....... To Continue Reading

" အသိညဏ္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ မခံတဲ့သူ ".....by ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက

အသိညဏ္ပိုင္းမွာ ကြၽန္,မခံတဲ့သူ & လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ဓာတ္

ကိုယ့္ရဲ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေလ့လာခြင့္ စူးစမ္းခြင့္ ၊ ကိုယ့္ရဲ့ ေတြးေခၚႏိုင္တဲ့စြမ္းရည္ ( intellectual rights and powers ) ကို လုံးဝ အထိမခံပဲ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့သူမွာပဲ လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ဓာတ္ ရွိတယ္လို႕ ဆိုႏိုင္တယ္ ။ အသိညဏ္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မခံတဲ့သူ၊ အေမြခံလာတဲ့ အယူအဆ ေတြကို ေက်နပ္မေနတဲ့သူ၊ အမွန္တရားဆိုတဲ့ အလင္းေရာင္ကို ဘက္မလိုက္ပဲ ရင္ဖြင့္ၾကိဳဆိုတဲ့သူ၊ မနက္ေစာေစာ ေနထြက္လာတာကို ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ၾကိဳဆိုသလို မွန္ကန္တဲ့ အသိသစ္ အျမင္သစ္ေတြကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ၾကိဳဆိုတဲ့သူမွသာ လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ဓာတ္ ရွိတယ္ ကိုယ့္ညဏ္နဲ႕ကိုယ္ နားလည္တဲ့ အယူအဆကိုပဲ လက္ခံမယ္ ။ ကိုယ္နားမလည္ႏိုင္တာေတြကို နားမလည္ေပမဲ့ လက္ခံရမယ္လို႕ ေျပာတာကိုေတာ့ လုံးဝလက္မခံဘူး ။ အယူအဆတခုကို လက္ခံတာ လက္မခံတာဟာ ကိုယ့္အခြင့္အေရးပဲ ။ ကိုယ္ မခ်စ္ႏိုင္တဲ့သူကိုခ်စ္ရမယ္လို႕ အတင္းအက်ပ္ ခိုင္းလို႕မရသလိုပဲ ကိုယ္ မယုံတာကို ယံုရမယ္လို႕ အတင္းအက်ပ္ ခိုင္းလို႕မရပါဘူး ။ သူမ်ားနဲ႕မတူတဲ့ အယူအဆ ကိုလဲ ကိုယ္ၾကိဳက္ရင္လက္ခံမယ္။ ကိုယ့္အယူအဆကို အမ်ားမၾကိဳက္လည္း ကိုယ့္အယူအဆကို ကိုယ္ လက္ခံတာဟာ ကိုယ့္အခြင့္အေရးပဲ ။ အဲဒါ ဘယ္သူမွ ကန္႕ကြက္ပိုင္ခြင့္မရွိဘူး ။ ဒါဟာကိုယ့္ရဲ့ ........intellectual rights........ပဲ ။ ကိုယ့္ရဲ့ intellectual powers (စဥ္းစားႏိုင္ ၊ ေတြးေခၚႏိုင္၊ ေဝဖန္စမ္းစစ္ႏိုင္ ၊ စူးစမ္းရွာေဖြႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတိၱ)ကိုလည္း အထိမခံဘူး ။ "စဥ္းစားေနစရာ မလိုဘူး မင္းကဘယ္ေလာက္ညဏ္ရွိလို႕လဲ ".... ဆိုတဲ့ အေျပာမ်ိဳးကို လုံးဝ လက္မခံဘူး ။ ကိုယ့္မွာရွိသေလာက္ညဏ္နဲ႕စဥ္းစားရမွာ ကိုယ့္အခြင့္အေရး နဲ႕ ကိုယ့္တာဝန္ပဲ ။ ဒီအခြင့္အေရးကိုလည္း လက္လြတ္ ဆုံးရွုံး မခံႏိုင္ဘူး ။ ဒီတာဝန္ကိုလဲ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မလႊဲႏိုင္ဘူး။

• ဒီတာဝန္ကို သူမ်ားကိုလႊဲလိုက္ရင္ ကိုယ့္ဘဝကို သူမ်ားလက္ထဲ လႊဲလိုက္တာနဲ႕ အတူတူပဲ။
• ဒီတာဝန္ကို သူမ်ားကိုလႊဲလိုက္တာဟာ ကိုယ့္ရဲ့ လြတ္လပ္မႈကိုပါ သူမ်ားလက္မွာ အပ္ႏွံထားလိုက္တာနဲ႕ အတူတူပဲ။
  
• ယံုခိုင္းတာကို ယံုတာဟာ အသိညဏ္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ခံလိုက္တာပဲ ။

မွားသလား? မွန္သလား? ဆုိတာကို ေမးခြင္႔ေတာင္မေပးပဲ ယုံခုိင္းတာေတြကို ယုံေနၾကလို႕၊ အယူသည္းမႈေတြကို ယံုေနၾကလို႔ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါ အေၾကာင္းအက်ိဳးကိုက္ေအာင္ ေဆြးေႏြးတဲ့နည္းနဲ႕ ေျဖရွင္းလို႕မရေတာ့ဘူး။ " ငါတို႕အယူအဆပဲ မွန္တယ္ သူတို႕အယူအဆမွားတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚမ်ိဳး၊ သေဘာထားမ်ိဳးေၾကာင့္ ကမာၻၾကီးမွာၾကံုေနရတဲ့ျပႆနာေတြကို အေျဖရွာလို႕မရဘူး ။ ငါတို႕နဲ႕အယူအဆ မတူတဲ့သူဟာ ငါတို႕ရန္သူပဲလို႕ သေဘာထားေနၾကလို႕ ေဆြးေႏြးလို႕မရဘူး ။ အေျဖရွာလို႕မရဘူး ။

လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ဓာတ္ မရွိသူေတြေၾကာင့္ ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းရ ခက္ေနတာပါ ။ လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ဓာတ္ ရွိၾကရင္ အစကတည္းက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပႆနာေတြဟာ ျဖစ္လာမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး ။ ဘာသာေရး အယူအဆ မတူလို႕ ျပႆနာေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အယူအဆ မတူလို႕ ျပႆနာေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ဘာသာေရး နဲ႕ ႏိုင္ငံေရး တြဲလိုက္ရင္ ပိုဆိုးတယ္ ။ ဘာသာေရးစစ္ပြဲေတြ ျဖစ္တယ္ ။ ႏိုင္ငံေရး စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္တယ္ ။ ဘယ္သူမွန္သလဲ ။ ဘယ္သူမွ မမွန္ဘူး ဆိုတဲ့ အေျဖပဲထြက္တယ္ ။ အားလုံးဟာ အယူသည္းမႈေတြမွာ အေျခခံျပီး သေဘာထားကြဲလြဲတာပဲ ။ အဲဒီ အယူသည္းမႈေတြကိုသာ " ဒီ အယူသည္းမႈေတြဟာ မမွန္ဘူး ၊ အက်ိဳးမရွိဘူး "ဆိုျပီး မစြဲလန္းေတာ့ရင္ ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းရတာ လြယ္သြားမယ္။ ေရွးတုန္းက လူေတြဟာ သဘာဝတရားအေၾကာင္းကို သူတို႕ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ေတြးေခၚျပီး စဥ္းစားျပီး အေျဖရွာခဲ့တယ္ ။ သူတို႕ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ေတြးေခၚျပီး စဥ္းစားျပီး အေျဖရွာခဲ့တယ္ ။ သူတို႕ေခတ္က စာေပအေရးအသားလည္း မထြန္းကားေသးလို႕ တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္ၾကား နည္းနဲ႕ လက္ဆင့္ကမ္းလာၾကရတယ္ ။ ဘာသာေရးမွာလဲ အဓိက အခ်က္က အမွန္တရားႏွင့္ လြတ္လပ္မႈကုိရွာတာဘဲ။ စိတ္ဆင္းရဲမႈရဲ့ အေၾကာင္းမွန္ကိုရွာတာ ။ စိတ္ဆင္းရဲမႈနည္းေအာင္ေနနည္းကုိ ေလ့လာတာ။ စိတ္ထားေကာင္းဖုိ႔၊ စိတိထား သန္႔ရွင္းေအာင္လုပ္နည္းကုိ ေလ့လာတာ။ ဒါေၾကာင့္.... မ်က္ကန္းယံုၾကည္မႈ မျဖစ္ရဘူး။ ယံုၾကည္မႈက အဓိကလို႔ေျပာလာရင္ ကုိယ့္လြတ္လပ္မႈ႔ကုိ သူလက္ထဲေရာက္ေအာင္လုပ္ၿပီး သူ႔ကုိယ့္က်ိဳးရေအာင္ လုပ္ေတာ့မယ္ဆုိတာ ေသခ်ာတယ္။

ႏုိင္ငံေရးမွာလဲ အမွန္တရားနဲ႔ လြတ္လပ္မႈဟာ အဓိကျဖစ္တယ္..... ဘယ္လုိဥပေဒမ်ိဳးလဲ အုပ္ခ်ဳပ္ရင္ လူမ်ားစု စားဝတ္ေနေရး အဆင္ေျပမလဲ ဆုိတာကုိ ေလ့လာတာ ။ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရွိဖုိ႔ အဆင္ေျပဖုိ႔ဆုိတာ လြတ္လပ္မႈရွိမွ ျဖစ္မယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာႏုိင္ေအာင္၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စဥ္းစားေတြးေခၚႏုိင္ေအာင္ ဘယ္လုိ အစီအစဥ္နဲ႔ လုပ္ရင္ရမလဲ ဆုိတာကုိ ေလ့လာတာ ။ တစ္ဦးရဲ့ လြတ္လပ္မႈဟာ ေနာက္တစ္ဦးရဲ့ လြတ္လပ္မႈကုိ မဖ်က္ဆီးေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ။ မမွ်တမႈေတြ .... မတရားမႈေတြ .......မရုိးသားမႈေတြ ... လိမ္ညာမႈေတြ မရွိေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ...အဲဒါေတြကုိေလ့လာတာ ႏုိင္ငံေရး ..... ဒီေနရာမွာလဲ အဓိက အခ်က္က အမွန္တရားနဲ႔ လြတ္လပ္မႈဘဲ ျဖစ္တယ္ လွည့္စားမႈေတြဟာ ႏုိင္ငံေရး အစစ္ မဟုတ္ဘူး လွည့္စားတာဟာ ....ကုိယ့္လြတ္လပ္မႈကုိ သူ႔လက္ထဲေရာက္ေအာင္လုပ္ၿပီး ...သူ႔ကုိယ့္က်ိဳးကုိ ရွာဖို႔ လုပ္တာ ... တဘက္သတ္ သေဘာထားကုိ... ျပင္းျပင္းထန္ထန္ဆုတ္ကုိင္ ထားတာဟာ ကုိယ္က်ိဳးကုိ အဓိကထားလို႔ဘဲ ။ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈကုိ တကယ္ မလုိလားလိုိ႔ဘဲ အမွန္တရားနဲ႔တရားမွ်တမႈကုိတကယ္လိုလားတဲ့သူဟာ တဘက္သက္ သေဘာထားကုိ လက္မခံဘူး ။ လက္ကုိင္မထားဘူး ။ သေဘာထားမတူတာ အျမင္မတူတာကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေဆြးေႏြးၿပီး အမွ်တဆံုးအေျဖ . ... အေကာင္းဆံုးအေျဖကုိ.... မရမခ်င္းရွာေနမယ္ .... သေဘာထား မတူတဲ့သူေတြရွိေနမွ ပုိၿပီးေထာင့္ေစ့ေအာင္ သေဘာထား မတူတဲ့သူေတြရွိေနမွ ပုိၿပီးေထာင့္ေစ့ေအာင္စဥ္းစားႏုိင္မယ္ ။ ဒါမွ အေကာင္းဆံုးအေျဖကုိရမယ္ ။ အားလံုးတုိးတက္ဖုိ႔ဆုိတာ... အားလံုးလက္တြဲၿပီးလုပ္မွ ရတယ္ ။ လက္မတြဲရင္ အင္အားေတြကုိ စုစည္းလို႔ မရဘူး ။ ျမင္းေလးေကာင္တပ္ထားတဲ့ ရထားဟာ.... ျမင္းေတြက ဆြဲတာ မညီရင္ ခရီးမတြင္ဘူး ။ ဘယ္ဘက္ျမင္း ဘယ္ဘက္ကုိဆြဲၿပီး ညာဘက္ျမင္းက ညာဘက္ကုိဆြဲေနမယ္ ။ အလယ္က ျမင္းႏွစ္ေကာင္က မဆြဲဘဲေနမယ္ဆုိရင္ ခရီးမေရာက္ႏုိင္ဘူး ............ အားလံုးက လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အမွန္တရားကုိ ............လုိလားရင္ ညီညြတ္မယ္ ။ အသိအျမင္ေတြ တုိးလာတဲ့ အခါမွာ အရင္တုန္းက သိထားတာေတြမွာ.... လြဲေနတာ မျပည့္စံုတာေတြကုိ မွန္ေအာင္ျပည့္စံုေအာင္ ျပင္ရမွာဘဲ...... ငါတုိ႔သိထားတာဟာ နည္းနည္းမွ မလြဲဘူး ။ ျပည့္စံုတယ္ ။ ျပင္ဖုိ႔မလုိဘူးလုိ႔ မ်က္စိမွိတ္ၿပီးေျပာေနတဲ့သူဟာ အမွန္တရားကုိ တန္ဖုိးမထားတဲ့သူ...... လြတ္လပ္မႈကုိ တန္ဖုိးမထားတဲ့သူ၊ လြတ္လပ္မႈမရွိတဲ့သူျဖစ္တယ္ .... အဲဒီလုိလူေတြဟာ သူတစ္ပါးကုိလဲ လြတ္လပ္မႈမရွိေအာင္လုပ္တယ္ အဆင္မေျပမႈေတြျဖစ္ေအာင္လုပ္တယ္ ။ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အမွန္တရားဟာ စိတ္ကုိအားရွိေစတယ္ သတၱိရွိေစတယ္ ။ စိတ္မွာ တကယ္ အားရွိခ်င္ရင္ ၊ သတၱိရွိခ်င္ရင္ ၊ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အမွန္တရားကုိ ျမတ္ႏုိးတဲ့ စိတ္ ၊ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အမွန္တရားကုိ ဘာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္တဲ့ စိတ္ရွိရမယ္ူ လူေတြကုိ ၾကည့္တဲ့ အခါ လူေတြနဲ႔ စကားေျပာၾကည့္တဲ့ အခါ သူတုိ႔မွာ အားမရွိဘူး ဆုိတာေတြ႔ရတယ္ ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ။ သူတုိ႔စိတ္မွာ လြတ္လပ္မႈ မရွိဘူး ။ သတၱိရွိတဲ့သူအားရွိတဲ့သူကုိ စကားေျပာတဲ့အခါ....... ေလ့လာၾကည့္ပါ သူ႔ရင္ထဲမွာ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အမွန္တရားရွိေနတယ္ ။ လူအမ်ားစုက.... လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အမွန္တရားကို တကယ္ျမတ္ႏုိးလာရင..္ မွားယြင္းေနတဲ့ အယူအဆေတြ ေပ်ာက္သြားမယ္ ....... ဒါမွ လူ႔ေလာကႀကီးဟာ ပုိၿပီး အဆင္ေျပလာမယ္။ ဒါေၾကာင့္ေလာကႀကီး အဆင္ေျပဖုိ႔ဆုိတာ လူေတြ ေငြေၾကး ခ်မ္းသာယံုနဲ႔မရဘူး ။ လူေတြရဲ့ရင္ထဲ ႏွလံုးသားထဲမွာ လြတ္လပ္မႈနဲ႔အမွန္တရားကုိျမတ္ႏုိးတဲ့စိတ္ရွိဖုိ႔လုိတယ္။ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အမွန္တရားဟာ အင္မတန္အရသာရွိပါတယ္ ။ စိတ္ကုိေပါ့ပါးေစတယ္ ။ ရႊင္လန္းေစတယ္ ။ ဒီအရသာကုိ လူေတြမ်ားမ်ား ခံစားတတ္ေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လုပ္ေပးရမယ္........ ဒါကိုမိဘေတြက အရင္ဆံုး ..လုပ္ေပးဖုိ႔လုိတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမေတြက လုပ္ေပးဖုိ႔လိုတယ္ ... ဒီလုိလုပ္ေပးတာဟာ ေလာကႀကီးရဲ့ အက်ိဳးကုိ အေကာင္းဆံုးနည္းနဲ႔ လုပ္တာဘဲ ။ ဘုန္းႀကီးကိုယ္တုိင္လဲ အဲဒါကုိဘဲ ဦးစားေပးၿပီးလုပ္ပါတယ္ ။ ကုိယ္တုိင္လဲ .. လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အမွန္တရားကုိ တန္ဖုိးထားတဲ့ စိတ္နဲ႔ေနမယ္ ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကုိလဲ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အမွန္တရားကုိ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပို္ခ်စ္တတ္ေအာင္ .... ပုိခံစားတတ္ေအာင္ ေျပာေနမယ္ ............. ေဆြးေႏြးေနမယ္ ...... ဒီလိုေျပာေတာ့ ကုိယ္မခ်စ္တဲ့သူေတြကုိေတာ့ မေျပာဘူးလို႔ အဓိပၸါယ္ေပါက္သြားတယ္ ။ ဒီလုိေတာ့ မဆုိလိုပါဘူး......... အားလံုးကုိေျပာခ်င္လုိ႔ ဒီစာကုိေရးေနတာပါ ........

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက

To Continue Reading

ေရစက္ကေလးေတြ

၁ + ၁ =၂
တစ္န႔ဲတစ္ေပါင္းရင္ ႏွစ္ရတာဟုတ္ေပမဲ့ ေရတစ္စက္နဲ႔ ေရတစ္စက္ေပါင္းတဲ့ အခါမွာေတာ့ ႏွစ္စက္မရဘူး။ ေရတစ္စက္ပဲရတယ္ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ ေရစက္ေလးေတာ့ ပိုႀကီးသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေတြ႔ဖို႔ရွိၾကတဲ့ ေရစက္ေလးေတြကို အတူတူေပါင္းစပ္ၿပီး ေရစက္ေတြ မေျခာက္ခမ္းခင္ တန္ဖိုးထားၾကပါစို႔လား သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ။ ။ To Continue Reading

Relationship (DID I MARRY THE RIGHT PERSON?)

This is a very good article. Those who are still single may learn something from here... Those who are already married may take it as a guideline to improve your marriage & relationship ...


DID I MARRY THE RIGHT PERSON?

During one of our seminars, a woman asked a common question. She said, 'How do I know if I married the right person?'
I noticed that there was a large man sitting next to her so I said, 'It depends. Is that your husband?'
In all seriousness, she answered 'How do you know?'

Let me answer this question because the chances are good that it's weighing on your mind.

Here's the answer.

EVERY relationship has a cycle. In the beginning, you fell in love with your spouse/partner. You anticipated their call, wanted their touch, and liked their idiosyncrasies (unconventional behavior/habit).

Falling in love with your spouse wasn't hard. In fact, it was a completely natural and spontaneous experience. You didn't have to DO anything. That's why it's called 'falling' in love... Because it's happening TO YOU.

People in love sometimes say, 'I was swept off my feet.' Think about the imagery of that expression.
It implies that you were just standing there; doing nothing, and then something came along and happened TO YOU.


Falling in love is easy. It's a passive and spontaneous experience. But after a few years of marriage, the euphoria (excitement) of love fades. It's the natural cycle of EVERY relationship. Slowly but surely, phone calls become a bother (if they come at all), touch is not always welcome (when it happens), and your spouse's idiosyncrasies, instead of being cute, drive you nuts.

The symptoms of this stage vary with every relationship, but if you think about your marriage, you will notice a dramatic difference between the initial stage when you were in love and a much duller or even angry subsequent stage.

At this point, you and/or your spouse might start asking, 'Did I marry the right person?' And as you and your spouse reflect on the euphoria of the love you once had, you may begin to desire that experience with someone else. This is when marriages breakdown.

People blame their spouse for their unhappiness and look outside their marriage for fulfillment.

Extramarital fulfillment comes in all shapes and sizes. Infidelity is the most obvious. But sometimes people turn to work, a hobby, a friendship, excessive TV, or abusive substances.

But the answer to this dilemma does NOT lie outside your marriage. It lies within it. I'm not saying that you couldn't fall in love with someone else. You could.

And TEMPORARILY you'd feel better. But you'd be in the same situation a few years later. Because (listen carefully to this):

THE KEY TO SUCCEEDING IN MARRIAGE IS NOT FINDING THE RIGHT PERSON; IT'S LEARNING TO LOVE THE PERSON YOU FOUND.

SUSTAINING love is not a passive or spontaneous experience. It'll NEVER just happen to you. You can't 'find' LASTING love. You have to 'make' it day in and day out. That's why we have the __expression 'the labor of love.'
Because it takes time, effort, and energy. And most importantly, it takes WISDOM. You have to know WHAT TO DO to make your marriage work.



Make no mistake about it. Love is NOT a mystery. There are specific things you can do (with or without your spouse) to succeed with your marriage.

Just as there are physical laws of the universe (such as gravity), there are also laws for relationships.

Just as the right diet and exercise program makes you physically stronger, certain habits in your relationship WILL make your marriage stronger. It's a direct cause and effect. If you know and apply the laws, the results are predictable... you can 'make' love.

Love in marriage is indeed a 'decision'... Not just a feeling.

Remember always this:

"God determines who walks into your life.It is up to you to decide who you let to walk away,who you let to stay, and who you refuse to let go."

Relationshp is about making the person the right person, for no one come as the right person...

Source; Internet
project အတြက္ ebook ေတြ ေလွ်ာက္ရွာရင္း ေတြ႔ခဲ့တဲ့ pdf file ေလးပါ။ author name လည္း မပါပါဘူး။ ႀကိဳက္လို႔ လိုက္မယ္ထင္တဲ့ပံုေတြ ရွာၿပီး ျပန္ share လိုက္တာပါ။ Triangle ပံုကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ထားတာပါ။ ။ To Continue Reading

Meaning of 0 to 9

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ......
အဂၤလိပ္ အကၡရာ 0 to 9 မွာ meaningကိုယ္စီ ရွိၾကတယ္ဆိုတာ.....
roman ဂဏန္းအကၡရာ I, II, III, IV, .... နဲ႔ခြဲျခားဖို႔ arabic alogrithm ကို တည္ေဆာက္ၿပီး 1,2,3,4,.... ျဖစ္လာတယ္ေျပာတာပဲ....
ေအာက္က ပံုေတြကို ၾကည့္လိုက္ေနာ္... အရမ္း စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္..... angle ေလးေတြနဲ႔ ခြဲ .... ခြဲသြားတာ.... း)

Source ; http://groups.yahoo.com/group/new_fun_and_fun_only

To Continue Reading

ေရးမိေရးရာ (၁)

• ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ G2000က style pantကို ၁၉က်ပ္နဲ႔ ရခဲ့တယ္။ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ အိတ္ကပ္က အပိတ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။
• ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဖုန္းအိတ္ေလးက ေဘာင္းဘီမွာ ခ်ိတ္လို႔အဆင္ေျပတယ္။

• အဲ့ေန႔က ..... ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ လြယ္အိတ္ထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့ဖုန္းကို တကူးတက ျပန္သြားယူတယ္။
  ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဖုန္းအိတ္ေလးကို လက္မွာခ်ိတ္မိတယ္။ handset ေလး ေပ်ာက္သြားတယ္။
• ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အဲ့ေန႔က်မွ ဖုန္းအိတ္ထဲမွာ ထည့္ေနက် cardေပါင္းစံု မထည့္မိဘူး။

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ထဲရွိရာ ေလွ်ာက္ေရးမိတာပါ။ blog ေလးကို ဖုန္ခါတာ.... :) To Continue Reading